03-05-2021, 03:56 PM
நான் தோட்ட வீட்டிற்கு சென்றேன். தோட்டக்காரரிடம், “மெக்கானிக்கிடம் பேசிட்டங்க. அவனோட டவுனுக்கு போய் கொஞ்சம் பொருள் வாங்கணும். வாங்கிட்டு அவனையும் கூட்டிட்டு வந்திடறேன். போக-வர, கடையில சாமான் வாங்கன்னு எப்படியும் ரெண்டு மணி நேரம் ஆகிடும். வரும்போது சாப்பாடு வாங்கிட்டு வந்திடறேன். அஞ்சு எதுக்கு என்கூட அலஞ்சிகிட்டு? இங்கயே ரெஸ்ட் எடுக்கட்டும், நீங்க அவளை பார்த்துக்கோங்க,” என்று சொன்னேன்.
அவர் பதிலுக்கு, “அவங்களை நான் பத்திரமா பார்த்துக்கறேங்க. என் சம்சாரத்தை துணைக்கு வர சொல்லலாம்னா அவ திருவிழாக்கு போயிட்டா. காட்டுப் பன்னிங்க தொந்தரவுன்னு நான் தோட்டத்தில இருக்கேங்க. பரவாயில்ல, நான் அவங்களை நல்லபடியா பார்த்துக்கறேங்க. எதுன்னாலும் ஃபோன் பண்ணுங்க,” என்றார்.
அஞ்சு ரோடு வரை வந்தாள். என் கையில் கிள்ளி, “இங்க நான் எப்படி தனியா இருக்கறதாம்? தோட்டம் சுத்தி பார்த்து டைம் பாஸ் பண்லாம்னா காட்டுப்பன்னிங்க வரும்னு வேற பயமுறுத்தராரு. உன் பொண்டாட்டிய பத்தி உனக்கு அக்கறையே இல்லை புருஷா. எதாச்சும் காரணம் சொல்லி எப்படா பொண்டாட்டிய விட்டுட்டு ஓடிடலாம்னே உனக்கு எப்பவும் நினைப்பு. வீட்டுக்கு வா, கை-கால் ஒடச்சி ஓரமா உட்கார வச்சிடறேன். என்ன, சரியா? அது சரி, நீ வர்றதுக்குள்ள அவர் என்னை கெடுத்துட்டார்னா என்ன பண்றது?” என்று கேட்டாள்.
நான் அவள் காதில் சன்னமாக, “உன்னை கெடுக்க யாருக்கும் மனசு வராது அஞ்சு. உன்னை ஐஸ் பிடிச்சி உன்னை வாழ்க்கை பூராம் வச்சிக்கணும்னே நினைப்பாங்க. அப்படியே அவர் உன்னை கெடுத்துட்டார்னு வச்சிக்கோ, அஞ்சுவை கெடுத்துட்டேன், அஞ்சுவை கெடுத்துட்டேன்னு ஊருக்கெல்லாம் சொல்லி அவரே உனக்கு தாலி கட்டி தோட்ட வீட்ல சின்ன வீடா வச்சிக்குவாரு. கிராமத்தில இதெல்லாம் சகஜம். வேணும்னா பாரேன், அவங்க சம்சாரமே வந்து வாடி சக்காளத்தின்னு திருவிழா, சினிமா, துணி-நகைக்கடைக்குன்னு உன்னை கூடவே கூப்பிட்டிட்டு போயி உன்னை பெருமையா வச்சிக்குவாங்க. நீ ஒன்னும் கவலைப்படாதே,” என்றேன்.
உடனே அஞ்சு, “கவலைப்பட வேணாமாம், கவலை! நான் எப்படா ஒழிவேன்னு பார்த்து இன்னொருத்திய வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்து செட்-அப் பண்ணிக்கலாம்னு நினைப்பா? நான் பத்ரகாளி ஆயிடுவேன். நான் தோட்ட வீட்லயே டேரா போட்டாலும் சரி, நம்ம வீட்ல சக்காளத்திய விட மாட்டேன். உன்னை தொலச்சிடுவேன், பிச்சிடுவேன். அவனவன் பொண்டாட்டி எங்க இருந்தாலும் அங்கயே சுத்திக்கிட்டு இருக்கான். நீ என்னடான்னா சும்மானாச்சும் காரணம் பிடிச்சி என்னை விட்டுட்டு ஓடறேன்ற. புருஷா, நீ அடுத்த வேலைய பார்டா!” என்றாள்.
பெரியவரின் பைக் வர அதில் ஏறி அஞ்சுவிடம் டாடா சொல்லிவிட்டு கிளம்பினேன். அடுத்த ஃபர்லாங்கில் மெயின் ரோட் வந்தது. அங்கு இறங்கி பைக்காரருக்கு நன்றி சொல்லி தோட்டத்திற்கு திரும்பினேன். இன்னேரம் அஞ்சு எப்படியும் தோட்டக்காரரை உசுப்பேத்த ஆரம்பித்திருப்பாள். நான் தோட்டத்திற்கு திரும்பியிருப்பேன் என்பது இருவருக்கும் யூகிக்கக் கூட சான்ஸ் இல்லை.
தொலைவிலிருந்து பார்த்தேன். இருவரும் தோட்டத்தில் நடந்தபடி இருந்தனர். அஞ்சு தோட்டக்காரரை இடித்தும் இடிக்காமலும் நெருக்கமாக அவரை ஒட்டி நடந்தாள். விழுகாமல் இருக்க இடையிடையே அவர் கையை பிடித்தபடி அவர் பக்கம் திரும்பி பேசியபடி வாய்க்கால் தண்ணீரில் தொதக்கு புதக்குன்னு தள்ளாடியபடி நடந்தாள். தோட்டம் பெரியது என்பதால் அதன் பாதி தூரம் சென்றுவிட்டனர்.
இருவரின் நெருக்கத்தையும் இன்னமும் குளோஸ்-அப்பில் எப்படி பார்ப்பது என்று யோசித்த எனக்கு சட்டென ஐடியா தோன்றியது. காருக்கு சென்று டூருக்காக கொண்டு வந்திருந்த பைனாக்குலரை எடுத்தேன். அதை ஸூம் செய்து காரிலிருந்தே அவர்களை நோட்டமிட்டேன்.
சில நிமிஷம் கழித்து அஞ்சு சட்டென கீழே சரிவது தெரிந்தது. அவள் உண்மையில் தடுமாறி விழுந்தாளா, இல்லை தோட்டக்காரரை கவிழ்க்கும் எண்ணத்துடன் விழுவதாக நடித்தாளா என்று தெரியவில்லை. சட்டென அஞ்சுவே கை நீட்டி தோட்டக்காரரை தூக்கிவிடும்படி சொல்வது எனக்கு ஊமைப்படம் மாதிரி தெரிந்தது. அவர் அஞ்சுவை கை பிடித்து எழுப்பினார்.
அஞ்சு தன் முந்தானையில் பட்டிருந்த மண் தூசியை தட்டினாள். பின்பு அவள் குண்டி பக்கம் தலை திருப்பி பார்ப்பது தெரிந்தது. அவள் தன் குண்டிப் பகுதியை லேசாக தட்டினாள். தோட்டக்காரரிடம் என்ன சொன்னாலோ தெரியவில்லை, அவர் அஞ்சுவின் குண்டி மீது தன் கையால் மண் தூசியை லேசாக தட்டுவது தெரிந்தது. அப்போது அஞ்சுவின் முகத்தில் கள்ளப் புன்னகை படர்ந்தது. அவள் சிந்தும் அந்த புன்னகையை தோட்டக்காரர் பார்க்க தவறவில்லை.
அஞ்சு நான்கு அடி தூரம்தான் நடந்திருப்பாள். அப்புறம் நின்றுவிட்டாள். தோட்டக்காரர் திரும்பி அஞ்சுவை பார்க்க அவள் அவரிடம் கொஞ்ச நேரம் ஏதோ சொல்வது தெரிந்தது. அஞ்சு தன் இடுப்பு கொசுவத்தில் சொருகியிருந்த செல்லை எடுத்தாள். அடுத்த நொடி என் ஃபோன் கிணுங்கியது. நான் டக்கென எடுத்து பேசினேன். அஞ்சு அவரிடமிருந்து கொஞ்சம் விலகி சென்று பேசினாள். “ஹலோ! ஹலோ! கேக்குதுங்களா மாமா? இந்த பக்கம் சிக்னல் கிடைக்கலை. பொறுங்க அந்த பக்கம் வரேன்.” அஞ்சு தோட்டக்காரரிடமிருந்து இன்னமும் விலகி சென்றாள்.
“இப்ப கேக்குதுங்களா மாமா? …. ஆஹ்ங் எனக்கு கேக்குது. இப்ப சிக்னல் கரெக்டா இருக்கு. என்ன மாமா வீட்டிலதானே இருக்கீங்க? சரி சரி நான் சொல்றதை கேட்டுக்கோங்க. பக்கத்து ரூம்ல உரல் குத்தற வேலை, மாவாட்டற வேலை ஆரம்பிக்கறாங்களாம். நீங்க இருக்கற இடத்துல இருந்து பார்த்தா சரியா பார்க்க முடியாது. அதனால குத்தற சவுண்ட், மாவாட்டற சவுண்ட் வச்சி கரெக்டா குத்தறாங்களா, மாவாட்டறாங்களான்னு கேளுங்க. உங்களுக்கு கரெக்டா கேக்கலைன்னா ஹியரிங்க் எய்ட் ரெண்டு காதுலயும் போட்டுக்கோங்க, அப்பதான் நல்லா கேக்கும். சரீங்களா?”
அஞ்சு சொல்ல சொல்ல அவள் சொல்ல வந்ததன் அர்த்தம் எனக்கு புரிந்து அசந்துவிட்டேன். இருவரும் தோட்ட வீட்டுக்கு போய் ஓக்கற வேலை ஆரம்பிக்க போகிறார்கள், அதை நான் பார்க்க முடியாது என்பதால், அஞ்சு தன் செல்லின் மைக் ஆன் செய்து வைத்திருப்பாள், அதனால் நான் என் செல் வழி கேட்கலாம், ஓக்கற சவுண்டையும் அவர்கள் பேசுவதையும் நான் மட்டுமே கேட்கணும் என்பதால் ஹெட் செட் போட்டு கேட்க வேண்டும் என்பதை சூட்சுமமாக சொல்லியிருக்கிறாள். உடனே நான் ஹெட் செட்டை காதுகளில் பொருத்தினேன்.
அஞ்சு தோட்டக்காரரிடம் வந்து, “ஏனுங்க, என்னால அவ்ளோ தூரம் நொண்டியடிச்சி வர முடியாதுங்க. என்னை தூக்கிட்டு போங்க,” என்று கொஞ்சலுடன் சொல்வது செல் வழி எனக்கு கேட்டது. ஒரு பெண் கொஞ்சலுடன் தன் தேவையை சொல்லி கெஞ்சினால் எவன்தான் மனசு இறங்க மாட்டான்? அப்படி ஒருத்தி கேட்பாளா என்றுதானே ஒவ்வொருத்தனும் ஜொல்லு வழிய வழிய விட்டுக்கிட்டு விடிய விடிய காத்திருக்கானுங்க! ஆக அஞ்சு தன் அமர்க்கள வேலையை ஆரம்பித்துவிட்டாள்!