నవ్వింది నా రంజిత

[kamal kishan]

చంద్రక్కకి 22ఏళ్ళు,  చంద్రక్క మొగుడు బైరాకి 30 ఏళ్ళు. తనకు మరదలే అయినా....అశోక్ తో పెళ్లయ్యే వరకూ అసువంటి ఆలోచన లేదు.

రంజిత అశోక్ ల పెళ్ళైన రాత్రి శోభనం,
ఇంటి ఎనకమాల మల్లెపందిరి కింద ఇనప మంచం. ఓ పక్క కోళ్ళ అరుపులూ., ఇంకో పక్క గొడ్లు., వాతావరణం బానే ఉంది. చీకట్లు కమ్మినా ఏకాదశి చంద్రుడు మంచి తోడే ఇస్తున్నాడు.
అశోక్ కి 20, రంజితకి 18,
రంజిత బాగుంటుంది., అశోక్ పది చదివినాడనగానే...పెళ్ళికి అట్నే అన్నది..
దానమ్మట పెండ్లి;
పెండ్లికి వాళ్ళ అయ్య రొండ్రు గొర్రెలిచిండు; 50 నూర్లు, కొత్త బట్టలు  అన్నిచ్చిండు.
రంజిత ఇంకా లేతగానే ఉంది., వంట్లో ముదురు ఛాయలు అగుపించట్లే. చేతి మీద రాగి వెంట్రుకలూ.... ముఖంలో అమాయకత్వం.. తండాలో పెరిగిన పిల్ల ఇప్పుడిప్పుడే వాళ్ళ తండాకి మంది వత్తందారు పోతందారు...... పెండ్లాయితాందంటే అందరూ ఆడపిల్లలకీ ఉండే excitement రంజితనీ చుట్టేసింది.
అశోకు చూడనీకి మంచిగానే ఉంటడు. ఇంకా చదువుతానన్నడంట గట్లయితే తండాలో పెళ్ళి పిల్లలు కరువయితరని  వాళ్ళ నాయిన వచ్చి మాట్లాడినాడు. తెల్లగా ముతక ఖద్దరు పంచె, నెత్తి మీన పాగా...అంగారఖా వేసుకుని, మేనాలో వచ్చినాడు అశోకు.
వాళ్ళ సంప్రదాయ ప్రకారం చక్కగా తెల్లని కొత్త ముతక చీర కట్టుకుని వచ్చింది. వాళ్ళ డ్రస్లు వేసుకునే వారు ఈ మధ్య తక్కువయ్యారు.
ఆ రోజు ఎవ్వరూ ఇళ్లకు వెళ్లలేదు. వాగినవాడికి వాగినంత తాగిన వాడికి తాగినంత.  
శోభనం గదిలోకి భయం భయంగా వచ్చింది రంజిత, తల్లి అన్నీ ముందే చెప్పినా ఎందుకో భయం.  తన నేస్తాలు అందరూ చెప్పారు వాళ్ళకి ముందే పెండ్లిళ్లయ్యాయి. గట్టిగ ఉన్నదాన్ని దాన్లోకి దూరుస్తరంట, మస్త్ నోప్పుంతుందని కానీ తరవాత సాన బాగుంటుందట; అది కూడా చెప్పిరు. ముందుగల నోప్పెందో అటెంకల సమ్మగుండుడెందో?!...బాయలు నలుపుతడంట., నలుపుతే పాలోస్తయంట., చెపుతడంట; పాలు రాకుంటే ఏమవుతది?!....మా యమ్మ పాలు తెస్కపొమ్మంది. గొర్రెపాలు ఇచ్చింది. నాకు చాన ఇష్టం; నాకీయ్యే అంటే నీ మొగుడస్తడు అన్నది. సర్లే చేసేమున్నది.
అనుకుంటూ పాలు తెస్కపోయి ఇచ్చింది.
అశోక్ వాళ్ళ నాన్నకి తెలియకుండా పాలిటెక్నిక్ జాయిన్ అయ్యాడు. గంతలోనే గిప్పుడు పెళ్లంటడు. అశోక్ కి కూడా రంజిత నచ్చింది. రంజితలో నచ్చింది సన్నని పల్చటి నడుము, ఇప్పటి కూడా చిన్న పిల్లనే............
లోపలికి ముందు అత్తమ వచ్చి “అశోకా, సలైతే కప్పుకొనీకి నీతాన కంబళున్నాది” అని కంబళి కోసం డోలాడుతాంది.
ఉన్నది గాని మరి నాకు అని అమాయకంగా అడిగాడు అశోక్.
“నీ పెండ్లామున్నదిగా....దాన్ని గట్టిగా పట్టుకో సలీ గిలీ ఎగిరిపోతాది”
“నువ్వు గూడ పోయి మా మామని పట్కపోరాదు?!”తెలివిగా అడిగాననుకున్నాడు అశోక్.
“అది నువ్వు చెప్పల్నా ఏంది? నాకెరకనే.....మేమిద్దరం అండ్లనే పండ్తమ్” అని కంబళి తీసుకుని వెళ్లిపోయింది.
అటెంకల పాలు తీసుకుని రంజితా లోపలకు వచ్చింది. అసలే పండు వెన్నల., మనిషి గులాభి రంగులో ఉంటుంది.,వాళ్ళ అమ్మ, అశోక్ ఊకే రంజితా బొడ్డు వైపే చూస్తుండటం గమనించి అల్లుడికి బొడ్డంటే ఇష్టమనుకుంటా అనుకోని బొడ్డుకి బాగా కిందకి కట్టింది.
అప్పటికీ రంజితా ధర్మసందేహం అడగానే అడిగింది. “ఆడ ఎంటికలు అవుపడుతున్నయే....”అనుకుంట పొడుచుకొస్తున్న ఆతుల్ని చూపించింది.
అవి చూడంగనే వాళ్ళ అమ్మ మాశమ్మ ఉలిక్కిపడింది. “ఏందే అట్ల పెంచినవ్.....తెయ్యలేదా గవి...నీ తల్లి ఏడదొరికినవే...ఇగరా...” అనుకుంటా చెయ్యి పట్టి గుంజకపోయింది.
లోపలకు తీసుకెళ్లి లంగా పైకి లేపి చూసింది సాపు చెయ్యనీకి..., రేజర్ కోసం డోలాడింది. కానీ అవుపడలే.....
దాంతో “సర్లే...అట్ట్నేపో...ఏమవుతదో ఏమో?!” అనుకుంటూ కూతురి బట్టలు సమంగా సర్ది పంపించింది.
అక్కడ అశోక్ ఎదురు చూస్తున్నాడు.
లోపలికి రాంగానే కరెంట్ పోయింది.
“అమ్మా కరెంట్ పోయినాదే.....” అంటూ రాగం అందుకుంది రంజిత.,
“అవ్, అవుపడతాంది., అట్నే ఉండు., లాంతరు పెడతా.....” అనుకుంట పోయి లాంతరు తీసుకుని రంజిత వాళ్ళ అక్కకి ఇచ్చింది. చూరుకు తగిలించమని. వాళ్ళ అక్క చూరుకు తగిలించింది. దీపపు వెలుగు తక్కువగా ఉండేసరికి దీపం కొంచెం పెంచి వెనక్కు తిరిగింది.
“ఇంగ్గరా....” అన్న పిలుపు విని అల్లుడి తానకు పోయినది.
“ఫస్ట్ నైట్ ల లైట్ ఎందుకు?!” ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
“అవు, మరిచిన, పాలు కావాల్నా?!”
“నీతాన లేవా?!”
“ఛీ....అసువంటివి ఎట్లడుగుతాండో సూడు”
“అడక్కుండ తీసుకుంటరా.......?!” అనుకుంట దగ్గరకు లాక్కుని రవిక పట్టి పైకి లాగి చన్ను పట్టాడు. హా...........అంది వారించే లోపే నోట్లో పెట్టేసుకున్నాడు.
ఒక గుబ్బని చేతి నిండుగా తీసుకుని పిసుకుతూ పాలు పిండుకున్నాడు అశోక్. అశోక్ చెయ్యి మహిమేమో గానీ పాలు ఉబికినయి.
“.......మ్ మస్తున్నయి” అనుకుంటూ మళ్ళీ గట్టిగా పట్టి పిండాడు అంటే పాలు బొట్లు బొట్లుగా కారాయి. “ఇదేంది, పాలు ఇట్లా కారుతున్నాయి?!” అని ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
“నీ చెయ్య పడ్డదిగా....?!” అంటూ ఇంకో బాయ అశోక్ నోట్లో కుక్కింది. గట్టిగా పట్టి నోట్లోకి లాక్కున్నాడు గుబ్బల్ని “హా అంటూ మూలిగి అశోక్ గాని పంచేలో చెయ్యి పెట్టింది. చేతికి వాడి బలుపు తగలగానే భయమేసింది అమ్మ నీయమ్మ ఏందిది అడివిల భూమిల పండిన గడ్డలు తెంపకపోతము గాడు గయ్యే....కర్ర పెండలం అంటరు అట్లుంది. ఒర్నాయినో...అనుకొంది.
అంతలో “అక్కా..నేను రావాల్నా....?” అంటూ రంజిత పిలుపు.
వెంటనే అశోక్ ని ఒక తోపు తోసి గబగబా వెళ్లిపోయింది అక్కడ నుండి.
లోపలికి అడుగుపెట్టింది మన రంజిత కంగారుగానే.....అప్పటికే అశోక్ లంభం గుడిసెకి కట్టిన వాసం బొంగులా పంచేలో నుండి బయటికి వచ్చింది.
అప్పుడే చూసింది రంజిత ఇదేంది గింతుంది. ఇస్కూల్ల చూడకుంతి గింత పెద్దది. దీన్ని పెడతాడా....పాపం వాచ్చిందేమో...నా పెనిమిటి గా కాపడం పెడదాం. లేకుంటే దెబ్బ తగిలినప్పుడు అమ్మ నిమ్మ ఆకులు వేపాకులు నలిపి రాసేటిది. పాపం వాచ్చిందేమో ఉమ్మి పెడితే చల్లగయితది అనుకుంట పోయి గబగబా వెళ్ళి నిలబడి తమాషా చూస్తున్న అశోక్ కాళ్ళ దగ్గర కూర్చుని వాడి వాపు అనుకున్న బలుపుకి ఉమ్మి చెయ్యడానికి నోట్లో పెట్టుకుంది.
అది వెచ్చగా ఉంది. చాన వేడిగుంది. పాపం జ్వరం వచ్చినట్లుంది. అనుకుని “జ్వరం వచ్చినాది?! ఇట్లా ఉమ్మి పెడితే తక్కువయితది అనుకుంట నోట్లో పెట్టుకుని చీకసాగింది అమాయకంగా.