28-03-2019, 06:12 PM
எல்லாம் இன்செஸ்ட் மயம். - 3
ராணி மேரி மகளிர் கல்லூரி. மாலை நேரம். 4. 00 மணி. கல்லூரி முடிந்தவுடன் ஸ்விட்ச் போட்டாற் போல எங்கும் பார்த்தாலும் தாவணி. புடவை. சுடிதார், ஜீன்ஸ் என்று எல்லா தினுசுகளும் வெளியே வந்தது. பெரும்பான்மை டயர்டாக கூட்டம் கூட்டமாக வகுப்பறையை விட்டு வெளியே வந்து காலேஜ் பஸ்ஸை தேடிக் கொண்டு ஓட நானும் தேவிகாவும் வகுப்பறையை விட்டு கல்லூரிக்கு வெளியே வந்துக் கொண்டு இருந்தோம். தேவிகா. தேவிகா நாயர் எங்கள் வீட்டு பக்கத்தில் இருப்பவள். என் நெடு நாள் தோழி. அவள் அப்பா சுகுமாரன் நாயர் எங்கள் வீட்டு பக்கத்தில் பல வருடங்களாக சின்ன ஹோட்டல் வைத்துக் கொண்டு இருக்கிறார். சின்ன ஹோட்டல் மட்டுமல்ல. ஒரு சின்ன வீடும். தேவிகா நாயரின் ஒரே பெண். இருப்பினும் தேவிகாவுக்கும் அவள் அப்பாவுக்கும் அவ்வளவாக பேச்சு வார்த்தை இல்லை. காரணம் சுகுமாரன் நாயர் எங்கள் வீட்டருகேயே ஒரு பெண்ணை தொடுப்பாக வைத்துக் கொண்டு கூத்தடிப்பது தேவிகாவை எரிச்சல் படுத்தியதுதான். சுகுமாரன் நாயர் பார்க்க மலையாள நடிகர் மோகன்லால் போல இருப்பார். பேச்சு இனிமையாக இருக்கும். ஆனால் சரியான தண்ணீர் பார்ட்டி. தேவிகா சரியான அக்மார்க் மலையாள தயாரிப்பு. மலையாள நடிகைகளை நினைவு படுத்தும் வெண்மையும் மஞ்சளும் கலந்த தங்க நிறம். அவ்வப்போது ஸைட் போஸில் மலையாள நடிகை சீமாவை நினைவு படுத்துவாள். முக்கியமாக தடித்த உதடுகள் அவள் அழகை பல மடங்கு கூட்டும். குறிப்பாக அந்த மாம்பழக்கன்னங்கள், அதிர்ஷ்ட மரூ. நீண்ட சுருள் சுருளான கேசம். மொத்தத்தில் தேவிகா அழகு பொக்கிஷம்தான்.
“தேவி. உங்க கூட்டிட்டு போக ஒன் அப்பா இன்னிக்கு வருவாரா?" என்றேன். என்னை தினமும் காலேஜுக்கு கொண்டு வருவது மற்றும் கூட்டிக் கொண்டு போவது அண்ணாதான். ராஜு அண்ணன் நல்லா ஜிம் பாடி. நல்லா பார்க்க சினிமா நடிகர் விக்ரம் போல இருப்பான். அவன் பக்கத்தில் இருந்த கல்லூரியில் படித்துக் கொண்டு இருந்தான். என்னை விட அவன் ஒரு வருடம் சீனியர். எங்கள் அப்பா இறந்த பின் அம்மா எல். ஐ. சி ஒன்றில் ஏஜெண்டாக இருந்தார்.
“ராஜு வந்துட்டான்டி? நீ?" என்று திரும்பி பார்க்கும்போது தேவிகா ஸீரியஸாக என் அண்ணனை ஸைட் அடித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
“ஏய்ய்ய் கழுஸைட் அடிக்கறயா?" என்று அவள் தோளில் ஒரு தட்டு தட்டினேன்.
ஊஊவ்வ் எடி. வலிக்கு மோளே. பட்டி" என்று தடுமாறிக் கொண்டே நிழல் காலத்திற்கு வந்தாள்.
அதற்குள் அண்ணன் ராஜு பைக்கை நிறுத்திக் கொண்டு பக்கத்தில் இருந்தான்.
“ஏண்டி. விட்டா என் அண்ணனை பார்வையாலே கடிச்சி குதறிடுவே போலிருக்கு?" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.
“பின்ன. எந்தா பெர்ஸனாலிட்டி. எந்தா மேனி. வலிய கட்டடி” என்று சிணுங்கினாள் தேவிகா.
“எல்லா வயசு கோளாறுதான். அதான் குட்டி அதுக்கேத்த கட்டையை தேடுது" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.
“உவ்வே. நீ தேடலாயாக்கும். நானாக இருந்தால் ஒன் அண்ணனோடு படுத்து இந்நேரம் மூணு குட்டி பெத்திருப்பேன்" என்றாள்.
“அடிப்பாவி. அவன் என் அண்ணண்டி" என்றேன்.
“அதனாலென்ன. கையில் வெண்ணையை வைச்சிட்டு நெய்க்கு யார் அலைவாங்க"
“ச்சீய்" என்று சிணுங்கினேன். அப்படி சொன்னேனே ஒழிய அண்ணனை நினைக்கும்போது எனக்கும் கிளுகிளுவென்றுதான் இருந்தது. எங்கள் வீட்டில் இரண்டு அறை. இரண்டு அறையும் பக்கத்து பக்கம் இருக்கும். இரண்டு அறையிலும் வாசல் உண்டு. அதனால் ஒரு அறையில் ஒருவர் நுழைவது மற்ற அறையில் இருப்பவருக்கு தெரியாது. ஒரு அறையில் எப்போதும் அம்மா படுப்பார்க்கள். இன்னொரு அறையில் நானும் அண்ணனும் படுப்போம். அண்ணனுக்கு எஃகு போல உடம்பு. ஏன் அம்மா அறையில் என்னை படுக்க வைத்துக் கொள்ளவில்லை என்று தோணும். ஆனால் அம்மாவிற்கு பயந்து கேட்கவில்லை. நாங்கள் பேசிக் கொண்டே அண்ணன் பைக் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்தோம்.
ராணி மேரி மகளிர் கல்லூரி. மாலை நேரம். 4. 00 மணி. கல்லூரி முடிந்தவுடன் ஸ்விட்ச் போட்டாற் போல எங்கும் பார்த்தாலும் தாவணி. புடவை. சுடிதார், ஜீன்ஸ் என்று எல்லா தினுசுகளும் வெளியே வந்தது. பெரும்பான்மை டயர்டாக கூட்டம் கூட்டமாக வகுப்பறையை விட்டு வெளியே வந்து காலேஜ் பஸ்ஸை தேடிக் கொண்டு ஓட நானும் தேவிகாவும் வகுப்பறையை விட்டு கல்லூரிக்கு வெளியே வந்துக் கொண்டு இருந்தோம். தேவிகா. தேவிகா நாயர் எங்கள் வீட்டு பக்கத்தில் இருப்பவள். என் நெடு நாள் தோழி. அவள் அப்பா சுகுமாரன் நாயர் எங்கள் வீட்டு பக்கத்தில் பல வருடங்களாக சின்ன ஹோட்டல் வைத்துக் கொண்டு இருக்கிறார். சின்ன ஹோட்டல் மட்டுமல்ல. ஒரு சின்ன வீடும். தேவிகா நாயரின் ஒரே பெண். இருப்பினும் தேவிகாவுக்கும் அவள் அப்பாவுக்கும் அவ்வளவாக பேச்சு வார்த்தை இல்லை. காரணம் சுகுமாரன் நாயர் எங்கள் வீட்டருகேயே ஒரு பெண்ணை தொடுப்பாக வைத்துக் கொண்டு கூத்தடிப்பது தேவிகாவை எரிச்சல் படுத்தியதுதான். சுகுமாரன் நாயர் பார்க்க மலையாள நடிகர் மோகன்லால் போல இருப்பார். பேச்சு இனிமையாக இருக்கும். ஆனால் சரியான தண்ணீர் பார்ட்டி. தேவிகா சரியான அக்மார்க் மலையாள தயாரிப்பு. மலையாள நடிகைகளை நினைவு படுத்தும் வெண்மையும் மஞ்சளும் கலந்த தங்க நிறம். அவ்வப்போது ஸைட் போஸில் மலையாள நடிகை சீமாவை நினைவு படுத்துவாள். முக்கியமாக தடித்த உதடுகள் அவள் அழகை பல மடங்கு கூட்டும். குறிப்பாக அந்த மாம்பழக்கன்னங்கள், அதிர்ஷ்ட மரூ. நீண்ட சுருள் சுருளான கேசம். மொத்தத்தில் தேவிகா அழகு பொக்கிஷம்தான்.
“தேவி. உங்க கூட்டிட்டு போக ஒன் அப்பா இன்னிக்கு வருவாரா?" என்றேன். என்னை தினமும் காலேஜுக்கு கொண்டு வருவது மற்றும் கூட்டிக் கொண்டு போவது அண்ணாதான். ராஜு அண்ணன் நல்லா ஜிம் பாடி. நல்லா பார்க்க சினிமா நடிகர் விக்ரம் போல இருப்பான். அவன் பக்கத்தில் இருந்த கல்லூரியில் படித்துக் கொண்டு இருந்தான். என்னை விட அவன் ஒரு வருடம் சீனியர். எங்கள் அப்பா இறந்த பின் அம்மா எல். ஐ. சி ஒன்றில் ஏஜெண்டாக இருந்தார்.
“ராஜு வந்துட்டான்டி? நீ?" என்று திரும்பி பார்க்கும்போது தேவிகா ஸீரியஸாக என் அண்ணனை ஸைட் அடித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
“ஏய்ய்ய் கழுஸைட் அடிக்கறயா?" என்று அவள் தோளில் ஒரு தட்டு தட்டினேன்.
ஊஊவ்வ் எடி. வலிக்கு மோளே. பட்டி" என்று தடுமாறிக் கொண்டே நிழல் காலத்திற்கு வந்தாள்.
அதற்குள் அண்ணன் ராஜு பைக்கை நிறுத்திக் கொண்டு பக்கத்தில் இருந்தான்.
“ஏண்டி. விட்டா என் அண்ணனை பார்வையாலே கடிச்சி குதறிடுவே போலிருக்கு?" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.
“பின்ன. எந்தா பெர்ஸனாலிட்டி. எந்தா மேனி. வலிய கட்டடி” என்று சிணுங்கினாள் தேவிகா.
“எல்லா வயசு கோளாறுதான். அதான் குட்டி அதுக்கேத்த கட்டையை தேடுது" என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.
“உவ்வே. நீ தேடலாயாக்கும். நானாக இருந்தால் ஒன் அண்ணனோடு படுத்து இந்நேரம் மூணு குட்டி பெத்திருப்பேன்" என்றாள்.
“அடிப்பாவி. அவன் என் அண்ணண்டி" என்றேன்.
“அதனாலென்ன. கையில் வெண்ணையை வைச்சிட்டு நெய்க்கு யார் அலைவாங்க"
“ச்சீய்" என்று சிணுங்கினேன். அப்படி சொன்னேனே ஒழிய அண்ணனை நினைக்கும்போது எனக்கும் கிளுகிளுவென்றுதான் இருந்தது. எங்கள் வீட்டில் இரண்டு அறை. இரண்டு அறையும் பக்கத்து பக்கம் இருக்கும். இரண்டு அறையிலும் வாசல் உண்டு. அதனால் ஒரு அறையில் ஒருவர் நுழைவது மற்ற அறையில் இருப்பவருக்கு தெரியாது. ஒரு அறையில் எப்போதும் அம்மா படுப்பார்க்கள். இன்னொரு அறையில் நானும் அண்ணனும் படுப்போம். அண்ணனுக்கு எஃகு போல உடம்பு. ஏன் அம்மா அறையில் என்னை படுக்க வைத்துக் கொள்ளவில்லை என்று தோணும். ஆனால் அம்மாவிற்கு பயந்து கேட்கவில்லை. நாங்கள் பேசிக் கொண்டே அண்ணன் பைக் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்தோம்.