Romance அந்த 3 நாட்கள் (Completed)

[SamarSaran]

அந்த 3 நாட்கள்

என் வேலையை முடித்துவிட்டு இரவினில் மக்கள் அதிகம் நடமாடும் அந்த முக்கிய சாலையில் வண்டியில் மிதமான வேகத்தில் வந்துக் கொண்டிருந்தேன். வண்டியில் வரும் போது அந்த வாகன நெரிசல்களுக்கிடையே பஸ் ஸாப்பில் வேலை முடித்துவிட்டு வீட்டுக்கு செல்லும் பெண்கள் வழக்கமாக செல்லும் பேருந்துக்காக காத்திருந்தனர். இது அன்றாட பார்க்கும் சாதாரண நிகழ்வு தான். 

பேருந்துக்காக காத்திருக்கும் பெண்களின் கூட்டத்திற்கு எதிரே அந்த பெண் வாகன நெரிசலில் ரோட்டை கடக்க முடியாமல் எதிர்புறத்தில் தான் செல்லும் பேருந்து வருகிறதா என்று ஒரு பார்வையும் பார்த்துக் கொண்டாள். ஆனால் அன்று அவளின் துர்திஷ்டம் போல ரோட்டை கடந்து வருவதற்குள்ளாகவே அவள் செல்லும் பேருந்து எதிர்புறத்தில் இருந்த பஸ்ஸாப்பில் வந்து நின்றது. இவள் சாலையில் செல்லும் வாகனங்களுக்கிடையே புகுந்து வருவதற்குள் அவள் செல்லும் பேருந்து அவளை விட்டு விலகி ஆட்களை ஏற்றிக் கொண்டு அவளை கடந்து சென்றது. 

அந்த பெண்ணை பார்த்துக் கொண்டே இருந்ததில் சிக்கல் விழுந்தது கூட தெரியாமல் இருந்தேன். பின்னால் இருக்கும் அவசர பேர் விழிகள் ஹாரன் சத்தம் போட்டு அடித்ததும் தான் நிஜ உலகில் வந்து வண்டியை கிழம்பி அந்த சிக்கனலை தாண்டி அவளை பார்த்துக் கொண்டே அந்த பஸ்ஸாப்பை நோக்கி வண்டியை ஒட்டினேன். அந்த பெண்ணுக்காக ஒன்றும் செல்லவில்லை. நான் செல்லும் வழியும் அது தான். தூரத்தில் இருந்து அந்த பெண்ணை பார்க்கும் போது அங்கிருந்த விளக்கு வெளிச்சத்தில் ஏற்கெனவே பரிச்சயம் ஆன முகம் மாதிரி தான் தெரிந்தது. அவள் யாராக இருக்கும் என்று யோசித்து கொண்டே வண்டியை மெதுவாக ஓட்டினேன். அவள் ஒருவழியாக எல்லா வாகனங்களையும் கடந்து வந்து அந்த பஸ்ஸாப்பில் நின்றாள். அவள் முகத்தில் ஒருவித பயம் தொற்றி கொண்டிருந்தது. 

அந்த பெண்ணை நோக்கி செல்ல செல்ல   அந்த பெண்ணின் முகம் ஏற்கெனவே மனதில் பதிந்த முகமாக தான் தெரிந்தது. ஆனால் சட்டென்று நினைவுக்கு வராமல் அழகலித்து கொண்டிருந்தது.  அவளை நெருங்கியதும் அவள் யார் என்று மூளைக்கு பிடிபட்டு சொன்னது. அவள் வேற யாரும் இல்லை. என் ஊரில் இருக்கும் நன்கு பரிச்சியமான லாவாண்யா தான்... அவள் தான் வழக்கமாக செல்லும் பேருந்தை விட்டு விட்டு என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் ஒரு வித பயந்த மன நிலையோடு நின்று கொண்டிருக்கிறாள். 

வண்டியை அவள் பக்கத்தில் போய் நிறுத்தியதும் கெல்மெட் போட்டு இருந்ததால் யார் என்று தெரியாமல் பயந்து பின்வாங்கினாள். அவளின் நிலையை புரிந்து தலையில் மாட்டியிருந்த கெல்மெட்டை கலட்டி நான் யாரென்று புரிய வைக்க என் முகத்தை காட்டினேன். அவள் உடனே சுதாரித்து, 

ஐயோ அண்ணா, நீங்களா எனக்கு தலைல கெல்மெட் மாட்டியிருந்ததால ஆள் யாருனு அடையாளம் தெரியல.. அதான்.. என இழுத்துக் கொண்டே பேசினாள்.. 

பரவாயில்ல.. இங்க நின்னுட்டு இருக்க.. 

ஆமாண்ணா. இன்னிக்கு சம்பளம் நாள்.. அதான் லேட் ஆகிடுச்சு.. சம்பள பணம் வாங்கிட்டு வரதுக்குள்ள நம்ம ஊருக்கு போற கடைசி பஸ் போய்டுச்சு. என்ன பண்றது தெரியாம நின்னுட்டு இருந்தேன். நல்ல வேளையா நீங்க வந்து வயித்துல பால் ஊத்துனிங்க... இல்லைனா என்ன பண்ணிருப்பேன் தெரியாது என மூச்சு விடாமல் பேசிக் கொண்டிருந்தாள் லாவண்யா.. 

அவள் எப்போதும் இப்படி தான் பேச ஆள் கிடைத்தால் போதும் தன்னை மறந்து தன் வேலையை மறந்து தான் இருக்கும் இடத்தை மறந்து பேசிக் கொண்டே இருக்கும் கள்ளகபடமற்ற பெண். அவளுக்கும் திருமணம் வயது வந்து சில ஆண்டுகள் ஆகி இன்னும் திருமணம் ஆகாமல் தான் இருக்கிறது. அதற்கு அவளது குடும்ப சூழ்நிலையும் காரணம். அவளது குடும்பத்தில் அதிகம் தேவையில்லாமல் சந்தேகத்தை இவள் மீது காட்டுவார்கள். அதற்கு காரணம் அவள் வீட்டின் பக்கத்தில் இருக்கும் அவளது தோழி வேறொரு சாதி பையனை காதலித்து வீட்டை விட்டு ஓடி போய் திருமணம் செய்துக் கொண்டாள். அந்த விசயம் ஊர் முழுவதும் பரவியதில் இருந்து இவளது பெற்றோரும் இவள்மீது அதீத கவனம் என்கிற பெயரில் அளவுக்கு அதிகமாக சந்தேகத்தை வைத்துவிட்டனர். 

அதை நேரடியாக வெளிக்காட்டாமல் அவ்வப்போது கேள்விகளால் துழைத்து எடுப்பார்கள். நேரம் தவறி வீட்டுக்கு சென்றால் காதில் கேட்க முடியாத வார்த்தைகள் அவள் காதில் வந்து விழும்.. அந்த பயத்தில் தான் என்ன செய்ய போகிறோம் என்ற யோசனையில் பஸ்ஸாப்பில் பரிதவிப்புடன் நின்று இருக்கிறாள்.. என்னை பார்த்தும் அவளின் மனத்துக்குள் ஒரு மட்டற்ற நிம்மதி.. அது மட்டுமில்லாமல் அவள் முகத்தில் ஒரு ஆனந்த ஒளிவட்டமும் தெரிந்தது. 

லாவாண்யா ஒன்றும் மிக பெரிய அழகி கிடையாது. அதற்காக அழகு இல்லை என்று சொல்லி ஒதுக்கிவிடவும் முடியாது. அவள் கொஞ்சம் குள்ளமானவள். கருப்பு தான். ஆனால் பார்போரை கவர்ந்து இழுக்கும் கவர்ச்சி அவளிடம் இருந்தது. அன்றைக்கு பார்க்கும் போது அப்படி தான் தெரிந்தாள்.  அவள் அடர்நீல நிறத்தில் ஒரு சுடிதார் அணிந்து இருந்தாள். அது அவளுக்கு மிகவும் எடுப்பாக தான் இருந்தது. கழுத்தில் ஒரு கவரிங் செயின் மட்டும் போட்டிருந்தாள். பஸ்ஸை விட்ட பயத்தில் முகம் வியர்த்து வியர்வை துளிகள் அங்காங்கே முகத்தில் நீர் போல் கோர்த்திருந்து. அவளது நீண்ட மூக்கில் நுனியிலும் வியர்வை துளி தேங்கியிருந்தது. அவளின் உடம்பில் இருந்த வந்த வியர்வையும் உடல் வாசனையும் என் உடல் சூட்டை கிளப்ப ஆரம்பித்தது. உடனே சுதாரித்து இந்த உலகத்திற்கு வந்தேன். அவள் இன்னும் தன் பேச்சை நிறுத்தாமல் அவளின் கதையை சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் பேசிய பேச்சு எதுவும் மனத்துக்குள் செல்லவில்லை. மாறாக அவள் தான் மனத்திற்குள் சென்று நிறைந்திருந்தாள்..

உடனே அவளிடம், இங்க நின்னு பேசிட்டே இருக்க போறியா? லேட் ஆச்சுனா என்ன நடக்கும் உனக்கு தான் நல்லா தெரியுமே..

அவள், ஆமாண்ணா.. போகலாம்.. வண்டிய எடுங்க.. லேட்டா போன வீட்டுல இருக்குற பெருசுங்க என்ன ஏசியே(திட்டியே) கொன்றுங்க.. 

கையின் தோள்பட்டையில் மாட்டியிருந்த சிறிய கேன்பேக்கை கலட்டி வண்டியில் ஏறி பையை தன் மடியில் வைத்துக் கொண்டாள். அவள் செளகரியமாக உட்காந்ததும் என்னை போக சொன்னாள். வண்டியை செல்ப் எடுத்து  மிதமான வேகத்தில் வண்டியை ஓட்டினேன். அந்த சாலையில் குறிப்பிட்ட தூரம் சென்ற பின் தெரு விளக்குகள் எதுவும் அவ்வளவாக இருக்காது. பெயருக்கு அங்கொன்று இங்கொன்றுமாக அதிக இடைவெளி விட்டு இருக்கும். அதனால் இவள் என் இடுப்பில் கையை போட்டு என்னை ஒட்டி உட்காந்து கொண்டாள். அவளின் வயதுக்கு மீறிய முலைகள் என் முதுகில் பட்டு உரசியது. அவள் அப்படி நெருங்கி உட்காந்தது பயத்தின் காரணமா? இல்லை என்னை கவர வேண்டும் என்பதற்காகவா என்று அப்போதைக்கு தெரியவில்லை. 

வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டே அவளை பற்றியும் அவளது குடும்பத்தையும் பற்றி விசாரித்தேன். அவளும் கேட்கும் கேள்விகளுக்கு சலிக்காமல் பதில் சொல்லி கொண்டே வந்தாள். வண்டியை வேகமாக ஓட்டாமல் மிதமாக வேகத்தில் செல்லும் போது சாலையில் வீசிய இரவு நேர சில்லென்று காற்று என் உடம்பில் பட்டு உணர்ச்சியை கிளப்பியது.

காற்று வீசியதில் சுடிதாரின் மேல் போட்டு இருந்த ஷால் அவளின் கழுத்தில் போய் சுருண்டு கொண்டது. இவளும் பின்னால் பறந்த ஷாலின் இரு நுனியை சேர்த்து பிடித்துக் கொண்டாள். மெயின் ரோட்டை கடந்து ஊருக்குள் செல்லும் கரடு முரடான மண் சாலையில் வண்டியை ஓட்டினேன். சாலையில் பாதை தெரிய வண்டியின் முன்னால் இருந்த டூம் லைட்டை போட்டு வண்டியை ஓட்டினேன்.. அதை போட்ட சில வினாடிகளிலே கண் கூசுவதாக சொல்லி அணைக்க சொல்லிவிட்டாள். நானும் அதை அணைத்து விட்டு சிறிய பல்பை மட்டும் ஒளிரவிட்டு வண்டியை ஓட்டினேன். அந்த மண் சாலை ஆள் அரமற்று இருந்தது. பற்றாத குறைக்கு சாலையை சீராக இல்லாமல் குண்டும் குழியுமாக இருந்தது. 

ஒவ்வொரு முறையும் சிறிய பள்ளத்தில் வண்டி இறங்கி ஏறும் போது அவளின் முலையை என் முதுகில் நன்றாக அழுத்தித் தேய்த்துக் கொண்டே வந்தாள். அப்படி தேய்க்கும் போது முலைக்காம்பு தடித்து நீண்டு அவள் போட்டு இருந்த சுடிதாரையும் மீறி என் முதுகில் உரியது.. 
அதிலிருந்து அவள் உள்ளே எந்த உள்ளாடையும் போடவில்லை என்பதை தெரிந்துக் கொண்டேன். குடும்ப சூழல் கூட இதற்கு காரணமாக இருக்கலாம். அவளின் முலைக்காம்பு உணர்ச்சியில் தடித்து நீண்டு முதுகில் உரசும் போது  
அவளும் அதே உணர்வில் தான் இருக்கிறாள் என்பதை தெரிந்து கொண்டேன். 

அந்த இருட்டாக இருந்த மண் சாலையில் அவள் உடலின் ஒருபுறம் என் முதுகோடு   
ஒட்டி இருந்தது. கிட்டதட்ட என் முதுகிற்கு அருகில் அவளின் முகம் இருந்தது. அவளின் உடல் சூட்டின் காரணமாக விடும் மூச்சுக்காற்றும் சூடாகவே முதுகில்  பட்டன. அவள் விட்ட மூச்சுக்காற்றில் என் உடல் இன்னும் சூடேறி சுண்ணி பேன்ட்டில் தலை தூக்க ஆரம்பித்தது. அவளுடைய கையும் கிட்டதட்ட ஆணுறுப்பு அருகில் தான் இருந்தது. தொடர்ந்து விட்ட மூச்சுக்காற்று மற்றும் முலை உரசலினால் உணர்ச்சி கட்டுகடங்காமல் மேலெழும்பி சுண்ணியும் தலைதூக்கி போட்டு இருந்த ஜட்டியை விட்டு வெளியே எட்டி பார்த்தது. 

அந்த சமயம் பார்த்து குழியில் வண்டி ஏறி இறங்க அவளின் கை விறைத்திருந்த என் சுண்ணில் பட்டது. அவளும் சுதாரித்து கையை எடுத்து விடுவாள் என்று நினைத்தேன். அவளின் உடலில் ஏற்கெனவே சூடேறி காம உணர்ச்சிகள் கொப்பளித்துக் கொண்டிருந்தது மற்றும் சாலையின் இருட்டை தனக்கு சாதாகமாக்கி கொண்டு என் சுண்ணியை தன் கையால் பேண்டின் மேல் தடவி பார்த்தாள். அந்த நேரம் சாலையில் இருந்த மேட்டில் வண்டி ஏறி இறங்க 'யப்பா' என குரல் எழுப்பினாள். 

அவளிடம் என்னனு கேட்டேன்.

ஒன்னும் இல்லண்ணா.. ரோடு எல்லாம் குண்டும் குழியுமா தூக்கிட்டே இருக்கு.. வண்டி ஏறி இறங்கும் போது இடுப்பு எல்லாம் வலிக்குது.. அவள் ரோட்டை சொல்லவில்லை என் சுண்ணியை தான் சொல்லுகிறாள் என்பது எனக்கு நன்றாக தெரியும். என்னிடம் கேட்காமலே என் முதுகில் முகம் வைத்து கையால் சுண்ணியை தடவி கொண்டே வந்தாள். 

அண்ணா, கொஞ்சம் வேகமாக ஓட்டுங்க.. என்னால உட்காரந்துட்டு வர முடியல.. ஆனால் என் காதில் வேகமாக ஓலுங்க என்னால முடியல சொன்னது போல் இருந்தது. சொன்னவுடன் இரண்டு காலையும் நன்றாக ஒட்டி வைத்துக் கொண்டாள். அவளுக்கு இருந்த உடல் சூட்டில் மூடு ஏறி புண்டையில் மதனநீர் ஒழுகி ஈரமாகி இருக்கும்..  அதனால் தான் வேகமாக போக சொல்கிறாள் என புரிந்து கொண்டேன். நானும் வண்டியை வேகமாக ஓட்டினேன். 

அவள் ஒரு போன் பண்ணனும் சொன்னால் என் சட்டை பாக்கெட்டில் இருந்த போனை லாக் எடுத்து அவள் கையில் குடுத்தேன். அவளும் ஏதோ ஒரு பத்து எண்ணை டைப் செய்து டயல் செய்தாள். நீங்கள் அழைக்கும் நபர் நெட்வொர்க் கவரேஜ் ஏரியாவுக்கு வெளியில் இருக்கிறார். பின்னர் அழைக்கவும் என கம்பெனி கால்கேர்ல் சொல்லிவிட்டாள். இவளும் என் போனை என் சட்டை பையில் தட்டு தடுமாறி வைக்க அவள் வீடு வந்தது. வீட்டிற்கு அருகில் இருந்த மண்சாலையில் இறக்கிவிட்டேன். அவள் இறங்க மனமில்லாமல் மெதுவாக இறங்கி என் முன்னால் நடந்து சென்றாள். அவள் இறங்கி என்னை கடந்து நடந்து செல்லும் போது அவளின் கண்ணில் ஒரு ஏக்கம் தெரிந்தது. ஆணின் அரவணைப்புக்காக ஏங்கும் ஏக்கம் என்பது அப்போதைக்கு தெரியவில்லை...

அவளின் ஏக்கத்தை பார்த்தே நானும் ஏக்கத்துடன் அந்த இடத்தை விட்டு மனமில்லாமல் பிரிந்து சென்றேன்.. 

தொடரும்..