07-01-2021, 04:22 PM
రమ్య తన మొదటి సారి నైట్ డ్యూటీ చేసిన అనుభవం గురించి చెప్తుంది.....కీర్తు చంద్రిక ఇద్దరు వింటున్నారు
రమ్య : ఆ రోజు ఉన్నట్లు ఉండి నాకు భయం వేయటం మొదలు అయ్యింది అక్క ఎం చెయ్యాలో తోచలేదు అసలే కొత్త కదా.
కీర్తు : ఎం చేసావే మరి
రమ్య : ఇంకేం చేస్తాను జయ ఆంటీ కి ఫోన్ చేసాను.
చంద్రిక నవ్వుతూ వింటుంది
కీర్తు : హా చేసి
రమ్య : చేసి ఆంటీ తో నాకు ఒంటరిగా ఉండాలంటే భయం గా ఉంది ఆంటీ అని చెప్పాను.
చంద్రిక : అప్పుడు టైమ్ ఎంత అయిందే
రమ్య : ఒంటి గంట అవుతుంది కావచ్చు ఒక వైపు లోపల నుంచి ఏవేవో శబ్దాలు వస్తున్నాయి.
కీర్తు : హహహ భయం తో ఉంటే అన్ని అలాగే ఉంటాయి లే.... ఇంతకీ జయ ఆంటీ ఎం చెప్పింది.
రమ్య : ఎం అంటాది తప్పదు అమ్మ నైట్ డ్యూటీ అంటే అలాగే ఉంటాది అని చెప్పి ఫోన్ పెటేసింది.
కీర్తు : అయ్యో మరి ఎం చేశావ్
రమ్య : ఇప్పుడు అంటే టీవీ ఉంది కాని అప్పుడు టీవీ కూడా లేదు..... మళ్ళీ జయ అంటీ కె ఫోన్ చేసాను.
కీర్తు : హా
రమ్య : అప్పుడు ఆంటీ పోని కృష్ణ గాడికి ఫోన్ చేసి పంపించన అని అడిగింది.
కీర్తు : ఆహా నువ్వు ఎం అన్నావ్
రమ్య : ముందు వద్దు ఆంటీ అని అన్నాను కానీ నాకు వేరే మార్గం లేక ఈ టైమ్ లో వాడు వస్తాడా అని అడిగాను.
కీర్తు : హ తను ఎం అంది
రమ్య : వస్తాడు కానీ కాస్త చనువు గా ఉంటావు అంటేనే వస్తాడు అని చెప్పింది.
కీర్తు : అమ్మో అంత సూటిగా ఆడిగేసిందా.
రమ్య : అవును అక్క నేను అలా అయితే వద్దు ఆంటీ అని చెప్పేసి ఫోన్ పెటేశాను.
కీర్తు : ఆవిడ లాగే అందరూ ఉంటారు అనుకుంది ఏమో
చంద్రిక : హహహ
రమ్య : కానీ నాలో భయం మాత్రం ఎం తగ్గలేదు.
కీర్తు : మరి ఎం చేసావే అలా
రమ్య : ఎం చెయ్యటం ఏంటి కాసేపటికి కృష్ణ గాడు వచ్చాడు
కీర్తు : ఓహ్ అయితే అది వాడికి ఫోన్ చేసిందా
రమ్య : హ వచ్చి అక్క అక్క అని పిలుస్తుంటే నాకు పోయిన ప్రాణం తిరిగి వచ్చింది అక్క.
చంద్రిక : పిరికి దానివి
కీర్తు : అసలు కథ ఇప్పుడే అనుకుంటా.
రమ్య : హహహ నేను అలాగే అనుకోని భయపడ్డ అక్క కానీ వాడు చాలా కామ్ గా వచ్చి బయట
ఓ.పి హాల్ లో ప్రశాంతంగా ఒక మూల న పడుకున్నాడు.
కీర్తు : రమ్య నిజమా నువు చెప్పింది
రమ్య : నిజం అక్క
చంద్రిక : ఇప్పటికయినా తెలిసిందా వాడు నువ్వు అనుకున్నట్లు కాదు అని.
రమ్య : హ ఆ రోజు అంత నాకు తోడుగా ఉన్నాడు కాని ఎం చెయ్యలేదు కనీసం మాట్లాడలేదు కూడా.
కీర్తు : హ్మ్మ్ పర్లేదు మంచి వాడే కానీ ఆ జయ ఎందుకు మరి అలా చెప్పింది చనువు గా ఉంటా అంటే వస్తాడు అని.
రమ్య : ఏమో మరి.... నీకు ఇంకోటి తెలుసా వాడికి ఫోన్ చేసి హాస్పిటల్ లో రమ్య ఒంటరిగా ఉంది వెళ్లి నైట్ అంత ఎంజాయ్ చెయ్యి అని చెప్పింది అంట.
చంద్రిక : హహహ
కీర్తు : అవునా ఈ విషయం ఎలా తెలిసింది
రమ్య : వాడే చెప్పాడు మళ్ళీ....జయ ఆంటీ ఇలా అని పంపింది అక్క కాని నువ్వు నిజం గా భయం తో ఉంటావ్ అని మాత్రమే వచ్చాను నేను అని.
కీర్తు : హ్మ్మ్ పోని లే నిజాయితీ ఉన్న వాడిలా ఉన్నాడు.
రమ్య : కదా నాకు వాడిలో ఆ గుణం నచ్చింది అక్క.... ఇంక మెల్ల మెల్లగా చనువు తో అన్ని మాట్లాడేదాన్ని...చిన్న చిన్న పనుల్లో చాలా సాయం చేసే వాడు.... ఇంక ఆ చనువు తోనే నా మీద కూడా చేతులు వెయ్యటం నొక్కటం చేసే వాడు.... మొదట్లో కాస్త ఇబ్బంది గా ఉన్నా వాడికి అది అలవాటు మాత్రమే ఉద్దేశం ఎం లేదు అని తెలిసాక ఇంక నాకు అది అలవాటు ఇపోయింది.
చంద్రిక : హహహ
రమ్య : నిజం అక్క ఇంకో మగాడు ఎవడైనా అలా చేస్తే ఉరుకుంటామ చెప్పు.....వీడు కాబట్టి....ఇప్పుడు అయితే ఒక్కోసారి వాడు చేతులు వెయ్యకపోతే వీడికి ఎం అయింది అని అనుమానం వస్తుంది..... అంత లా అలవాటు ఐపోయాడు.
కీర్తు : హ్మ్మ్
చంద్రిక : కదా నాకు కూడా అలాగే అనిపిస్తాది రమ్య.
కీర్తు : ఇప్పుడు నీ గురించి చెప్పు చందు.
రమ్య : ఆ రోజు ఉన్నట్లు ఉండి నాకు భయం వేయటం మొదలు అయ్యింది అక్క ఎం చెయ్యాలో తోచలేదు అసలే కొత్త కదా.
కీర్తు : ఎం చేసావే మరి
రమ్య : ఇంకేం చేస్తాను జయ ఆంటీ కి ఫోన్ చేసాను.
చంద్రిక నవ్వుతూ వింటుంది
కీర్తు : హా చేసి
రమ్య : చేసి ఆంటీ తో నాకు ఒంటరిగా ఉండాలంటే భయం గా ఉంది ఆంటీ అని చెప్పాను.
చంద్రిక : అప్పుడు టైమ్ ఎంత అయిందే
రమ్య : ఒంటి గంట అవుతుంది కావచ్చు ఒక వైపు లోపల నుంచి ఏవేవో శబ్దాలు వస్తున్నాయి.
కీర్తు : హహహ భయం తో ఉంటే అన్ని అలాగే ఉంటాయి లే.... ఇంతకీ జయ ఆంటీ ఎం చెప్పింది.
రమ్య : ఎం అంటాది తప్పదు అమ్మ నైట్ డ్యూటీ అంటే అలాగే ఉంటాది అని చెప్పి ఫోన్ పెటేసింది.
కీర్తు : అయ్యో మరి ఎం చేశావ్
రమ్య : ఇప్పుడు అంటే టీవీ ఉంది కాని అప్పుడు టీవీ కూడా లేదు..... మళ్ళీ జయ అంటీ కె ఫోన్ చేసాను.
కీర్తు : హా
రమ్య : అప్పుడు ఆంటీ పోని కృష్ణ గాడికి ఫోన్ చేసి పంపించన అని అడిగింది.
కీర్తు : ఆహా నువ్వు ఎం అన్నావ్
రమ్య : ముందు వద్దు ఆంటీ అని అన్నాను కానీ నాకు వేరే మార్గం లేక ఈ టైమ్ లో వాడు వస్తాడా అని అడిగాను.
కీర్తు : హ తను ఎం అంది
రమ్య : వస్తాడు కానీ కాస్త చనువు గా ఉంటావు అంటేనే వస్తాడు అని చెప్పింది.
కీర్తు : అమ్మో అంత సూటిగా ఆడిగేసిందా.
రమ్య : అవును అక్క నేను అలా అయితే వద్దు ఆంటీ అని చెప్పేసి ఫోన్ పెటేశాను.
కీర్తు : ఆవిడ లాగే అందరూ ఉంటారు అనుకుంది ఏమో
చంద్రిక : హహహ
రమ్య : కానీ నాలో భయం మాత్రం ఎం తగ్గలేదు.
కీర్తు : మరి ఎం చేసావే అలా
రమ్య : ఎం చెయ్యటం ఏంటి కాసేపటికి కృష్ణ గాడు వచ్చాడు
కీర్తు : ఓహ్ అయితే అది వాడికి ఫోన్ చేసిందా
రమ్య : హ వచ్చి అక్క అక్క అని పిలుస్తుంటే నాకు పోయిన ప్రాణం తిరిగి వచ్చింది అక్క.
చంద్రిక : పిరికి దానివి
కీర్తు : అసలు కథ ఇప్పుడే అనుకుంటా.
రమ్య : హహహ నేను అలాగే అనుకోని భయపడ్డ అక్క కానీ వాడు చాలా కామ్ గా వచ్చి బయట
ఓ.పి హాల్ లో ప్రశాంతంగా ఒక మూల న పడుకున్నాడు.
కీర్తు : రమ్య నిజమా నువు చెప్పింది
రమ్య : నిజం అక్క
చంద్రిక : ఇప్పటికయినా తెలిసిందా వాడు నువ్వు అనుకున్నట్లు కాదు అని.
రమ్య : హ ఆ రోజు అంత నాకు తోడుగా ఉన్నాడు కాని ఎం చెయ్యలేదు కనీసం మాట్లాడలేదు కూడా.
కీర్తు : హ్మ్మ్ పర్లేదు మంచి వాడే కానీ ఆ జయ ఎందుకు మరి అలా చెప్పింది చనువు గా ఉంటా అంటే వస్తాడు అని.
రమ్య : ఏమో మరి.... నీకు ఇంకోటి తెలుసా వాడికి ఫోన్ చేసి హాస్పిటల్ లో రమ్య ఒంటరిగా ఉంది వెళ్లి నైట్ అంత ఎంజాయ్ చెయ్యి అని చెప్పింది అంట.
చంద్రిక : హహహ
కీర్తు : అవునా ఈ విషయం ఎలా తెలిసింది
రమ్య : వాడే చెప్పాడు మళ్ళీ....జయ ఆంటీ ఇలా అని పంపింది అక్క కాని నువ్వు నిజం గా భయం తో ఉంటావ్ అని మాత్రమే వచ్చాను నేను అని.
కీర్తు : హ్మ్మ్ పోని లే నిజాయితీ ఉన్న వాడిలా ఉన్నాడు.
రమ్య : కదా నాకు వాడిలో ఆ గుణం నచ్చింది అక్క.... ఇంక మెల్ల మెల్లగా చనువు తో అన్ని మాట్లాడేదాన్ని...చిన్న చిన్న పనుల్లో చాలా సాయం చేసే వాడు.... ఇంక ఆ చనువు తోనే నా మీద కూడా చేతులు వెయ్యటం నొక్కటం చేసే వాడు.... మొదట్లో కాస్త ఇబ్బంది గా ఉన్నా వాడికి అది అలవాటు మాత్రమే ఉద్దేశం ఎం లేదు అని తెలిసాక ఇంక నాకు అది అలవాటు ఇపోయింది.
చంద్రిక : హహహ
రమ్య : నిజం అక్క ఇంకో మగాడు ఎవడైనా అలా చేస్తే ఉరుకుంటామ చెప్పు.....వీడు కాబట్టి....ఇప్పుడు అయితే ఒక్కోసారి వాడు చేతులు వెయ్యకపోతే వీడికి ఎం అయింది అని అనుమానం వస్తుంది..... అంత లా అలవాటు ఐపోయాడు.
కీర్తు : హ్మ్మ్
చంద్రిక : కదా నాకు కూడా అలాగే అనిపిస్తాది రమ్య.
కీర్తు : ఇప్పుడు నీ గురించి చెప్పు చందు.