నా ముగ్గురు పెళ్లాలు

[kishore]

6 వ భాగం

“చిన్నా, చిన్నా.. హ్మ్…. చిన్నా బావ?” అంటూ నన్ను కుదూపినట్లు అయ్యింది. నేను సడ్డెన్గా లేచా, అంత అయోమయం గా ఉంది.. సరిగ్గా కళ్ళు తెరవలేక పోతున్న, అంత మసక మాసగ్గా ఉంది, కళ్ళు నులుపుకుంటూ చూశాను, ఎదురుగా అను, చన్టి గాడిని ఎత్తుకుని ఉంది, ఇప్పుడే కాలేజ్ నించి వచ్చినట్లుండి, ఇంకా జీన్స్ ట్-షర్ట్ లోనే ఉంది.
“చిన్నా బావలే, అమ్మ నిన్ను కిందకు పిలుస్తుంది, టీ తాగుదాము రా.”
“ఇప్పుడు టైమ్ ఎంత అయ్యింది??” నేను అయోమయం లో అడిగా, అసలు ఎం జరుగుతుందో అర్థం కాలేదు కాసేపు.
“ఇప్పుడు టైమ్ సాయంత్రం ఆరు.. అంటే ఇందాక అమ్మ నిన్ను నిద్ర లేపింది అన్టగదా? బహుశా మళ్లీ పడుకుండిపోయావేమో?” అంటూ చిన్నగా నవ్వింది. దాని పలు వరుస, తళుక్కు మని మెరిసింది, తాను ఎత్తుకున్న చన్టి గాడికి ఏడాది వయసు ఉంటుందేమో, తెగ గోల పెట్టేస్తున్నాడు.
“అయితే ఇదంతా కల అన్నమాట..” అని గబుక్కున పైకి అనేశ. తర్వాత నాలికారుచుకున్న, ప్రశ్నార్ధకంక అను వైపు చూశా..
“తనకేమైన అర్థం అయివుంటుందా..” అని నా అంతరాత్మలో అనుకున్న.
“ఏమీ కల వచ్చింది నీకు?” పట్టేసింది వెంటనే…
“హ.. ఏమీ లేదులే, ఒక మంచి కల, ఆది నిజమైతే బాగున్డు..” అని ఏదో ఆలోచిస్తూ నాలో నేను నర్మగర్భంగా నవ్వుకున్నా.
“ నువ్వు బాగా అలసి పోయినట్లు ఉన్నావ్ చిన్నాబావ , అందుకే నీకు అమ్మ ఫ్రెష్ గా కాఫీ గాని టీ గాని పెట్టిస్తుంది, ముందు పద కిందకు అందరు నీకోసం వేట్ చేస్తున్నాం”
తాను అలా మాట్లాడుతూ ఉంటే తన చెవికి పెట్టుకున్న లోలాకులు, కదులుతూ నన్ను గిలిగింతలు పెట్టాయి. తెల్లని పలువరుస, ట్యూబ్ లైట్ లైటింగ్లో మరింత తెల్లగా, ఆ గులాబీ పెదాల మధ్య మరింతగా ఎలివేట్ అవుతున్నై. చిన్ని గడ్డం, బూరెలాంటి బుగ్గలు, బాగా పండిన రెండు బంగీనపల్లి మామిడికాయల్లాంటి అమృత భాండాలు, వాటి బరువు మొయలేక పోతున్న సన్నని నడుము, దానికి సపోర్ట్గా వెదల్పాటి జఘన భాగం, వాటి వెనుక రౌండ్గా ఉన్న పిరుదులు… ఇలా వర్ణిస్తూ పోతే… ఓ పెద్ద గ్రంథమే రాయొచ్చు అని అనిపించింది. ఇంతలో తాను ఎత్తుకున్న చన్టిగాడి చేతిలో ఉన్న ఆడుకునే ప్లాస్టిక్ బొమ్మని సడ్డెన్గా తన వైపు కేసి కొట్టాడు.
“అబ్బాః!”అంటూ తన నుదురు కేసి చేత్తో రుద్దుకుంది, ఇంకా నొప్పి పోయినట్లు లేదు, వాడేమొ ఆది అలా నొప్పితో చేతిని రుద్దుకుంటుంటే నవ్వుతున్నాడు అమాయకంగా, ఇంకో సారి తన బలం చూపిద్డాము అనుకునే లోపల,
“చిన్నా బావ ఒక్కసారి వీడిని ఎత్తుకో, నాకు బాగా తగిలింది, చూడు వెధవ ఎలా నవ్వు తున్నాడో.. “ అంటూ నాకు వాడిని ఇవ్వటానికి నా బెడ్ మీదకు వంగింది, అప్పుడు కనిపించాయి రెండు బాగా కండ పట్టిన పూర్ణ కుంభాలు, తెల్లగా పాల కలర్ లో ఉన్నై, లోపల వైట్ బ్రా వేస్కుందేమో, బ్రా స్ట్రిప్స్ కనపడ్డాయి, ఆ మొమెంట్ ఎంత స్లో గా నడిచిందంటే, మొత్తం టైమ్ ఆగిపోయిందేమో అనిపించింది. కానీ నిజానికి రెప్పపాటులో ఆది జరిగిపోంది, వాడిని నేను అలవోకగా తీస్*కున్నా, కొత్త మనిషిని కదా వెంటనే ఏడుపు మొదలు పెట్టాడు,
తాను ఇంకా తల రుద్దుకున్టూనె “చిన్నా బావ చూడు నా తల ఏమైనా బొప్పి కట్టిందా?”
లైట్ తన వెనుకగా ఉండటం వల్ల, నాకు ఆ రిఫ్లెక్షన్ కళ్ళలో పడి తన ఫేస్ సరిగ్గా కనపడలేదు.
“లైట్ కి ఎదురుగా తిరుగు, చూస్తా” అని అన్నా…
తాను కొంచం దగ్గరకు, అంటే నేను బెడ్ మీద కూర్చున్న, తాను నాకు దగ్గరిగా వచ్చి వంగోని తన నుదురు చూపేడుతుంది. ఇద్దరి మొహాలు ఎంత దగ్గిరగా వచ్చాయంటే, ఒకరి ఊపిరి ఒకరికి తగిలెంత గా, కావాలని జరిగిందో, లేక యాదృఛ్ఛికంగా జరిగిందో కానీ, మళ్లీ తన బంగీనపల్లి మామీళ్ళు దర్శనం ఇచ్చాయి, టీ-షర్ట్ లూజ్ గా వేసుకుంది, అందుకే మాటి మాటికి దివ్య దర్శనాలు అవుతున్నాయి. నేను తన నుదురు చూస్తున్నట్లుగా, కొద్దిగా చూపు మరల్చా, ఎంత ట్రై చేసుకున్నా చూడకుండా ఆగలేక పోతున్న, తనేమో అమాయకంగా ఒంగుని చూడమంటోంది, ఏమీ చెయ్యాల్రా దేవుడా..
“ఏమీ తగలలేదులే అను ” అంటూ, చన్టి గాడిని రెండు చేతుల్తో పైకి ఎత్తుకుని, “రేయ్! చంటింగా పిన్నిని కొట్టావా నువ్వు..” అంటూ ముద్దు ముద్దు గా అడిగి వాడిని చిన్నగా షేక్ చేసా, అప్పటి దాకా ఏడుస్తున్నవాడు కిల కిలా నవ్వటమ్ మొదలు పెట్టాడు. నేనెంతగా షేక్ చేస్తే అంత నవ్వు తున్నాడు.
“సరే బావ, నువ్వు ఫ్రెషుప్ అయ్యీ కిందకురా అందరు వేయిట్ చేస్తున్నాం..”అని చెప్పేసి చన్టి గాడిని తీస్కొని వెళ్ళింది.
నాకు ఇందాక వచ్చిన కలని ఆలోచిస్టూంటే, మతి పోయింది. అబ్బో, ఎమీ కల అది, ఎంత రియాలిటీ గా ఉంది? బాబోయ్, నాకేమయ్యింది, నిన్నటి దాకా బానే ఉన్న కదా? సడ్డెన్గా వీళ్ళని చూస్తుంటే నాకేమవుతుందో అర్థం కావట్లేదు? నాతో ఇంత అమాయకంగా క్లోస్గా ఉంటున్న వీళ్ళ మీద చెడ్డ చెడ్డ ఆలోచనలు ఎందుకు వస్తున్నై? అసలవి చెడ్డ ఆలోచనలే ఎన్దుకవ్వాలి? నా మరదలిని నేను చూస్తే టప్పు ఏంటి?? ఇలా నా ఆలోచనలు సాగిపొయాయి. నన్ను నేను సమాధాన పర్చుకున్నాక, ఇందులో తప్పేమీ లేదు అనిపించింది. అంత నార్మల్, నేనే అనవసరంగా ఎక్కువ ఆలోచిస్తున్నాను, అనుకుంటూ బాత్*రూమ్ వైపు నడిచా.