Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[Deep_Lover]

முன்கதைச் சுருக்கம்.

வினித்தும் விலாசினியும் காதலர்கள். பெரிய பன்னாட்டு நிறுவனத்தில் வேலைச் செய்பவர்கள். காமத்துடன் காதலை அனுபவிப்பவர்கள். ஒரு கட்டத்தில் விலாசினியின் முலைகள் வினித்துக்கு தன் அம்மாவின் ஞாபகத்தை தூண்டுகிறது. தொலைப்பேசி காமவிளையாட்டில், தன்னையுமறியாமல் தன் அம்மாவிடமான உறவை சொல்லிவிடுகிறான். விலாசினி அதிர்ச்சியடைகிறாள். 

காதல் முறிந்துவிட்டது என்று வினித் நினைக்க, விலாசினியோ அவனைப் புரிந்துக் கொண்டு இன்னும் அவனை தீவிரமாக காதலிக்கிறாள். அம்மா மகன் உறவுக்கு அவளுக்கு பொறாட்டாகவே தெரியவில்லை. அது அவர்களின் காதலை மேலும் பலப்படுத்தும் என்று நம்புகிறாள். இதுவரை வினித் அனாதை என்று நம்பியவளுக்கு, அவன் அப்பா அம்மா உயிரோடயிருக்கிறார்கள் என தெரியவருகிறது.

வினித்தின் கடந்தக் கால வாழ்கையை அவள் கேட்க, தன் வலி நிறைந்த கடந்த கால வாழ்கையை அவளுக்குச் சொல்லத் தொடங்குகிறான்.

################

ரயில் மெதுவாக தாலாட்டியது. முதல் வகுப்பு குளிரசாதன பெட்டியில் ரயில் ஓடும் சத்தம் எங்கோ கேட்பதைப் போலிருந்தது. என் மார்பின் மீது கசங்கி பிதுங்கிய விலாசினியின் முலைகளை தடவியப்படி, இந்த முலைகள் தான் அம்மாவின் முலைகளை நினைக்க வைத்தது என்று நினைப்பு எழ என் எண்ணங்கள் பின்னோக்கிச் செல்ல விலாசினிக்கு என் கதையைச் சொல்ல ஆரம்பித்தேன்.

############################

அப்போது நான் ப்ளஸ் ஓன் படித்துக் கொண்டிருந்தேன். படிப்பு வராமல் ஃபையிலாகி ஃபைலாகி பதினொன்றாவது படித்துக் கொண்டிருந்தேன். பதினெட்டு வயதாகிவிட்டது.
“ஓட்டு போடற வயசாயிடுச்சுடா உனக்கு....இந்தியாவின் பிரதமரையே தேர்ந்தெடுக்கற வயசாயிடுச்சு...ம்ம்ம்...உடம்பு வளரல சின்ன பையன் மாதிரி இருக்கே. மூளையும் வளரல.... எங்கேயோ யோசிச்சிட்டு ஓரே போக்கா இருக்கே.” என்பாள்.
எனக்கு எல்லாமே புரிந்த புரியாத நிலையில் இருந்தேன்.

“அம்மா! அப்பா காரு பஸ்சு எல்லாம் வாங்கிட்டு வருவாராம்மா?.” என்று குதித்துக் கொண்டு, அம்மாவை நோக்கி கட்டுகடங்காத மகிழ்ச்சியுடன் கேட்டேன்.

கண்ணாடி முன்னால் பவுடர் போட்டு அலங்காரம் செய்துக் கொண்டிருந்த அம்மா இன்னும் துடைக்காத பவுடர் அப்பிய முகத்துடன் என்னை திரும்பி பார்த்து, “ஆமாண்டா.” என்றாள். அம்மாவின் பவுடர் அப்பிய வெள்ளை முகத்தைப் பார்த்தவுடன் எனக்கு சிரிப்பு தாங்க முடியவில்லை, ஹா ஹா என்று சிரித்துவிட்டேன்.
அம்மா தன் முகத்திலிருந்த பவுடரை துடைக்க ஆரம்பிக்க முகம் ரதி தேவதையைப் போல பளிரென அழகானது. இப்படித்தான் அப்பா அதிக நாட்கள் வெளியூருக்கு வேலைக்காக சென்று திரும்பும் போது அம்மா என் கண்ணே பட்டுவிடும் போல அலங்காரம் செய்து அழகாகிவிடுவாள். அப்பா திரும்பி வரும் நாட்களெல்லாம் எங்களிருவருக்கும் மகிழ்ச்சியான நாட்கள். எனக்கு அப்பா சாப்பிடவும் விளையாடவும் வாங்கி வருவார் என்ற மகிழ்ச்சி. அம்மாவின் மகிழ்ச்சி எதுக்கு என்பது எனக்கு போகபோகத்தான் தெரிந்தது.

அழகான மீன் போன்ற கண்களுக்கு மையிட்டவாறே, “அப்பா உனக்கு எல்லாமே வாங்கிட்டு வருவார்டா.” என்று அம்மா சொன்னாள். 

“ஐஐ...” என்று குதித்தேன். 

தலை  வாரி அலங்காரம் செய்து என்னைப் பார்த்து, “அம்மா எப்படிடா இருக்கேன்.” என்று கேட்க நான், “அழகா இருக்கேம்மா.” என்று சொல்ல, என்னை அப்படியே வாரியணைத்து முகத்தில் அணைத்து இடங்களில் முத்தம் கொடுத்தாள்.

உண்மையில் என் அம்மா தேவதைத்தான். கொஞ்சும் அழுகுடன் கூடிய வட்ட வடிவமான முகம். நேர்த்தியான நேர்க்கோடன மூக்கு. இமைகள் படபடத்து மூடியப்படியிருக்கும் பெரிய மீன் கண்கள். அகன்ற நெற்றி. யார் பார்த்தாலும் கொஞ்ச தோன்றும் முகம். அம்மாவின் நகர்வுகள் ஏதோ தேவலோகத்து பறவையைப் போலிருக்கும். உயரமாக நலினமாக இருப்பாள்.

அம்மாத்தான் என்னை தினமும் வீட்டுக்குப் பக்கதிலிருக்கும் பள்ளிக்கூடத்துக்கு விட்டும் கூட்டிக் கொண்டும் வருவாள். ஓரு தடவை அம்மாவுக்காக காத்துக் கொண்டிருக்கும் போது, பெரிய வகுப்பு அண்ணன்கள் தூரத்திலிருந்து வந்துக் கொண்டிருக்கும் அம்மாவைப் பார்த்து, “ பார்த்தா ஆண்டியாவே தெரியல. என்னமோ காலேஜ் போற கேர்ல் மாதிரி இருக்கா. பூப்ஸ் பாரு புட்பால் மாதிரி அழகா பெருசா இருக்கு. ஹிப்ஸெல்லாம் என்னமா கர்வுடாக இருக்கு. பட்டக்ஸ் எவ்வளவு பெரிசா இருக்கு. ஷி இஸ் எ செக்ஸ் பாம்.” என்று பேசுவதைக் கேட்டு எனக்கு அம்மாவின் அழகை புகழ்கிறார்கள் என்று அறியாத வயசில் பெருமையாக இருந்தது. அதில் ஒரு அண்ணன், “ஐ வாண்ட் டூ ஃபக் ஹர். ஐ ஆம் மாஸ்டர்புட்டேயிங்க் எவ்ரி டே திங்கிங் அபுவ்ட் ஹர்.” என்று சொல்லும் போது புரியவில்லை. ஆனால் புரிந்த வயது வந்தப் போது அம்மாவைப் பற்றி அவர்கள் பேசியதையும் பேசுவதையும் கேட்கும் போது ஒரு பயம் கலந்த நடுக்கம் வந்தது. அந்த மாதிரி பெரிய வகுப்பு அண்ணன்களிடம் சேராமல் பார்த்துக் கொண்டேன்.

ஒரு நாள் அம்மாவிடம், “அம்மா ஸ்கூல்ல அண்ணன்களெல்லாம் நீ அழகா இருக்கேன்னு பேசுறாங்கம்மா.” என்றேன்.

துணுக்குற்ற அம்மா, “என்ன பேசுனாங்க.” என்று தெரியாதவளைப் போலக் கேட்டாள்.
“உனக்கு எல்லாம் பெருசா இருக்கு சூப்பரா இருக்குன்னு பேசிக்கிறாங்க.” என்று அவர்கள் சொன்னதைப் புரியாமல் சொன்னேன்.  

கொஞ்ச நேரம் என்னை உற்று நோக்கியவள், “வினித் அந்த அண்ணன்கள் எல்லாம் கெட்ட அண்ணன்கள். அவங்க கிட்ட இனிமே பேசக்கூடாது. சேரக் கூடாது. அவங்க சொல்றதெல்லாம் தப்பான கெட்ட வார்த்தைகள். நீ நல்ல பையன். பேட் பாய்ஸ்கூட சேரக் கூடாது.” என்றாள். எனக்கு அம்மாவைப் பற்றி தவறாக பேசுகிறார்கள் என்று தெரிந்த போது தூக்கிவாரிப் போட்டது. எனக்கு அவர்களெல்லாம் வெறித்தனமாக அம்மாவைப் பார்ப்பதை புரிந்தது. மெல்ல மெல்ல பிரெண்ட்ஸ்களிடமிருந்து விலக ஆரம்பித்தேன். என்னிடம் பழகுவதே அம்மாவிடம் பழுகுவதாக அவர்கள் எண்ணுவது எனக்குத் தெரிந்தது. தனிமையை விரும்ப ஆரம்பித்தேன். யாரைப் பார்த்தாலும் எல்லோர் கண்களிலும் அம்மாவை தப்பாக பார்ப்பதை தெரிந்துக் கொண்டேன்.  அம்மாவுக்கு ஏதோ தீங்கு செய்வதாக தோன்றியது. அம்மாவை காப்பாற்றுவதே என்னுடை கடைமையாக நினைத்தேன். அம்மாக்கூட வெளியேச் சென்றாளல், தப்பான கண்களிடமிருந்த காப்பாற்ற பெரிய அரணாக மாற முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

ஒரு கட்டத்தில் எனக்கு தோழன் தோழியாக அம்மாவே ஆகிவிட்டாள். அம்மாவை தவிர வேறு உலகம் என்னிடம் இல்லையென்பதைப் போலாகிவிட்டது. எல்லாரையும் எல்லாவற்றையும் விலகி அம்மாத்தான் எனக்கு என்றாகிவிட்டது.

அதற்கு முக்கியமான காரணம், எங்கள் தகுதிக்கு மீறிய நல்ல பள்ளிக்கூடத்தில் என்னை அம்மாவும் அப்பாவும் சேர்த்துவிட்டார்கள். அங்கே படிப்பவர்கள் எல்லாம் பணக்காரர்கள். நான் ஏழை என்பதை பள்ளிக்கூடம் போன சில நாட்களிலே என் கூட படிக்கும் பணக்கார சக மாணவர்கள் கண்டுப்பிடித்துவிட்டார்கள். பணக்கார பள்ளியில் பணக்கார மாணவர்களுடன் படிக்கும்போது சந்திக்கும் அனைத்து இன்னல்களையும் ஏளனங்களையும் வசைகளையும் கிண்டல்களையும் சந்திக்க நேர்ந்தது. பட்ட அவமானங்களால் அழுதுக் கொண்டே வந்து அம்மாவிடம் மார்பில் விழுந்து அழுவேன். 

அப்போது அம்மா சொன்ன வார்த்தைகள் என் மனதில் ஆழமாக பதிந்துவிட்டது. “வினித் நீ எதற்கும் பயப்படக்கூடாது. நாம ஏழை என்கிற நினைப்பு உன்னை சோர்ந்துப் போக வைக்க கூடாது. நீ நல்ல வரனு ம், நல்லா சம்பாதிக்கனும்னு நாம பணக்காரனாகனும்தான் நம்ம சக்திக்கு மீறி அந்த ஸ்கூல்ல சேர்த்தேன். நீ நல்லா படிக்கனும், நல்லா இங்கலீஷ் பேசனும், நல்ல வேலைக்குப் போகனும். அம்மா அம்மா வாழந்துகிட்டிருக்கற இந்த தரித்திர வாழ்கையை விட்டு நீ விலகி மேலேறேனும். யாரு என்ன சொன்னாலும் கண்டுக்காதே.” என்று என்னை இழத்து அணைத்தப்படி சொன்ன விதம் என் ஏழ்மையின் அந்தஸ்த்தின் இழிநிலைகளையெல்லாவற்றையும் சுக்குநூறாக்கி என்னை தைரியப்படுத்தி, கேடுகெட்ட சமூகத்திடம் போராடும் வல்லமையை எனக்கு கொடுத்தது. அம்மா என்னை சூப்பர்மேனாக மாற்றிவிட்டாள்.

வாழ்கையில் அம்மாவையே ஹீரோவாக பார்க்க ஆரம்பித்தேன். அசாத்திய தைரியசாலி. படிக்காவிட்டாலும் பயங்கரமான திறமைச்சாலி. ஒரு சூழ்நிலையை புரிந்துக் கொண்டு என்ன ஏதுவென்று நடக்கத் தெரிந்த யதார்த்தவாதி. அவளின் வாழ்கையின் ஓரே லட்சியம் என்னை பெரிய ஆளாக்க வேண்டுமென்பதே. சமூகம் மெச்சும் வேலையில் இருக்க வேண்டும் சம்பாதிக்க வேண்டும், ஏழ்மை என்னும் தரித்திர படுக்குழியிலிருந்து தப்பிக்க வேண்டுமென்பதே.

அந்த லட்சியத்தை எனக்கு வெறித்தனமாக மூர்க்கமாக ஊட்டிக் கொண்டிருந்தாள். நானும் அம்மாவிடம் பலம்பெற்று கண்மண் தெரியாமல் படிக்க ஆரம்பித்தேன். மற்ற பையன்களை விட நன்றாக படிக்க வேண்டும், அவர்களை விட எல்லாவிதத்திலும் மேலாக இருக்க வேண்டும் என்கிற வெறி என்னுள் எழுந்து மூர்க்கமாக செயல்பட ஆரம்பித்தேன்.

ஆனால், வாழ்கையின் கோரமுகம், சக மாணவர்களின் ஏளனமும் என்னைத் தாக்கிக் கொண்டேயிருக்கும் போது சில சமயங்களில் என்னால் தாங்க முடியாமலாகிவிடும். அம்மாவின் மேல் புரண்டு அழுவேன். மறுபடியும் தைரியம் சொல்வாள். அறிவுரைச் சொல்வாள்.

இது தொடர்கதையாக இருக்க தொடங்கியது. ஓரு நாள், தாங்கமுடியாமல் சுரண்டு விழுந்து அழுதுக் கொண்டிருக்கும் போது அம்மா சொன்ன வார்த்தைகள் என் ஆன்மாவை தாக்கியது. இன்னும் அந்த வார்த்தைகளை என்னுள் ஆயிரமாயிரம் உணர்ச்சிகளைத் தூண்டியது. அந்த உணர்ச்சிகள் என்ன என்று அலசி ஆராய்ந்துப் போது, அதன் அடிநாதத்தை கண்டிறிந்த போது, அதுனுடன் போராடமுடியாமல் அரவணைக்க முயன்றுக் கொண்டிருந்தேன்.

ஆமாம், காமம் என்றால் என்ன உணர்ந்துக் கொண்ட தருணம்.

அழுதுக் கொண்டிருந்த என் முகத்தை தூக்கி, “வினித் உன் கூட படிக்கும் பசங்க பணக்காரர்களாக இருக்கலாம். கோடிக்கணக்கான சொத்து வெச்சிருக்கலாம். ஆனா, அவங்க வெச்சியிருக்கற பணத்தை சொத்தைவிட உன்கிட்ட ஒரு பணமிருக்கு சொத்துயிருக்கு. அதுதான் உன் அம்மா. என்னை மாதிரி அம்மா அவங்களுக்கு கிடையாது. உன்னுடைய சொத்து இந்த அம்மாதாண்டா. நீயே பார்த்திருப்பே கேட்டிருப்பே, அம்மாவை ஆசையோட பார்க்கறாஙக் பேசறாங்க. யார்கிட்ட இல்லாத சொத்து நான் தாண்டா உனக்கு. உனக்கு அதுப் போதும்டா. இந்த சொத்து உனக்காக என்னவேணும்னாலும் செய்யும்.” என்று சிரித்துக் கொண்டுச் சொல்லும் போது, என் வாழ்கையில் அந்த கணமே ஒரு பொறி பறந்தது. எல்லாமே மாறிவிட்டது.
அம்மா என் உடலுடன் உயிருடன் கலந்து விட்டாள். என்னை ஆட்கொண்டுவிட்டாள்.
அம்மா அப்போது மிகவும் அழகாக மாறினாள். அந்த அழகைதான் மற்ற பெண்களிடம் இன்னும் தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன். விலாசினியிடம் அந்த அழகின் சில அம்சங்களைப் பார்த்தேன். அதனால் தான் அவளை காதலித்தேனோ என்று சில நேரங்களில் தோன்றும்.

அம்மா அந்த வார்த்தைகளை உதிர்த்த நேரத்திலிருந்து, அம்மாவுக்கும் எனக்குமுள்ளான உறவு வேறு தளத்துக்குச் சென்றுவிட்டது. அம்மா சொன்னது எனக்கு சுத்தமாக புரியவில்லை. அம்மா எப்படி எனக்கு சொத்தாகும் என அப்போது தெரியவில்லை. ஆனால், அந்த வார்த்தைகள் என்னை அம்மாவிடம் ஏதோ ஓன்றினால் கட்டுப்படுத்தியது. என் மனம் அவளுக்கு புரிந்தது அவள் மனம் எனக்கு புரிந்தது. இருவரிடமும் பரஸ்பர நம்பிக்கை ஏற்பட்டது.  அந்த நம்பிக்கையே எனக்கு ஆறுதலாகவும் பலமாகவும் இருந்தது. அம்மா இருக்கிறாள் என்கிற நம்பிக்கையே எனக்கு சொத்தாகவும் இருந்தது. அவளே அளவிடமுடியாத செல்வமுள்ள சொத்தாக மாறினாள்.  

அப்பா வரும் நேரம் நெருங்கும்போது அம்மாவின் முகத்தில் வியர்வைத் துளிகள் முத்துகளைப் போல ஜொலித்துக் கொண்டிருந்தன. நிலைக் கொள்ளாமல் தவித்துக் கொண்டிருந்தாள். எப்போதும் போர்த்திக் கொண்டு அடக்க ஓடுக்கமாக மகாலட்சுமியாக தோற்றமளிக்கும் அம்மா, நேர்த்திக் குலைந்து ஆடைகள் விலகி அங்கங்களின் வனப்புகளை காட்டிக் கொண்டிருப்பாள். வேறு ஒரு ஆவி அவள் மேல் புகுந்து  ஆட்டிப்படைப்பதாக தோன்றியது. அவளுக்கு தெரியாமல் மர்ம புன்னகை மலர்வதை என்னால் பார்க்க முடிந்தது. உடலில் ஒரு நடுக்கம் நிலைக்கொள்ளாமைத் தெரியும்.

எப்போதும் தன்னிலை பிறழாமல் திடாகாத்திரமாக நேர்க்கொண்டவளாக தைரியசாலியாக இருக்கும் அம்மா அப்போது ஏதோ ஒன்றுக்கு தன்னையே இழந்து அதை இழக்கும் இழப்புக்கு போகிறவளைப் போலிருப்பாள். அந்த நேரத்தில் எல்லாம் நான் இருப்பதையே மறந்துவிடுவாள். “நீ தான் டா என் உலகம். எல்லாமே நீ தாண்டா. நீ இல்லாமல் என்னால் வாழ முடியாது.” என்று அடிக்கடி என்னை அவளுள் இழுத்துப் போட்டு கொஞ்சும் அம்மா, அந்த ஏதோ ஆட்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் சமயத்தில் நான் பொருட்டாகவே இருக்க மாட்டேன்.

அந்த ஏதோ ஒன்று காமம் என்று தெரிய நீண்ட நாட்களானது எனக்கு. காமத்துக்கு முன் மகன் பாசம் தோற்றுப் போகும் என்று பிற்பாடுத்தான் உணர்ந்தேன். ஆனால் இப்போது புரியாமல் அம்மாவின் பாசத்துக்காக போராடிக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால், அந்த காமம் என்னையும் அம்மாவையும் எங்கேங்கோ இழுத்துக் கொண்டுப் போகும் என்று அப்போது எனக்கு தெரியாது.

அம்மாவுக்கு முதல் ப்ரியம் உயிர் நானாக இருந்தாலும், அப்பாவும் அவளுக்கு உயிர். எனுக்கு கொடுத்த மிச்சத்தை அவருக்கு அளிப்பாள். எங்களிருவரைத் தவிர அவளுக்கு வேறொன்றுமில்லை வேறெவருமில்லை.
ஆனால், ஏதோ ஒன்று ஆட்கொள்ளும்போது, அப்பாவுக்கே பயம் ஏற்படுவதை என்னால் உணர முடிந்தது. அவளைக் கட்டுப்படுத்த முடியுமா என்கிற பயம்தான் என்பதை நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகுதான் தெரிந்தது. அப்பாவுக்கும் மாத்திரம் கிடையாது, அம்மாவுக்கும் தன்னால் தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியுமா என்கிற பயம் இருப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது.

இப்படி அம்மாவுக்கு காமம் ஆட்கொள்ளும்போதெல்லாம், அம்மாவின் அழகு தெய்வமற்றதாக எனக்கு தோன்றும். அம்மாவிடம் இருந்த அழகும் அன்பும் பாசமும் நேசமும் மனிதத் தன்மையும் இழந்து வேறு ஒரு உக்கிரமான உணர்ச்சிக்கு செல்வதாக இருக்கும். அம்மா அப்படி காமவயப்படும் போதெல்லாம் எனக்கு குலைநடுங்கும்படி பயம் ஏற்படும். அந்த பயத்தை பதற்றத்தை வேறு யாரிடமும் சொல்ல முடியாமல் என்னுள் அடக்கிக் கொண்டேன்.

அது என்ன பயம் என வயதாக வயதாக புலப்பட தொடங்கியது. அம்மா அப்பாவைத் தவிர வேறு யாரிடமாவது அன்பு செலுத்துவாளோ அல்லது தன் உடலை பகிர்ந்து படுத்துவிடுவாளோ என்கிற பயம் தான்.
டக் டக் டக் என்று கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்கும் போது இரவு எட்டு மணியாகிவிட்டது.

“அப்பா வந்துவிட்டார்டா.” என்று அம்மா சொல்லி தன்னையே மறந்து சின்னக் குழந்தையைப் போல துள்ளிக் குதித்து ஓடும் போது முந்தானை விலக, அம்மாவின் பெரிய முலைகள் குலுங்கின. காம்புகள் பெரிய கோலிக் குண்டுகளைப் போலாகி அம்மாவின் பிரா ஜாக்கெட்டை மீறி வெளியே தெரிந்தது. அம்மா விலகிய முந்தானையை சரிச் செய்யவேண்டும் என்ற எண்ணம் கூடயில்லாமல் கதவைத் திறந்து ஓடிக் கொண்டிருந்தாள். குலுங்கி தள்ளாடும் முலைகளை பார்த்த எனக்கு பயங்கரமான பயம் ஏற்பட்டது. அதுவரை பார்த்த அளவை விட முலைகள் பெரிதாகிவிட்டது. இன்னும் பெரிதாகி அம்மாவின் ஜாக்கெட்டை கிழித்துக் கொண்டு கீழே விழுந்துவிடுமோ என்ற பயம் ஏற்பட்டது.

ஆனாலும் எதைப் பற்றியும் கவலைப் படாமல் அம்மா ஓடிக் கொண்டிருந்தாள். நானும் அப்பாவை பார்க்க ஓடிக்கொண்டிருந்தேன். யார் முதலில் அப்பாவை அடையப் போகிறோம் என இருவருக்குமிடையே போட்டி. சிறியவனான நான் அம்மாவிடம் தோற்றுப் போனேன்.

அம்மாதான் முதலில் போய் கதவை திறந்தாள். எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல் அப்படியே திடாகாத்திரமாக நின்றிருந்த அப்பாவிடம் தஞ்சமடைய, அப்பா அம்மாவை பூவை கசக்கி பிழிவதைப் போல கசக்கி கட்டியணைத்தார். அம்மா அப்பாவின் இருபணைப்பில் உருகிப் போய் நிலைக்கொலைந்தாள். இருவரும் உலகத்தையே மறந்து மயக்கத்தில் இருந்தனர். அப்பா அம்மாவின் வாயைக் கவ்வி மூர்க்கமாக முத்தமிட்டார். அம்மா அப்படியே உருகுவதைப் பார்க்கமுடிந்தது.

என்னை சுத்தமாக மறந்துவிட்டனர். தாய் தந்தை இருந்தும் அனாதையாக உணர்ந்த நேரமது.

....தொடரும்.