Incest மகனுக்கு முலைப்பால்

[sangavisri]

எட்டாம் பாகம் தொடர்ச்சி:

 

சங்கர் தன் மார்பில் சாய்ந்துகொண்ட புவனாவை மெல்ல அணைத்து “அம்மா.. இனி இந்த ஊருக்கு வேணும்னா நீ விதவையா இருக்கலாம். ஆனா இந்த வீட்டுக்குள்ளேயும், எனக்கும் நீ சுமங்கலிதான்..” என்று சொல்லிவிட்டு, தன் மார்பில் சாய்ந்திருந்த புவனாவை விலக்கிவிட்டு, குங்குமத்தை எடுத்து வந்தான்.

 

அதை அம்மாவிடம் நீட்டி “இத எடுத்து வச்சிக்கம்மா..” என்றான்.

 

அதைக் கேட்டதும் புவனா தயங்கினாள். ஒரு விதவையான அவள், தன் மகனுக்காக புடவை கட்டிக்கொண்டாள். இப்போது மகன் சொன்னதற்காக பூ வைத்துக்கொண்டாள். ஆனால் குங்குமம்? அதெப்படி? என்பதுதான் அவள் தயக்கம்.

 

அவள் தயக்கத்தை புரிந்துகொண்ட சங்கர், “என்னம்மா கழுத்துல இருந்து தாலி இறங்கின பிறகு எப்படி குங்குமம் வச்சுக்கிறதுன்னு யோசிக்கிறியா?” என்று கேட்டான். அதற்கு புவனாவும் மௌனத்தால் ஆமோதித்தாள்.

 

“அம்மா.. புருசன் இறந்ததால உன் தாலி இறங்குச்சு. உன் நெத்தியில இருந்த குங்குமமும் போச்சு. இப்போ உனக்கு ஒரு புது புருசன் கிடைச்சிருக்கான்னு நினைச்சு குங்குமத்தை வச்சுக்கம்மா..” என்றான் சங்கர்.

 

சங்கர் சொன்னதைக்கேட்டு யோசித்த புவனா “சரி செல்லம்.. என் புது புருசனையே முதல் முதலா குங்குமத்தை வச்சு விடச்சொல்லு..” என்றாள்.

 

அம்மா சொன்னதன் அர்த்தம் சங்கருக்கு புரியவில்லை. இரண்டு நிமிடங்கள் யோசித்தவன், பின்னர் “சரி.. வாம்மா..” என்று புவனாவை தன் அப்பாவின் போட்டோவுக்கு முன்னால் அழைத்துச்சென்றான்.

 

புவனாவின் கையிலிருந்த டில்டோவை வாங்கி, தன் அப்பாவின் போட்டோ பக்கத்தில் வைத்து, தன் அப்பாவை வணங்கி, பின்னர் அந்த டில்டோவை கையில் எடுத்தான்.

 

டில்டோவின் முனைப்பகுதியில் குங்குமத்தை தடவிய சங்கர், அதை அப்படியே தன் அம்மாவின் நெற்றியின் அருகே எடுத்துச்சென்று, டில்டோவால் தன் அம்மாவின் நெற்றியில் குங்குமம் வைத்தான்.

 

தான் மனதில் நினைத்ததை அப்படியே செய்து முடித்த மகனின் ஆசைப்படியே, புவனா குங்குமத்தை எடுத்து திருமணம் ஆனவள் போல நெற்றி வகிட்டில் வைத்துக்கொண்டாள்.

 

இப்போது புவனா ஒரு சுமங்கலியாகவே காட்சிதந்தாள். சங்கர் மீண்டும் சுமங்கலியாக மாறிய அம்மாவைப் பார்த்து ஆனந்தப்பட்டான்.

 

பிறகு அந்த டில்டோவை மீண்டும் புவனாவின் கையில் கொடுத்து, “அம்மா.. அப்பாவை பத்திரமா பாத்துக்கனும்..” என்று சொல்ல, “சீசீ போடா..” என்று வெட்கப்பட்டாள் புவனா.

 

சங்கருக்கு பேரானந்தம். அவன் தன் அம்மா புவனாவிடம் “அம்மா.. இந்த சந்தோஷத்தை நாம கொண்டாடியே ஆகனும்.. என்ன பண்ணலாம்?” என்று கேட்டான்.

 

“சங்கர்.. நாம கோயிலுக்கு போய்ட்டு வரலாமா?” என்றாள் புவனா. உடனே சங்கர் “அம்மா.. இந்த கோலத்துல நீ எப்படிம்மா? வீட்டுக்குள்ள எப்படிவேணாலும் இருக்கலாம், வெளிய போகும்போது சாதாரணமா இருக்கனும்ன்னு நீதானேம்மா அன்னைக்கு சொன்ன? இன்னைக்கு, அதும் இந்த கோலத்துல? எப்படிம்மா?” என்றேன்.

 

“சங்கர்.. ப்ளீஸ்டா.. என் ஆசையை நிறைவேத்து..” என்று கெஞ்சுவது போலக் கேட்டாள் புவனா.

 

உடனே சங்கர் “சரிமா.. உள்ளூர்ல வேண்டாம். நீ பால் குடுக்குறதுக்கு முன்னாடி என்னை ஒரு கோவிலுக்கு கூட்டிட்டு போனியே அந்த கோவிலுக்கு போலாமா?” என்றான்.

 

புவனா சந்தோஷத்தோடு “சரி செல்லம்..” என்றாள்.

 

சங்கருக்கு, கோவிலுக்கு டூ-வீலரில் சென்று வருவது சரியாகப் படவில்லை. அதனால் தன் செல்போனை எடுத்து ஒரு கால் டாக்ஸி புக் செய்தான். டாக்ஸி வருவதற்குள் இருவரும் வீட்டைப் பூட்டி தயாராக இருந்தார்கள். டாக்ஸி வந்ததும், அக்கம் பக்கத்தினர் பார்க்கும் முன்னர் இருவரும் வண்டியில் ஏறிக் கிளம்பினர்.

 

புவனா அணிந்திருந்த ஜாக்கெட் கொஞ்சம் பழையது என்பதால் அவளது உடலுக்கு கொஞ்சம் டைட்டாகவே இருந்தது. அதனால் அவள் பிரா போட்டுக்கொள்ளாமல், வெறும் ஜாக்கெட் மட்டும் போட்டுக்கொண்டாள். அவள் ஜாக்கெட் கப்புகள் முலையில் பால் குறைந்திருந்தபோது மிகக் கச்சிதமாக அவள் முலைகளுக்கு பொருத்தமாக இருந்தது. ஆனால் நேரம் ஆக ஆக, பால் ஊற ஊற புவனாவின் பால் பந்துகள் ரெண்டும் ஜாக்கெட்டுக்குள் அடங்கமுடியாமல் அவளுக்கு வலி எடுக்க ஆரம்பித்தது. ஆனாலும் ஆரம்பத்தில் அது சாதாரணமாகவே இருக்க, புவனா வலியை பொருத்துக்கொண்டாள்.

 

சிறிது நேரத்தில் சங்கர் சொன்ன கோயில் வாசலில் டாக்ஸி வந்து நின்றது.

 

சங்கரும் புவனாவும் டாக்ஸியிலிருந்து இறங்கினார்கள். இருவரும் ஒன்றாகவே சாமி கும்பிட்டார்கள்.

 

அன்று கோவிலில் கூட்டம் கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருந்தது. புவனா பூசாரியிடம் கோயிலில் என்ன விஷேசம் என்று கேட்டாள்.

 

“இன்னைக்கு கோயில் தல விருட்சத்துல தொட்டில் கட்டினா, குழந்தை இல்லாதவங்களுக்கு சீக்கிரம் குழந்தை பிறக்கும்ன்னு ஒரு ஐதீகம்.. அதான் கூட்டம்..” என்றார்.

 

பூசாரி சொன்னதைக் கேட்டுவிட்டு, புவனாவும் சங்கரும் பிரகாரத்தை சுற்றி வர ஆரம்பித்தார்கள். அப்போது கோவில் தல விருட்சத்தில் சில பெண்கள் தொட்டில் கட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள். அதை கொஞ்சம் தொலைவிலிருந்து பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போதே, “சங்கர்.. சீக்கிரம் வா.. இங்கிருந்து போலாம்..” என்றாள் புவனா.

 

“ஏம்மா?” என்றான் சங்கர். “அங்க பாரு.. தேவி தொட்டில் கட்டிக்கிட்டு இருக்கா. நம்மள பாத்துடப்போறா. நான் வேற இந்த கோலத்துல இருக்கேன்..” என்று சொன்னதும், சங்கரும் “சரி வாங்கம்மா..” என்று இருவரும் அங்கிருந்து கிளம்பும்போது, தொட்டில் கட்டி முடித்த தேவி, சங்கரும், புவனாவும் கோவிலுக்கு வந்திருப்பதை கவனித்தாள்.

 

அதோடு, புவனா சுமங்கலிபோல பட்டுச் சேலையில் வந்திருப்பதை பார்த்து, தேவியால் மனதை கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள முடியவில்லை. உடனே “புவனா.. புவனா..” என்று சத்தம்போட்டுக்கொண்டே அவர்களை நோக்கி ஓட, அவள் வருவது தெரிந்து புவனாவும், சங்கரும் அங்கிருந்து கிளம்ப முயன்றார்கள். ஆனால் தேவி குறுக்கு வழியாக சென்று அவர்களுக்கு எதிராக வந்து நிற்க, இருவரும் வெலவெலத்துப்போனார்கள்.

 

கோவிலுக்குள் வைத்து எதையும் பேச முடியாது என்பதால், தேவி, இருவரையும் கோவிலுக்கு பின்னாலிருக்கும் காலி இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றாள். அங்கே அவர்களைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை.

 

தேவி புவனாவிடம் “என்னடி இதெல்லாம்? நெத்தியில குங்குமம்.. பட்டுச் சேலை.. நகை? என்னாச்சுடி? ஏன் இப்படி நடந்துக்கிற? உங்கிட்ட ஏதோ மாற்றம் இருக்கு. அதை நான் கேட்டதுக்கு எங்கிட்ட சொல்லாம என்னை ஏமாத்திக்கிட்டு இருந்த. ஆனா இன்னைக்கு என்கிட்ட வசமா மாட்டிக்கிட்ட..” என்றாள்.

 

புவனாவுக்கு இனியும் தேவியிடம் எதையும் மறைக்க முடியாது என்று தோன்றியது. அதனால் தேவியிடம் எல்லாவற்றையும் சொல்லவிட முடிவு செய்து, நடந்தவை எல்லாவற்றையும் ஒவ்வொன்றாக ஒன்றுவிடாமல் சொல்லி முடித்தாள் புவனா.

 

அவள் சொன்னதைக் கேட்டு தேவிக்கு மயக்கமே வந்துவிடும்போல இருந்தது. “என்ன புவனா சொல்லுற? இந்த வயசுல உனக்கு பால் வருதா? என்னால நம்பவே முடியலடி..” என்று ஆச்சர்யமாக கேட்டாள்.

 

அதேநேரம் புவனாவுக்கும் முலைகள் பால் சுரந்து, ஜாக்கெட் இறுக்கத்தால் முலைகளில் வலி அதிகமாக ஆரம்பித்தது. அதனால் தேவிக்கு தன் முலைகளில் பால் வருவதை காட்டும் சாக்கில் தன் பாரத்தையும் கொஞ்சம் குறைத்துக்கொள்ள முடிவு செய்தாள். அதனால் சங்கரை டாக்ஸியில் காத்திருக்கச் சொல்லிவிட்டு, தேவியை ஒரு மறைவான இடத்திற்கு அழைத்துப்போனாள் புவனா.

 

அங்கே போனதும் சுற்றிலும் பார்த்து அங்கே ஒருத்தரும் இல்லாதததை உறுதி செய்துகொண்டபின்னர், தன் மாராப்பை சரியவிட்டு ஜாக்கெட் கொக்கிகளை கழட்டினாள்.

 

விம்மிப் புடைத்து, இடைவெளியில்லாமல் ஜாக்கெட்டுக்குள் அடைபட்டுக்கிடந்த பால் சொம்புகள் இரண்டும் நிம்மதியாக வெளியே வந்தன. தேவி, புவனாவின் முலைகளைத் தொட்டுப்பார்த்தாள். பால் நிரம்பிய முலைகள் கிண்ணென்று இருந்தன.

 

அதைத் தொட்டுப்பார்த்த தேவி, “ஏய், செமையா இருக்குடி.. அப்படியே கன்னிப்பொண்ணு முலை மாதிரி கிண்ணுன்னு.. ஆனா ரொம்ப பெருசா இருக்குடி..” என்று சொல்லியபடி, முலையில் லேசாக அழுத்த, சர்ரென பால் அவள் காம்பிலிருந்து பீய்ச்சி தேவியின் முகத்தில் அடித்தது.

 

தன் முகத்தில் பட்ட புவனாவின் முலைப்பாலை, தொட்டு தடவிப் பார்த்தாள் தேவி. பின்னர், அவள் புவனா கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்காதபடி அவள் முலையில் வாய் வைத்து பாலை உறிய ஆரம்பித்தாள்.

 

புவனாவுக்கும் அது தேவையாக இருக்க, தன் பாலை குடித்த தேவியை அவள் தடுக்காமல், தலையை வருடிக்கொடுத்து பால் கொடுத்தாள். ஒரு முலையில் மட்டும் பாலை குடித்துக்கொண்டிருந்த தேவியை, மறு முலையிலும் பாலை குடிக்கச் சொன்னாள்.

 

தேவியும் புவனா சொன்னதைப் போலவே செய்தாள். இப்போது புவனாவின் பால் சுமை கொஞ்சம் குறைந்தது.

 

நேரம் நகர்ந்துகொண்டிருக்க, சங்கர் டாக்ஸியில் சாய்ந்து நின்றபடி அம்மாவை எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். கொஞ்ச நேரத்தில் அம்மாவும் தேவியும் ஒன்றாக டாக்ஸியை நோக்கி வருவதைப் பார்த்தான்.

 

இருவரும் ஒன்றாக பேசி சிரித்தபடி வருவதைக் கண்ட சங்கருக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது. இருவரும் சங்கரின் அருகே வந்ததும் தேவி சங்கரைப் பார்த்து “அதிர்ஷ்டக்காரன்டா நீ..” என்று அவன் கன்னத்தைக் கிள்ளினாள்.

 

பிறகு புவனாவிடம் “சரி புவனா.. நான் கிளம்புறேன்.. செல்லத்தை பத்திரமா பாத்துக்க..” என்று நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்துவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினாள்.

 

சங்கருக்கு தேவியின் செய்கை வித்தியாசமாக இருந்தது. இருந்தாலும் அந்த விஷயத்தை அவன் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. தேவி கிளம்பியதும், புவனாவும் சங்கரும் டாக்ஸி ஏறி வீட்டுக்கு திரும்பினார்கள்.

 

- காத்திருங்கள் அடுத்த பாகம் வரை..