Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[Deep_Lover]

அப்பாவிடம் உடல் முழுக்க பதற்றத்துடன் கூடிய சந்தோஷத்தைப் பார்க்க முடிந்தது. எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாத சந்தோஷம்.

அம்மா சேலையை கட்ட முடியாது என்று அப்பாவிடம் சொன்னாளே, அப்படியென்றாள், ஓட்டுத் துணியில்லாமல் அம்மணமாக வருவாளா, அல்லது சேலையை கட்டினால் எப்படி சேலையைக் கட்டிக் கொண்டு வருவாளோ என்று கற்பனைச் செய்து எனக்கு படபடத்தது. அம்மா படும் அவஸ்தை கற்பனைச் செய்தது மனம். எனக்கு இனம் தெரியாத ஓரே படபடப்பாக இருந்தது. அந்த சின்னஞ்சிறு அறையில் மூலையில் மும்முரமாக விளையாட்டுப் பொருட்களுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்து ஓரக் கண்ணால் அப்பாவையும் வரப்போகும் அம்மாவையும் படபடப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

“மேனகா சீக்கிரம் வாடி.” என்று கொஞ்சம் சத்தமாக அழைத்தார் அப்பா.

கதவை திறந்தது. அம்மாவின் தலை மட்டும் எட்டிப் பார்த்து அப்பாவை நோக்கி பொய் கோவம் சுழிப்புக் காட்டியது முகம். பயத்துடன் முகத்தை என் பக்கம் திருப்ப நான் மும்முரமாக விளையாடுவதைப் போல பாவ்லா காட்டிக் கொண்டிருந்தமையால் முகத்தில் ஒரு வித அமைதி தெரிந்தது.

“வாடி.” என்றார் ஆசையாக அப்பா.

அம்மா மெதுவாக உள்ளே நுழைந்தாள். அம்மாவின் சேலை மட்டும் கட்டிய உடலைப் பார்த்து அதிசயத்துப் போனேன். அப்பா வாயைத் திறந்து, “ஆ...” என்றார்.

அம்மாவின் வெள்ளைவெளேரென்ற உடலில், கருப்பு நிற சேலை படர்க்கொடியைப் போல இரத்தம் உறிஞ்சும் அட்டையைப் போலப் படர்ந்திருந்தது. அம்மாவின் உயிரமும் வனப்புடன் கூடிய அழகிய வளைவுகளும்தேவலோகத்து மங்கையைப் போல நின்றிருந்தாள். மறைத்த பாகங்களின் சிவந்த நிறம் அந்த கருப்புச் சேலையை ஊடுறுவி வெளியே மின்னிக் கொண்டிருந்தது. அம்மாவின் வனப்பான உடல் பாகங்களை எடுப்பாக அழுகுடன் எடுத்துக் காடிக் கொண்டிருந்தது. பயத்தால் ஏற்பட்ட வியர்வை துளிகள் முத்துப் போல அவளின் உடலில் சிதறிக் கிடந்தது. சேலை வழுக்கி விழாமல் அப்படியே அவளின் உடலில் ஓட்டிக் கிடந்தது. அம்மாவின் நீண்ட முடிவே இல்லாத தடித்த தொடைகளின் அழகை சேலையால் மூடமுடியவில்லை.

வெறும் சேலையை மீறி அம்மாவின் பெரிய முலைகள் முன் தள்ளிக் கொண்டு தன் முழு பரிமாணத்தைக் காட்டிக் கொண்டு, படபடப்பு மூச்சுக்கெற்றவாறு ஆடிக் கொண்டிருந்தது. காம்புகள் சேலையை இன்னும் முன்னகர்த்தி சிறுக் கூடாரம் ஏற்படுத்தி தன் இருப்பை துள்ளியமாக காட்டியது.

அம்மா எப்படியோ சேலையால் தன் வனப்புகளை முழுவதுமாக மூடிவிட்டிருந்தாள். ஆனால் வனப்புகளின் வசீகரம் பட்டவர்த்தனமாக மூடிய சேலையை மீறித் தெரிந்துக் கொண்டிருந்தது.

அம்மாவின் அந்த அழகிய கோலம் என்னுள் நெகிழ்ச்சியான உணர்ச்சிகளை தூண்டியது. எனக்கு நீயே போதும்மா என்று அவளை நோக்கி ஓடிப்போய் கட்டிப் பிடிக்க வேண்டும் போலிருந்தது. ஆனால் ஏதோ ஒன்று இதெல்லாம் சரியில்லை என்று தடுத்தது.

வெட்கம் பிடுங்க உடல் நெளிந்து “போதுமா.” என்று அம்மா அப்பாவை நோக்கி கிசுகிசுத்தது.

“என்னடி இப்படி வந்து காமபிசாசாட்டா நிக்கற. என் குஞ்சி என் உடல்லேருந்து பிச்சிகிட்டுப் போய் உன் ஓட்டைல புகுந்துடப் போகுது.” என்ற அப்பாவின் கிசுகிசுப்பான குரலில் கிளர்ச்சியின் கொந்தளிப்புக் கேட்டது.

அம்ம பதறி உடல் நெளிந்து, “ச்சீ...இப்படியா அசிங்கமா வெளிப்படையா பேசறது. பையன் இருக்கான்.” என்று காற்றுடன் கூடிய வார்த்தைகளை வீசினாள்.

“அவன் பாட்டுக்கு விளையாடிகிட்டு இருக்கான். பார்க்க மாட்டான். பார்த்தாலும் நீ சேலை மட்டும் கட்டிகிட்டு இருக்கறது அவனுக்கு வித்தியாசமா தெரியாது.” அப்பா தைரியப்படுத்தினார்.

“ச்சீ போங்க. கொஞ்சம் நெளிஞ்சாலும் அசைஞ்சாலும் சேலை கீழே விழுந்ததுடும். மாறாப்பு விலகி என் முலைகள் தெரிஞ்சிடும். விளையாடாதீங்க.” அம்மா மேலும் பதறினாள்.

“எப்படிடி இப்படி சேலை வழுக்கி விழாமல் நச்சுன்னு ஓட்ற மாதிரி கட்டிகிட்டு வந்து நிக்கற.” அப்பா அதிசயமா கேட்டார்.

“ம்ம்ம்.” என்று ஒரு வெட்க சுழிப்பை உதிர்த்த அம்மா, “நீங்க எங்கே உன் பொண்டாட்டியை முழுசா கவனிக்கிறீங்க. எப்படியோ, நான் சேலை மட்டும் கட்டிகிட்டு உன் முன்னாடியும் உன் பையன் முன்னாடியும் அது நழுவி விழாமல் இருக்க நான் படும் அவஸ்தையை ரசிக்க மட்டும் உங்க நினைப்பு இருக்கு. மத்ததை பத்தி கவலைப் பட மாட்டீங்க.”

“அதான் எல்லாத்தையும் கழட்டி கூரை மேலே போட்டுட்டேன்னே.”

“ம்ம்ம் நான் கட்டியிருக்கற அரணாக்கயிறை மறந்துட்டீங்களே.” என்று கொல்லென்று என்று மெதுவாகப் பார்த்து ஏளனமாக சிரித்தாள்.

“அடப்பாவி... அதை மறந்தே போய்ட்டேனே.” என்று அப்பா சற்று ஏமாற்றத்துடன் ஆச்சரியப்பட, அம்மாவை காலையில் முழுநிர்வானத்தில் பார்க்கும் போது அம்மாவின் அழகிய வளைந்த பெரிய சற்று மேடேறிய வயிற்றின் அடிப்பாகத்தில் பாம்பைப் போல சுற்றியிருக்கும் வெள்ளி அரணாக்கயிறு வந்து என் மனக்கண் முன்னால் வந்து என்னைக் கொத்துவதாக தோன்றியது.

உடல் முழுக்க வெட்க சிவப்பு படர, நான் இதுவரை பார்த்திராத புன்னகை இல்லையில்லை இளிப்புடன் கண்களை அகல விரித்து அப்பாவை மெய் மறந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அப்பாவும் சலைக்காமல் உடல் முழுக்க இச்சை வடிய வெறியுடன் அம்மாவைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். இருவரும் காலத்தையும் இடத்தையும் மறந்தனர்.

எல்லாம் புரியும் வயது வந்தவுடன் எப்படி இப்படி அம்மாவும் அப்பாவும் மெய்மறந்துப் போயினர் என்பது புரிந்தது. அப்பாவுக்கு அம்மாவை என்னை வைத்துக் கொண்டே காமத்துடன் சீண்ட வேண்டும். அம்மாவிடம் ஆடும் விளையாட்டில் நான் பார்வையாளனாக இருக்க வேண்டும். ஆசையிருந்தாலும் அப்பா நான் பார்த்துவிடுவேனோ என்கிற பயம் இருந்தது. ரகசியமாக பிடிப்பட்டுவிடுவோம் என்கிற பயத்துடன் அம்மாவிடம் காமவிளையாட்டு விளையாட வேண்டும். அம்மாவுக்கோ, அப்பாவின் அந்த ஆசையில் துவண்டுப் போய், பதைபதைப்புடன் அந்த விளையாட்டில் கலந்துக் கொள்ள வேண்டும். நான் பார்த்தவிடக்கூடாது என்கிற பயம் வேறு. அப்பாவை விட அம்மாவுக்கு அபாயம் ஆபத்து அதிகம். நானோ ஏதும் அறியாத புரியாத மகனாக நின்றுக் கொண்டிருந்தேன். இதில் எந்தப் பக்கம் சாய்வது அம்மாவின் மானத்தை காப்பாறுவதா இல்லை அப்பாவின் சந்தோஷத்துக்கு தீனிப் போட்டு அதிகப்படுத்துவதா என்று புரியாத வயதிலும் குழப்பமேற்பட்டது.

அங்கு மகன் என்ற பாத்திரம் மறைந்து போகப் பொருளாக நின்றுக் கொண்டிருந்தேன்.

என்னை பகடை காயாக வைத்து அங்கே காமவிளையாட்டு அறங்கேறிக் கொண்டிருந்தது.

அந்த சிறிய அறையில் காமமும் இச்சையும் கொப்பளித்துக் கொண்டு என்னையும் இழுத்துக் கொண்டிருந்தது. அம்மா அந்த கொப்பளிப்பிலிருந்து மீள முயற்சித்துக் தத்தளித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நீண்ட நேரம் இருவரும் இருவரின் கண்கள் பேசிக் கொண்டன.

“முந்தானை விலக்கி மார்பை காட்டுடி.” என்று அப்பா கிறக்கமாக கேட்டார்.

அம்மாவின் உடல் சில நிமிடங்கள் அதிர்ந்தது. எழுந்த எதிர்ப்பை கட்டுப்படுத்துவதாக தோன்றியது. சட்டென்று என் பக்கம் திரும்பினாள். நான் அவர்கள் அந்த அறையில் இல்லாததைப் போல விளையாடிக் கொண்டிருந்தேன். அம்மா தைரியத்தை வரவழைத்ததைப் போல சட்டென்று மார்பையும் கைகளையும் சுற்றியிருந்த சேலையை அகற்றினாள்.

பார்க்க ஆசைத்தான். ஆனால் உள்மனது பார்க்க கூடாது அது தப்பு என்று எச்சரிக்கைச் செய்ய பயந்துப் போய் தலையை குணிந்து கண்களை இறுக மூடிக்கொண்டேன். உலகம் எனக்கு இருண்டது.

“உச் உச் உச் உச்...” என்று அப்பாவின் சத்தம் வந்தது. அப்பா அம்மாவை உச்சக் கொட்டி ரசிக்கிறாரா இல்லை அம்மாவின் மார்பகத்தில் உச்சுக் கொட்டி முத்தம் கொடுக்கிறாரா என்று குழப்பமாக இருந்தது.

“பஷ்க் பஷ்க் பஷ்க்.” என்று உறிஞ்சும் சத்தம் கேட்டது.

“பையன் இருக்காங்க.” என்று அம்மா கொஞ்சுவது கேட்டது.

“இருக்கட்டுமே.”

”பார்த்திட போறாங்க.”

“பார்க்கட்டுமே.”

“என்ன சொல்றீங்க.” அம்மா திடுக்கடுவதை கேட்க முடிந்தது.

“அவன் பார்த்தா ஒன்னும் நடக்காது.”

“ஆமா வெறிப்புடிச்சா என்ன வேணும்னாலும் சொல்லுவீங்க.”

“சும்மா இருடி... என்னடி உன் காம்பு இப்படி கல்லா மாறிடுச்சு.”

“ஆமா சும்மா கிடந்த சங்கை ஊதிக் கெடுத்திட்டீங்க. இப்ப பாரு நான் தவிச்சுகிட்டிருக்கேன். காம்பு கல்லாயிடுச்சு. என் புண்டையும் ஓழுகிடுச்சு.” அம்மா காமத்தின் இன்பத்தை சுவைத்தப்படி சலிப்புடன் சொல்வது கேட்டது.

“ரொம்ப அழகா மாறிகிட்டிருக்கேடி.”

“ஆமா அது ஒன்னு தான் கொறைச்சல். போதும் விடுங்க. அப்புறம் எனக்கு வெறியேறியும்.”

“ஏறட்டுமே.”

“தாங்க முடியாம போய்டும்.”

“அதான் உன் புண்டைலேருந்து ஓழுகுற தண்ணி சேலையில் நல்லா தெரியுதே.”

“வேணாம் என் மொலையை விடுங்க, கட்டுப்படுத்த முடியாது.”

“கட்டுப்படுத்த முடியலேன்னா என்னடி பண்ணுவே.”

“நான் என்ன வேணும்னாலும் பண்ணுவேன்.”

“என்னடி பண்ணுவே.”

“உன்னை ஓத்துடுவேன்.”

“அட்றா சக்கை... வாடி இப்பவே வந்து என்னை போடுடி.”

“நீ மட்டும் போதாது.” அம்மா காமப்பித்தேறி தன்னிலை மறந்துச் சொன்னாள்.

“அடி சிறுக்கி...என்னை தவிர உனக்கு யாருடி வேணும். உன் புண்டையை அடக்க என் சுன்னியை தவிர யாரு சுன்னி வேணும்.”

“உன்னோடு சேர்த்து நம்ம பையனையும் சேர்த்து போட்டாலும் போட்டுறுவேன்.”

அம்மா ஏதோ பிசாசு ஆட்கொண்டவளைப் போலச் சொன்னாள்.பூகம்பம் வெடித்து நாசாமாக்கியப் பின் அமைதி நிலவியதைப் போல நிலவியது. ஓலக் குரல்கள் ஏழ தாமதமாகும்.

அம்மாவின் அந்த வார்த்தையின் அர்த்தம் அப்போது எனக்கு புரியவில்லை. ஆனால் அம்மாவையும் அப்பாவையும் திடுக்கிட வைத்தது. கற்பனை செய்த ஒரு மிருகம் வெளிவந்துவிட்ட பயம். ஆழமான அமைதி. உணர்ச்சிகள் உச்சத்தில் பேசப்பட்ட வார்த்தைகள் மேலும் உணர்ச்சிகளை ஏற்றிவிட்டன. அம்மாவும் அம்மாவும் ஒருவரின் உடலை ஒருவர் ஆரத்தழுவி மூர்க்கமாக கட்டிப்பிடிக்கும் சத்தம் கேட்டது. சதைகள் ஓன்றொடன்று போரிட்டு உரசி கசங்கும் சத்தம் கேட்டது.

“வேணாங்க...” என்ற அம்மாவின் அபாயக் குரல் என்னை ஏதோ செய்தது. அம்மாவை அப்பா ஏதோ செய்யப் போகிறார் என்று தோன்றியது. என்னை காப்பாற்ற அழைக்கிறாள் போலும் என்று எண்ணினேன்.

சட்டென்று என் கைகளிலிருந்த பஸ் கீழே தரையில் விழ, விழந்த சத்தம் இடியாய் அறை முழுக்க கேட்க, ஒரு சில வினாடிகள் அவகாசம் கொடுத்து, “அம்மா” என்று அழைத்து திரும்பினேன். அப்பா விலகவும் அம்மா பாதி முந்தானை எடுத்து மார்பை மூடவும், அந்த சில நொடிகளின் அவகாசம் போதுமானது.

ஆனால் அம்மாவால் முழுவதுமாக மூட முடியவில்லை. ஒரு சில நொடிகள் அம்மாவின் முலைகளை பக்காவாட்டாக பார்க்க முடிந்தது. பக்கவாட்டில் ஒரு பெண்ணின் முலைகளை பார்ப்பவர்கள் சொர்க்கத்தை பார்த்தவர்கள் என்று பிற்பாடு எனக்கு புரிந்தது. அதுவும் அம்மாவின் முலைகளைச் சொல்ல வேண்டாம். கக்கத்துக்கு கீழாக கச்சிதமாக ஆரம்பித்த அடிபாக கோடு அப்படியே வளைந்து நெளிந்து ஒரு பெரிய முலையாக தொங்கும் காட்சியை இனி எந்த முலைகளாலும் தர முடியாது. விலாசினியின் முலைகளைத் தவிர. அந்த காட்சி நான் சாகும் வரையிலும் மனத்திரையிலும் ஓடும்.

அம்மாவை நோக்கி என்னை ஏதோ இழுக்க, ஓடினேன். அம்மா பதறிப் போய் சேலையால் தன் மார்பை ஏனோதானோ என்று மூடினாள். ஓடிவந்த என்னை நடுங்கும் இருக்கைகளை தூக்கி, அவளின் முலைகளை மேல் என்னை இளைப்பாற வைத்தப்படி, “என்னடா செல்லம்.” என்றாள். அம்மாவின் முகம் சிவந்துப் போய்க் கிடந்தது. உணர்ச்சிகளின் கொந்தளிப்பை அடக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

ஓரு ஓரத்தில் காமத்தை தூண்டுப்பவனாக இருந்த நான், இப்போது அம்மாவின் மார்பில் சாய்ந்தப்படி மகன் கோலம் பூண்டுக் கொண்டிருந்தேன். அம்மாவின் முகத்தில் மேலெழுந்து ஆட்டிப்படைத்த உணர்ச்சிகள் அடங்காமல் அலைப் பாய்ந்துக் கொண்டிருந்தது. அங்கே காமத்துக்கும் பாசத்துக்கும் போராட்டம் நடந்துக் கொண்டிருந்தது. அம்மா தவித்தாள். என்னைப் பார்த்து ஆற்றாமையுடன் ஆசையாசையாகச் சிரித்தாள். நான் அம்மாவைப் பார்த்து குழப்பமாக சிரித்தேன்.

இருவரின் கண்கள் சந்தித்த நேரத்தில் என் மனதிலிருப்பதை அம்மா முழுவதுமாக துழாவி கண்டுப்பிடித்திருக்கலாம். ஏனென்றாள் அவள் என் மீது அபாரமாக நம்பிக்கை வைக்க தொடங்கிய தருணமது. தடங்கலும் தயக்கமும் மறையத்தொடங்கிய நொடிகள்.

மொத்த உணர்ச்சிகளை முழுவதுமாக திரட்டிக் கொண்டு என் இதழ்களின் மூர்க்கமாக ஆழமான இதழ்கள் வெடித்துச் சிதறும்படி முத்தமிட, என் உடல் முழுக்க தாய்ப்பாசத்தின் பரவசமும் ஆனந்தமும் மின்னலடித்தது. இந்த முத்தம் மற்ற முத்தங்களை விட வித்தியாசமாக இருந்தது. ஈரமாக, என் மொத்த இரத்தத்தையும் உறுஞ்சும் விதமாக இருந்தது. என்னை அப்படி அம்மா உள்ளிழுத்துக் கொண்டாள். எவ்வளவு தடவை என் இதழ்களிலும் முகத்திலும் அம்மா முத்தமிட்டாளென்று தெரியவில்லை. அந்த முத்தங்களின் அந்தரங்கங்களுக்காக இன்னும் ஏங்கிக் கொண்டிருக்கிறேன். பிற்பாடு தாய்ப்பாசத்துடன் அம்மா மேல் இருக்கும் காம உணர்ச்சியை தீர்த்துக் கொண்டாள் என்று புரிந்தது. ஆனால் நிறுத்தும் போது அவளின் காம உணர்ச்சிகள் முற்றிலும் வழிந்துவிட்டது.

அம்மாவுக்கும் எனக்கும் இனம் புரியாத மெல்லிய நூலினால் கட்டப்பட்ட வித்தியாசமான பந்தம் அந்த முத்த நொடிகளிலிருந்துதான் தொடங்கியது. இந்த அனுபவத்தை அசைப்போட்டு ஆனந்தமடையும் தருணங்களிலெல்லாம், கடவுளுக்குத்தான் நன்றிச் சொல்வேன். அந்த சின்னஞ்சிறிய வயதில் அபாரமான முதிர்ச்சியை கொடுத்ததற்கு. ஓன்றும் புரியாத பிள்ளை என்று அப்பாவும் அம்மாவும் என்னிடம் தங்குதடையின்றி நடக்க அது உதவியது. கொஞ்சம் பெரியவனாகியிருந்தால் இதெல்லாம் நடந்திருக்காது.

என்னை தூயன்புடன் பார்த்து, “என்ன் டா .” என்று சந்தோஷத்துடனும் ஒரு வெட்கச் சிரிப்புடம் முகத்தை மேலும் கீழும் ஆட்டிக் கொண்டுக் கேட்டாள். கலைந்த அவளின் கேசம் அந்த அசைப்புக்கேற்ப அசைந்தாடியது.

“பசிக்குதம்மா.” என்றேன்.

மணியை பார்த்தவள், “அச்சோ...எட்டு மணியாச்சா. உங்கப்பாவுக்கு ஒரு மகன் இருக்கான்னு நினைப்பே இல்லே. எப்ப பார்த்தாலும் ஓட்டையும் பந்தையும் பார்த்துட்டு.” என்று அப்போது எனக்கு புரியாத இரட்டையர்த்தத்தில் பேசி, அன்புடன் கொஞ்சலாக அப்பாவின் முகத்தில் இரண்டடியடித்தாள்.

அப்பாவைப் முகத்தை திருப்பி பார்த்தேன். எனக்கு என்னமோ அப்பாவை பார்த்தவுடன் பரிதாபமாக இருந்தது. என் மேல் உயிரையே வைத்திருக்கும் அப்பா உணர்ச்சிகள் காட்டியப் பாதையில் சென்று கைக்கூடாமல் கையை பிசைந்து நிற்பதை பார்க்கும் போதௌ அழுகையாக வந்தது.

“அப்பா பாவம் அம்மா....அப்பாவை அடிக்காதீங்க.” என்றேன். என் குரலின் தொணி அவர்களை ஏதாவது செய்திருக்க வேண்டும். இருவரின் கண்கள் கலங்கின. அப்பா அப்படியே என்னையும் அம்மாவையும் சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டார். மூவரும் சிறிது நேரம் அப்படியே இருந்தோம்.

“இதோ சப்பாத்தி போட்டுருவேண்டா. என் வினித்துக்கு பசிக்குது.” என்று அம்மா சொல்லி என்னை கீழேயிறக்கினாள். சேலை கொஞ்சம் நழுவ, அம்மா லாவகமாக அதைப் பிடித்து போர்த்தினாள். என்னைப் பார்த்துச் சிரித்தாள். அந்த சிரிப்பின் அர்த்தத்தை புரிய ஆரம்பித்தேன்.

அம்மாவின் தயக்கமும் தடங்கலும் இல்லாமல் போயின. முகத்தில் ஒரு தீர்க்கம் வந்தது. அது எனக்கு ஆறுதலாக இருந்தது. அம்மா இனி அவஸ்தைப் படப் போவதில்லை என்கிற ஆறுதல்.

“போய் விளையாடுடா என் செல்லம். அம்மா சமைச்சுடுறேன்.” என்றுச் சொல்ல நான் மூலைக்குச் சென்றேன்.

“இனிமே என்னை நோண்டாதீங்க. சும்மா சும்மா என்னை உசுப்பேத்திக்கிட்டிருந்தீங்க. சேலையை கழட்டிகிட்டு நம்ம பையன் முன்னாடி அம்மணமா நின்னு ஓக்கச் சொல்லிடுவேன்.” என்று அம்மா அப்பாவை கறாராக சற்று கோவமாக சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்.

“சாரிம்மா... என் பொண்டாட்டி மேலே வெறியதிகமாயிடுச்சு.” என்று அப்பா வருத்தப்பட்டார்.

அம்மா மெல்லச் சிரித்தப்படி அப்பாவை இழுத்து அணைத்து முத்தம் கொடுத்தப்படி, “அந்த வெறியை அப்படியே தேக்கி வைங்க. நைட் என் புண்டை என்ன பாடுப் படு போகிறதோ. இனிமே பையன் இருக்கும் போது என்னை உசுப்பேத்தாதீங்க. அவன் தூங்கனப்பறும் என்னை என்ன வேணும்னாலும் செய்யுங்க. போட்டு துவசம் செய்யுங்க. பையன் இருக்கும் போது வேணாம்.” என்றாள்.

“சரிடி.

“இதுதான் நல்ல புரூசன்.”

“நான் வேணா ஜாக்கெட் பாவாடையெல்லாத்தையும் மேலேருந்து எடுத்துட்டு வருட்டுமா.” என்றார் அப்பா.

“அப்படியே, பிராவையும் ஜட்டியையும் மறந்துடாதீங்க.” என்றாள் சீண்டல் சிரிப்புடன்.

அப்பா எல்லாவற்றையும் எடுத்துவர, அம்மா லாவகமாக அந்த சின்னஞ்சிறு சமையலறையில் உடைகளை மாற்ற, ஒரு குடுமபஸ்திரீயாக மாறினாள். அம்மா முன்னால் இருந்த கோலத்துக்கும் இப்போதிருக்கும் கோலத்துக்கும் வித்தியாசம் தெரிந்தது. சேலையுடன் மட்டுமே இருந்த அம்மா, அம்மா கிடையாது வேறொரு மாது, இப்போது குடும்ப குத்துவிளக்கு.

அம்மா சப்பாத்திப் போட்டாள், எனக்கு ஆசையாசையாக ஊட்டிவிட்டாள். அப்பாவுக்கும் ஊட்டி தானும் சாப்பிட்டாள். அன்பான குடும்பம் ஆனந்தமாக அந்த பெரிய நகரத்தில் ஒரு சிறிய மொட்டை மாடி சிறிய வீட்டில் இருந்தது. அம்மா மடமடவென்று பாத்திரங்களை கழுவி, சமையலறையைச் சுத்தம் செய்து, பாயை விரித்து என்னை தன் மேல் இழுத்துப் போட்டு முலைகளின் மார்பகத்தின் இதங்களால் என்னை சூழ வைத்து தூங்க வைக்க தொடங்கினாள். அப்பா பக்கத்தில் படுத்துக் கொண்டு அதையும் இதையும் பேச, அம்மா உச்சுக் கொட்டிக் கொண்டு என்னை மெதுவாக ஆட்டிக்கொண்டிருந்தாள். தூக்கம் என்னை கவ்விக் கொண்டது.

“அம்மா.” என்றேன்.

“என்னடா என் செல்லம்.” என்றாள் அம்மா.

“உன்னை ரொம்ப புடிக்குதும்மா.”

“ஏண்டா அம்மாவை எப்பவுமே உனக்கு ரொம்ப புடுக்குமேடா.”

“இல்லைம்மா டெய்லி புடிக்கறதை விட இன்னிக்கு உன்னை ரொம்ப புடிக்குதும்மா.”

துணுக்குற்ற அம்மா சற்று நேரம் ஆட்டாமல் இருந்து, “ஏண்டா.” என்றாள். அந்த இருளிலும் அம்மாவின் முகத்தில் கர்வம் குடிக் கொள்வதைப் பார்க்க முடிந்தது.

“எனக்கு தெரியலம்மா...இன்னிக்கு ரொம்ப அழகாயிருக்கீங்க... என்னமோ தெரியல அம்மா... இன்னிக்கு உன்னை ரொம்ப புடிக்குதும்மா.”

அம்மா கொஞ்ச நேரம் மவுனமாக இருந்து, “தேங்க்ஸ்டா என் செல்லம்.” என்று நெற்றியில் முத்தமிட்டாள். நான் தலையை சற்று தூக்கி உடலை கொஞ்சம் மேலிழுத்து அவளின் முலைகள் இன்னும் கசங்க வைத்து அவளின் கன்னத்தில் இச்சென்று ஈரம் தெரிக்க முத்தமிட்டேன்.

“கிளாஸ்லே மிஸ், உங்களுக்கு புடிச்ச லவ பண்றது யாருன்னு கேட்டாங்க.” என்றேன்.

“அப்படியா.”

“ஆமாம் அம்மா.”

“அதுக்கு என்ன சொன்னேன்.”

“எனக்கு உலகத்துல புடிச்சது, நான் லவ் பண்றது என் அம்மாவைதான்னு டீச்சர் கிட்ட சொன்னேன்.”

“அப்படியாடா...” என்று மேலும் என்னை இறுக்கினாள்.

“ஆமாம் டீச்சர் ஏன்னன்னு கேட்டாங்க... என் அம்மாவை விட அழகானவங்க அன்பானவங்க உலகத்துல யாருமே இல்லேன்னு சொல்லிட்டேன்.”

அம்மா உடல் நடுங்கி என்னை மேலும் உள்ளிழுத்து, “தேங்க்ஸ்டா வினித். அம்மா லவ் பண்ற பாசம் காட்டுற ஓரே ஜீவன் நீதாண்டா.” என்று உடைந்த குரலில் சொன்னாள்.

தூங்கும் போது சொல்லும் அர்த்தமற்ற வார்த்தைகளின் பாரத்தை உலகம் தாங்காது. அப்படியிருக்கும் அம்மாவின் மனசும் முலைகளும் எப்படி தாங்கியிருக்க முடியும்.

தூங்க ஆரம்பித்தேன். கடைசியாக என் காதில் விழுந்த வார்த்தை, அம்மா அப்பாவைப் பார்த்து, “கொஞ்சம் நேரம் தான் வினித் தூங்கிடுவான்.” என்பதுதான்.

தூக்கம் என்னை ஆட்கொண்டது. பகலில் மனித மனங்களில் தூங்கிய மிருகங்கள் எல்லாம் விழிக்கத் தொடங்கின. இரவு பெரும் பாவங்களையும் தப்புகளையும் அரங்கேற்ற வசதிச் செய்துக் கொடுத்துக் கொண்டு அதற்கு சாட்சியாகவும் இருக்க ஓடிக்கொண்டிருந்தது.

அந்த சின்னஞ்சிறு அறையில் ஒரு பெரும்பாவம் இல்லையில்லை ஒரு பேரன்பு நிகழ இரவு அன்று ஏனோ சீக்கிரமாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது.

------தொடரும்