23-12-2020, 06:11 PM
ஏப்ரல் மாதமும் முடிந்தது. மே இரண்டாம் வாரத்தில் திடீர் என்று என் போனுக்கு கால் வந்தது அதுவும் என் மருமகளிடம் இருந்து. எடுத்து பேசினால் மாமா இங்க கொஞ்சம் போர் அடிக்குது மாமா அதான் நான் அங்க வரலாம்னு இருக்கேன் என்றால். சரிமா ஆனால் காரில் வர முடியாதுமா பைக்ல தான் வரமுடியும் அங்க அங்க போலீஸ் நின்னு புடிக்கறாங்க என்றேன். அவள் சரி மாமா நீங்க வாங்க என்றால். அடுத்த நாள் காலை தயாராக இருக்க சொன்னேன். அடுத்த நாள் சென்று அவளையும் பேரனையும் சந்தோசமாய் அழைத்து வந்தேன். அவள் ஏன் வந்தால் என்று நான் கேட்கவில்லை. வீட்டிற்கு வந்த பிறகு அவளது தந்தை எனக்கு போன் செய்து வீட்டில் அவளுக்கு வந்த பெண்ணிற்கும் ஏதோ மனஸ்தாபம் என்று சொன்னார். அன்று மதியம் அவளிடம் விசாரித்தேன் அவள் எதுவும் சொல்லவில்லை சரி என்று விட்டுவிட்டேன். இப்படி இருக்க இரவில் என் மனைவியை அழைத்தால் அவள் வீட்டில் மருமகளும் பேரனும் இருகாங்க போய் படுங்க என்றால். அவங்க இருந்தா என்னடி நம்ம ரூம்ல தானே இருக்கோம் என்றேன் அதற்கு என் மனைவி நீங்க இஷ்டத்துக்கு செஞ்சிட்டு நாளைக்கு முட்டி வலி இடுப்பு வலினு அவ முன்னாடி சொன்னா அவ என்ன நினைப்பா என்று இழுத்தாள். நான் சற்று கோபமாகி ஏண்டி அவ என்ன நெனச்ச நமக்கு என்னடி நான் என்ன அவளையா கூப்பிட்டேன், உன்ன தானேடி கூப்பிட்டேன் என்றேன். அதற்கு என் மனைவி அவளை கூப்பிட்டு அடிகிடி வாங்கிடாதீங்க என்று சொல்லி போனில் மூழ்கினால். எனக்கு இன்னும் கோவம் அதிகமாகி இரவு 11 மணிக்கு வீட்டு மாடியில் சுற்றி வந்தேன்.
எங்கள் வீட்டில் எனது தினசரி வழக்கத்தை சொல்கிறேன் கேளுங்கள். நான் எப்பொழுதும் காலை 6 மணிக்குள் எழுந்துவிடுவேன், இது என் வாழ்நாள் பழக்கம். எழுந்ததும் பக்கத்தில் இருக்கும் பார்க்குக்கு சென்று குறைந்தது 1 மணி நேரமாவது நடப்பேன். வீடு திரும்ப 7.30 போல் ஆகும். பால் வந்து இருக்கும், எடுத்து பாலை காச்சி காபி போட்டு குடித்துவிடுவேன். என் மனைவி 8 மணிக்குமேல் எழுந்து வந்து அவள் காபி போட்டு குடிப்பாள். 8-9.30 மணிக்குள் வேலையை பொறுத்து நான் குளித்துவிடுவேன். எனக்கு எப்போதும் 9 மணிக்குள் காலை உணவு வந்துவிட வேண்டும். வேலைக்கு செல்லும் சமயத்தில் 8-8.30 குள்ளேயே சாப்பிட்டு விடுவேன், அதே பழக்கம் மாற்ற முடியவில்லை. பிறகு 11 மணி அளவில் ஒரு க்ரீன் டி. மதியம் 1 -1.30 மணி அளவில் மதிய உணவு. மாலை 5 மணிக்குள் ஒரு டி. இரவு 8 மணிக்குள் இரவு உணவு. 11 மணி அளவில் படுத்து விடுவேன். ஆனால் இந்த கொரோனா சமயத்தில் பார்க் மூடப்பட்டது. சரி நடப்பதற்கு எதற்கு பார்க் தெரு இருந்தால் போதுமே என்று நான் எங்கள் நகர் உள்ளேயே நடப்பேன். மேலும் என் மருமகள் வந்த பிறகு நான் நடந்து முடித்து வீட்டுக்கு செல்லும்போது வெளியே வாசல் தெளித்து கோலம் போட்டு பால் காச்சி வைத்திருப்பாள் நான் சென்றதும் எனக்கு காபி போட்டு தருவாள். என் மனைவிக்கும் காபி போட்டு அறைக்கு எடுத்துப்போய் தருவாள். எனக்கு காலை உணவும் மருமகள் தான் செய்து தருவாள். என் மனைவி எழுந்துரிப்பதே 8.30-9 மணி போல் மாறியது. இப்படியே சில நாட்கள் ஓடின.
ஒரு நாள் மதியம் சுமார் 2.30 மணிக்கு மேல் அவள் இருந்த அறையில் ஏதோ மொனகள் சத்தம் கேட்டது. என் மனைவி வேறுஒரு அறையில் மெத்தையில் படுத்து போனில் ஏதோ பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள். என் பேரனும் என் மனைவியுடன் படுத்துக்கொண்டு ipadயில் ஏதோ பார்த்து கொண்டிருந்தான். எப்படி உனக்கு மட்டும் அவள் மொனகள் கேட்டது என்று நீங்கள் கேட்கலாம், ஏனெனில் நான் தானே அவளின் ஏதேனும் தரிசனம் கிடைத்திராத என்று அவளை சுத்தி சுத்தி வந்தது. என்னால் அமைதியாக விடமுடியவில்லை. அந்த ரூமின் பின் பக்க ஜன்னலை முழுசா மூட முடியாது என்று எனக்கு தெரியும். சரி என்னதான் செய்கிறாள் பார்க்கலாம் என்று வீட்டின் பின்புறம் சென்று அந்த ஜன்னல் வழியே மெதுவாய் பார்த்தேன்.
அறைக்குள் லைட் போடப்பட்டிருந்தது. நான் கண்ணால் கண்டதை சொல்கிறேன், மேலே மஞ்சள் நிற chudidhar அனிந்து இருந்தால் கீழே ஏதும் இல்லை. அந்த chudiயும் வயிறு வரை தூக்கி இருந்தது. மெத்தை மீது கால்களை விரித்த வாறு படுத்திருந்தாள். அவளது வலக்கையில் ஒரு கேரட் அவளுது புண்டைக்குள் சென்று வந்தவாறு இருந்தது. இடக்கையில் அவளது முலைகளை பிசைந்து கொண்டு இருக்க அவள் கண்ணை மூடி சுகத்தை அனுபவித்து கொண்டு இருந்தால். ஜன்னலில் கொசு வளை அடித்து இருந்ததால் அவளது அங்கங்கள் எனக்கு முழுமையாக தெரியவில்லை இருப்பினும் அவள் என்ன செய்கிறாள் என்று நன்கு தெரிந்தது. என்னுள் இருந்த நல்லவன் செத்தே போய் விட்டான். இதை பார்க்க எனது பூல் சும்மாவா இருக்கும், அதுவும் நட்டுக்கொண்டது. நாணும் அந்த இடுக்கில் எனது பூலை எடுத்து ஆட்ட ஆரம்பித்தேன். அவள் கேரட்டுக்கு பதில் எனது பூலை உள்ளே விடுவது போல் எண்ணி உருவிக்கொண்டு இருந்தேன். நான் உருவ ஆரம்பிக்கும் நேரம் அவள் உடம்பெல்லாம் உதறி, பலத்த முனகலுடன் உச்ச நிலை அடைந்தாள். அவள் முகபாவத்தை காண முயன்றேன் ஆனால் தெரியவில்லை. அப்படியே அவளது கால்களை விரித்தவாறு அவள் படுத்து ஓய்வு எடுத்தாள். என்னை அமைதிப்படுத்தி கொண்டு ஜன்னல் வழியே அவளது புண்டையை கூர்ந்து கவனித்தேன், அப்போது தான் அவள் புண்டையில் முடி கம்மியாக இருப்பது தெரிந்தது. அவள் கால்களுக்கு இடையில் அழகிய முக்கோண வடிவில் அவள் புண்டை அழகாக தெரிந்தது. அவள் புண்டை உதடுகள் அழகாக சீராக இருந்தது, அவளது புண்டை பருப்பு அந்த உதடுகளுக்கு இடையே எட்டிப்பார்த்து என்னை வந்து சுவைத்து பார் என்று இழுத்து. நான் பெரும்பாலும் கையடிக்கமாட்டேன், என் கையை விட ஒரு பெண்ணின் புண்டையை விரும்புவேன் நான். ஆனால் அந்த சமயத்தில் தானாகவே என் கைகள் என் பூலை எடுத்து ஆட்ட ஆரம்பித்து விட்டது. சரி இது தான் வாய்ப்பு என்று நானும் என் பூலை அவள் புண்டையை பார்த்து ரசித்தவாறு ஆட்டி சில நிமிடத்தில் என் விந்தை பீச்சி அடித்தேன். அது அந்த ஜன்னல் கீழே உள்ள சுவற்றில் கோலம் போட்டது. அங்கு இருந்து செல்ல எனக்கு மனமேயில்லை. அவள் புண்டையை பார்த்து ரசித்துகொன்டே இருக்க ஆசையாய் இருந்தது. அவளை அந்த கோலத்தில் பார்க்க என் மனதில் அவளை எப்படியாவது ஓத்துவிட வேண்டும் என்று ஆசை மேலோங்கி அவளை எப்படி அடையாளம் என்று திட்டம் தீட்ட ஆரம்பித்தது. நான் இப்படி யோசித்து கொண்டு இருக்க அவள் புரண்டு படுத்தாள், அவளது சுடிதார் அவளது அங்கங்களை மறைத்தது. சரி இதற்கு மேல் இங்கு இருக்கவேண்டாம் என்று நகர்ந்து என் அறைக்கு சென்றேன். அங்கு அமர்ந்து அவளது இச்செயலை பற்றி யோசித்து கொண்டிருந்தேன். ஏன் அவள் இப்படி செய்தால் ஒரு வேலை கணவனை பிரிந்ததால் அவனை நினைத்து ஏங்குகிறாளோ என்று எண்ணிக்கொண்டிருக்க அட நானாக இருந்தாலும் இதே தான் செய்திருப்பேன். அவளை எப்படி குறை சொல்ல முடியும் அவளும் பருவ மங்கை தானே, அவளும் கணவனை விட்டு தனியே தவிக்கிறாள். இப்படி என்ன என் மனதுக்குள் நானும் தான் தவிக்கிறேன், அவளும் தவிக்கிறாள் ஏன் இதை எனக்கு சாதகமாகிக்கொள்ளக் கூடாது என்று தோன்றியது. எனது மனதுக்குள் இந்த எண்ணம் அடுத்த 1 மணி நேரத்திற்கு பெரிய மாறுதல்களை ஏற்படுத்தியது. நான் என்னதான் அவள் என் மருமகள் இப்படி என்ன கூடாது என்றாலும் அவளை நான் கண்டு ரசித்த கோலம் கண் முன்னே வந்து என் ஆசையை தூண்டியது. என் மனதுக்குள் ஒரு பெரிய பட்டிமன்றமே நடத்தி இறுதியில் சரி அனுகிப் பார்போம் அவள் நிராகரித்தால் கைவிட்டுவிடலாம் என்று முடிவு செய்தேன். இதற்கு என்ன செய்யலாம் என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தேன். இதற்குள் 4 மணி ஆகியது....
எங்கள் வீட்டில் எனது தினசரி வழக்கத்தை சொல்கிறேன் கேளுங்கள். நான் எப்பொழுதும் காலை 6 மணிக்குள் எழுந்துவிடுவேன், இது என் வாழ்நாள் பழக்கம். எழுந்ததும் பக்கத்தில் இருக்கும் பார்க்குக்கு சென்று குறைந்தது 1 மணி நேரமாவது நடப்பேன். வீடு திரும்ப 7.30 போல் ஆகும். பால் வந்து இருக்கும், எடுத்து பாலை காச்சி காபி போட்டு குடித்துவிடுவேன். என் மனைவி 8 மணிக்குமேல் எழுந்து வந்து அவள் காபி போட்டு குடிப்பாள். 8-9.30 மணிக்குள் வேலையை பொறுத்து நான் குளித்துவிடுவேன். எனக்கு எப்போதும் 9 மணிக்குள் காலை உணவு வந்துவிட வேண்டும். வேலைக்கு செல்லும் சமயத்தில் 8-8.30 குள்ளேயே சாப்பிட்டு விடுவேன், அதே பழக்கம் மாற்ற முடியவில்லை. பிறகு 11 மணி அளவில் ஒரு க்ரீன் டி. மதியம் 1 -1.30 மணி அளவில் மதிய உணவு. மாலை 5 மணிக்குள் ஒரு டி. இரவு 8 மணிக்குள் இரவு உணவு. 11 மணி அளவில் படுத்து விடுவேன். ஆனால் இந்த கொரோனா சமயத்தில் பார்க் மூடப்பட்டது. சரி நடப்பதற்கு எதற்கு பார்க் தெரு இருந்தால் போதுமே என்று நான் எங்கள் நகர் உள்ளேயே நடப்பேன். மேலும் என் மருமகள் வந்த பிறகு நான் நடந்து முடித்து வீட்டுக்கு செல்லும்போது வெளியே வாசல் தெளித்து கோலம் போட்டு பால் காச்சி வைத்திருப்பாள் நான் சென்றதும் எனக்கு காபி போட்டு தருவாள். என் மனைவிக்கும் காபி போட்டு அறைக்கு எடுத்துப்போய் தருவாள். எனக்கு காலை உணவும் மருமகள் தான் செய்து தருவாள். என் மனைவி எழுந்துரிப்பதே 8.30-9 மணி போல் மாறியது. இப்படியே சில நாட்கள் ஓடின.
ஒரு நாள் மதியம் சுமார் 2.30 மணிக்கு மேல் அவள் இருந்த அறையில் ஏதோ மொனகள் சத்தம் கேட்டது. என் மனைவி வேறுஒரு அறையில் மெத்தையில் படுத்து போனில் ஏதோ பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள். என் பேரனும் என் மனைவியுடன் படுத்துக்கொண்டு ipadயில் ஏதோ பார்த்து கொண்டிருந்தான். எப்படி உனக்கு மட்டும் அவள் மொனகள் கேட்டது என்று நீங்கள் கேட்கலாம், ஏனெனில் நான் தானே அவளின் ஏதேனும் தரிசனம் கிடைத்திராத என்று அவளை சுத்தி சுத்தி வந்தது. என்னால் அமைதியாக விடமுடியவில்லை. அந்த ரூமின் பின் பக்க ஜன்னலை முழுசா மூட முடியாது என்று எனக்கு தெரியும். சரி என்னதான் செய்கிறாள் பார்க்கலாம் என்று வீட்டின் பின்புறம் சென்று அந்த ஜன்னல் வழியே மெதுவாய் பார்த்தேன்.
அறைக்குள் லைட் போடப்பட்டிருந்தது. நான் கண்ணால் கண்டதை சொல்கிறேன், மேலே மஞ்சள் நிற chudidhar அனிந்து இருந்தால் கீழே ஏதும் இல்லை. அந்த chudiயும் வயிறு வரை தூக்கி இருந்தது. மெத்தை மீது கால்களை விரித்த வாறு படுத்திருந்தாள். அவளது வலக்கையில் ஒரு கேரட் அவளுது புண்டைக்குள் சென்று வந்தவாறு இருந்தது. இடக்கையில் அவளது முலைகளை பிசைந்து கொண்டு இருக்க அவள் கண்ணை மூடி சுகத்தை அனுபவித்து கொண்டு இருந்தால். ஜன்னலில் கொசு வளை அடித்து இருந்ததால் அவளது அங்கங்கள் எனக்கு முழுமையாக தெரியவில்லை இருப்பினும் அவள் என்ன செய்கிறாள் என்று நன்கு தெரிந்தது. என்னுள் இருந்த நல்லவன் செத்தே போய் விட்டான். இதை பார்க்க எனது பூல் சும்மாவா இருக்கும், அதுவும் நட்டுக்கொண்டது. நாணும் அந்த இடுக்கில் எனது பூலை எடுத்து ஆட்ட ஆரம்பித்தேன். அவள் கேரட்டுக்கு பதில் எனது பூலை உள்ளே விடுவது போல் எண்ணி உருவிக்கொண்டு இருந்தேன். நான் உருவ ஆரம்பிக்கும் நேரம் அவள் உடம்பெல்லாம் உதறி, பலத்த முனகலுடன் உச்ச நிலை அடைந்தாள். அவள் முகபாவத்தை காண முயன்றேன் ஆனால் தெரியவில்லை. அப்படியே அவளது கால்களை விரித்தவாறு அவள் படுத்து ஓய்வு எடுத்தாள். என்னை அமைதிப்படுத்தி கொண்டு ஜன்னல் வழியே அவளது புண்டையை கூர்ந்து கவனித்தேன், அப்போது தான் அவள் புண்டையில் முடி கம்மியாக இருப்பது தெரிந்தது. அவள் கால்களுக்கு இடையில் அழகிய முக்கோண வடிவில் அவள் புண்டை அழகாக தெரிந்தது. அவள் புண்டை உதடுகள் அழகாக சீராக இருந்தது, அவளது புண்டை பருப்பு அந்த உதடுகளுக்கு இடையே எட்டிப்பார்த்து என்னை வந்து சுவைத்து பார் என்று இழுத்து. நான் பெரும்பாலும் கையடிக்கமாட்டேன், என் கையை விட ஒரு பெண்ணின் புண்டையை விரும்புவேன் நான். ஆனால் அந்த சமயத்தில் தானாகவே என் கைகள் என் பூலை எடுத்து ஆட்ட ஆரம்பித்து விட்டது. சரி இது தான் வாய்ப்பு என்று நானும் என் பூலை அவள் புண்டையை பார்த்து ரசித்தவாறு ஆட்டி சில நிமிடத்தில் என் விந்தை பீச்சி அடித்தேன். அது அந்த ஜன்னல் கீழே உள்ள சுவற்றில் கோலம் போட்டது. அங்கு இருந்து செல்ல எனக்கு மனமேயில்லை. அவள் புண்டையை பார்த்து ரசித்துகொன்டே இருக்க ஆசையாய் இருந்தது. அவளை அந்த கோலத்தில் பார்க்க என் மனதில் அவளை எப்படியாவது ஓத்துவிட வேண்டும் என்று ஆசை மேலோங்கி அவளை எப்படி அடையாளம் என்று திட்டம் தீட்ட ஆரம்பித்தது. நான் இப்படி யோசித்து கொண்டு இருக்க அவள் புரண்டு படுத்தாள், அவளது சுடிதார் அவளது அங்கங்களை மறைத்தது. சரி இதற்கு மேல் இங்கு இருக்கவேண்டாம் என்று நகர்ந்து என் அறைக்கு சென்றேன். அங்கு அமர்ந்து அவளது இச்செயலை பற்றி யோசித்து கொண்டிருந்தேன். ஏன் அவள் இப்படி செய்தால் ஒரு வேலை கணவனை பிரிந்ததால் அவனை நினைத்து ஏங்குகிறாளோ என்று எண்ணிக்கொண்டிருக்க அட நானாக இருந்தாலும் இதே தான் செய்திருப்பேன். அவளை எப்படி குறை சொல்ல முடியும் அவளும் பருவ மங்கை தானே, அவளும் கணவனை விட்டு தனியே தவிக்கிறாள். இப்படி என்ன என் மனதுக்குள் நானும் தான் தவிக்கிறேன், அவளும் தவிக்கிறாள் ஏன் இதை எனக்கு சாதகமாகிக்கொள்ளக் கூடாது என்று தோன்றியது. எனது மனதுக்குள் இந்த எண்ணம் அடுத்த 1 மணி நேரத்திற்கு பெரிய மாறுதல்களை ஏற்படுத்தியது. நான் என்னதான் அவள் என் மருமகள் இப்படி என்ன கூடாது என்றாலும் அவளை நான் கண்டு ரசித்த கோலம் கண் முன்னே வந்து என் ஆசையை தூண்டியது. என் மனதுக்குள் ஒரு பெரிய பட்டிமன்றமே நடத்தி இறுதியில் சரி அனுகிப் பார்போம் அவள் நிராகரித்தால் கைவிட்டுவிடலாம் என்று முடிவு செய்தேன். இதற்கு என்ன செய்யலாம் என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தேன். இதற்குள் 4 மணி ஆகியது....