25-03-2019, 12:35 AM
(This post was last modified: 25-03-2019, 07:46 PM by johnypowas. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
“சரி நீங்க கேக்கறத்தாலே சொல்றேன்"
பரிசுக்காக காத்திருக்கும் மாணவி போல காத்திருந்தேன்.
“அது ஒங்க தங்கச்சிதான்"
ஒரு நிமிஷம் அதிர்ந்து போனேன். ஐயோ ரேவதியா? நடிகை சுகன்யா போல கொழுகொழு முகம். எப்போதும் சிவப்பா குங்குமம் இட்டிக் கொண்டு தழைய தழைய பட்டு புடவை கட்டிக் கொண்டு தலையில் மல்லிகை வைத்துக் கொண்டு இருப்பாள். சிரித்தால் குழி விழும் கன்னங்கள் அவளுக்கு. அவ எப்படி இவன்கிட்டே மாட்டினாள்? நான் நினைப்பது அவனுக்கு புரிந்து இருக்கும்போல.
“என்னம்மா எப்படி ரேவதியை கவுத்தேன்னு பாக்கறீங்களா" என்று சொல்லி சிரித்தான்.
“அதாண்டா நானும் யோசிக்கறேன். உன்னை நம்பவும் முடியல. நம்பாம இருக்கவும் முடியல" என்று சொல்லி அவனை பார்த்தேன்.
“விக்கியை கேக்கலாமே?" என்று சொல்லி கொல்லென்று சிரித்தான். அப்போதுதான் ரேவதி அடிக்கடி.
“அக்கா என் குழந்தை விக்கி அப்படியே கோபி போல இருக்கான்" என்று சொல்வது ஞாபகம் வந்தது, அப்போ உண்மையா?
“ச்சீய். நான் நம்ப மாட்டேன். ரேவதி அப்படிப்பட்ட ஆளு இல்ல. நீ பொய் சொல்றே" என்றேன். அவன் மீண்டும் சிரித்தான்.
“அப்போ? அவளை கவுத்திட்டயா?" என்றேன்.
“ஐயோ அம்மா. அவதான் முதல்ல என்னை கவுத்துட்டா. போன வருஷம் அவ இங்கே குழந்தை இல்லேன்னு வந்தா இல்லே. அப்போதான்?"
“அடிப்பாவி. குழந்தை பிறக்க ஏதோ விரதம் இருந்தேன்னு சொன்னாளே" என்று சிரித்தேன் முதல் முறையாக.
“விரதமா? ஒரு மாசம் என்னை தேங்கா உறிச்சில்ல அவ பெத்துக்கிட்டா” என்று கிண்டல் செய்ய எனக்கு ரேவதியை நினைத்து பற்றிக் கொண்டு வந்தது. இது கோபமா. இல்லை பொறாமையா? ரேவதி மேல் வந்த கோபம் எப்படியே அந்த பசு இந்த காளையை முந்திக் கொண்டு படுக்கைக்கு அள்ளிக் கொண்டு போனதால்தான் வந்ததா? இதையெல்லாம் நினைத்துக் கொண்டு இருந்ததால் என் மனம் தடுமாறியது. மெல்ல என் பெண்மை ஒழுக ஆரம்பித்தது. ஏண்டாப்பா இவனிடம் கேட்டோம் என்று ஆகிவிட்டது.
“ஒன்னை தேங்கா உறிச்சாளா? எப்படின்னு சொல்லுடா கண்ணா" என்று கெஞ்சவே ஆரம்பித்தேன்.
“சரி நீங்க கேக்கறத்தாலே சொல்றேன்"
அவன் ரேவதியை. அவன் சித்தியை கணக்கு பண்ண விவரத்தை கிராபிக்ஸ் கணக்கா விவரிக்கும்போது என் மனக்கண்ணில் அந்த நீல காட்சிகள் நன்றாகவே ஓடியது. என் கண்கள் படபடவென்று அடித்துக் கொண்டது. என் உதடுகள் தடுமாறியது. என் உடலில் ஏகமாய் வியற்வை வழிந்தது. என் உடல் இறுக்கமானது. என் உடலில் உஷ்ணம் பயங்கரமாக ஏறியது. என் நாடி நரம்பெல்லாம் ஸ்டீல் கம்பி போல இறுக்கமானது.
தொடரும் மௌனி
பரிசுக்காக காத்திருக்கும் மாணவி போல காத்திருந்தேன்.
“அது ஒங்க தங்கச்சிதான்"
ஒரு நிமிஷம் அதிர்ந்து போனேன். ஐயோ ரேவதியா? நடிகை சுகன்யா போல கொழுகொழு முகம். எப்போதும் சிவப்பா குங்குமம் இட்டிக் கொண்டு தழைய தழைய பட்டு புடவை கட்டிக் கொண்டு தலையில் மல்லிகை வைத்துக் கொண்டு இருப்பாள். சிரித்தால் குழி விழும் கன்னங்கள் அவளுக்கு. அவ எப்படி இவன்கிட்டே மாட்டினாள்? நான் நினைப்பது அவனுக்கு புரிந்து இருக்கும்போல.
“என்னம்மா எப்படி ரேவதியை கவுத்தேன்னு பாக்கறீங்களா" என்று சொல்லி சிரித்தான்.
“அதாண்டா நானும் யோசிக்கறேன். உன்னை நம்பவும் முடியல. நம்பாம இருக்கவும் முடியல" என்று சொல்லி அவனை பார்த்தேன்.
“விக்கியை கேக்கலாமே?" என்று சொல்லி கொல்லென்று சிரித்தான். அப்போதுதான் ரேவதி அடிக்கடி.
“அக்கா என் குழந்தை விக்கி அப்படியே கோபி போல இருக்கான்" என்று சொல்வது ஞாபகம் வந்தது, அப்போ உண்மையா?
“ச்சீய். நான் நம்ப மாட்டேன். ரேவதி அப்படிப்பட்ட ஆளு இல்ல. நீ பொய் சொல்றே" என்றேன். அவன் மீண்டும் சிரித்தான்.
“அப்போ? அவளை கவுத்திட்டயா?" என்றேன்.
“ஐயோ அம்மா. அவதான் முதல்ல என்னை கவுத்துட்டா. போன வருஷம் அவ இங்கே குழந்தை இல்லேன்னு வந்தா இல்லே. அப்போதான்?"
“அடிப்பாவி. குழந்தை பிறக்க ஏதோ விரதம் இருந்தேன்னு சொன்னாளே" என்று சிரித்தேன் முதல் முறையாக.
“விரதமா? ஒரு மாசம் என்னை தேங்கா உறிச்சில்ல அவ பெத்துக்கிட்டா” என்று கிண்டல் செய்ய எனக்கு ரேவதியை நினைத்து பற்றிக் கொண்டு வந்தது. இது கோபமா. இல்லை பொறாமையா? ரேவதி மேல் வந்த கோபம் எப்படியே அந்த பசு இந்த காளையை முந்திக் கொண்டு படுக்கைக்கு அள்ளிக் கொண்டு போனதால்தான் வந்ததா? இதையெல்லாம் நினைத்துக் கொண்டு இருந்ததால் என் மனம் தடுமாறியது. மெல்ல என் பெண்மை ஒழுக ஆரம்பித்தது. ஏண்டாப்பா இவனிடம் கேட்டோம் என்று ஆகிவிட்டது.
“ஒன்னை தேங்கா உறிச்சாளா? எப்படின்னு சொல்லுடா கண்ணா" என்று கெஞ்சவே ஆரம்பித்தேன்.
“சரி நீங்க கேக்கறத்தாலே சொல்றேன்"
அவன் ரேவதியை. அவன் சித்தியை கணக்கு பண்ண விவரத்தை கிராபிக்ஸ் கணக்கா விவரிக்கும்போது என் மனக்கண்ணில் அந்த நீல காட்சிகள் நன்றாகவே ஓடியது. என் கண்கள் படபடவென்று அடித்துக் கொண்டது. என் உதடுகள் தடுமாறியது. என் உடலில் ஏகமாய் வியற்வை வழிந்தது. என் உடல் இறுக்கமானது. என் உடலில் உஷ்ணம் பயங்கரமாக ஏறியது. என் நாடி நரம்பெல்லாம் ஸ்டீல் கம்பி போல இறுக்கமானது.
தொடரும் மௌனி