மாலதி டீச்சர் by JNS

[johnypowas]

எனக்குப் பிடித்த மஞ்சள் நிற சேலையில் அட்டகாசமாக வந்திருந்தாள் மாலதி. கருப்பு நிற பிளவுஸ் அந்த சேலைக்கு மிகவும் எடுப்பாக இருந்தது. பைக்கில் பின்னால் உட்கார்ந்ததும் சேலைத் தலைப்பை எடுத்து தலைக்கு மேல் போட்டுக் கொண்டாள். நான் பைக்கை நிதானமாக ஓட்டினேன். அவள் எதுவும் பேசவில்லை. தெருவில் ஆள் நடமாட்டம் குறைவாகவே இருந்தது. மணி பத்தாகியிருந்தது. நான் அந்த வீட்டின் முன்னால் வண்டியை நிறுத்திவிட்டு கேட்டைத் திறந்து வீட்டினுள் சென்று பையிலிருந்த சாவியை எடுத்து பூட்டைத் திறந்தேன். அவள் என்னைப் பார்க்கவே கூசினாள். தெருவையே சிறிது பயத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் அவளை வீட்டினுள் அழைத்தேன். வேகமாய் நடந்து உள்ளே சென்றாள். நானும் உள்ளே சென்று கதவைத் தாளிட்டேன். பின்னர் மாலதியைப் பார்த்தேன். அவள் முகம் வியர்த்திருந்தது.

'பயமாயிருக்கு சிவா.. இங்க யாரும் வரமாட்டாங்கள்ல?'
'யாரும் வரமாட்டாங்க மாலதி. நான் வீட்டை வெளிய பூட்டிடுறேன். யாரும் வந்தாலும் ஆளில்லனு போயிடுவாங்க. அப்படியே பைக்கை பக்கத்துல இருக்குற ஸ்டாண்டில் போட்டுட்டு வந்திடுறேன். கொஞ்ச நேரம் ரிலாக்சா இரு.'
'சிவாõ.. சீக்கிரம் வா எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு.'
'டோன்ட் வொரி மாலு.. நான் அஞ்சு நிமிசத்துல வந்துடுவேன்.'
பின்னர் அவளை உட்காரச் சொல்லி விட்டு பின் கதவைத் திறந்து வெளியே சென்று முன் கதவை மறுபடியும் பூட்டினேன். பின்னர் கேட்டைத் திறந்து பைக்கை ஸ்டாண்டில் விட்டுவிட்டு மீண்டும் வந்து பின் கதவு வழியாக உள்ளே நுழைந்தேன். அந்த வீடு என் நண்பனுடைய வீடு.
பிரண்ட் வீட்டுக்கு வர முதலில் மாலதி சம்மதிக்கவேயில்லை.
'நோ சிவா. இது ரொம்ப ரிஸ்க். உன் பிரண்டுக்கெல்லாம் நம்ம உறவு தெரிய வேணாம். வேற ஏதாவது ஐடியா சொல்லு.'
'இல்ல மாலதி. அவனுக்கு உன்னை தெரியாது. சும்மா நான் லவ் பண்ற பொண்ண கூட்டிட்டு வரேன்னு தான் சொல்லிருக்கேன். அவன் என்னோட ரொம்ப க்ளோஸ் பிரண்ட். சோ நோ ப்ராப்ளம். அவன் வீட்ல யாரும் இருக்க மாட்டாங்க. அவங்க அம்மா சாயங்காலம் வேலை முடிஞ்சு ஆறு மணிக்குதான் வருவாங்க. அவனும் வேலைக்குப் போயிட்டு ஏழு மணிக்குதான் வருவான்.'
'ப்ளீஸ் சிவா. வேணாம். கொஞ்ச நாள் வெயிட் பண்ணி அவரு வேலைக்கு போக ஆரம்பிச்ச பிறகு கூட வெச்சிக்கலாம். இது ரொம்ப ரிஸ்கா தெரியுது.'
'ப்ளீஸ் மாலதி. அவன் கிட்ட கஷ்டப்பட்டு பேசி சம்மதிக்க வெச்சிருக்கேன். எனக்காக வர மாட்டியா?'
'உனக்காகத்தான் இதுக்கு நான் ஒத்துக்கிட்டேன். ஆனா பிரண்ட் வீட்ல எப்படிடா? வேணாமே.. வேற ஏதாவது யோசியேன்.' (கெஞ்சினாள்)
'இதுக்கு மேல நான் என்னடி பண்றது? லாட்ஜ்க்கு கூப்பிட்டா நல்லா இருக்காதுன்னுதான் இப்படி பண்ணேன். இதுக்கும் வேணாம்னா என்ன செய்றது?'
'என்னோட நிலைல இருந்து யோசிச்சு பாரு சிவா. உன் பிரண்டுக்கு தெரிஞ்சு ப்ராப்ளம் வந்தா என்ன ஆகும்.?
'ஐயோ புரிஞ்சுக்கோடி. அவனுக்கு உன்னை யாருன்னே கடைசி வரை தெரியப் போறதில்ல. நான் அப்படியெல்லாம் உன்னை கஷ்டத்துல சிக்க வெச்சிருவேனா?'
'அதுக்கில்ல சிவா.. எனக்கென்னவோ வேணாம்னு தோணுது.'
(லேசான கோபத்துடன்) 'ம்ம்.. சரி உன் இஷ்டம். இதுக்கு மேல நான் கேக்க விரும்பல.'
(சிறிது நேர மவுனத்துக்குப் பின்)
'சிவாõ'
'.......'
'கோபமா?'
'........'
'சொல்லுடா'
'இல்ல மாலதி. சரி நான் வெச்சிடுறேன்.'
'ஏய்ய் இரு. சரி நான் வறேன்.'
'நெசமாவா?'
'ம்ம்ம்.'
'தேங்ஸ் மாலதி.'
'பட் என்னால அங்க எல்லாம் அதிக நேரம் இருக்க முடியாது.'
'ஓகே டியர். ஐ லவ் யூ.'
'ம்ம்ம். இதுக்கொன்னும் குறைச்சல் இல்ல.'
'ஹாஹாஹா..'
நான் போனை வைத்தேன்.
வழக்கம் போல் பிள்ளைகளை ஸ்கூலுக்கு அனுப்பிவிட்டு கணவருக்கு சாப்பாடு எல்லாம் ரெடி பண்ணி வைத்துவிட்டு ஸ்கூலுக்கு கிளம்பினாள். ஆனால் அன்று விடுமுறை எடுத்திருந்தாள். நான் தெரு முனையில் பைக்குடன் மாலதிக்காகக் காத்திருந்தேன்.