screw driver ஸ்டோரீஸ்

[johnypowas]

"வா.. ப..பவி.." 

அவர் தட்டுத்தடுமாறி சொன்னார். நான் திரும்பி கதவை மூடி தாழிட்டேன். கையிலிருந்த பால் தம்ளரை அவரிடம் நீட்டினேன்.

"ம்ம்ம்ம்.. இந்தாங்க.."

அவர் வாங்கிக் கொண்டார். எனக்கு அதுதான் சரியான சந்தர்ப்பம் என்று தோன்றியது. படாரென அவருடைய காலில் விழுந்தேன். அவர் பதறிப் போனார்.

"அ..அய்யோ... என்ன பண்ற பவி நீ.. எந்திரி.." டம்ளரை அருகில் வைத்து விட்டு என் தோள் தொட்டு எழுப்ப முயன்றார்.

"என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்க.."

"அதெல்லாம் எனக்கு பண்ண தெரியாது.. நீ மொதல்ல எந்திரி.."

"சும்மா.. நல்லாருன்னு சொல்லுங்க.. போதும்.."

"சரி நல்லாரு..!! எந்திரி..!!" 

எழுந்தேன். நான் திடீரென காலில் விழுந்ததை அவர் எதிர்பார்க்கவில்லை போல. அவருடைய முகத்தில் இன்னும் அந்த பதற்றம் தெளிவாக தெரிந்தது. எனக்கு அது சந்தோஷமாக இருந்தது. 'மனைவி தன் காலில் விழுந்து கிடக்கவேண்டும் என்று நினைப்பவன் அல்ல என் கணவன்..!!' என்ற எண்ணம்தான் அந்த சந்தோஷத்திற்கு காரணம். இப்போது அவர் சற்றே சலிப்பான குரலில் கேட்டார்.

"என்ன பவி நீ..? கால்லலாம் விழுந்துக்கிட்டு..?"

"இதெல்லாம் சம்பிரதாயம்.. கண்டிப்பா பண்ணனும்னு அம்மா சொல்லி அனுப்பிச்சா.."

"ஓஹோ..? வேற என்ன சொன்னாங்க.. உன் அம்மா..?" அவருடைய குரலில் இப்போது லேசான கிண்டல் தொனித்தது.

"அ..அந்த பால்..."

"வேணுமா உனக்கு..?"

"இல்ல.."

"அப்புறம்..?"

"அதை நீங்க பாதி குடிச்சுட்டு தரணுமாம்.. மீதியை நான் குடிக்கனுமாம்.."

"ஓ.. இதுவும் உன் அம்மாதான் சொன்னாங்களா..?"

"ம்ம்ம்.."

அவர் உதட்டில் புன்னகையுடன் கொஞ்ச நேரம் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். அப்புறம் குனிந்து அந்த பால் டம்ளரை எடுத்தார். வாயில் வைத்து கொஞ்சம் குடித்தவர், பின்பு என்னிடம் நீட்டினார். நான் அதை வாங்கி மீதமிருந்த பாலை குடித்தேன். குடித்து முடித்து உதட்டை துடைத்தபோது, அவர் மெல்லிய குரலில் சொன்னார்.

"இங்க பாரு பவி.. எனக்கு இந்த சாஸ்திரம், சம்பிரதாயம்லாம் சுத்தமா புடிக்காது.. நாம ரெண்டு பெரும் லைஃப் பார்ட்னர்ஸ்.. இனிமே வரப்போற வாழ்க்கையை ஒண்ணா வாழ போறோம்.. சந்தோஷத்தையும், துக்கத்தையும் ஷேர் பண்ணிக்க போறோம்.. அவ்ளோதான்..!! மத்தபடி யாரும் யாருக்கும் அடங்கி இருக்கணும்னு அவசியம் இல்லை.. நாம ஒரு நல்ல ப்ரண்ட்ஸ் மாதிரி இருந்தா போதும்.. புரிஞ்சதா..?"

"ம்ம்ம்.. பு..புரிஞ்சது.."

"சரி.. வந்ததுல இருந்து நின்னுக்கிட்டே இருக்குற.. இப்டி உக்காரு.."



நான் மெத்தையில் அமர, அவரும் அமர்ந்தார். சற்றே நெருக்கமாக..!! அவருடைய வலது தோள் எனது இடது தோளை லேசாய் உரசியது. அவர் உடலில் இருந்து வந்த வியர்வை கலந்த ஆண்மை வாசனையை என்னால் உணர முடிந்தது. இவ்வளவு நேரம் இதமாய் துடித்துக் கொண்டிருந்த எனது இருதயம் இப்போது வேகமெடுக்க ஆரம்பித்தது. அவர் மெல்ல ஆரம்பித்தார்.




"அப்புறம் பவி..?"

"சொ..சொல்லுங்க..."

"ஒரே அலைச்சல்ல..?"

"ம்..ம்ம்ம்.."

"ரொம்ப நேரம் ஸ்டேஜ்ல நின்னது கால்லாம் வலிக்குது.. இல்ல..?"

"ஆ..ஆமாம்.. எனக்கும்.."

"ம்ம்ம்.. ஏதாவது சாப்பிடுறியா..? ஜாங்கிரி.. உனக்கு பிடிக்கும்ல..?"

"இ..இல்ல.. வேணாம்.."

"பாரு.. எவ்ளோ ஸ்வீட் வாங்கி வச்சிருக்காங்க..? ஹ்ஹ்ஹா.. எதோ ஸ்வீட் ஸ்டால்க்குள்ள உக்காந்திருக்குற மாதிரி இருக்கு எனக்கு.."

"ஹ்ஹ்ஹா.. ம்ம்ம்.."

"இந்த ஊதுவத்தி வாசனை நல்லாருக்குல..? எனக்கு பிடிச்சிருக்கு.. உனக்கு பிடிச்சிருக்கா..?"

"ம்ம்ம்.. பிடிச்சிருக்கு..!!"

"ம்ம்.. அப்புறம்..?"

"சொ..சொல்லுங்..."

நான் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போதே, அவருடைய முரட்டுக்கரம் ஒன்று எனது கை மீது வந்து அமர்ந்தது. அழுத்தியது.. என் விரல்களோடு தன் விரல்களை கோர்த்துக் கொண்டது.. நெரித்தது..!! அவ்வளவுதான்...!!!!!! எனக்கு நெஞ்சு படபடக்க ஆரம்பித்தது. நரம்புகளில் ரத்தம் புதுவேகத்துடன் பாய்வதை தெளிவாக உணர முடிந்தது. உடல் வெடவெடவென நடுங்க ஆரம்பித்தது. வேகமாய் மூச்சு விட்டதில், 'குபுக்.. குபுக்..' என என் மார்புகள் ஏறி இறங்கின. அவர் மிகவும் ஹஸ்கியான வாய்சில் கேட்டார்.

"உனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா பவி..?"

"எ..என்ன..?"

"நீ.. ரொம்ப ரொம்ப அழகா இருக்குற.."

சொல்லிக்கொண்டே அவர் ஒருகையால் என் தோளை வளைத்து தன்னோடு இறுக்கிக் கொண்டார். நான் செய்வதறியாது விரல்கள் நடுநடுங்க அமர்ந்திருக்க, அவர் தன் முகத்தை என் கழுத்துக்குள் புதைத்தார். வாசம் பிடித்தார்.