23-01-2021, 10:33 PM
(This post was last modified: 23-01-2021, 10:37 PM by kamappithan. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
திவ்யா அவன் அருகில் நின்று கொண்டு சிரித்த முகத்தோடு அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
"அக்கா நீ சாப்பிட்டியா "
"இல்லடா .. இனிமே தான் "
"அப்போ நீயும் உக்காந்து சாப்பிடு "
"பரவாயில்லடா, அப்புறம் சாப்பிட்டுக்கிறேன்."
"அம்மா எங்க போயிருக்கு ஆள காணோம் "
"விடிய காலைல போன் வந்துச்சு. அம்மாவோட சித்தப்பா இறந்து போயிட்டாராம். அதான் போயிருக்காங்க."
"சித்தப்பாவா.. அது யாரு?
"அவங்க எல்லாம் நமக்கு தூரத்து சொந்தம். சின்ன வயசுல அவங்க வீட்டுக்கு போயிருக்கோம். கிராமத்துல இருக்காங்க. "
"ஓ ஹோ.. அப்போ நாம ரெண்டு பேரு மட்டும் தான் இருக்கோமா"
"ஆமாடா.. சரி நீ பேசிகிட்டே இருக்காத. சாப்பிடுடா"
சிவா ் திவ்யா கையை பிடித்து இழுக்க,
"ஹேய்.. ஹேய்.. " சொல்லிக்கிட்டே சிவா மடியில், தன்னுடை மென்சூத்து அழுந்த பொத்தென உக்காந்தாள்.
"என்னடா சாப்பிடும் போது விளையாண்டுகிட்டு, ஒழுங்கா சாப்பிடுடா" மடியில் இருந்து எழுந்திரிக்க போனாள். சிவா அவளை இடுப்பை வளைத்து பிடித்தான்.
"ப்ச்ச்.. பேசாம உக்காருடி"
சிவாவின் அதிகாரம் கலந்த அன்பு அவளுக்கு பிடித்தது. அவன் இப்படி பேசுவதைத் தான் அவளும் விரும்பினாள்.
"ஹையோ என்னடா"
"நான் ஊட்டிவிடுறேன் சாப்பிடு" இட்லியை எடுத்து அவளுடைய வாய்க்கு அருகில் நீட்டினான்.
தம்பி பாசமாக ஊட்டுவதை தவிர்க்க மனமில்லை. செவ்விதழ்களை திறந்து இட்லியை விழுங்கினாள். அவனது மடியில் உக்காந்து கொண்டு, அவன் ஊட்டுவதை ரசித்து சாப்பிட்டாள்.
"போதும்டா" செல்லமா சினுங்கினாள்.
"என்னடி அதுக்குள்ள போதும்னு சொல்ற. இன்னும் ரெண்டு சாப்பிடு"
"ஊஹூம் போதும் " என்றாள்.
"இனிமே கரெக்ட் டைம்க்கு சாப்பிடனும் சரியா"
"சரிங்க சார்" சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள். அவன் மடியில் அமர்ந்தபடியே அவன் இரண்டு கன்னத்திலும் அழுத்தமாக முத்தம் பதித்தாள்.
"ச்ச்ச்ச்ச்... ச்ச்ச்ச்ச்... என் செல்லம்டா"
"இங்க விட்டுட்ட" என்று சிவா தன் உதட்டை தூக்கி காட்ட, திவ்யா தன் உதட்டை அவன் உதட்டருகில் கொண்டு வந்து நிறுத்திவிட்டு, சட்டென அவன் மூக்கின் மீது தன் மூக்கை வைத்து தேய்த்து சிரித்தாள்.
"ஆசை தோசை போடா" சொல்லிவிட்டு எழுந்து சென்றாள்.
"அக்கா நீ சாப்பிட்டியா "
"இல்லடா .. இனிமே தான் "
"அப்போ நீயும் உக்காந்து சாப்பிடு "
"பரவாயில்லடா, அப்புறம் சாப்பிட்டுக்கிறேன்."
"அம்மா எங்க போயிருக்கு ஆள காணோம் "
"விடிய காலைல போன் வந்துச்சு. அம்மாவோட சித்தப்பா இறந்து போயிட்டாராம். அதான் போயிருக்காங்க."
"சித்தப்பாவா.. அது யாரு?
"அவங்க எல்லாம் நமக்கு தூரத்து சொந்தம். சின்ன வயசுல அவங்க வீட்டுக்கு போயிருக்கோம். கிராமத்துல இருக்காங்க. "
"ஓ ஹோ.. அப்போ நாம ரெண்டு பேரு மட்டும் தான் இருக்கோமா"
"ஆமாடா.. சரி நீ பேசிகிட்டே இருக்காத. சாப்பிடுடா"
சிவா ் திவ்யா கையை பிடித்து இழுக்க,
"ஹேய்.. ஹேய்.. " சொல்லிக்கிட்டே சிவா மடியில், தன்னுடை மென்சூத்து அழுந்த பொத்தென உக்காந்தாள்.
"என்னடா சாப்பிடும் போது விளையாண்டுகிட்டு, ஒழுங்கா சாப்பிடுடா" மடியில் இருந்து எழுந்திரிக்க போனாள். சிவா அவளை இடுப்பை வளைத்து பிடித்தான்.
"ப்ச்ச்.. பேசாம உக்காருடி"
சிவாவின் அதிகாரம் கலந்த அன்பு அவளுக்கு பிடித்தது. அவன் இப்படி பேசுவதைத் தான் அவளும் விரும்பினாள்.
"ஹையோ என்னடா"
"நான் ஊட்டிவிடுறேன் சாப்பிடு" இட்லியை எடுத்து அவளுடைய வாய்க்கு அருகில் நீட்டினான்.
தம்பி பாசமாக ஊட்டுவதை தவிர்க்க மனமில்லை. செவ்விதழ்களை திறந்து இட்லியை விழுங்கினாள். அவனது மடியில் உக்காந்து கொண்டு, அவன் ஊட்டுவதை ரசித்து சாப்பிட்டாள்.
"போதும்டா" செல்லமா சினுங்கினாள்.
"என்னடி அதுக்குள்ள போதும்னு சொல்ற. இன்னும் ரெண்டு சாப்பிடு"
"ஊஹூம் போதும் " என்றாள்.
"இனிமே கரெக்ட் டைம்க்கு சாப்பிடனும் சரியா"
"சரிங்க சார்" சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள். அவன் மடியில் அமர்ந்தபடியே அவன் இரண்டு கன்னத்திலும் அழுத்தமாக முத்தம் பதித்தாள்.
"ச்ச்ச்ச்ச்... ச்ச்ச்ச்ச்... என் செல்லம்டா"
"இங்க விட்டுட்ட" என்று சிவா தன் உதட்டை தூக்கி காட்ட, திவ்யா தன் உதட்டை அவன் உதட்டருகில் கொண்டு வந்து நிறுத்திவிட்டு, சட்டென அவன் மூக்கின் மீது தன் மூக்கை வைத்து தேய்த்து சிரித்தாள்.
"ஆசை தோசை போடா" சொல்லிவிட்டு எழுந்து சென்றாள்.
All is well