27-01-2021, 12:19 AM
அசதியில் அப்படியே உறங்கி விட்டேன் சரியாக 8 மணிக்கு ஆஷிஷ் என்னை கதவைத் தட்டி எழுப்பினான்.
தூக்க கலக்கத்தில் என்னப்பா என்று கேட்டேன் சாப்பிடலாமா மாமா டைம் ஆகுது என்று சொன்னான்,
சரி ஒரு பத்து நிமிஷத்துல வந்துடறேன் என்று சொல்லி அவனை அனுப்பினேன்,
முகம் கை கால் எல்லாம் கழுவிவிட்டு ஒரு பத்து நிமிடத்தில் கீழே dineக்கு சென்றோம் அங்கே எளிதாக சீக்கிரம் ஜீரணம் ஆகும் படியான உணவை சாப்பிட்டோம்
ஆஷிஷ் ரொம்பவே சந்தோசமாக இருந்தான், அவன் சந்தோஷத்துக்கு காரணம் அவன் ஆசைப்படி நான் செய்தது தான் என் மேல் கோபம் எல்லாம் போய்விட்டது போல பழைய மாதிரி ரொம்பவும் எதார்த்தமாக நடந்து கொண்டான்.
உன்னுடைய பிளான் எல்லாம் என்னிடம் சொல்லு என்று அவனிடம் கேட்க இரண்டு மணி நேரம் காதில் ரத்தம் வரும் வரை பேசிக்கொண்டே இருந்தான், ஏண்டா கேட்டோம் என்பது போலாகிவிட்டது.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து பர்சனலாக கேள்விகள் கேட்டான் நீங்க ரொம்ப நல்லவர் என நெனச்சிட்டு இருந்தேன் ஆனால் நீங்களே இப்படி ஒரு தப்பு பண்ணுவீங்கன்னு நான் எதிர்பார்க்கல மாமா என்று சொன்னான்,
எந்த தப்ப இவன் சொல்றான் என்று எனக்கு ஒரே பதற்றமாக இருந்தது ஒருவேளை நான் பூஜிதாவிடம் பேசுவதை இவன் அறிந்திரிப்பானோ என்று இருந்தது,
என்ன ஆஷிஷ் சொல்ற என்று முகத்தில் எந்த சலனமும் இன்றி கேட்டேன்
நீங்க இப்படி திடுதிப்புனு இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணிக்குவீங்கன்னு நம்ம வீட்டுல யாருமே எதிர்பார்க்கல மாமா, அதை முதலில் நான் நம்பவே இல்லை, பிறகு உண்மை என தெரிந்த பின் நான் ரொம்ப உடைந்து போய் விட்டேன்.
நல்லா தான மாமா எல்லாமே போயிட்டு இருந்துச்சு எதுக்கு நீங்க இப்படி இந்த வயசுல இப்படி ஒரு தவறான முடிவை எடுத்தீர்கள் என்று என்னிடம் கேட்டான்.
தவறான முடிவுகள் அப்டின்னு சொல்லிட முடியாது, என் மனசுக்கு இதுதான் சரி என்று பட்டது அதனாலதான் நான் இந்த முடிவ எடுத்தன்,
சில நேரங்கள்ல நாம எடுக்குற முடிவு நமக்கு சரியாக தான் இருக்கும் ஆனால் அது மத்தவங்களுக்கு அப்படி இருக்காது, அதுக்காக நாம் நம்ம முடிவை மாத்திக்கணும்னு அவசியமில்லை என்று அவனிடம் சொன்னேன்.
நான் சொல்லிய பதிலை உணர்ந்துகொண்டு அதற்கப்புறம் அவன் எதுவும் என்னை பற்றி கேட்கவில்லை எனக்கும் அதுதான் சரியென்று பட்டது, சரி ரொம்ப நேரமாயிடுச்சு நான் போய் தூங்குறேன் நாளைக்கு நிறைய வேலைகள் இருக்கு என்று அவனிடம் சொல்லிவிட்டு நான் என் ரூமுக்கு வந்து விட்டேன்.
என் மகளின் ஞாபகம் என் மனம் முழுவதும் இருந்தது, என் மகளுடன் சாட்டிங் செய்ய ஆரம்பித்து சொற்ப நாட்கள் தான் ஆகிறது, ஆனால் அதற்குள் நான் அடிக்ட் ஆகிவிட்டேன்.
கண்டிப்பாக என் மகளுக்கும் இதே போல தான் இருக்கும் என்று தோன்றியது அதற்கு ஏற்றார்போல ஹாய் அப்பா என்று மெசேஜ் அனுப்பியிருந்தாள்.
இன்று ஏதாவது சாட்டிங் செய்தால் கண்டிப்பாக அது விபரீதமாக தான் போகும் என்பதை நான் தெளிவாக உணர்ந்தேன் அதனால் எதுவும் பேச வேண்டாம் என்று கண்டுகொள்ளாதபடி விட்டுவிட்டேன்,
ரொம்பவும் கஷ்டமாக தான் இருந்தது ஒவ்வொரு ஐந்து நிமிட இடைவெளியிலும் அப்பா தூங்கிட்டீங்களா என்பது போல மேசஜ்களை அனுப்பிக் கொண்டிருந்தாள்.
சற்று நேரத்தில் நானும் நன்றாக உறங்கி விட்டேன் அன்றைய பொழுது மிகவும் கடினமாக இருந்தது,ஒரே அலைச்சல் அதனால் ஏற்பட்ட தலைவலி என்று, அப்படியும் வேலை முடியவில்லை.
எப்பொழுதுடா ஊருக்கு போவோம் என்று எனக்கு தோன்றியது, அந்த நாள் இரவு என் மகளிடம் சாட் செய்யாமல் நேராக கால் செய்தேன்,
என்னாச்சுப்பா என்று கேட்டாள் இன்னைக்கும் வேலை முடியவில்லை மஅதனால் கஷ்டமா இருக்கு உடம்பு ரொம்ப அலுத்து போய் இருக்கு, எப்படியும் நாளைக்குள்ள முடிச்சுட்டு ஊருக்கு வர ட்ரை பண்றேன் என்று சொன்னேன் என் மகளின் குரலில் சுரத்தயே இல்லை.
சரிப்பா சீக்கிரம் முடிச்சுட்டு ஊர் வந்து சேருங்க என்று மட்டும் சொல்லிவிட்டு போனை கட் செய்தாள்.
பொழுது விடிந்தது இது நல்ல பொழுதா என்று இப்போதைக்கு தெரியவில்லை, நாங்கள் எதிர்பார்த்தது போலவே நல்ல அலைச்சல் இருந்தும் வேலையை கச்சிதமாக முடித்து விட்டோம்
மனதுக்கு ரொம்பவும் நிறைவாக இருந்தது, அப்பா எப்படியோ ஊருக்கு போகப் போகிறோம் என்ற நினைப்பே மனசுக்குள் ஒரு சந்தோஷத்தை கொடுத்தது அன்று இரவே இருவருக்கும் கோயம்புத்தூருக்கு பிலைட் டிக்கெட் போட்டு விட்டான் ஆஷிஷ்.
என் மகளிடம் விஷயத்தை சொல்ல துள்ளி குதித்தாள், சீக்கிரம் வாங்கப்பா என்று என் வரவை எதிர்நோக்கி காத்துக் கொண்டிருந்தாள்.
ஒரு 12 மணிக்கு கோயம்புத்தூர் வந்தடைந்தோம், வந்தடைந்ததும் முதலில் என் கண்கள் தேடியது என் மகளை தான் ஓடிப் போய் அவளைக் கட்டித் தழுவ வேண்டும் என்று தோன்றியது எல்லோரும் இருந்ததால் அமைதி காத்தேன்
ரொம்ப டயர்டாக இருக்கிறது வா ரூமுக்கு போய் படுத்து தூங்கலாம் என்ற ஆஷிஷ் என் மகளைக் கூட்டிக்கொண்டு போனான் எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமாக இருந்தது.
ஆஷிஷ் இருப்பதால் நான் எந்த மெசேஜையும் என் மகளுக்கு அனுப்பவில்லை, ஒருநாள் தானே என்று என் மனதை கட்டுப்படுத்தி அமைதியாக படுத்துக் கொண்டேன்.
என் மகள் மீது ஆசை அதிகமானதால் என் மனைவியிடம் கூட, கூட எனக்கு மனமில்லை.
எப்படியும் காலையில் ஊருக்கு கிளம்பி விடுவான் என்ற நம்பிக்கையோடு சந்தோஷத்தோடும் எழுந்தேன்.
எழுந்து ரெடியாகி சாப்பிட தயாராக உட்கார்ந்திருந்தேன் வீட்டில ஆஷிஷ் இல்லை என்பது நன்றாக தெரிந்தது எங்கே ஆஷிஷ் என்று என் மனைவியிடம் கேட்டேன் காலையிலேயே தம்பி எங்கேயோ போய்விட்டார் என்று சொன்னாள்,
அவ்வளவு சீக்கிரம் என் கிட்ட கூட சொல்லாம போக மாட்டானே, இனிமேல் வந்துட்டு போவான் என்று எனக்கு தோன்றியது.
நானும் என் மகளும் ஏதோ காதலர்களை போல கண்களாலும் செய்கையிலும் பேசிக்கொண்டோம்.
காலேஜ் போகலாமா என்று என் மகள் கேட்டாள், இல்லை ஆஷிஷ் போகட்டும், அதற்கப்புறம் நாம் போவோம் என்று அவளிடம் சொல்லி விட்டேன் ஒரு பதினோரு மணி வாக்கில் ஆஷிஷ் வீட்டுக்கு வந்தான்.
வந்தவன் கொஞ்சம் டென்ஷனாக இருந்தான் அவனை கூப்பிட்டு என் பக்கம் உட்கார வைத்தேன் என்ன ஆச்சு ஏன் டென்ஷனாக இருக்க என்று கேட்டேன்.
இங்கிலாந்து போலாம்னு நினைச்சு நான் நைட்டே என்னுடைய எல்லா டிரஸ்ஸையும் பேக் பண்ணி வச்சிட்டேன் மாமா.
இன்னைக்கு என்னடான்னு பார்த்தா இங்கிலாந்து போற எல்லாம் பிலைட்டயும் ரத்து செஞ்சுட்டாங்க என்று சொன்னான்.
சரி விடு ஒரு ரெண்டு நாள் கெழுச்சு போவியாம் என்றேன், இல்ல மாமா இப்போதைக்கு 15 நாளுக்கு இருக்காதுன்னு சொல்லி இருக்காங்களா என்று சொன்னான்.
15 நாளா, ஏன் இப்படி என்ன பிரச்சனை என்று அவனிடம் கேட்டேன் இப்போது வரைக்கும் யாருக்கும் என்னென்னு சரியா தெரியல, ஏதோ வைரஸ் காச்சல்னு பேசிக்கிறாங்க என்றான்,
சரி இங்கிலாந்து இல்லனா விடு வேற எங்கயாவது நாம ஆரம்பிக்கலாம் என்று அவனிடம் சொன்னேன்.
இல்லை மாமா நம்ம பலகோடி இன்வெஸ்ட் பண்ண போறோம், அதனால நமக்கு நல்லா தெரிஞ்ச இடத்தில் வேலை செய்வதுதான் நல்லது, இங்கிலாந்து தவிர வேறு எங்க போனாலும் அது வெற்றிய கொடுக்காது என்று எனக்கு தோனுது என்று சொன்னான்.
சரி பரவால்ல ஒரு மாசம் தான, டக்குனு போய்டும் என்று ஆறுதல் சொன்னேன்,
அவனுக்கு நான் சொன்னேன் எனக்கு யார் சொல்லுவார்.
சரி என்ன பண்ணனும்னு நினைக்கிறாயோ அதை பக்காவா பிளான் பண்ணி எல்லாத்தையும் இந்த 15 நாள்ல பண்ணி முடிச்சிடு அங்க போன உடனே ஆரம்பிக்கிற மாதிரி இருக்கணும்னு சொன்னேன்,
என் மனசுலயும் இது தான் இருக்கு மாமா, நான் கூட இந்த 15 நாள் மும்பை போலாம்னு இருந்தேன், ஆனா நீங்க சொன்னபடி, நம்ம வீட்லயே இருந்து முழுக்க முழுக்க அந்த வேலைகளை செய்யப் போறேன் என்று என்னிடம் சொன்னான்.
எனக்கு அவன் சொன்னதைக் கேட்டு தலையில் இடி இறங்கியது போல இருந்தது கம்முனு இல்லாமல் வாயைக் கொடுத்து நானே மாட்டிக் கொண்டேன் இப்பொழுது வீட்டிலேயே இருந்து எல்லா வேலையும் செய்வதாக சொல்லி விட்டான், போச்சு என்று தலையில் கை வைத்தபடி என் ரூமுக்கு சென்றேன்.
என் மகளிடம் இந்த விஷயத்தை எல்லாம் சாட்டிலேயே கூறினேன் என் மகள் அழுதுவிடுவாள் போல அவ்வளவு சோகம் அவளுக்கு, என்னப்பா நாம நினைக்கிறது ஒன்னு கூட நடக்க மாட்டேங்குது இப்படி ஆயிடுச்சு என்று ரொம்பவும் கவலைப்பட்டாள்,
பரவால்ல விடுமா எல்லாம் நல்லதுக்கு நினைச்சுக்கோ நாட்கள் சீக்கிரம் போய்விடும் என்று அவளுக்கு ஆறுதல் கூறினேன்.
ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு வருடங்களாக கழிந்தது, இருவரும் மிகவும் கஷ்டப்பட்டு கொண்டிருந்தோம், ஒரு செவுறு தான் எனக்கும் என் மகளுக்கும் இடையில் இருக்கிறது,
ஆனால் என்னால் ஒன்றுமே செய்ய முடியவில்லை, அவளிடம் பேசக்கூட முடியவில்லை என்று நினைக்கும் போது ரொம்ப கஷ்டமாக இருந்தது ஆனால் எங்களுடைய இரவு சாட்டிங் எப்போதும்போல தொடர்ந்தது, நாங்கள் இன்னும் நெருக்கமாக எங்களது உறவை உருவாக்கி கொண்டு இருந்தோம்.
என்னுடைய சிறு சிறு அசைவுகளும், என் அக்காவுக்கு நன்றாக தெரியும் என்பதால் என் மகளிடமிருந்து கொஞ்சம் விலகியே இருந்தேன்.
டீன் ஏஜ் லவ்வர்ஸ் எப்படி ஒருவர் ஒருவரை பார்க்க முடியாமல் தவிப்பார்கள் பேச முடியாமல் தவிப்பார்கள் அந்த மாதிரி நாங்கள் இருவருமே தவித்துக் கொண்டிருந்தோம்.
இப்படியே 15 நாட்கள் கழிந்து விட்டது, ஆஷிஷ் இதோ கிளம்ப போகிறான் என்ற நம்பிக்கையில் இருந்தேன், அதற்குள் மேலும் இரண்டு வாரங்கள் விமான போக்குவரத்து தடை தொடரும் என்று செய்தி வந்தது,
இனியும் எங்களால் வீட்டில் இருக்க முடியாது என்பதை உணர்ந்தேன், ஒரு வேளை நான் கண்ட கனவு போல என் மனைவிக்கும், ஆஷிஷுக்கும் தொடர்பு ஏற்பட்டு விடுமோ என்கிற அச்சம் வேறு,
அதனால் என் மகளை அவனுடனே இருக்க சொன்னேன், 15 நாள எப்படியோ நகத்திட்டோம், இன்னும் ஒரு 15 நாள் தான என்று என் மகளிடம் சொன்னேன்,
ரொம்ப கஷ்டமா இருக்குபா என்றாள், விடுமா இப்போ நாம படுற துன்பத்தை எல்லாம் என்ஜாய் பண்லாம், பின்னாடி நாம இன்பத்தில் மட்டுமே திளைக்க வேண்டிய சூழ்நிலை வரும், அதுனால இப்போ கொஞ்சம் துன்பபட்டுக்கலாம் என்று சொன்னேன்.
சிரித்தபடியே செறி என்றாள், இன்று எப்படியும் கல்லூரிக்கு செல்ல வேண்டும் என்று முடிவெடுத்து இருந்தேன், ரொம்ப நாள் கழித்து செல்கிறேன்,
உண்மையில் அந்த மூன்று குடும்பங்களை பார்க்க தான் எனக்கு ஆசை அதற்காகத்தான் நான் காலேஜ் வந்தேன் ஆனால் அவர்களை நேரில் பார்க்காமல் எனது காலேஜிலிருந்து கேமரா வழியாக பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றியது.-
போன உடனே எனது பர்சனல் கம்ப்யூட்டரை ஓபன் செய்து லாகின் பண்ணி உள்ளே நுழைந்தேன், என் மகள் சொல்வது உண்மைதான், நாங்கள் எதிர்பார்த்த மாதிரி எந்த ஒரு நெருக்கமான விஷயங்களும் அந்த மூன்று அம்மா மகன்களிடம் இல்லை.
நான் மிகவும் எதிர்பார்த்து இருந்தது புவனா , குமார் ஜோடியை தான், ஏனென்றால் கடைசியாக நான் கொடுத்த டாஸ்கில் புவனாவின் முலையை குமார் சப்பும் அளவுக்கு நாங்கள் கொண்டு போயிருந்தோம்.
அந்தத் தீ நன்றாக பத்தி எரியும் என்று நான் எதிர்பார்த்திருந்தேன் ஆனால் துரதிஷ்டவசமாக அப்படி எதுவும் நடக்கவில்லை ,
எப்போதும் போல எல்லா குடும்பத்திலும் இருக்கும் பாசமான அம்மா மகனைப் போலவே அவர்களும் நடந்து கொண்டிருந்தார்கள்.
ஆனால் நான் திரும்பவும் பத்த வைத்தால் கண்டிப்பாக பத்தி கொள்ளும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருந்தது, அந்த குடும்பத்தின் அப்பாக்கள்
எப்பொழுதும் போல சரியாக வேலைக்கு போய்க்கொண்டிருந்தார்கள் அம்மாக்களும் அதே போல தான்.
எனவே எல்லாமே ருட்டீன் ஆக நடந்து கொண்டிருக்கிறது. உடனடியாக இவர்களுக்குள் மீண்டும் அந்த நெருக்கத்தை உருவாக்கிவிட வேண்டும் அப்பொழுது தான் நாங்கள் எதிர்பார்த்தது எல்லாமே நடக்கும் என்று தோன்றியது ஆனால் இன்னும் 15 நாட்கள் கடக்க வேண்டுமே என்று நினைக்கும் போது மிகவும் கடுப்பாக இருந்தது
பல்லை கடித்துக் கொண்டு ஒவ்வொரு நாளையும் நகத்தினோம், இப்பொழுதெல்லாம் என் மகளிடம் நான் பேசுவதையே மிகவும் குறைத்துக் கொண்டேன்
கிட்டத்தட்ட பத்து நாட்கள் ஆகியது நன்றாக பேசி, அதே மாதிரி இரவு சாட்டிங் கூட குட் நயிட், குட் மானிங் என்று தான் போய்க்கொண்டு இருக்கிறது, எதுவும் பெரிதாக இல்லை,
அந்த மூன்று ஜோடிகளும் எப்படி உடலால் பிரிந்து இருக்கிறார்களோ அதே போலத்தான் நானும் என் மகளும் மனதால் பிரிந்து இருந்தோம்.
இன்று 29-வது நாள் இன்னும் ஒரு நாள் தான் மீதம் இருக்கிறது, அப்போதுதான் அந்த நல்ல செய்தி வந்து சேர்ந்தது என்னுடைய மனைவி ஷீலா கர்ப்பமாக இருப்பதாக என் அக்கா என்னிடம் வந்து சொன்னாள்.
பேரின்பம் அடைந்தேன், என் வாழ்க்கையில் எனக்கு இரண்டு மகள்கள் என்று மட்டுமே நான் நினைத்திருந்தேன் இப்பொழுது மூன்றாவதாக வாரிசு கிடைப்பது என்பது மிகவும் மகிழ்ச்சியான தருணமாக இருந்தது.
நான், என் அக்கா, ஷீலா என்னுடைய மகள் நால்வர் மட்டுமே சந்தோஷமாக இருந்தோம், என் சின்ன மகள், ஆஷிஷ் என் முதல் மனைவி இவர்கள் யாரும் அதை விரும்பவில்லை என் முதல் மனைவி இதை வைத்து பெரிய பிரச்சனையை உருவாக்கினாள்.
அமைதியாக இருந்தால் இந்த வீட்டில் உனக்கு இடம் உண்டு, இல்லை என்றால் வெளியே போ என்று அவளை மிரட்டினேன், என் சின்ன மகள் என்னை முழுவதுமாக வெறுத்து விட்டாள்,
என் பெரிய மகள் கூட உண்மையை அவளிடம் சொல்லி விடவா என்று கேட்டாள், வேண்டாம்மா அவ உன்ன மாதிரி கிடையாது ரொம்ப உடைஞ்சு போயிடுவா எதுவும் சொல்ல வேண்டாம் என்று என் மகளை தடுத்து விட்டேன்.
இனிவரும் நாட்களில் ரொம்ப கவனமாக ஷீலாவை பார்த்துக் கொள்ளும்படி டாக்டர் அறிவுரை கூறினார், அதன்படியே என்னுடைய அறையை அக்காவுக்கு விட்டுவிட்டேன். 24 மணி நேரமும் என் மனைவிக்கு உதவியாக இருக்கவேண்டும் என்று ஒரு நர்சை வீட்டிற்கே அழைத்து வந்தேன்.
என் செயலை எல்லாம் பார்த்து என் அக்கா பூரித்துப் போனாள்.
ஒரே நாளில் நிலைமை எல்லாம் மாறியது, ஆஷிஷ் புறப்பட தயார் ஆனான்....
தூக்க கலக்கத்தில் என்னப்பா என்று கேட்டேன் சாப்பிடலாமா மாமா டைம் ஆகுது என்று சொன்னான்,
சரி ஒரு பத்து நிமிஷத்துல வந்துடறேன் என்று சொல்லி அவனை அனுப்பினேன்,
முகம் கை கால் எல்லாம் கழுவிவிட்டு ஒரு பத்து நிமிடத்தில் கீழே dineக்கு சென்றோம் அங்கே எளிதாக சீக்கிரம் ஜீரணம் ஆகும் படியான உணவை சாப்பிட்டோம்
ஆஷிஷ் ரொம்பவே சந்தோசமாக இருந்தான், அவன் சந்தோஷத்துக்கு காரணம் அவன் ஆசைப்படி நான் செய்தது தான் என் மேல் கோபம் எல்லாம் போய்விட்டது போல பழைய மாதிரி ரொம்பவும் எதார்த்தமாக நடந்து கொண்டான்.
உன்னுடைய பிளான் எல்லாம் என்னிடம் சொல்லு என்று அவனிடம் கேட்க இரண்டு மணி நேரம் காதில் ரத்தம் வரும் வரை பேசிக்கொண்டே இருந்தான், ஏண்டா கேட்டோம் என்பது போலாகிவிட்டது.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து பர்சனலாக கேள்விகள் கேட்டான் நீங்க ரொம்ப நல்லவர் என நெனச்சிட்டு இருந்தேன் ஆனால் நீங்களே இப்படி ஒரு தப்பு பண்ணுவீங்கன்னு நான் எதிர்பார்க்கல மாமா என்று சொன்னான்,
எந்த தப்ப இவன் சொல்றான் என்று எனக்கு ஒரே பதற்றமாக இருந்தது ஒருவேளை நான் பூஜிதாவிடம் பேசுவதை இவன் அறிந்திரிப்பானோ என்று இருந்தது,
என்ன ஆஷிஷ் சொல்ற என்று முகத்தில் எந்த சலனமும் இன்றி கேட்டேன்
நீங்க இப்படி திடுதிப்புனு இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணிக்குவீங்கன்னு நம்ம வீட்டுல யாருமே எதிர்பார்க்கல மாமா, அதை முதலில் நான் நம்பவே இல்லை, பிறகு உண்மை என தெரிந்த பின் நான் ரொம்ப உடைந்து போய் விட்டேன்.
நல்லா தான மாமா எல்லாமே போயிட்டு இருந்துச்சு எதுக்கு நீங்க இப்படி இந்த வயசுல இப்படி ஒரு தவறான முடிவை எடுத்தீர்கள் என்று என்னிடம் கேட்டான்.
தவறான முடிவுகள் அப்டின்னு சொல்லிட முடியாது, என் மனசுக்கு இதுதான் சரி என்று பட்டது அதனாலதான் நான் இந்த முடிவ எடுத்தன்,
சில நேரங்கள்ல நாம எடுக்குற முடிவு நமக்கு சரியாக தான் இருக்கும் ஆனால் அது மத்தவங்களுக்கு அப்படி இருக்காது, அதுக்காக நாம் நம்ம முடிவை மாத்திக்கணும்னு அவசியமில்லை என்று அவனிடம் சொன்னேன்.
நான் சொல்லிய பதிலை உணர்ந்துகொண்டு அதற்கப்புறம் அவன் எதுவும் என்னை பற்றி கேட்கவில்லை எனக்கும் அதுதான் சரியென்று பட்டது, சரி ரொம்ப நேரமாயிடுச்சு நான் போய் தூங்குறேன் நாளைக்கு நிறைய வேலைகள் இருக்கு என்று அவனிடம் சொல்லிவிட்டு நான் என் ரூமுக்கு வந்து விட்டேன்.
என் மகளின் ஞாபகம் என் மனம் முழுவதும் இருந்தது, என் மகளுடன் சாட்டிங் செய்ய ஆரம்பித்து சொற்ப நாட்கள் தான் ஆகிறது, ஆனால் அதற்குள் நான் அடிக்ட் ஆகிவிட்டேன்.
கண்டிப்பாக என் மகளுக்கும் இதே போல தான் இருக்கும் என்று தோன்றியது அதற்கு ஏற்றார்போல ஹாய் அப்பா என்று மெசேஜ் அனுப்பியிருந்தாள்.
இன்று ஏதாவது சாட்டிங் செய்தால் கண்டிப்பாக அது விபரீதமாக தான் போகும் என்பதை நான் தெளிவாக உணர்ந்தேன் அதனால் எதுவும் பேச வேண்டாம் என்று கண்டுகொள்ளாதபடி விட்டுவிட்டேன்,
ரொம்பவும் கஷ்டமாக தான் இருந்தது ஒவ்வொரு ஐந்து நிமிட இடைவெளியிலும் அப்பா தூங்கிட்டீங்களா என்பது போல மேசஜ்களை அனுப்பிக் கொண்டிருந்தாள்.
சற்று நேரத்தில் நானும் நன்றாக உறங்கி விட்டேன் அன்றைய பொழுது மிகவும் கடினமாக இருந்தது,ஒரே அலைச்சல் அதனால் ஏற்பட்ட தலைவலி என்று, அப்படியும் வேலை முடியவில்லை.
எப்பொழுதுடா ஊருக்கு போவோம் என்று எனக்கு தோன்றியது, அந்த நாள் இரவு என் மகளிடம் சாட் செய்யாமல் நேராக கால் செய்தேன்,
என்னாச்சுப்பா என்று கேட்டாள் இன்னைக்கும் வேலை முடியவில்லை மஅதனால் கஷ்டமா இருக்கு உடம்பு ரொம்ப அலுத்து போய் இருக்கு, எப்படியும் நாளைக்குள்ள முடிச்சுட்டு ஊருக்கு வர ட்ரை பண்றேன் என்று சொன்னேன் என் மகளின் குரலில் சுரத்தயே இல்லை.
சரிப்பா சீக்கிரம் முடிச்சுட்டு ஊர் வந்து சேருங்க என்று மட்டும் சொல்லிவிட்டு போனை கட் செய்தாள்.
பொழுது விடிந்தது இது நல்ல பொழுதா என்று இப்போதைக்கு தெரியவில்லை, நாங்கள் எதிர்பார்த்தது போலவே நல்ல அலைச்சல் இருந்தும் வேலையை கச்சிதமாக முடித்து விட்டோம்
மனதுக்கு ரொம்பவும் நிறைவாக இருந்தது, அப்பா எப்படியோ ஊருக்கு போகப் போகிறோம் என்ற நினைப்பே மனசுக்குள் ஒரு சந்தோஷத்தை கொடுத்தது அன்று இரவே இருவருக்கும் கோயம்புத்தூருக்கு பிலைட் டிக்கெட் போட்டு விட்டான் ஆஷிஷ்.
என் மகளிடம் விஷயத்தை சொல்ல துள்ளி குதித்தாள், சீக்கிரம் வாங்கப்பா என்று என் வரவை எதிர்நோக்கி காத்துக் கொண்டிருந்தாள்.
ஒரு 12 மணிக்கு கோயம்புத்தூர் வந்தடைந்தோம், வந்தடைந்ததும் முதலில் என் கண்கள் தேடியது என் மகளை தான் ஓடிப் போய் அவளைக் கட்டித் தழுவ வேண்டும் என்று தோன்றியது எல்லோரும் இருந்ததால் அமைதி காத்தேன்
ரொம்ப டயர்டாக இருக்கிறது வா ரூமுக்கு போய் படுத்து தூங்கலாம் என்ற ஆஷிஷ் என் மகளைக் கூட்டிக்கொண்டு போனான் எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமாக இருந்தது.
ஆஷிஷ் இருப்பதால் நான் எந்த மெசேஜையும் என் மகளுக்கு அனுப்பவில்லை, ஒருநாள் தானே என்று என் மனதை கட்டுப்படுத்தி அமைதியாக படுத்துக் கொண்டேன்.
என் மகள் மீது ஆசை அதிகமானதால் என் மனைவியிடம் கூட, கூட எனக்கு மனமில்லை.
எப்படியும் காலையில் ஊருக்கு கிளம்பி விடுவான் என்ற நம்பிக்கையோடு சந்தோஷத்தோடும் எழுந்தேன்.
எழுந்து ரெடியாகி சாப்பிட தயாராக உட்கார்ந்திருந்தேன் வீட்டில ஆஷிஷ் இல்லை என்பது நன்றாக தெரிந்தது எங்கே ஆஷிஷ் என்று என் மனைவியிடம் கேட்டேன் காலையிலேயே தம்பி எங்கேயோ போய்விட்டார் என்று சொன்னாள்,
அவ்வளவு சீக்கிரம் என் கிட்ட கூட சொல்லாம போக மாட்டானே, இனிமேல் வந்துட்டு போவான் என்று எனக்கு தோன்றியது.
நானும் என் மகளும் ஏதோ காதலர்களை போல கண்களாலும் செய்கையிலும் பேசிக்கொண்டோம்.
காலேஜ் போகலாமா என்று என் மகள் கேட்டாள், இல்லை ஆஷிஷ் போகட்டும், அதற்கப்புறம் நாம் போவோம் என்று அவளிடம் சொல்லி விட்டேன் ஒரு பதினோரு மணி வாக்கில் ஆஷிஷ் வீட்டுக்கு வந்தான்.
வந்தவன் கொஞ்சம் டென்ஷனாக இருந்தான் அவனை கூப்பிட்டு என் பக்கம் உட்கார வைத்தேன் என்ன ஆச்சு ஏன் டென்ஷனாக இருக்க என்று கேட்டேன்.
இங்கிலாந்து போலாம்னு நினைச்சு நான் நைட்டே என்னுடைய எல்லா டிரஸ்ஸையும் பேக் பண்ணி வச்சிட்டேன் மாமா.
இன்னைக்கு என்னடான்னு பார்த்தா இங்கிலாந்து போற எல்லாம் பிலைட்டயும் ரத்து செஞ்சுட்டாங்க என்று சொன்னான்.
சரி விடு ஒரு ரெண்டு நாள் கெழுச்சு போவியாம் என்றேன், இல்ல மாமா இப்போதைக்கு 15 நாளுக்கு இருக்காதுன்னு சொல்லி இருக்காங்களா என்று சொன்னான்.
15 நாளா, ஏன் இப்படி என்ன பிரச்சனை என்று அவனிடம் கேட்டேன் இப்போது வரைக்கும் யாருக்கும் என்னென்னு சரியா தெரியல, ஏதோ வைரஸ் காச்சல்னு பேசிக்கிறாங்க என்றான்,
சரி இங்கிலாந்து இல்லனா விடு வேற எங்கயாவது நாம ஆரம்பிக்கலாம் என்று அவனிடம் சொன்னேன்.
இல்லை மாமா நம்ம பலகோடி இன்வெஸ்ட் பண்ண போறோம், அதனால நமக்கு நல்லா தெரிஞ்ச இடத்தில் வேலை செய்வதுதான் நல்லது, இங்கிலாந்து தவிர வேறு எங்க போனாலும் அது வெற்றிய கொடுக்காது என்று எனக்கு தோனுது என்று சொன்னான்.
சரி பரவால்ல ஒரு மாசம் தான, டக்குனு போய்டும் என்று ஆறுதல் சொன்னேன்,
அவனுக்கு நான் சொன்னேன் எனக்கு யார் சொல்லுவார்.
சரி என்ன பண்ணனும்னு நினைக்கிறாயோ அதை பக்காவா பிளான் பண்ணி எல்லாத்தையும் இந்த 15 நாள்ல பண்ணி முடிச்சிடு அங்க போன உடனே ஆரம்பிக்கிற மாதிரி இருக்கணும்னு சொன்னேன்,
என் மனசுலயும் இது தான் இருக்கு மாமா, நான் கூட இந்த 15 நாள் மும்பை போலாம்னு இருந்தேன், ஆனா நீங்க சொன்னபடி, நம்ம வீட்லயே இருந்து முழுக்க முழுக்க அந்த வேலைகளை செய்யப் போறேன் என்று என்னிடம் சொன்னான்.
எனக்கு அவன் சொன்னதைக் கேட்டு தலையில் இடி இறங்கியது போல இருந்தது கம்முனு இல்லாமல் வாயைக் கொடுத்து நானே மாட்டிக் கொண்டேன் இப்பொழுது வீட்டிலேயே இருந்து எல்லா வேலையும் செய்வதாக சொல்லி விட்டான், போச்சு என்று தலையில் கை வைத்தபடி என் ரூமுக்கு சென்றேன்.
என் மகளிடம் இந்த விஷயத்தை எல்லாம் சாட்டிலேயே கூறினேன் என் மகள் அழுதுவிடுவாள் போல அவ்வளவு சோகம் அவளுக்கு, என்னப்பா நாம நினைக்கிறது ஒன்னு கூட நடக்க மாட்டேங்குது இப்படி ஆயிடுச்சு என்று ரொம்பவும் கவலைப்பட்டாள்,
பரவால்ல விடுமா எல்லாம் நல்லதுக்கு நினைச்சுக்கோ நாட்கள் சீக்கிரம் போய்விடும் என்று அவளுக்கு ஆறுதல் கூறினேன்.
ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு வருடங்களாக கழிந்தது, இருவரும் மிகவும் கஷ்டப்பட்டு கொண்டிருந்தோம், ஒரு செவுறு தான் எனக்கும் என் மகளுக்கும் இடையில் இருக்கிறது,
ஆனால் என்னால் ஒன்றுமே செய்ய முடியவில்லை, அவளிடம் பேசக்கூட முடியவில்லை என்று நினைக்கும் போது ரொம்ப கஷ்டமாக இருந்தது ஆனால் எங்களுடைய இரவு சாட்டிங் எப்போதும்போல தொடர்ந்தது, நாங்கள் இன்னும் நெருக்கமாக எங்களது உறவை உருவாக்கி கொண்டு இருந்தோம்.
என்னுடைய சிறு சிறு அசைவுகளும், என் அக்காவுக்கு நன்றாக தெரியும் என்பதால் என் மகளிடமிருந்து கொஞ்சம் விலகியே இருந்தேன்.
டீன் ஏஜ் லவ்வர்ஸ் எப்படி ஒருவர் ஒருவரை பார்க்க முடியாமல் தவிப்பார்கள் பேச முடியாமல் தவிப்பார்கள் அந்த மாதிரி நாங்கள் இருவருமே தவித்துக் கொண்டிருந்தோம்.
இப்படியே 15 நாட்கள் கழிந்து விட்டது, ஆஷிஷ் இதோ கிளம்ப போகிறான் என்ற நம்பிக்கையில் இருந்தேன், அதற்குள் மேலும் இரண்டு வாரங்கள் விமான போக்குவரத்து தடை தொடரும் என்று செய்தி வந்தது,
இனியும் எங்களால் வீட்டில் இருக்க முடியாது என்பதை உணர்ந்தேன், ஒரு வேளை நான் கண்ட கனவு போல என் மனைவிக்கும், ஆஷிஷுக்கும் தொடர்பு ஏற்பட்டு விடுமோ என்கிற அச்சம் வேறு,
அதனால் என் மகளை அவனுடனே இருக்க சொன்னேன், 15 நாள எப்படியோ நகத்திட்டோம், இன்னும் ஒரு 15 நாள் தான என்று என் மகளிடம் சொன்னேன்,
ரொம்ப கஷ்டமா இருக்குபா என்றாள், விடுமா இப்போ நாம படுற துன்பத்தை எல்லாம் என்ஜாய் பண்லாம், பின்னாடி நாம இன்பத்தில் மட்டுமே திளைக்க வேண்டிய சூழ்நிலை வரும், அதுனால இப்போ கொஞ்சம் துன்பபட்டுக்கலாம் என்று சொன்னேன்.
சிரித்தபடியே செறி என்றாள், இன்று எப்படியும் கல்லூரிக்கு செல்ல வேண்டும் என்று முடிவெடுத்து இருந்தேன், ரொம்ப நாள் கழித்து செல்கிறேன்,
உண்மையில் அந்த மூன்று குடும்பங்களை பார்க்க தான் எனக்கு ஆசை அதற்காகத்தான் நான் காலேஜ் வந்தேன் ஆனால் அவர்களை நேரில் பார்க்காமல் எனது காலேஜிலிருந்து கேமரா வழியாக பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றியது.-
போன உடனே எனது பர்சனல் கம்ப்யூட்டரை ஓபன் செய்து லாகின் பண்ணி உள்ளே நுழைந்தேன், என் மகள் சொல்வது உண்மைதான், நாங்கள் எதிர்பார்த்த மாதிரி எந்த ஒரு நெருக்கமான விஷயங்களும் அந்த மூன்று அம்மா மகன்களிடம் இல்லை.
நான் மிகவும் எதிர்பார்த்து இருந்தது புவனா , குமார் ஜோடியை தான், ஏனென்றால் கடைசியாக நான் கொடுத்த டாஸ்கில் புவனாவின் முலையை குமார் சப்பும் அளவுக்கு நாங்கள் கொண்டு போயிருந்தோம்.
அந்தத் தீ நன்றாக பத்தி எரியும் என்று நான் எதிர்பார்த்திருந்தேன் ஆனால் துரதிஷ்டவசமாக அப்படி எதுவும் நடக்கவில்லை ,
எப்போதும் போல எல்லா குடும்பத்திலும் இருக்கும் பாசமான அம்மா மகனைப் போலவே அவர்களும் நடந்து கொண்டிருந்தார்கள்.
ஆனால் நான் திரும்பவும் பத்த வைத்தால் கண்டிப்பாக பத்தி கொள்ளும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருந்தது, அந்த குடும்பத்தின் அப்பாக்கள்
எப்பொழுதும் போல சரியாக வேலைக்கு போய்க்கொண்டிருந்தார்கள் அம்மாக்களும் அதே போல தான்.
எனவே எல்லாமே ருட்டீன் ஆக நடந்து கொண்டிருக்கிறது. உடனடியாக இவர்களுக்குள் மீண்டும் அந்த நெருக்கத்தை உருவாக்கிவிட வேண்டும் அப்பொழுது தான் நாங்கள் எதிர்பார்த்தது எல்லாமே நடக்கும் என்று தோன்றியது ஆனால் இன்னும் 15 நாட்கள் கடக்க வேண்டுமே என்று நினைக்கும் போது மிகவும் கடுப்பாக இருந்தது
பல்லை கடித்துக் கொண்டு ஒவ்வொரு நாளையும் நகத்தினோம், இப்பொழுதெல்லாம் என் மகளிடம் நான் பேசுவதையே மிகவும் குறைத்துக் கொண்டேன்
கிட்டத்தட்ட பத்து நாட்கள் ஆகியது நன்றாக பேசி, அதே மாதிரி இரவு சாட்டிங் கூட குட் நயிட், குட் மானிங் என்று தான் போய்க்கொண்டு இருக்கிறது, எதுவும் பெரிதாக இல்லை,
அந்த மூன்று ஜோடிகளும் எப்படி உடலால் பிரிந்து இருக்கிறார்களோ அதே போலத்தான் நானும் என் மகளும் மனதால் பிரிந்து இருந்தோம்.
இன்று 29-வது நாள் இன்னும் ஒரு நாள் தான் மீதம் இருக்கிறது, அப்போதுதான் அந்த நல்ல செய்தி வந்து சேர்ந்தது என்னுடைய மனைவி ஷீலா கர்ப்பமாக இருப்பதாக என் அக்கா என்னிடம் வந்து சொன்னாள்.
பேரின்பம் அடைந்தேன், என் வாழ்க்கையில் எனக்கு இரண்டு மகள்கள் என்று மட்டுமே நான் நினைத்திருந்தேன் இப்பொழுது மூன்றாவதாக வாரிசு கிடைப்பது என்பது மிகவும் மகிழ்ச்சியான தருணமாக இருந்தது.
நான், என் அக்கா, ஷீலா என்னுடைய மகள் நால்வர் மட்டுமே சந்தோஷமாக இருந்தோம், என் சின்ன மகள், ஆஷிஷ் என் முதல் மனைவி இவர்கள் யாரும் அதை விரும்பவில்லை என் முதல் மனைவி இதை வைத்து பெரிய பிரச்சனையை உருவாக்கினாள்.
அமைதியாக இருந்தால் இந்த வீட்டில் உனக்கு இடம் உண்டு, இல்லை என்றால் வெளியே போ என்று அவளை மிரட்டினேன், என் சின்ன மகள் என்னை முழுவதுமாக வெறுத்து விட்டாள்,
என் பெரிய மகள் கூட உண்மையை அவளிடம் சொல்லி விடவா என்று கேட்டாள், வேண்டாம்மா அவ உன்ன மாதிரி கிடையாது ரொம்ப உடைஞ்சு போயிடுவா எதுவும் சொல்ல வேண்டாம் என்று என் மகளை தடுத்து விட்டேன்.
இனிவரும் நாட்களில் ரொம்ப கவனமாக ஷீலாவை பார்த்துக் கொள்ளும்படி டாக்டர் அறிவுரை கூறினார், அதன்படியே என்னுடைய அறையை அக்காவுக்கு விட்டுவிட்டேன். 24 மணி நேரமும் என் மனைவிக்கு உதவியாக இருக்கவேண்டும் என்று ஒரு நர்சை வீட்டிற்கே அழைத்து வந்தேன்.
என் செயலை எல்லாம் பார்த்து என் அக்கா பூரித்துப் போனாள்.
ஒரே நாளில் நிலைமை எல்லாம் மாறியது, ஆஷிஷ் புறப்பட தயார் ஆனான்....