19-04-2021, 10:33 AM
இரண்டு நிமிஷம்தான் ஆயிருக்கும், அஞ்சு கதவை மெல்ல திறந்து வெளியே பார்த்தாள். அருகில் யாரும் இல்லை என்று தெரிந்ததும் வெளியே வந்து அவனுக்கு சைகை செய்ய அவன் சட்டென வெளியே வந்தான்.
இந்த இரண்டு நிமிஷத்தில் என்ன நடந்திருக்கக் கூடும் என்று என்னால் ஊகிக்க முடியவில்லை. எப்படி என் தர்ம பத்தினி இன்னொரு ஆம்பளைய கூட்டிட்டு ரெஸ்ட் ரூமுக்கு போனாள்? அப்படீன்னா அவள் எண்ணம் என்னவாக இருந்திருக்கும்? அவனுடன் சல்லாபிக்க போனாளா? என்னிடம் கொஞ்ச தூரம் போய் இருங்க என்று சொல்லிவிட்டு நான் அக்கம் பக்கம் இருக்கையிலேயே திருட்டுத்தனமாக சல்லாபிக்க துணிந்துவிட்டாளா? அப்படியென்றால் திருட்டு சல்லாபம் செய்ய வேண்டும், அதுவும் எனக்கு தெரிந்தே அது காய் மறைவாக நடத்த வேண்டும் என்று அவள் துணிந்து முடிவு கட்டிவிட்ட மாதிரி தோன்றியது. இந்த இரண்டு நிமிஷத்திலேயே சல்லாபித்துவிட்டாளா? இல்லையென்றால் என்ன நடந்திருக்கும்?
இதை யோசிக்கும்போது எனக்கு என்னமோ அவள் மீது கோபம் வரவில்லை. மாறாக அவள் அப்படி திருட்டு சுகம் பெறுவது தப்பில்லை என்றே தோன்றியது. அவள் திருட்டு சுகம் பெறுவதை நான் திருட்டுத்தனமாக பார்த்ததே ஒருவித சுகத்தை எனக்கு கொடுத்தது. நான் அதை ஒப்புக்கொண்டதுதான் ஆக வேண்டும்.
சற்று தொலைவிலிருந்த என்னைக் கண்டதும் அவள் கள்ள சிரிப்புடன் நெருங்கி, “வாங்க காஃபி குடிக்கலாம்,” என்றாள். பையன்கள் யாரும் எங்களை தொடரவில்லை என்று திரும்பி பார்த்து உறுதி செய்தகொண்ட பின் இருவரும் வேறு பக்கம் இருந்த கடைக்கு சென்றோம்.
அவளிடம் சன்னமான சிரிப்புடன், “என்ன நடந்துச்சி? ரெண்டு பேரும் ரெஸ்ட் ரூம் பக்கமிருந்து வரீங்க?” என்று கேட்டேன். அவள் அதே கள்ள சிரிப்புடன், “என்னமோ நாங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து ஒரே ரூமுக்கு போன மாதிரி கேட்கறீங்க?” என்று சொல்லி என் ரீயாக்ஷனை பார்த்தாள். நான் ஒன்றும் சொல்லாமல் மென்மையாக சிரித்தபடி, “நடந்தை சொல்லு அஞ்சு,” என்றேன்.
“பெருசா ஒன்னும் நடக்கலைங்க, ரெஸ்ட் ரூம் நல்லா இல்லை. அதை அவன்கிட்ட சொன்னேன். அவன் கூடவே அவன் தம்பியும் வந்திருந்தான். ஒளிஞ்சிக்கிட்டிருந்த அவன் தம்பியை காட்டினான். அவன் சைஸ்ல பெருசா இருந்தான். சூட்டிகையா ஆடிட்டு இருந்தான். அவன் தம்பியின் ஆட்டத்தை பார்த்ததுமே அவனை கொஞ்சலாம்னு அவனை கையில தடவிக் கொடுத்து, ‘அண்ணன் மாதிரியே துடிப்பா இருக்கயே!’-ன்னு சொன்னேன். முடியை கோதிவிட்டேன். …..
“அவனுக்கு ஒத்தை கண்ணுங்க. அவன் கண்ணுல ரெண்டு சொட்டு நீர் வந்தது. துடைச்சா, அது பிசின் மாதிரி இருந்தது. மூந்து பார்த்தேன், வித்தியாசமா இருந்துச்சி. அதனால அதை டேஸ்ட் பண்ணேன், நல்லாதான் இருந்துச்சி. அப்புறம் அவனை திரும்ப தடவி கொஞ்சினேன். என்னமோ தெரியல, அவன் தம்பி நடுங்கிட்டு சட்டுன்னு என் கையில வெள்ள வெள்ளையா வாந்தி எடுத்துட்டான். அவன் அண்ணன் சாரி சொன்னான். …..
“வாந்தி கையிலிருந்து கொட்டிச்சினா தரையில அசிங்கம் ஆயிடும். அப்புறம் அங்க தண்ணி வேற இல்ல. என் கையை துடைக்க அவன்கிட்ட எதுவும் இல்லைன்னான். சரி பரவாயில்லைன்னு சொல்லிட்டு அவன் தம்பி கக்கினதை வழிச்சி நக்கிட்டேன். …..
“அப்புறம் அவன் தம்பிய எதுக்கடா பயந்தேன்னு சொல்லி கொஞ்சி குனிஞ்சி முத்தம் கொடுத்தேன். வாந்தியெடுத்ததுல களைச்சி போய் அவன் சுருங்கிட்டான். அவனைப் பிடிச்சி, ‘நீ பயந்தாங்கொள்ளி, ஒளிஞ்சிக்கோ’-ன்னு சொன்னேனா, அவன் தம்பிய பிடிச்சி ஒளிச்சிக்க போனான். …..
“அப்போ ‘தம்பி திரும்ப கக்கிடுவான் போலிருக்கு. துடைக்கறதுக்கு எதாவது வேணுமே?’-ன்னான். யோசிச்சி என் ஜட்டிய கழற்றி அவன்கிட்ட கொடுத்துட்டேன். அவன் பாக்கெட்டில் வச்சிக்கிட்டான். அப்புறம் டக்குன்னு வந்துட்டோம். அவ்ளோதான்,” என்றபடி மீண்டும் கள்ளச் சிரிப்பு சிரித்தாள்.
“இருந்தாலும் அவன் தம்பி நடுங்கற மாதிரி நீ சடக்குன்னு தொட்டு தடவியிருக்கக்கூடாது. பாவம், சின்ன பையனுக்கு இது மாதிரி யாரும் செஞ்சிருக்க மாட்டாங்க, அதனால டக்குன்னு கக்கியிருப்பான். எப்பவும் முதல்ல பயம் போற மாதிரி சின்ன சின்ன வேலை செய்யணும். அப்பதான் பக்குவமாகி நீ நினைக்கற மாதிரி நடக்கும். அனியாயமா அவன் தம்பிய வாந்தியெடுக்க வச்சிட்டே, பாவம் டயர்ட் ஆயிருப்பான். அவனுக்கு கோக் வாங்கிட்டு போ. நான் பஸ் பார்த்துட்டு வந்திடறேன்,” என்றேன்.
அவள் என் மூக்கருகில் உள்ளங்கையை வைத்தாள். மீண்டும் அதே சிரிப்புடன் “அவன் எடுத்த வாந்தி நல்ல ஸ்மெல்லாதான் இருக்கு! நாலஞ்சி தரம் மூந்துட்டேன்,” என்றாள். நான் சிரித்துக்கொண்டே கோக் ஒரு லிட்டர் வாங்கி அவளிடம் கொடுத்து பஸ் பார்க்க சென்றேன்.
பஸ் வர இன்னும் கால் மணி இருந்தது. கொஞ்சம் தூரத்திலிருந்து அஞ்சுவை நோட்டமிட்டேன். அவள் சிரித்தபடி அவனை நெருங்கி கோக்கை கொடுத்தாள். பின்பு சேலையை சரி செய்யும் வாக்கில் அவர்களுக்கு முலையையும் டிக்கியையும் தாராளமாக காட்டிவிட்டு உட்கார்ந்தாள். அனேகமாக என்ன நடந்தது என்று மற்ற பசங்களுக்கு தெரிந்திருக்காது. சொன்னால் அந்த பையனுக்கு அவமானம்தானே! அவனும் கமுக்கென்று இருந்திருப்பான்.
நான் அஞ்சுவிடம் வந்து பேக் எடுத்தேன். இருவரும் கிளம்பினோம். அவள் ஒயிலாக அவனிடம், “பஸ் வந்திடுச்சி, கிளம்பறோம்பா. பை!” என்று சொல்லிவிட்டு, “வந்து வழியனுப்ப மாட்டியா? அண்ணி-மண்ணின்னு கொஞ்சிட்டு இதுகூடவா செய்ய மாட்டே? என்ன பையனோ?” என்று தலையில் அடிச்சிக்கிற மாதிரி அவள் செய்ததும், டக்குன்னு, “அண்ணி கோச்சிக்காதீங்க,” என்று சொல்லி அவன் வர, அவன் கூடவே அந்த பட்டாளமும் வந்தது.
பஸ்ஸில் ஜன்னலோரம் உட்கார்ந்தாள். அவனுங்க கீழே அருகில் நின்றிருந்தனர். அப்பதான் நினைப்பு வந்த மாதிரி ஒவ்வொருத்தான் பேரா கேட்டாள். பஸ் கிளம்பியதும் அவள் டாடா காண்பிக்க, அவனுங்களும் டாடா காட்டினர். அப்போது அவள் சட்டென நாலைந்து ஃப்ளையிங்க் கிஸ் அனுப்பினாள்.
என்னிடம் திரும்பி, “விளையாட்டு பசங்க! அவசர குடுக்கைங்க!” என்று சொல்லி சிரித்தாள்.
பஸ் புறப்பட்டு டிக்கெட் எடுத்ததும் கொஞ்ச நேரத்தில் நைட் லாம்ப் மட்டும் எரிந்தது. அஞ்சு என்னிடம் சால்வை கேட்டாள். நான் சால்வை கொடுத்ததும் அதை போர்த்திக்கொண்டாள். என் இடது புறம் உட்கார்ந்திருந்ததால், இடது கையைப் பிடித்து தன் தொடைகளுக்கு நடுவில் வைத்து இறுக்கினாள்.