Incest மகனுக்கு முலைப்பால்

[sangavisri]

பத்தாம் பாகம்:

 

மறுநாளிலிருந்து சங்கர் தன் அம்மாவிடம் புது சந்தோஷத்தையும், உற்சாகத்தையும் கவனித்தான். எல்லாம் அந்த டில்டோ வந்ததால்தான் என்று புரிந்துகொண்டான் சங்கர். புவனாவும் தன் ஆசை அதிகமாகும்போதெல்லாம் சமயம் சந்தர்ப்பம் பாராமல், அந்த டில்டோவைச் சொருகி கொஞ்சம் ஆறுதல் அடைவாள்.

 

புவனாவின் அரிப்புக்கு, அந்த பொம்மை விளையாட்டு ஆறுதலாக இருந்தாலும், அன்று இரவு நடந்ததைப் போல மீண்டுமொரு கூடலுக்கு அவள் ஆர்வம் காட்டவில்லை.

 

அம்மாவின் “கன்னி கழித்தலுக்குப் பிறகு” அவள் முலைகளில் பால் குடிப்பது மட்டும் இல்லாமல், சின்னச் சின்னச் சில்மிஷங்களையும் செய்ய ஆரம்பித்தான் சங்கர். பால் குடிக்கும் முன்பாக பத்து பதினைந்து நிமிடங்கள் அவள் முலையுடன் விளையாடுவான். அவள் முலையைச் சுற்றி நாவால் வருடுவது, முலைகளை அழுத்தமாக பிசைந்து பாலை முகத்தில் பீய்ச்சியடிப்பது என்று சில்மிஷ சேட்டைகளைச் செய்வான். தான் முலை விளையாட்டில் ஈடுபடும்போதெல்லாம் புவனா கண்கள் மூடி காமத்தில் கிறங்குவதை சங்கர் கவனித்திருக்றான்.

 

அம்மாவின் கிறக்கத்திற்கு ஆறுதலாக அவள் கூதியில் டில்டோ போட்டுவிட நினைப்பான் சங்கர். ஆனால் புவனா அதற்கு சம்மதிக்கவில்லை. ஆசை இருந்தால் அவளாகவே சுயஇன்பம் செய்துகொள்வாளே தவிர, சங்கரை செய்துவிடச் சொல்லவில்லை. அம்மாவுக்கு அதில் ஆர்வமில்லாததால், சங்கரும் அவளைக் கட்டாயபடுத்தவில்லை.

 

அப்போதுதான் சங்கருக்கு ஒரு விஷயம் நன்றாக புரிய ஆரம்பித்தது. அதாவது, தன் அம்மா புவனா, டில்டோவை வைத்து விளையாடும் கூதிவிளையாட்டை அவளது கட்டுக்கடங்காத அரிப்பைத் தீர்க்கும் ஒன்றாகவே பார்க்கிறாள். ஆனால் மகனுடன் விளையாடும் முலைவிளையாட்டை மனமுவந்து ரசிக்கிறாள் என்று!

 

அதனால் அம்மாவின் முலையில் பால்குடிப்பது மட்டுமல்லாமல், அதில் சில்மிஷ விளையாட்டுகளை அதிகம் விளையாட நினைத்தான் சங்கர். ஆனால் ஏற்கனவே பிசைதல், பிழிதல் என்று விளையாடி அவனுக்கு சலித்துப்போய்விட்டது.

 

சங்கருக்கு மட்டும் இல்லை புவனாவுக்கும்தான். ஆனால் முலையில் இதைத் தவிர வேறு என்ன விளையாடிவிட முடியும் என்று புவனா தன் ஏக்கத்தை வெளிக்காட்டிக்கொள்ளவில்லை. ஆனாலும் தாயின் தவிப்பு சங்கருக்கு நன்றாக புரிந்தது.

 

அதனால் முலை விளையாட்டை எப்படி அடுத்துக்கட்டத்துக்கு எடுத்துச் செல்வது என்று தீவிரமாக யோசிக்க ஆரம்பித்தான் சங்கர்.

 

அதற்குள், சங்கருக்கு கல்லூரி விடுமுறை முடிந்து, மீண்டும் கல்லூரி செயல்பட ஆரம்பித்தது.

 

எந்நேரமும் அம்மாவின் முலையுடன் விளையாடிக்கொண்டிருக்கும் சங்கர், வேறு வழியில்லாமல், காலையில் செல்லப் பிள்ளையாக அம்மாவிடம் பால் குடித்துவிட்டு, மாலை அங்குமிங்கும் ஊர்சுற்றாமல், கல்லூரி முடிந்ததும் நல்லப் பிள்ளையாக அம்மாவின் முலைப்பாலை குடிக்க நேரமாகவே வீட்டுக்கு வந்துவிடுவான்.

 

பின்னர் எப்போதும் போல இரவு புவனாவின் முலைகளைப் பிசைந்து விளையாட்டி, பால் குடித்துவிட்டு தூங்குவான் சங்கர். கல்லூரி சென்று வருவதால், சங்கருக்கு தன் அம்மாவுடன் செலவிடும் நேரம் குறைந்ததோடு மட்டுமில்லாமல், அம்மாவின் முலையில் வேறு எந்த மாதிரி விளையாட்டுக்களை விளையாடலாம் என்று சரியாக யோசிக்கவும் முடியவில்லை.

 

அப்போதுதான் ஒருநாள் சங்கர் தன் நண்பன் ஒருவனின் சகோதரி கல்யாணத்திற்கு செல்ல நேர்ந்தது. மாலை அம்மாவிடம் பால் குடித்துவிட்டு கல்யாணத்திற்கு கிளம்பிய சங்கர், மறுநாள் காலை முகூர்த்தம் முடிந்ததும் பால் குடிக்க வீட்டுக்கு வந்துவிடுவதாக அம்மா புவனாவிடம் சொல்லிவிட்டு கிளம்பினான்.

 

அந்தி சாயும் பொழுது, சூரியன் மறைந்து இருள் சூழ்ந்து வரும் வேளையில், தன் நண்பனின் ஊருக்குச் செல்ல, அதற்கான பஸ்ஸில் ஏறினான் சங்கர். பஸ் அந்த அழகான மாலை வேளைக்கு அழகு சேர்க்கும் விதமாக இருபக்கமும் பச்சைப் பசேலென்ற நெல் வயல்கள் சூழ்ந்த ஒரு தார்ச்சாலையில் மெதுவாக பயணித்துக்கொண்டிருந்தது. பஸ்ஸின் ஜன்னல் ஓரத்தில் அமர்ந்து, பச்சைப் பசேலென வளர்ந்த பயர்களைப் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டே சென்றுகொண்டிருந்தான் சங்கர்.

 

அப்போது சிலர் பசு மாடுகளை மேய்ச்சலில் இருந்து பால் கறக்க கூட்டிச் செல்வதை கவனித்தான். பகல் முழுதும் பச்சைப் புற்களை மேய்ந்து பசுவின் மடியில் நன்றாக பால் சுரந்திருப்பதைக் கவனித்தான். பாலூறிய பசுவின் மடியையும் அதற்கு கீழே நீளமாக இருந்த காம்புகளைப் பார்த்ததுமே, சங்கருக்கு உடனே தன் அம்மாவின் பால் நிரம்பிய முலை ஞாபகத்துக்கு வந்தது.

 

தன் அம்மாவுக்கும் அதுபோல நீளமான காம்புகள் இருந்தால் எப்படியிருக்கும் என்று நினைத்துப் பார்த்தவனுக்கு சிரிப்பு வந்துவிட, கூட்டம் நிரம்பிய பஸ்ஸில் தன்னை மறந்து சிரித்துவிட்டான் சங்கர்.

 

உடனே பஸ்ஸில் இருப்பவர்கள் எல்லாம் அவனை ஒரு மாதிரியாக பார்க்க ஆரம்பித்ததும், கம்மென்று அமைதியாக இருந்துவிட்டான் சங்கர். ஆனால், அவன் மனது, மாட்டின் மடியையும், தன் அம்மாவின் முலையையும் மாறி மாறி நினைத்துக்கொண்டே வந்துகொண்டிருந்தது.

 

ஒருவழியாக நண்பனின் ஊருக்குப் போய்ச் சேர்ந்தான் சங்கர். பஸ் ஸ்டாப்புக்கு பக்கத்திலேயே நண்பனின் வீடு இருந்ததாலும், கல்யாண வீடு என்பதற்கு அடையாளமாக, வீட்டின் முன்னால் பந்தல், வாழைமரம், தோரணம் என்று அமர்க்களமான அலங்காரத்தாலும், பஸ்ஸிலிருந்து சங்கர் இறங்கியதுமே அவன் நண்பனின் வீடு கண்களுக்கு தென்பட்டுவிட, வீட்டை நோக்கி நடந்தான் சங்கர்.

 

அவன் போகும் நேரத்தில் ஒரு சிலரைத் தவிர வீட்டில் வேறு யாரும் இல்லை. அவர்களில் சங்கர் போனதைப் பார்த்த ஒருவர் “என்னப்பா கல்யாணத்துக்கு வந்துருக்கியா?” என்று கேட்க, “ஆமாங்க..” என்று சங்கர் சொன்னதும், “அச்சச்சோ.. இப்போதான் எல்லாரும் மண்டபத்துக்கு கிளம்பிப் போனாங்க. சரிப்பா கொஞ்ச நேரம் பொறு. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல வேன் வரும். அதுல மண்டபத்துக்கு கிளம்பு..” என்று சொன்னதும், உடனே விருந்தினர்களுக்கு போடப்பட்டிருந்த பிளாஸ்டிக் சேரில் உட்கார்ந்தான் சங்கர்.

 

பேச்சுத்துணைக்கு ஆளில்லாமல், சங்கர் தன் மொபைல் போனை நோண்டியபடி இருந்தான். அப்போது சைக்கிளின் பின்னால் பால் கேனை வைத்தபடி, ஒருவன் அந்த வீட்டின் முன்னால் வந்து நின்றான்.

 

அவன் பழக்கப்பட்டவன் போல “என்னங்கையா, கல்யாண வீட்டுக்காரங்க எல்லாரும் மண்டபத்துக்கு போயிட்டாங்களா?” என்று கேட்டபடி, ஒரு வாளியை எடுத்துக்கொண்டு, “சரிங்க.. நான் பால் கறந்துட்டு போறேன்..” என்று சொல்லிவிட்டு அந்த வாளியோடு வீட்டின் பின்பக்கம் போவதை கவனித்தான் சங்கர்.

 

அந்த ஆள் பால் கறப்பதாக சொன்னதும், சங்கருக்கு மாட்டின் மடியிலிருந்து எப்படி பால் கறக்கிறார் என்பதை காண வேண்டும் போலிருந்தது. உடனே சங்கர் அந்த பால் காரனைப் பின்தொடர்ந்து சென்றான்.

 

வீட்டுக்கு பின்னால் மாட்டுத் தொழுவத்தில் கட்டியிருந்த மாட்டின் அருகே போன அந்த பால்காரன், சங்கர் தன்னைத் தொடர்ந்து வந்ததை கவனித்துவிட்டு, “யாருப்பா நீ?” என்றான்.

 

“அண்ணா.. நான் கல்யாணத்துக்கு வந்திருக்கேன். டவுல்ல இருந்து வரேன். நான் இதுக்கு முன்னாடி பால் கறக்கறதை பாத்ததே இல்ல. அதான் பாக்க வந்திருக்கேன்..” என்றான்.

 

உடனே அவர் சிரித்தபடி “டவுன்ல இருக்கிற பசங்களுக்கு பால் கறக்கற சாதாரண விஷயம்கூட ஏதோ அதிசயம் மாதிரி தெரியுது. என்ன பண்றது டவுல்ல உங்க வாழ்க்கை அப்படி..” என்றபடி, அந்த வாளி முழுவதும் பைப்பில் தண்ணீரை பிடித்துக்கொண்டு மாட்டின் அருகே வந்தார்.

 

பால்காரர், மாட்டை அவிழ்த்து பால் கறக்க ஏதுவாக ஒரு தூணில் கட்டிவிட்டு, அதன் பக்கத்திலேயே கன்னுக்குட்டியையும் கட்டினார்.

 

அந்த பசு, தாய்மை உணர்வுடன் கன்றை நாவால் நக்கிக்கொடுத்தது. அப்போது பால்காரர் வாளியிலிருந்த தண்ணீரை மாட்டின் மடியில் தெளித்தார். பின்னர் அதில் அழுக்கு ஏதும் இல்லாமல் சுத்தமாக கழுவியபின், வாளியிலிருந்த மிச்ச நீரை ஒரு ஓரமாக ஊற்றிவிட்டு, தன் வேட்டியில் சொருகி வைத்திருந்த ஒரு டப்பாவை எடுத்தார்.

 

சங்கர் பால்காரன் செய்வதை உன்னிப்பாக கவனித்துக்கொண்டிருக்க, அவரோ அந்த டப்பாவில் இருந்து ஏதோ ஒன்றை கையில் ஊற்றினார். சங்கர் அதை உற்றுக் கவனிக்க, அது விளக்கெண்ணெய் என்று புரிந்தது.

 

அதை தன் விரல்களில் தடவிக்கொண்ட பால்காரர், பிறகு மாட்டின் காம்பிலும் தடவினார். பிறகு தன் இரண்டு கைகளாலும், மாட்டின் இரண்டு காம்பைப் பிடித்து, தன் கட்டைவிரலால் அழுத்தம் கொடுத்து, காம்பை உருவ சர்.. சர்.. சர்.. என்ற சத்தத்தோடு பால் பீறிட்டு வாளியில் விழுந்தது. அந்த வாளி நிரம்பும் வரை பாலைக் கறந்த பால்காரர், பின்னர் மாட்டை பழைய இடத்தில் கட்டிவிட்டு, பால் வாளியைத் தூக்கிக்கொண்டு தன் சைக்கிளுக்கு சென்றார். அங்கே கேரியரில் இருந்த கேனில் கறந்த பாலை ஊற்றிக்கொண்டு, அங்கிருந்து கிளம்பினார்.

 

அதைப் பார்த்ததிலிருந்து சங்கருக்கு மனது அலைபாய ஆரம்பித்தது. “தன் அம்மாவுக்கும் அதுபோல காம்பிருந்தால் பால் கறக்கலாமே!!” என்று எதார்த்தமாக அவன் மனது நினைத்துக்கொண்டது. ஆனால் அது எப்படி சாத்தியம் என்று நினைத்துக்கொண்டிருக்கையில், வீட்டுக்கு வந்திருக்கும் விருந்தினர்களை அழைத்துச்செல்ல வாசலில் வேன் வந்து நின்றது.

 

அதிலிருந்த ஒருவர் “மண்டபத்துக்கு போறவங்கலாம் வேன்ல ஏறிக்கோங்க..” என்று சொன்னதும், சங்கர் வேனில் ஏறி மண்டபத்திற்கு சென்றான்.

 

வாசலில் அவன் நண்பனின் அம்மாவும் அப்பாவும் கல்யாணத்திற்கு வருபவர்களை கைகூப்பி வணக்கம் சொல்லி “வாங்க.. வாங்க..” என்று வரவேற்றுக்கொண்டிருந்தார்கள்.

 

சங்கரும் அவர்களைக் கடந்து மண்டபத்துக்குள் நுழைய மேடையில் மணமகனும், மணமகளும் ஜோடியாக நின்று வருபவர்களிடம் கிப்டை பெற்றுக்கொண்டு போட்டோவிற்கு போஸ் கொடுத்தபடி இருந்தார்கள். அவன் நண்பனோ, வந்தவர்களை கவனிப்பது என்று ரொம்பவும் பிஸியாக இருந்தான்.

 

அதனால் சங்கருக்கு மண்டபத்தில் தனித்து விடப்பட்டதைப் போன்ற உணர்வு. மணமக்களிடம் கொண்டு வந்திருந்த கிப்ட் பாக்ஸைக் கொடுத்துவிட்டு, ஒரு போட்டோவை எடுத்துக்கொண்டு, மண்டபத்தில் சுற்றிலும் வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தான்.

 

அப்போது கொஞ்சம் சதைபோட்ட நாட்டுக்கட்டை ஒருத்தி, தனது பருத்துக் கொழுத்த முலைகள் அசைந்தாடும்படி, ஒரு சுடியைப் போட்டுக்கொண்டு மண்டபத்தை சுற்றிக்கொண்டு இருந்தாள். ஏதோ மாப்பிள்ளைக்கு தூரத்து சொந்தமாம் அவள். ஆனால் தன் குலுங்கும் முலையழகால் அந்த மண்டபத்திலிருந்த காளையர் அனைவரின் கவனத்தையும் ஈர்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.

 

அப்போது சங்கருக்கு “மச்சான்.. யாருடா அவ? சரியான பால் மாடு மாதிரி இருக்கா?” என்று பின்னாலிருக்கும் ஒருவன், இன்னொருவனிடம் கேட்பது காதில் விழுந்தது.

 

இதைக் கேட்டதும் சங்கர் தன் காதுகளை கூராக்கி, அவர்கள் என்ன பேசுகிறார்கள் என்று உன்னிப்பாக கேட்க ஆரம்பித்தான்.

 

“அவ பேரு சிந்துன்னு சொன்னாங்க. மாப்பிள்ளைக்கு சொந்தமாம்..” என்று இன்னொருவன் பதில் சொன்னது மண்டபத்தின் சத்தத்தில் அரை குறையாக காதில் விழுந்தது.

 

“ஆளுக்கு ஏத்த பேருதான்டா அவளுக்கு.. சிந்து.. அவ முலையும் சிந்து மாடு மாதிரியே இருக்கு.. அப்பா செம மொலைடா..” என்று அவன் பெருமூச்சோடு சொல்ல, இன்னொருவன் “சரி சரி விடுடா.. விட்டா அவள குனியவச்சு மொலையில பால் கறந்துடுவ போல..” என்று சொல்ல, அதோடு அவர்களின் பேச்சு சத்தம் நின்றது.

 

“விட்டா அவள குனியவச்சு மொலையில பால் கறந்துடுவ போல..” என்று அவன் சொன்ன வார்த்தைகள் மீண்டும் மீண்டும் சங்கரின் காதில் ஒலித்துக்கொண்டே இருந்தன. அது ஒரு புதுவித அனுபவித்திற்காக ஏங்கிக்கொண்டிருக்கும் அவன் மனதுக்கு, கற்பனையைத் தொடங்க பச்சைக் கொடியைக் காட்டிவிட, சங்கரின் மனது அதை எப்படி செயல்படுத்துவது என்று தீவிரமாக சிந்திக்க ஆரம்பித்தது.

 

அன்று இரவு சங்கர் அவன் நண்பனுடன் மண்டபத்திலேயே தங்கிவிட்டு, அதிகாலை முகூர்த்தம் முடிந்ததும், அம்மாவைப் பார்க்க வேகவேகமாக மண்டபத்திலிருந்து கிளம்பினான்.

 

அவன் போதாத நேரம் பஸ் ஏதும் கிடைக்கவில்லை. வந்த ஒரு பஸ்ஸூம் காலை நேர கூட்ட நேரிசலுடன் இருந்ததால், படியில் கால்வைக்கக் கூட இடமில்லை. கொஞ்ச நேரம் பஸ் ஸ்டாப்பிலேயே காத்திருந்த சங்கர், ஒரு வழியாக பஸ் கிடைத்து வீட்டுக்கு வந்து சேரும்போது, மணி 11 ஆகியிருந்தது.

 

அவன் வீட்டுக்குள் நுழையும்போதே, உள்ளே தேவியும், புவனாவும் பேசி சிரித்துக்கொள்ளும் சத்தம் கேட்டது. தேவி ஆண்ட்டி வீட்டுக்கு வந்திருக்கிறாள்போல என்று நினைத்துக்கொண்ட சங்கர் உள்ளே போனதும் தேவியைப் பார்த்து “வாங்க ஆண்ட்டி.. எப்போ வந்தீங்க..” என்று விசாரித்தான்.

 

அப்போது அவன் தேவியின் பக்கத்தில் ஒரு டிராவல் பேக் இருப்பதைக் கவனித்தான். அதைப் பார்த்ததும் “என்ன ஆண்ட்டி வெளியூர் போறிங்களா?” என்று கேட்டான்.

 

உடனே புவனா “அவங்க வெளியூர் போகலடா செல்லம்.. ஒரு வாரம் நம்ம கூட தங்கிட்டு போகலாம்ன்னு வந்திருக்காங்க..” என்று சொல்ல, உடனே சங்கருக்கு முகம் மாறியது. ஏதோ சிவபூஜையில் நுழைந்த கரடியாக தேவியைப் பார்த்தான்.

 

- தொடரும்..