చంద్రుని అలసట.

[earthman]

నాలుగవ కధ.

అప్పుడే వాన వెలిసింది, పొద్దుననుంచీ ఎడతెరిపి లేకుండా కురుస్తున్న వాన తెరిపించటంతో మోహన్ కి పోయున ప్రాణం తిరిగొచ్చినట్టనిపించింది. ఈ వాన వల్ల ఊరెళ్ళటంలో ఎంత ఇబ్బంది పడతామో అని పొద్దున నుంచీ అనుకుంటూ ఉన్నాడు. వాన వెలియటంతో గబగబా తయారవ్వాలని భార్య మాధవిని లేపటానికి పక్క గదిలోకెళ్ళాడు. మాధవి హాయిగా నిద్రపోతోంది. ఎర్రటి సిల్క్ చీరలో తనని అలా చూడగానే మోహన్ రెప్పవేయటం మర్చిపోయాడు, అతని అంగం మాత్రం లేవటం ప్రారంభించింది. నున్నటి పొత్తికడుపు, లోతైన బొడ్డు, కొంచెం పైన ఎత్తైన స్తనాలు, మోహన్ కి ఆగలేని మూడొచ్చింది.

మనిషులతో సంబంధంలేని కాలం తన పని తను చేసుకుపోతున్నట్లుగా గంటలు కొట్టనారంభించింది. సమయం ఏడు గంటలు. బస్ ఎక్కటానికి ఇంకో రెండు గంటలు మాత్రమే ఉంది, ఇక్కడ చూస్తే ఆపుకోవటం తన వల్ల కావట్లేదు. సర్రున లేచి బిరుసుగా అయిన తన మగతనం మీద సానుభూతి చూపిస్తూ ఊరే ముఖ్యం, కోరిక కాదు అని తనని తను సమాధానపరచుకుని మాధవిని లేపాడు మోహన్. నిద్ర కళ్ళతో కూడా ఎంతో అందంగా కనిపిస్తున్న మాధవిని చూస్తుంటే తన మీద తనకే జాలి వేసింది. ఊరెళ్ళాలని సర్దిచెప్పుకుంటూ, 'వాన వెలిసింది, టైం ఏడైంది, మనం బయలుదేరాలి, తయారవ్వు' అన్నాడు. లేచి ఒళ్ళు విరుచుకుంటున్న మాధవిని అలా చూడటం తప్ప, ఏమీ చెయ్యలేని తన అశక్తతకి తిట్టుకుంటూ, లగేజ్ సర్దనారంభించాడు.

సర్దటం పూర్తైంది, మాధవి తయారు కావటం కూడా అయింది. మాధవికి ప్రత్యేకంగా అలంకరించుకోవటం ఇష్టం ఉండదు. సహజంగా అందగత్తె కావటంతో, ఎలా ఉన్నా ఆకర్షిస్తుంది. చీర మార్చుకోకుండా, తల దువ్వుకుని, ముఖం కడుక్కుని హాండ్ బాగ్ పట్టుకుని 'నేను రెడీ' అంటున్న శ్రీమతిని చూసి మళ్ళీ లేవనారంభించింది ఆ శ్రీవారి మగతనం. ఊరెళ్ళక తప్పని పరిస్ధితి, ఇక్కడేమో ఊరిస్తున్న శ్రీమతి. వేగంగా లేస్తున్న అంగాన్ని కిందకి వెళ్ళమనటం కష్టంగా ఉంది మోహన్ కి. తప్పక లగేజ్ తీసుకుని బయటపడ్డాడు.

ఒక అరగంటలో బస్టాండ్ చేరారు. బస్ అప్పటికే పాయింట్లో ఉంది. ముందే రిసర్వ్ చేసుకొనటంతో బస్ లోపలికి వెళ్ళిపోయారు. లగేజ్ పైన పెడుతూ చుట్టూ చూసిన మోహన్ కి చాలా సీట్లు ఖాళీగా కనిపించాయి. వానాకాలంలో ఏసీ బస్ ఎందుకనుకున్నారా, వానకి ప్రయాణం వాయిదా వేసుకున్నరా, ముందు బస్ కి వెళ్ళిపోయారా అనుకుంటూ కూర్చున్నాడు. టికెట్ చెకింగ్ అయిపోయింది, ఇంకోసారి వెనక్కితిరిగి చూసాడు, బస్ సగంపైన ఖాళీ. మాధవి వైపు చూసాడు, అదే అందం, బయటినుంచీ వస్తున్న చల్లగాలి ఆమె చిరుచెమటని ఆరబెడుతూ ఉండటంతో ఆ అందం ఇంకా పెరుగుతున్నట్టనిపించింది అతనికి. రైట్ అన్న కండక్టర్ అరుపుతో బస్ బయలుదేరింది. నలభైమంది ఉండాల్సింది, పట్టుమని ఇరవైమంది కూడా లేరు. తమ చుట్టూ ఉన్న సీట్లలో, ముందు ఒక ముసలిజంట తప్ప ఎవరూలేకపోవడంతో మోహన్ మదిలో ఒక చిలిపి ఆలోచన రావడం మొదలయింది. నాన్ స్టాప్ ప్రయాణం, ఒక రెండు మూడు గంటలాగి, ఒక పది నిముషాలు ఎక్కడయినా ఆపుతారు. ఈ లోపు తన మాధవి మధువు గ్రోలితే ఎలా ఉంటుందనిపించింది అతనికి.

వచ్చిన ఆలోచనని మాధవితో చెప్పాడు, హవ్వ అని నోరు మూసుకుంటూ, కోపం, సిగ్గు ఒకేసారి చూపించింది మాధవి. ఆ సిగ్గు చూసిన మోహనాంగం ఉబ్బటం మొదలెట్టింది. తల తిప్పుకుంటూ మగని పాంట్ వైపు చూసిన మాధవి అక్కడ తయారౌతున్న గుడారాన్ని చూసి కళ్ళు పెద్దవి చేస్తూ, 'దించండి' అని లోగొంతుకతో చెప్పింది. తల అడ్డంగా ఊపుతూ, తనకి కలిసొచ్చిన అదృష్టానికి మురిసిపోతూ కన్నుకొట్టాడు మోహన్. 'నోర్మూసుకోండి, ఇది ఇల్లు కాదు, బస్' అని మోచేత్తో అతని డొక్కలో పొడిచింది. పొడిచిన చేతిని అలానే పట్టుకుని చటుక్కున ముద్దు పెట్టాడు మోహన్. బిత్తరపోయి అటూ ఇటూ చూసింది మాధవి. మొగుడి బరితెగింపుకి కారణం అర్ధమైంది. చుట్టూ ఎవరూ లేరు, ముందున్న ముసలిజంట అప్పుడే నిద్రలోకి జారుకున్నారు. సిగ్గూ, అంగీకారం రెండూ కలిపి చిరునవ్వు నవ్వింది మాధవి. ఆ నవ్వు అర్ధం తెలిసిన మోహన్ ఏదీ చెప్పబోతూ ఉండగా, 'లైట్లన్నీ ఆర్పాక, అందరూ పడుకున్నాక, అప్పుడు చూద్దాం' అంది. 'అప్పటిదాకా' అంటూ ఏదో నసుగుతున్న అతని చేతిని చుట్టూ ఎవరూలేరని రూఢీ చేసుకుని అరక్షణంలో తను కప్పుకున్న రగ్గులో స్తనాలమీద వేసుకుని వెంటనే తీసేసింది మాధవి. ఊహించని ఆ అరక్షణపు భార్య అందాల స్పర్శకే అతని నిచ్చెన ఇంకో రెండు మెట్లు పెద్దదయింది. బావిలో దిగటం అసాధ్యం, కనీసం కొండలయినా ఎక్కుదాం అనుకున్నాడు మనసులో.

బస్ తన వేగంలో తను వెళ్తోంది, దారిలో వచ్చే పోయే వాహనాల వెలుతురు బస్ మీద అక్కడక్కడ పడుతోంది. ఇంకాసేపు ఉంటేకానీ పొలిమేరలు రావు, అప్పటిదాకా ఈ ఎదురుచూడటం తప్పదు అనుకుంటూ మాధవి వైపు చూసాడు మోహన్. విశాలమైన కళ్ళు, ఎర్రటి పెదాలు, నునుపైన మెడ, తనకిష్టమైన స్తనాలు, వాటి మెత్తదనం గుర్తుకురాగానే కొంచెం దిగిన అతని అంగం సర్రున లేచింది. చుట్టూ చూసాడు, కొత్తగా ఎవరొచ్చారని, నీ పని నువ్వు కానీ అని కింది నుంచీ బుజ్జిగాడు అన్నట్టుగా వినిపించింది. చుట్టూ ఎవరూ లేరని నిర్ధారణ అయ్యాక నెమ్మదిగా ఎడమచేతిని మాధవి ఎడమసన్ను మీద వేసి మెల్లగా నిమరసాగాడు. అప్పుడప్పుడే పడుతున్న నిద్రలోకి జారుకుంటున్న మాధవికి వెంటనే మెలకువ వచ్చింది. జరుగుతున్నదేమిటో అర్ధమైన వెంటనే భర్త చేతిని తీసేసి, 'ఊరుకోండి' అంటూ చిరుకోపం ప్రదర్శించింది. 'నువ్వేగా రుచి చూపించావు' అంటూ చిన్నబుచ్చుకుంటున్న భర్తని చూడగానే పాపం అనిపించి, చుట్టూ చూసి, జాకెట్ కింద హుక్స్ రెండు విప్పి, బ్రాని కొంచెం పైకి జరిపి, నెమ్మదిగా భర్త చేతిని తన జాకెట్లో పెట్టుకుంది. రుచి చూపించినందుకే లేచిన బుజ్జిగాడు, విప్పి అందింస్తే ఎందుకు తగ్గుతాడు, పాంట్ బద్దలుకొట్టుకు వచ్చేసేంత పెరిగి కొట్టుకోవడం ఆరంభించాడు. ఊరికెళ్ళాక ఎప్పుడు వీలౌతుందో అనుకున్నది ఇలా దొరకటంతో మోహన్ తన చేతికి పని చెప్పడం మొదలుపెట్టాడు. చుట్టూ ఎవరులేరని మరొక్కసారి చూసుకుని స్తనాలని నిమరడం మొదలుపెట్టాడు, పూర్తిగా అందుతున్న ఎడమ సన్నునీ, సరిగా అందని కుడి సన్నునీ గుప్పిట మూస్తూ, తెరుస్తూ నెమ్మదిగా పిసకసాగాడు. పిసుకుడు ఆనందాన్నిస్తున్నా, ఆ ఆనందానికి బ్రా అడ్డుగా ఉండటంతో బ్రాని పూర్తిగా పైకనేసాడు. కొంచెం వెసులుబాటు దొరికినట్టనిపించింది. నెమ్మదిగా ముచికల మీదకి వేళ్లని పోనిస్తూ, ముచికల అంచులని లాగడం మొదలుపెట్టాడు, నెమ్మదిగా ముచికలని లాగుతూ, స్తనాలని పిసకడం మొదలెట్టాడు. చోటు చాలటం లేదనిపించింది, చేతిని కొంచెం పైకి తీసుకెళ్ళి, ఇంకో రెండు హుక్స్ తీయబోయాడు. వద్దన్నట్టుగా తల ఊపింది మాధవి. ఒప్పుకోమన్నట్టుగా బ్రతిమాలితూ హుక్స్ తీసేసాడు. ఒక్కసారిగా నీటిబుడగల్లాగ అతని చేతిలో పడ్డాయి ఆమె స్తనాలు. పూర్తిగా అవి అందుబాటూలోకి రావడంతో అక్కడే వాటి పని పట్టటానికి నిర్ణయించుకున్నట్టు కసితీరా పిసకడం మొదలెట్టాడు, ఆ పిసుకుడికి మూలగకుండా ఉండటం కష్టంగా ఉంది మాధవికి, పెదాలి మూసి శబ్దం చేయకుండా ఉండటానికి విశ్వప్రయత్నం చేస్తోంది. కుడిచేత్తో కుడిసన్నుని, ఎడమచేత్తో ఎడమసనున్ని పిసుకుతూ, ముచికల్ని గిచ్చుతూ, మధ్యమధ్యలో బొడ్డులో ఒక వేలు జొప్పిస్తూ, మహదానందం పొందుతున్నాడు మోహన్. అతని చేతుల పనితనానికి ఆమె బిలంలో నీరు ఊరనారంభించింది, అతని గొట్టం కూడా కారడం ప్రారంభించింది. నిండైన వెచ్చటి స్తనాల మర్దన సుఖానికి అసలు కార్యం దాకా వెళ్ళనవసరం లేకుండానే, ఇద్దరూ భావతృప్తి అంచులకి చేరసాగారు. అలా పిసుకుతూ పిసుకుతూ, శిఖరాగ్రానికి చేరుతున్నట్టుగా చేతిని ఒక్కసారిగా కుచ్చిళ్ళ లోపలగా కిందికి తీసుకెళ్ళాడు. ఈ హఠాత్పరిణామానికి మాధవి 'ఆహ్' అంటూ వేడి నిట్టూర్పు విడిచింది. ఆ శబ్దాన్ని ఊహించని ఇద్దరూ ఒక్కసారిగా ఈ ప్రపంచలోకి వచ్చారు. వాళ్ళు భయపడ్డట్టుగా ఏమీ జరగలేదు, ఏమీ జరగనట్టుగా ఆ బస్ అలానే పరుగులు పెడుతూ ఉంది. భావతృప్తి మొహాల్లో తొణికిసలాడుతుండగా ఇద్దరూ చిరునవ్వు నవ్వుతూ, తృప్తిగా వెనక్కి వాలారు.

వీరి సుఖప్రయాణాన్ని మొదటినించీ తిలకిస్తున్న చంద్రుడు, వీరి కధ పూర్తయిందని వేరొక బస్ కేసి చూడసాగాడు.