27-05-2021, 01:57 PM
(This post was last modified: 27-05-2021, 09:09 PM by qisraju. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
లావణ్య తన ని అలాగే తదేకం గ గమనిస్తూ ఉండటం తో " ఏంటి ..ఎదో కొత్తగా చూస్తున్నావ్ " అంది నిర్మలమ్మ నవ్వుతు . అపుడు లావణ్య " ఏ వయసులో కూడా ఇలా మైంటైన్ చేయటం...వామ్మో...ఎవరి వల్లా కాదు ...నాకు కుళ్ళు వేస్తుంది ...మిమ్మల్ని చూస్తుంటే...ఇంకా పంతులు గారి సంగతి ఏంటో " అంది బుగ్గలు నొక్కుకుంటూ . అపుడు నిర్మలమ్మ కలగా చేసుకొని " నిజమే లావణ్య..అయన..చాల..ఆవేశం గ ఉన్నాడు ...అసలు న శరీరం తగిలితేనే అయన లో వణుకు వస్తూ ఉంది..అయన గుండె దడ పెరిగినట్టు నాకు అర్ధం అవుతూ ఉంది..అందుకే పాపం అనిపించింది ..." అంది . అపుడు లావణ్య "ఆలా అయితే ఒక పని చేద్దాం...ఆయనకి ఇది ఒక మధురమైన జ్ఞాపకం గ ఉండేలాగా " అంది ఎదో ప్లాన్ చేస్తునట్టు. అంటే ఎలా అంది అత్తయ్య కళ్ళతోనే . " ఆయనకి ఇలాంటి అరుదైన అవకాశం అంత సులభం గ దొరికి తే ..దాని విలువ తెలియకపోవచ్చు..లేదా ..ఆ ఆవేశం లోనే ఆయనకి ఏమి అయినా అవచు..వయసు లో పెద్దవాడు కదా " అంది. అపుడు వల్లా అత్తయ్య " నిజమే..నాకు కూడా అదే అనిపించింది ..." అంది .
అపుడు లావణ్య " ఒక పని చేద్దాము...ఆయనని కొంచం రెచ్చగొడితే ....ఆయనలో ఆవేశం తార స్థాయికి వెళ్తుంది ..అపుడు దొరికే అందం విలువ తెలుస్తుంది..దానితో పటు అయన శరీరం కూడా కొంచం రెడీ అవుతుంది " అంది. అపుడు అత్తయ్య " ఎలా...ప్లాన్ ఎమన్నా ఉందా " అంది మంచం మీద కూర్చుంటూ . "ప్లాన్ ఉంది ..కానీ దానికి మీ కోఆపరేషన్ కావాలి. "అంది ఉత్సాహం కలిగేలా . ఆ మాట విన్నపుడు నిర్మలమ్మ కి కూడా చాల ఆసక్తిగా అనిపించింది . అపుడు లావణ్య " మీరు బయటకి రావద్దు నేను పిలిచేవరకు ..ఎందుకంటే ...ఇక్కడ మేరె హీరోయిన్ ...నేను సైడ్ క్యారెక్టర్ ..సో కాబట్టి..నేను ఆయన్ని ప్రిపేర్ చేస్తా ...అంత ఓకే అనుకున్నాక..మిమ్మల్ని పిలుస్తా " అంది. దానికి వల్లా అత్తయ్య " ఆలా వద్దు...మల్లి ని మీద కూడా ఆయాకాని కోరిక కలగవచ్చు..అది నీకు మంచిది కాదు ...దానికి తోడు ఆ భాష కూడా ఉన్నాడు..నాకు ఎందుకో భయం గ ఉంది " అంది కొంచం ఆందోళనగా . దానికి లావణ్య నవ్వుతు " నేను చిన్న పిల్లని కాదు అత్తయ్య ...నే సేవ చేసుకునే భాగ్యం నాకు దక్కనివ్వు ...నేను చూసుకుంటా కదా..భాష ని ఆల్రెడి రూమ్ లో పెట్టి బయట గడి పెట్టేసా. సో బయటకి వచ్చే ఛాన్స్ లేదు ..." అనగానే , నిర్మలమ్మ కి కొంచం ధైర్యం వచ్చింది . సరే కానివ్వు అని మంచం మీద పడుకుంది మెల్లగా . లావణ్య బయటకి వెళ్లి తలుపు దగ్గరగా లాగింది వాళ్ల అత్తకీ బయట ఏమి జరుగుతుందో కనపడకుండా .
గబా గబా పక్కకి వచ్చి తాను వేసుకున్న జాకెట్ విప్పేసింది . పవిట ని జాగ్రత్తగా కప్పేసింది ఏమి కనపడకుండా . ఆ జాకెట్ ని భుజం మీద వేసుకొని ఫోన్ లో ఎదో మాట్లాడుతున్నట్టు , ఆచారి ఉన్న హాల్ లోకి వెళ్ళింది చాల మాములు గా. లావణ్య గొంతు వినిపించడం తో సోఫా లో పడుకొని ఉన్న ఆచారి లేచి కూర్చొని ఆమెవైపు చూసాడు. ఒక్కసారిగా ఆచారి గుండె ఆగినట్టు అయింది . తెల్లటి భుజాలు మెరుస్తూ ఉన్నాయి. జాకెట్ రోజు వేసుకోవడం వాళ్ల చేతులకి అక్కడ దాక కలర్ వేరుగా ఉంది . ఆలా జాకెట్ భుజం మీద వేసుకొని ఏమి పట్టనట్టుగా అక్కడ తిరుగుతూ ఫోన్ మాట్లాడటం ఆచారి కి పిచ్చెక్కినట్టు చేసింది. డైరెక్ట్ గా చుస్తే ఎమన్నా అనుకుంటుందేమో అని దొంగ చూపులు చూడసాగాడు . అది గమనించిన లావణ్య నవ్వుకోసాగింది లోలోపల . ఆచారి పెదాలు తడి ఆరిపోసాగాయి . కొంచం సేపు అయ్యాక మాట్లాడటం ఆపేసి ఫోన్ కట్ చేసి ఆచారి వైపు చూసింది . ఆచారి చటుక్కున తలా దించుకున్నాడు . అపుడు లావణ్య " ఏంటి..పంతులు గారు..చూపులతో చంపేస్తారా ..కళ్ళ తో తినేస్తారా ...అంత ఆకలిగా ఉందా ..ఏ జాకెట్టు వేపు దగ్గర కొంచం చినిగి ఉంది..కుట్టుకుంటూ ఉండగా..ఫోన్ వచ్చింది..అక్కడ బాబు నిద్ర పోతున్నాడు..అందుకే బయటకి వచ్చా " అంది . అపుడు ఆచారి " పర్వాలేదు..అది న అదృష్టం " అందు ధైర్యం చేసి . అపుడు లావణ్య ఆచారి దగ్గర కి వేగం గా వెళ్లి " ఏంటి అదృష్టం..ఆడవాళ్లు జాకెట్లు లేకుండా తిరిగితే..అది మీకు అంత సంతోషమా.."అంది కళ్ళు ఎగరేస్తూ. లావణ్య అంత దగ్గర వచ్చి ఆలా రెట్టిస్తూ ఉండేసరికి ఊపిరి అందనంత పని అయింది ఆచారి కి . కానీ కొంచం చొరవ చేసి "ఇంతకీ కుట్టేశావా..లేక నన్ను కుట్టమంటావా " అని వాడుపుగా భుజం మీద ఉన్న జాకెట్టు లాగేసాడు. ఇది లావణ్య అసలు ఉహించలేదు . భయపడితే చూసి ఎంజాయ్ చేయాలి అనుకుంది తాను. కానీ ఆచారి జాకెట్టు చాటుకున్న లాగేసి వేపు మీద పరిశీలనగా చూస్తూ...ఎక్కడ అమ్మాయ్ చిరిగింది...బాగానే ఉంది గా "అంటూ అటు ఇటు తిప్పి చూస్తూ ,సరిగ్గా చంక దగ్గర ఉన్న తడి మరకను చూసి ఆగిపోయాడు . తరవాత ఏమి జరుగుతుందో లావణ్య కి అర్ధం అయిపొయింది . అప్పటికే తన జాకెట్టు ని ఆలా పట్టి పట్టి చూడటం , తనకి సిగ్గు తో బుగ్గలు కందేలా చేస్తే..ఇపుడు అయన చెయ్యబోయే పని..తనని ఇంకా ప్రాణాలు తోడేస్తుంది. పరుగు పరుగు న వెళ్లి జాకెట్ ని లాగేసుకుంది. అసలు భాష మరియు ఆచారి తాను అనుకున్నట్టు లేరు. సరిఅయిన అవకాశం వస్తే ప్రతి మగడు ఇలాగె ఉంటాడు అని అర్ధం అయింది లావణ్య కి. వేళ్ళ కన్నా రెడ్డి వల్లే చాల బెటర్ అనుకుంది మనసులో. వాళ్ళకి కనీసం పంతులమ్మ kodalu అనే మర్యాద అయినా ఉంది.
అపుడు లావణ్య " ఒక పని చేద్దాము...ఆయనని కొంచం రెచ్చగొడితే ....ఆయనలో ఆవేశం తార స్థాయికి వెళ్తుంది ..అపుడు దొరికే అందం విలువ తెలుస్తుంది..దానితో పటు అయన శరీరం కూడా కొంచం రెడీ అవుతుంది " అంది. అపుడు అత్తయ్య " ఎలా...ప్లాన్ ఎమన్నా ఉందా " అంది మంచం మీద కూర్చుంటూ . "ప్లాన్ ఉంది ..కానీ దానికి మీ కోఆపరేషన్ కావాలి. "అంది ఉత్సాహం కలిగేలా . ఆ మాట విన్నపుడు నిర్మలమ్మ కి కూడా చాల ఆసక్తిగా అనిపించింది . అపుడు లావణ్య " మీరు బయటకి రావద్దు నేను పిలిచేవరకు ..ఎందుకంటే ...ఇక్కడ మేరె హీరోయిన్ ...నేను సైడ్ క్యారెక్టర్ ..సో కాబట్టి..నేను ఆయన్ని ప్రిపేర్ చేస్తా ...అంత ఓకే అనుకున్నాక..మిమ్మల్ని పిలుస్తా " అంది. దానికి వల్లా అత్తయ్య " ఆలా వద్దు...మల్లి ని మీద కూడా ఆయాకాని కోరిక కలగవచ్చు..అది నీకు మంచిది కాదు ...దానికి తోడు ఆ భాష కూడా ఉన్నాడు..నాకు ఎందుకో భయం గ ఉంది " అంది కొంచం ఆందోళనగా . దానికి లావణ్య నవ్వుతు " నేను చిన్న పిల్లని కాదు అత్తయ్య ...నే సేవ చేసుకునే భాగ్యం నాకు దక్కనివ్వు ...నేను చూసుకుంటా కదా..భాష ని ఆల్రెడి రూమ్ లో పెట్టి బయట గడి పెట్టేసా. సో బయటకి వచ్చే ఛాన్స్ లేదు ..." అనగానే , నిర్మలమ్మ కి కొంచం ధైర్యం వచ్చింది . సరే కానివ్వు అని మంచం మీద పడుకుంది మెల్లగా . లావణ్య బయటకి వెళ్లి తలుపు దగ్గరగా లాగింది వాళ్ల అత్తకీ బయట ఏమి జరుగుతుందో కనపడకుండా .
గబా గబా పక్కకి వచ్చి తాను వేసుకున్న జాకెట్ విప్పేసింది . పవిట ని జాగ్రత్తగా కప్పేసింది ఏమి కనపడకుండా . ఆ జాకెట్ ని భుజం మీద వేసుకొని ఫోన్ లో ఎదో మాట్లాడుతున్నట్టు , ఆచారి ఉన్న హాల్ లోకి వెళ్ళింది చాల మాములు గా. లావణ్య గొంతు వినిపించడం తో సోఫా లో పడుకొని ఉన్న ఆచారి లేచి కూర్చొని ఆమెవైపు చూసాడు. ఒక్కసారిగా ఆచారి గుండె ఆగినట్టు అయింది . తెల్లటి భుజాలు మెరుస్తూ ఉన్నాయి. జాకెట్ రోజు వేసుకోవడం వాళ్ల చేతులకి అక్కడ దాక కలర్ వేరుగా ఉంది . ఆలా జాకెట్ భుజం మీద వేసుకొని ఏమి పట్టనట్టుగా అక్కడ తిరుగుతూ ఫోన్ మాట్లాడటం ఆచారి కి పిచ్చెక్కినట్టు చేసింది. డైరెక్ట్ గా చుస్తే ఎమన్నా అనుకుంటుందేమో అని దొంగ చూపులు చూడసాగాడు . అది గమనించిన లావణ్య నవ్వుకోసాగింది లోలోపల . ఆచారి పెదాలు తడి ఆరిపోసాగాయి . కొంచం సేపు అయ్యాక మాట్లాడటం ఆపేసి ఫోన్ కట్ చేసి ఆచారి వైపు చూసింది . ఆచారి చటుక్కున తలా దించుకున్నాడు . అపుడు లావణ్య " ఏంటి..పంతులు గారు..చూపులతో చంపేస్తారా ..కళ్ళ తో తినేస్తారా ...అంత ఆకలిగా ఉందా ..ఏ జాకెట్టు వేపు దగ్గర కొంచం చినిగి ఉంది..కుట్టుకుంటూ ఉండగా..ఫోన్ వచ్చింది..అక్కడ బాబు నిద్ర పోతున్నాడు..అందుకే బయటకి వచ్చా " అంది . అపుడు ఆచారి " పర్వాలేదు..అది న అదృష్టం " అందు ధైర్యం చేసి . అపుడు లావణ్య ఆచారి దగ్గర కి వేగం గా వెళ్లి " ఏంటి అదృష్టం..ఆడవాళ్లు జాకెట్లు లేకుండా తిరిగితే..అది మీకు అంత సంతోషమా.."అంది కళ్ళు ఎగరేస్తూ. లావణ్య అంత దగ్గర వచ్చి ఆలా రెట్టిస్తూ ఉండేసరికి ఊపిరి అందనంత పని అయింది ఆచారి కి . కానీ కొంచం చొరవ చేసి "ఇంతకీ కుట్టేశావా..లేక నన్ను కుట్టమంటావా " అని వాడుపుగా భుజం మీద ఉన్న జాకెట్టు లాగేసాడు. ఇది లావణ్య అసలు ఉహించలేదు . భయపడితే చూసి ఎంజాయ్ చేయాలి అనుకుంది తాను. కానీ ఆచారి జాకెట్టు చాటుకున్న లాగేసి వేపు మీద పరిశీలనగా చూస్తూ...ఎక్కడ అమ్మాయ్ చిరిగింది...బాగానే ఉంది గా "అంటూ అటు ఇటు తిప్పి చూస్తూ ,సరిగ్గా చంక దగ్గర ఉన్న తడి మరకను చూసి ఆగిపోయాడు . తరవాత ఏమి జరుగుతుందో లావణ్య కి అర్ధం అయిపొయింది . అప్పటికే తన జాకెట్టు ని ఆలా పట్టి పట్టి చూడటం , తనకి సిగ్గు తో బుగ్గలు కందేలా చేస్తే..ఇపుడు అయన చెయ్యబోయే పని..తనని ఇంకా ప్రాణాలు తోడేస్తుంది. పరుగు పరుగు న వెళ్లి జాకెట్ ని లాగేసుకుంది. అసలు భాష మరియు ఆచారి తాను అనుకున్నట్టు లేరు. సరిఅయిన అవకాశం వస్తే ప్రతి మగడు ఇలాగె ఉంటాడు అని అర్ధం అయింది లావణ్య కి. వేళ్ళ కన్నా రెడ్డి వల్లే చాల బెటర్ అనుకుంది మనసులో. వాళ్ళకి కనీసం పంతులమ్మ kodalu అనే మర్యాద అయినా ఉంది.