Adultery மூன்றாம் தாலி

[meenpa]

கோடையில் ஒரு முறை சனி-ஞாயிறு-திங்கள் விடுமுறைகளில் அருகிலிருந்த ஒரு மலை வாசஸ்தலம் போகலாம் என நானும் அஞ்சுவும் என் நண்பன் கொடுத்த காரில் காலை டிஃபன் முடித்து புறப்பட்டோம். சுமார் 50 கி.மீ சென்றதும் மெயின் ரோடில் ஆக்ஸிடெண்ட் பிரச்சனையால் ட்ராஃபிக் சேர்ந்துவிட்டது. 

 

ட்ராஃபிக் பிரச்சனயிலிருந்து தப்பிக்க அருகிலிருந்த ஒரு கிராமத்திற்குள் புகுந்து சிறிய மண் சாலை வழியாக காரை ஓட்டினேன்.  அப்போது பைக்கில் கடந்து சென்ற ஒரு பெரியவர் காரை நிறுத்த சொல்லி என் காரில் பிரச்சனை என்று எச்சரித்தார்.  காரை ஓரமாக நிறுத்தி இறங்கி பார்த்த போது உண்மை என்னவென்று புரிந்தது.

 

காரில் ஹோஸ் கட் ஆகி கூலண்ட் ஆயில் ஒழுகியிருக்கிறது. உடனே அந்த பெரியவரின் பைக்கில் ஏறி வந்த வழியே சென்று பார்த்தேன்.  நூறு அடி தூரம்தான் கூலண்ட் ஒழுகியிருக்கிறது.  நல்ல வேளை கார் இன்னமும் ஓடியிருந்தால் எஞ்சின் அதிகமாக சூடேறி, டேமேஜ் ஆகி, பெரிய செலவு வைத்திருக்கும். 

 

அந்த பெரியவர் என்னை திரும்ப காருக்கு கொண்டு வந்து விட்டுவிட்டு அருகிலிருக்கும் தோட்டத்து (எங்கள் பகுதியில் விவசாய பூமியை தோட்டம் என்றுதான் சொல்வார்கள்) வீட்டில் கேட்டால் கார் வைத்திருக்கும் அவர்கள் மெக்கானிக் பற்றிய விவரங்களை தருவார்கள் என்று சொல்லிவிட்டு போய்விட்டார்.  பத்து நிமிஷத்தில் அந்த வழியாக திரும்ப வருவதாக சொன்னார். 

 

நானும் அஞ்சுவும் அந்த தோட்ட வீட்டுக்குள் சென்றோம்.  அந்த வீடு பழைய நாலுகட்டு வீடு.  சின்னதாக அழகாக இருந்தது.  நாங்கள் அழைப்பு கொடுத்ததும் வீட்டுக்குள்ளிருந்து என் வயசு ஆண் ஒருத்தர் வந்தார்.  நல்ல காட்டன் வேஷ்டி, சட்டையில் இருந்தார்.  அது இஸ்திரி செய்து, தும்பைப்பூ கணக்காக பளிச்சிட்டது. படித்தவர் என்பது முகத்திலும், புன்னகையிலும், பேச்சிலும் தெரிந்தது.

 

எங்கள் பிரச்சனை சொன்னோம். எங்களை முற்றத்தில் இருந்த கயிற்றுக் கட்டிலில் உட்கார சொன்னார்.  மலை அடிவாரத்து குளுகுளு காற்று எங்களை தாலாட்டியது.  அவர் தன்னுடைய செல்லை கிராமத்து வீட்டில் வைத்து விட்டு வந்துவிட்டதாக சொன்னார். வீட்டிற்குள் சென்று ஒரு சின்ன டைரி கொண்டு வந்தார்.  அதிலிருந்த மெக்கானிக்கின் நம்பரை கொடுத்து பேசச் சொன்னார்.

 

நான் மெக்கானிக்கிடம் பேசினேன்.  மெக்கானிக் என்னிடம் காருக்கு சென்று பானெட்டை தூக்கி அவன் சொல்லும் விஷயங்களை பார்க்க சொன்னான்.  நான் காருக்கு சென்று அவன் கேட்ட விஷயங்களை சொன்னேன்.  அவன், “சார், நான் பக்கத்து டவுனுக்குதான் போய்கிட்டு இருக்கேன்.  ஹோஸ், கூலண்ட், இதெல்லாம் வாங்கிட்டு வருவதற்கு ரெண்டு மணி நேரமாவது ஆகும்.  நீங்க தோட்டத்திலேயே வெயிட் பண்ணுங்க.  கண்டிப்பா வந்துடுவேன்,” என்றான்.  நான் அவனிடம், “டவுன்ல எல்லோருக்கும் சாப்பாடு வாங்கிட்டு வந்துடுங்கண்ணே,” என்றேன். 

 

பானெட்டை இறக்கிவிட்டு அந்த தோட்ட வீட்டை பார்த்தேன். தோட்டத்துக்காரரை தவிர அருகில் யாருமில்லை. எல்லோரும் மெயின் ரோடில் இருக்கும் கோவில் திருவிழா விசேஷத்திற்கு சென்றிருப்பார்கள் என்று யூகித்தேன். அந்த உண்மையை இன்னேரம் அஞ்சுவிடம் தோட்டத்துக்காரர் கண்டிப்பாக சொல்லியிருப்பார், அதனால் அஞ்சு மனதில் சட்டுன்னு ப்ளான் எதுவும் தோன்றியிருக்கும்..  தோட்டத்துக்காரர் முன்னிலையில் அவள் நெளிந்ததை ஏற்கனவே நோட்டமிட்டிருந்தேன்.  அதனால் நிச்சயம் அவர் மீது கண் வைத்திருப்பாள், நான் எப்படா மெக்கானிக்கை கூட்டிவர கிளம்புவேன் என்ற எதிர்பார்ப்பில் இருப்பாள்.        

 

உண்மை சொன்னால் தோட்டக்காரருக்கு கிராமத்துக் களை இருந்தாலும் ஜம்மென ஹாண்ட்சம்மாக இருந்தார்.  என்ன, அஞ்சு கொஞ்சம் பேசினாலே போதும் கவிழ்ந்துவிடுவார் என்று தோன்றியது.  அஞ்சு கொஞ்சம் பேசுகிறது என்ன, நான் அருகில் இல்லையென்றால் அவரிடம் கொஞ்சி பேசுவாள் என்பது நிச்சயம். அவரும் அஞ்சுவின் எதிர்பார்ப்பை திருப்தியாக பூர்த்தி செய்வார் என்று தோன்றியது. 

 

சில வாரங்கள் கழித்து அஞ்சுவிற்கு ஒரு நல்ல சான்ஸ் கிடைத்திருக்கிறது.  அதை வீணடிக்க நான் காரணமாகிவிட்டால் என்னை மனசுக்குள் சபித்து, சில நாட்களுக்கு என்னை ராத்திரியில் பட்டினி கிடக்க வைத்துவிடுவாள். அந்த ஊடலும் இருவருக்குமே தித்திப்பாகதான் இருக்கும், இருந்தாலும் எனக்கு தண்டனை கொடுத்தாகணுமே என்ற தீர்க்கமான முடிவில் இருப்பாள்.

 

உதாரணமாக அந்த சந்தர்ப்பங்களில் நான் அவளை இரவில் படுக்கையில் தீண்டினால், “என்ன உங்க விரல் துந்தனா மீட்டுது?  அடக்கிட்டு திரும்பி படுக்க முடியலையா?” என்பாள்.  அவள் தொடைகளின் மேல் கால் போட்டால் கூலாக, “கால் போட்டுக்கோங்கோ, டிக்கில இடிச்சிக்கோங்கோ, எனக்கென்ன? அதான் என்தை மூடி வச்சிருக்கேன்ல!  பேசாம பாத்ரூம் போய் லீக் பண்ணிக்கோங்க, அப்படியாவது டயர்ட் ஆகி தூங்குங்கோ.  என்ன பண்ணினாலும் உங்க பருப்பு என்கிட்ட வேகாது,” என்பாள்.  அஞ்சுவின் முலைகளைப் பிடித்து பிசைந்தால், “பிடிச்சிக்கோங்கோ, எனக்கென்ன?  அதுல என்ன பாலா வருது நீங்க குடிக்கறதுக்கு?” என்பாள்.

 

காலையில் காஃபியில் சர்க்கரையை கம்மியாக போட்டுக்கொடுப்பாள்.  கேட்டால், “எனக்கு கொழுப்பு, உங்களுக்கு சுகரு!” என்பாள்.  காரமில்லாத சாப்பாடு போடுவாள்.  காலை இட்லி, உப்புமாக்கு தயிர்; மதியம் கீரை, தயிர்,.  ஆனால் ரசம் இருக்காது;  ராத்திரிக்கு கஞ்சி, கூழ் வகைகள்.  “ஏன் இப்படி பண்றே, கொல்றே?” என்று கேட்டால், “நானும் இதைத்தான் திங்கறேன், செத்தா போயிட்டேன்?  அதான் தபஸ் பண்றதுன்னு ஆச்சி, அப்புறம் எதுக்கு காரமும் உப்பும்?” என்பாள்.

 

அவளை சமாதானம் செய்யும் விதமாக அணைத்து முத்தமிடப்போனால், “கட்டிக்கோங்கோ, எனக்கென்ன? கிஸ் பண்றீங்களா?  பண்ணிக்கோங்கோ, எனக்கென்ன?” என்பாள்.  எது சொன்னாலும் வெடுக் வெடுக் என்று பதில் வரும்.  ஆனால் அப்போது சில்மிஷமான புன்னகை வீசுவாள். 

 

ரெண்டு நாள் கழித்து அவளே சரண்டர் ஆகிவிடுவாள்.  ரெண்டு நாளைக்குதான் அவளுடைய சூரமும் வீரமும்.  எப்படியும் அவளுக்கு ஏங்கி ஏங்கி ஒழுகத்தானே செய்யும்.  அதனால் வைராக்கியம் தொலைச்சிட்டு அணைச்சிக்குவாள்.  கேட்டால், “பீரியட்ஸ் சமயத்தில என்ன பண்ணிகிட்டா இருக்கோம்.  அப்போ ரெஸ்ட் எடுக்கறதில்ல?  அது மாதிரிதான் இது.  இந்த மாதிரி பிரேக் இருந்தாதான் நம்ம இன்டிமஸி இன்னும் நெருக்கமாகும்.  அதெல்லாம் உங்க மட சாம்பிராணி மண்டைக்கு எங்க புரியப்போகுது புருஷா?” என்று சொல்லி என் காதை திருகுவாள். 

 

அவள் வைராக்கியம் பிரசவ வைராக்கியம் கணக்குதான்.  அது தொலைந்ததும் கிடைக்கும் சுகம் இருவருக்குமே புதுமையாக இருக்கும்.  எனக்கு டெம்பர் ஏத்தி, லீக் பண்ற வகையில் தொணதொணத்துக் கொண்டேயிருப்பாள்.  ஆனால் சரியான நேரத்தில் என்னை அடக்கி, மீண்டும் டெம்பர் ஏத்தி, நெடுநேரம் இயங்க வைப்பாள். சமயத்தில் கொஞ்சலில் என் காதுகளை, உதடுகளை ஆவேசத்தில் கடித்துவிட்டு அப்புறம் எண்ணை பூசுவாள். அடிக்கடி தன் எச்சிலால் குணப்படுத்துவாள்.