நந்தினி(sasikala) by mukilan

[johnypowas]

‘தேங்க்ஸ்டா..!’
‘லவ் யூ சொல்ல மாட்டியா..?’
‘ச்சீ.. போ..’
‘லவா்டீ… நாம..’
‘கொன்றுவேன். இனி அந்த ஐடியாவோட வீட்டுப் பக்கம் வந்துராத..!’ என்றாள்.
சிரித்த முகத்துடனே..
‘ஓகே பை…’ என்றேன்.
‘பை..’ என கையசைத்தாள்.
நான் கிளம்பும் வரை அவள் என் பக்கத்தில் வரவே இல்லை.

அவளைப் பற்றின சுகமான எண்ணங்களுடன் வெளியேறி நான் பைகா்கை ஸ்டார்ட் பண்ண வெளியே வந்து நின்று டாடா காட்டினாள்.
நான் வீடு போன கால் மணிநேரத்தில்.. நந்தினியிடமிருந்து போன் வந்தது.
எடுத்து.. ‘ஹாய் .’ என்றேன்.
‘போய்ட்டியா..?’ என்று கேட்டாள்.
‘எங்க..?’
‘வீட்டுக்கு..?’
‘ம்ம்.. ஏன் நந்து..?’
‘உன் வீட்லயா இருக்க.?’
‘ ஆமா..’
‘ தனியாவா இருக்க..?’
‘ ஆமா.. ஏய் இப்ப என்ன வேனும் உனக்கு..?’
‘எனக்கு.. என்னமோ மாதிரி இருக்குடா..’
‘ என்ன.. என்னமோ மாதிரி..?’
‘ ஃபீலிங்கா இருக்கு..’
‘என்ன ஃபீலிங்..?’
‘ஒரு மாதிரி கில்ட்டியா..?’
‘ம்ம்..! ரிலாக்ஸா விடு..!’
‘ போடா.. பண்றதயும் பண்ணிட்டு ரிலாக்ஸா விடறதாமா.. பன்னி..’
‘லவ் யூ..’
‘ச்சீ.. நாய் பயலே..’
‘இதான் கரெக்ட். .’
‘என்ன கரெக்ட். .?’
‘பன்னி நக்காது…! நாய்தான் நல்லா…’ நான் முடிக்கும்முன்..
‘ச்சீய்.. கருமம்.. கருமம். .’ என்றாள் நந்தினி.
எனக்குத்தெரியாமல் சிரித்திருப்பாள் என்று தோண்றியது.
‘அந்த கருமம்.. எத்தனை சூப்பர் டேஸ்ட்டா இருந்துச்சு தெரியும்ா..? சொன்னா நீ நம்ப மாட்ட..’
‘ச்சீய்.. வாய மூடுடா..பன்னி.. பன்னி..! ‘ என்று சட்டென காலொக் கட் பண்ணிவிட்டுாள்.
உடனே நான் கூப்பிட்டேன்.
அவள் மொபைல் ரிங்காகிக்கொண்டே இருந்தது.
எடுக்கவில்லை.
சிறிதீ இடைவெளி விட்டு… அவளே கூப்பிட்டாள்.