16-12-2020, 09:40 PM
காரில் நடந்ததைப் பற்றி சிந்தித்தவாறே சுயநினைவின்றி, வீடு திறந்திருந்தது கூட கவனிக்காமல், பையை சோபாவில் போட்டுவிட்டு, கதவிற்கு நேர் இருந்த சிறிய சோபாவின் கை மேல் தொடையை வைத்து இரண்டு கால்களையும் தொங்கவிட்டு மறுகையின் மீது முதுகை சாய்த்து, கைகள் இரண்டையும் தலைக்கு தாங்கக் கொடுத்து கண்கள் மூடி ப்ரக்ஞை இன்றி கிடந்தேன்.
'இருப்பா' என்று தூரத்தில் யாரோ பேசுவது போல் இருக்க கண்விழித்தேன்.
கதவை ஒட்டி இருந்த செல்ப்பில் அம்மா எதையோ தேடிக்கொண்டிருக்க, வெளியே என் வயது ஒத்த இளைஞன், தோளில் தண்ணீர் கேனுடன், திறந்திருந்த கதவின் வழியே என்னை இல்லை என் உடலை வெறித்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
கையை தூக்கி பின்னே வைத்திருந்ததால், சட்டை நன்றாக மேலேறி என் வயிறு முழுதும் பளிச்சென ஜொலிக்க, அதன் கீழே மடங்கி இருந்த இடுப்பால் விழுந்த மடிப்புடன் ஆழமான என் தொப்புள் மின்ன, முற்றிலும் மேலேறி ஸ்லீவ்லெஸ்ஸாக மாறி இருந்த சட்டைக்கையின் வழியே என் மென்மையான அக்குள் தெரிய வில்லாக வளைந்திருந்த என்னை, அவன் கனவில் மட்டுமே கண்டிருக்கக்கூடிய இப்படி ஒரு காட்சியை கண்களால் முடிந்த அளவு தின்றுகொண்டிருந்தான்.
கொஞ்சம் தாமதமாக என் கோலத்தை உணர்ந்த நான், 'ஆண்கள் ஏன் இவ்வளவு கீழ்த்தரமாக இருக்கிறார்கள்' என்ற வெறுப்பு வர அதை வெளிக்காட்டும் விதமாக அவனை முறைத்துவிட்டு எழுந்து படுக்கையறைக்குள் சென்று கட்டிலில் சாய்ந்தேன். சாப்பிட விருப்பமின்றி சற்று சீக்கிரமாகவே தூங்க தயாரானேன். அனால் பல கேள்விகள் மனதை உறுத்த தூக்கமின்றி புரண்டு புரண்டு படுத்த நான் எப்போது உறங்கினேன் என்று நினைவில்லை. காலையில் அலாரம் அடித்ததும் அரைமனதுடன் எழுந்து எனோ தானோவென்று கிளம்பி அலுவலகம் வந்தேன். சுரேஷ் என்னிடம் வரவோ பேசவோ இல்லை.
இதேபோல் அடுத்து வந்த சில நாட்களும் உற்சாகமின்றியே சென்றது. ஒருநாள் இருட்டிய சமையத்தில் படுக்கையறையில் விட்டேத்தியாக படுத்திருந்த என்னை நோக்கி
'ஏ மித்ரா.. மழ தூறுது ஓடிப்போய் மேல இருக்க துணியெல்லாம் நனையறதுக்குள்ள எடுத்துட்டு வா போ' என்று அம்மா கட்டளையிட
எழுந்து வெளியே வந்து லிப்ட் பட்டனை தட்டி அதில் ஏறி மேலே மொட்டைமாடிக்கு சென்றேன். தண்ணீர் தொட்டியின் பக்கத்தில் கொடியில் தொங்கிக்கொண்டிருந்த துணிகளை சுவற்றிற்கு முதுகை காட்டியவாறு ஒவ்வொன்றாக உருவிக்கொண்டிருந்தேன்.
அப்போது தீடிரென ஒரு கை என் இடுப்பை சுற்றி பின்னால் இழுத்து சுவரோடு சாய்த்தது.
நான் அதிர்ச்சியில் வாய் திறக்க, தொண்டையில் இருந்து சத்தம் வருமுன் என் உதடுகளின் மேல் இன்னொரு ஜோடி உதடுகள் அழுந்தி
'ஐ மிஸ்ட் திஸ்' என்றது அந்த கிசுகிசுப்பான குரல். மதன் தான் என்று தெரிந்தது.
உடனே என் முழு பலத்தையும் உபயோகித்து அவர் கழுத்தின் மேல் கைவைத்து என் முகத்தில் இருந்து அவரை விலக்கி
'நாட் நவ்' என்று கொஞ்சம் காட்டமாக சொன்னேன்.
'பின்ன எப்போ?' என்று மீண்டும் என் கழுத்தில் முத்தமிட வர, அவரை தள்ளிவிட்டு
'இனி எப்பவுமே இல்ல' என்று சொல்லிவிட்டு மிச்ச துணிகளை எடுக்கலானேன். அவர் அதிர்ச்சியுடன் மவுனமாக என்னை பார்த்துக்கொண்டு நின்றிருக்க நான் விறுவிறு என்று கீழே சென்றேன். மீண்டும் பழையபடி எதன் மீதும் ஈடுபாடின்றி வேலைக்கு செல்வது, உண்ணுவது, தூங்குவது என்று ஒருவாறு வெறுமையாக வாழ்க்கை ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
அப்படி ஒருநாள் அலுவலகத்தில் கணினி முன் எதோ யோசனையில் ஆழ்ந்திருக்க, என் மொபைல் உறுமியது. எடுத்து காதில் வைத்தேன்
'ஹே மித்ரா.. எப்படி இருக்க?'
'சொல்லு ஐஷு'
'என்னடி ஒரு மாதிரி பேசற? பிசியா?'
'அதெல்லாம் இல்லடி சொல்லு'
'ம்ம். அடுத்த மாசம் அங்க வரேன் உங்க ஆபீஸ்ல தான் எனக்கு டிரைனிங்'
'ஹே சூப்பர்'
'கம்பனி அக்காமடேசன் வேண்டாம்னு சொல்லிட்டேன். உங்ககூட தான் ஸ்டெ'
'சுயர்டி எப்போ வர?'
'அடுத்த வீக்கெண்ட்'
கொஞ்சம் கதை பேசிவிட்டு வைத்தேன். ஐஸ்வர்யா என் நெருங்கிய தோழி. என்னுடன் இதே அலுவலகத்தில் தான் பணியில் இருந்தால். பின் மாறுதலாகி வேறு நகரத்திற்கு நகர்ந்திருந்தாள். என் கல்யாணம் (?) முடிந்தபின் சற்று தொடர்பில் இல்லாமல் இருந்தேன். இப்போது அவள் வருவது எனக்கும் ஆறுதலாய் இருந்தது.
பின் வந்த வாரத்தில், எச்சாரிடம் இருந்து இறுதி அப்ரைசல் சம்மந்தமான மின்னஞ்சல் வந்தது. சுரேஷுடனான டிஸ்கஷன் நடந்து முடிந்த அன்றே ரேட்டிங் தெரியும் என்பதால். நான் அதை திறக்கக்கூட இல்லை. சொன்னது போலவே அந்த சனிக்கிழமை காலை ஐஷு வந்தாள். வரவேற்று வீட்டில் செட்டில் செய்துவிட்டு அடுத்த இரண்டு நாட்களும் நிறைய அரட்டை அடித்தோம். வெளியே சுற்றினோம். கடந்த சில நாட்களாக இறுக்கிக்கிடந்த என் மனம் கொஞ்சம் லேசானது.
திங்கட்கிழமையில் இருந்து அவளும் என்னுடனே வேலைக்கும் வந்தாள். பாதி நாள் பயிற்சி மீதி நாள் என்னுடன் என்று ஓடியது.
புதன்கிழமை காலை, வங்கியில் இருந்து சம்பளம் கிரெடிட் ஆனதுக்கான குறுஞ்செய்தி என் மொபைலில் பளிச்சிட்டது. எடுத்துப் பார்த்தேன். வழக்கத்தைவிட கூடுதலாக இருந்தது. உடனே அப்ரைசல் மின்னஞ்சல் நினைப்பு வர, தேடி திறந்து பார்த்தேன். முதலில் தந்ததைவிட கூடுதல் ரேட்டிங் தந்திருந்தார் சுரேஷ். அதன் விளைவாக கூடவே பணி உயர்வுக்கான கடிதமும் வந்திருந்தது. நம்பமுடியாமல் ஒருமுறைக்கு பலமுறை படித்துப் பார்த்தேன்.
அன்று நாம் அப்படி நடந்துகொண்ட பின்பும் எப்படி! சுரேஷின் மேல் இருந்த வெறுப்பு விலகி மரியாதையாக மாறியது. ஐஷுவிடம் விசயத்தை பகிர்ந்துகொண்டு அன்றிரவு வெளியே சென்று சாப்பிட்டு ஊர் சுற்றிவிட்டு வந்தோம்.
அதன்பின் வந்த நாட்களில் மீண்டும் கலகலப்பானேன். மதன் என்னைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் பொதுவாக சிரித்துவிட்டு கடந்துவிடுவார். பேசவோ தொடவோ முயலவில்லை. இது எனக்கு கொஞ்சம் ஏமாற்றமாக இருந்தது. அலுவலகத்தில் சுரேஷும் வேலை நிமித்தமாக மட்டுமே பேசினார். அதைத்தாண்டி அவரும் எதுவும் செய்யவில்லை. திடீரென இந்த உலகில் என்னை யாருமே கண்டுகொள்ளாது தனித்து விட்டது போல் இருந்தது. திரும்ப நானாக போய் பேசவும் ஈகோ தடுத்தது.
இப்படி போய்க்கொண்டிருந்த ஒருநாள் மாலை நானும் ஐஷுவும் வாசலில் நின்று மீனாவுடன் பேசிக்கொண்டிருக்கையில் மதன் வந்தார்.
'இவர் தான் என் ஹஸ்பண்ட். இவங்க ஐஷ்வர்யா மித்ராவோட பிரண்ட் ' என்று மீனா சம்பிரதாயமாக அறிமுகம் செய்ய
'ஹலோ' என்று ஐஷுவை பார்த்து புன்னகைத்துவிட்டு உள்ளே சென்றார்.
'சரி அவருக்கு டீ போட்டு தந்திட்டு அப்பறமா வறேன்' என்று மீனாவும் சென்றுவிட்டாள். நாங்களும் கதவை சாத்திவிட்டு உள்ளே வந்தோம்.
'நல்லா இருக்கான்ல?' எனக் கேட்டாள் ஐஷு
'யாரு?' என்றேன்
'வேறயாரு மதன் தான்'
'ஏ அவருக்கு கல்யாணம் ஆயிருச்சுடி'
'சோ வாட்? காட்டுனா எந்திருக்காதா? உள்ளவிட்டா போகாதா?'
'சீ கருமம்' என்று நெற்றியில் அடித்துக்கொண்டேன்
'என்னடி பாத்ததே இல்லாத மாதிரி சீன் போடற?'
'எ..எ..என்ன?' திடுக்கிட்டு கேட்டேன்
'பர்ஸ்ட் நைட் எல்லாம் நடந்துச்சுல?'
'ஓ அதுவா?'
'நம்மூர்ல தாண்டி கல்யாணம் வரைக்கும் வெயிட் பண்ணனும்'
'இப்பயே பண்ணு யாரு வேண்டாம்னா?
பண்ணிட்டு தாண்டி இருக்கேன்' என்று கண்ணடித்தாள்
'அடிப்பாவி'
'இதெல்லாம் பண்ணலைனா தான் பாவம்'
அதற்கு மேல் இதுபற்றி தொடராமல் பேச்சை வேறு பக்கம் திருப்பினேன். ஒருநாள் மதியம் அலுவலகத்தில் இருந்து சீக்கிரமாக கிளம்பினாள்
'என்னாச்சுடி' எனக் கேட்டேன்
'ஒன்னுலடி வெளிய போறேன். ஒரு ப்ரெண்ட பாக்க. ஈவினிங் வர கொஞ்சம் லேட் ஆனாலும் ஆகும்'' என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பிச் சென்றாள்.
அவள் சொன்னது போலவே இரவு தான் வந்தாள். வந்ததும் துணிகளை களைந்துவிட்டு நேரே குளியலறைக்கு சென்று குளித்துவிட்டு, கீழே மிகச்சிறிய ஷார்ட்ஸும், மேலே முலைகள் நிழலாகவும் காம்புகள் அச்சகவும் தெரிய வெறும் ஸ்லிப்பும் மட்டும் அணிந்துகொண்டு ஹாலுக்கு வந்தாள். நான் ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்து டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
வந்தவள் எனக்கு முதுகு காட்டிக்கொண்டு மின்விசிறியின் கீழ் நின்று தலைமுடியை ஒரு பக்கமாக அள்ளி முன்னால் போட்டு விரலால் கோதினாள்.
அப்போது அவள் பின்னங்கழுத்தில் 2,3 இடங்களில் கருஞ்சிவப்பு நிறத்தில் சிவந்து போயிருந்தது. நான் அதுபற்றி கேட்க வாயெடுக்க, முடியை கொண்டையாக போட்டபடியே என் பக்கம் திரும்பி,
'ஸ்னாக்ஸ் எதாவது இருக்கா?' என்று கேட்டுக்கொண்டே ப்ரிட்ஜ் நோக்கி சென்றாள்.
அப்போது தூக்கிய கையால் தெரிந்த அவளது வலது அக்குளிலும் அதே போல் சிவப்பு நிறமாய் இருந்தது. என்ன இது என்று யோசித்தேன்.
ப்ரிட்ஜில் இருந்து சாக்கலேட்டை பிரித்துக்கொண்டே என் இடப்பக்கம் இருந்த சோபாவில் சம்மணமிட்டு அமர்ந்தாள். அவள் ஷார்ட்ஸ் முழுவதும் மேலேறி, பேண்டீஸ் போல் சுருங்கி அவள் புண்டையும் புழையும் நன்றாக தெரிய வெள்ளை வெண்ணை தொடைகளை மிச்சமின்றி காட்டியது. அவள் பெண்மைக்கு மிக அருகில், வலப்பக்க உள்தொடையிலும், அதேபோல் கருஞ்சிவப்பு நிறத்தில் வட்டமாக கன்றிப்போய் இருந்ததை கவனித்தேன்.
அடிபட்டது போலவோ, அடிவாங்கியது போலவோ இல்லையே அதுவும் அந்தரங்கமான இந்த இடங்களில் எப்படி என்று குழம்பிக்கொண்டிருக்க, கொஞ்ச நேரத்திற்கு மேல் பொறுக்க முடியாமல்
'எங்கடி போய்ட்டு வந்த?' எனக் கேட்டேன்
'சொன்னானே ப்ரண்ட பாக்கனு'
'பாய் பிரண்டா?' என்று கிண்டலாய் கேட்க
'ஆமா' என்றாள் கேசுவலாக
'அடிப்பாவி அது யாருடி எனக்கு தெரியாம இந்த ஊர்ல?'
'எல்லாம் உனக்கு தெரிஞ்சவன் தான். விவேக்'
'அவனா?' விவேக்கும் எங்கள் அலுவலகம் தான். சராசரி உயரம், வயதைவிட மூத்த தோற்றம், ஒல்லியான உடல்வாகு. அவனிடம் இவளுக்கு என்ன வேலை என மூளையை கசக்கிக் கொண்டிருக்க
'பிரிச்சு மேஞ்சுட்டான்' என்று கைகளை பின்னால் கொண்டுபோய் உடலை வளைத்து சடவெடுத்தாள்.
'என்னடி சொல்ற? மேட்டரா?' என்று வாய் பிளந்தேன்
'வந்ததே அதுக்கு தான' என்று கண்ணடித்தாள்
'அப்போ தொடைல கழுத்துல இருக்கறதெல்லாம்?'
'பாத்துட்டியா?'
'......'
'ம்ம் அவன் தான். ப்பா செமயா செஞ்சுட்டான்' என்றாள் பெருமையாக
'அடிப்பாவி'
'ஹாஹா. சரிங்க கண்ணகி எனக்கு தூக்கம் வருது செம டயர்ட்' என்று உறங்கச் சென்றாள்.
ஆனால் என்னிரவோ உறக்கமின்றி கழிந்தது.
'இருப்பா' என்று தூரத்தில் யாரோ பேசுவது போல் இருக்க கண்விழித்தேன்.
கதவை ஒட்டி இருந்த செல்ப்பில் அம்மா எதையோ தேடிக்கொண்டிருக்க, வெளியே என் வயது ஒத்த இளைஞன், தோளில் தண்ணீர் கேனுடன், திறந்திருந்த கதவின் வழியே என்னை இல்லை என் உடலை வெறித்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
கையை தூக்கி பின்னே வைத்திருந்ததால், சட்டை நன்றாக மேலேறி என் வயிறு முழுதும் பளிச்சென ஜொலிக்க, அதன் கீழே மடங்கி இருந்த இடுப்பால் விழுந்த மடிப்புடன் ஆழமான என் தொப்புள் மின்ன, முற்றிலும் மேலேறி ஸ்லீவ்லெஸ்ஸாக மாறி இருந்த சட்டைக்கையின் வழியே என் மென்மையான அக்குள் தெரிய வில்லாக வளைந்திருந்த என்னை, அவன் கனவில் மட்டுமே கண்டிருக்கக்கூடிய இப்படி ஒரு காட்சியை கண்களால் முடிந்த அளவு தின்றுகொண்டிருந்தான்.
கொஞ்சம் தாமதமாக என் கோலத்தை உணர்ந்த நான், 'ஆண்கள் ஏன் இவ்வளவு கீழ்த்தரமாக இருக்கிறார்கள்' என்ற வெறுப்பு வர அதை வெளிக்காட்டும் விதமாக அவனை முறைத்துவிட்டு எழுந்து படுக்கையறைக்குள் சென்று கட்டிலில் சாய்ந்தேன். சாப்பிட விருப்பமின்றி சற்று சீக்கிரமாகவே தூங்க தயாரானேன். அனால் பல கேள்விகள் மனதை உறுத்த தூக்கமின்றி புரண்டு புரண்டு படுத்த நான் எப்போது உறங்கினேன் என்று நினைவில்லை. காலையில் அலாரம் அடித்ததும் அரைமனதுடன் எழுந்து எனோ தானோவென்று கிளம்பி அலுவலகம் வந்தேன். சுரேஷ் என்னிடம் வரவோ பேசவோ இல்லை.
இதேபோல் அடுத்து வந்த சில நாட்களும் உற்சாகமின்றியே சென்றது. ஒருநாள் இருட்டிய சமையத்தில் படுக்கையறையில் விட்டேத்தியாக படுத்திருந்த என்னை நோக்கி
'ஏ மித்ரா.. மழ தூறுது ஓடிப்போய் மேல இருக்க துணியெல்லாம் நனையறதுக்குள்ள எடுத்துட்டு வா போ' என்று அம்மா கட்டளையிட
எழுந்து வெளியே வந்து லிப்ட் பட்டனை தட்டி அதில் ஏறி மேலே மொட்டைமாடிக்கு சென்றேன். தண்ணீர் தொட்டியின் பக்கத்தில் கொடியில் தொங்கிக்கொண்டிருந்த துணிகளை சுவற்றிற்கு முதுகை காட்டியவாறு ஒவ்வொன்றாக உருவிக்கொண்டிருந்தேன்.
அப்போது தீடிரென ஒரு கை என் இடுப்பை சுற்றி பின்னால் இழுத்து சுவரோடு சாய்த்தது.
நான் அதிர்ச்சியில் வாய் திறக்க, தொண்டையில் இருந்து சத்தம் வருமுன் என் உதடுகளின் மேல் இன்னொரு ஜோடி உதடுகள் அழுந்தி
'ஐ மிஸ்ட் திஸ்' என்றது அந்த கிசுகிசுப்பான குரல். மதன் தான் என்று தெரிந்தது.
உடனே என் முழு பலத்தையும் உபயோகித்து அவர் கழுத்தின் மேல் கைவைத்து என் முகத்தில் இருந்து அவரை விலக்கி
'நாட் நவ்' என்று கொஞ்சம் காட்டமாக சொன்னேன்.
'பின்ன எப்போ?' என்று மீண்டும் என் கழுத்தில் முத்தமிட வர, அவரை தள்ளிவிட்டு
'இனி எப்பவுமே இல்ல' என்று சொல்லிவிட்டு மிச்ச துணிகளை எடுக்கலானேன். அவர் அதிர்ச்சியுடன் மவுனமாக என்னை பார்த்துக்கொண்டு நின்றிருக்க நான் விறுவிறு என்று கீழே சென்றேன். மீண்டும் பழையபடி எதன் மீதும் ஈடுபாடின்றி வேலைக்கு செல்வது, உண்ணுவது, தூங்குவது என்று ஒருவாறு வெறுமையாக வாழ்க்கை ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
அப்படி ஒருநாள் அலுவலகத்தில் கணினி முன் எதோ யோசனையில் ஆழ்ந்திருக்க, என் மொபைல் உறுமியது. எடுத்து காதில் வைத்தேன்
'ஹே மித்ரா.. எப்படி இருக்க?'
'சொல்லு ஐஷு'
'என்னடி ஒரு மாதிரி பேசற? பிசியா?'
'அதெல்லாம் இல்லடி சொல்லு'
'ம்ம். அடுத்த மாசம் அங்க வரேன் உங்க ஆபீஸ்ல தான் எனக்கு டிரைனிங்'
'ஹே சூப்பர்'
'கம்பனி அக்காமடேசன் வேண்டாம்னு சொல்லிட்டேன். உங்ககூட தான் ஸ்டெ'
'சுயர்டி எப்போ வர?'
'அடுத்த வீக்கெண்ட்'
கொஞ்சம் கதை பேசிவிட்டு வைத்தேன். ஐஸ்வர்யா என் நெருங்கிய தோழி. என்னுடன் இதே அலுவலகத்தில் தான் பணியில் இருந்தால். பின் மாறுதலாகி வேறு நகரத்திற்கு நகர்ந்திருந்தாள். என் கல்யாணம் (?) முடிந்தபின் சற்று தொடர்பில் இல்லாமல் இருந்தேன். இப்போது அவள் வருவது எனக்கும் ஆறுதலாய் இருந்தது.
பின் வந்த வாரத்தில், எச்சாரிடம் இருந்து இறுதி அப்ரைசல் சம்மந்தமான மின்னஞ்சல் வந்தது. சுரேஷுடனான டிஸ்கஷன் நடந்து முடிந்த அன்றே ரேட்டிங் தெரியும் என்பதால். நான் அதை திறக்கக்கூட இல்லை. சொன்னது போலவே அந்த சனிக்கிழமை காலை ஐஷு வந்தாள். வரவேற்று வீட்டில் செட்டில் செய்துவிட்டு அடுத்த இரண்டு நாட்களும் நிறைய அரட்டை அடித்தோம். வெளியே சுற்றினோம். கடந்த சில நாட்களாக இறுக்கிக்கிடந்த என் மனம் கொஞ்சம் லேசானது.
திங்கட்கிழமையில் இருந்து அவளும் என்னுடனே வேலைக்கும் வந்தாள். பாதி நாள் பயிற்சி மீதி நாள் என்னுடன் என்று ஓடியது.
புதன்கிழமை காலை, வங்கியில் இருந்து சம்பளம் கிரெடிட் ஆனதுக்கான குறுஞ்செய்தி என் மொபைலில் பளிச்சிட்டது. எடுத்துப் பார்த்தேன். வழக்கத்தைவிட கூடுதலாக இருந்தது. உடனே அப்ரைசல் மின்னஞ்சல் நினைப்பு வர, தேடி திறந்து பார்த்தேன். முதலில் தந்ததைவிட கூடுதல் ரேட்டிங் தந்திருந்தார் சுரேஷ். அதன் விளைவாக கூடவே பணி உயர்வுக்கான கடிதமும் வந்திருந்தது. நம்பமுடியாமல் ஒருமுறைக்கு பலமுறை படித்துப் பார்த்தேன்.
அன்று நாம் அப்படி நடந்துகொண்ட பின்பும் எப்படி! சுரேஷின் மேல் இருந்த வெறுப்பு விலகி மரியாதையாக மாறியது. ஐஷுவிடம் விசயத்தை பகிர்ந்துகொண்டு அன்றிரவு வெளியே சென்று சாப்பிட்டு ஊர் சுற்றிவிட்டு வந்தோம்.
அதன்பின் வந்த நாட்களில் மீண்டும் கலகலப்பானேன். மதன் என்னைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் பொதுவாக சிரித்துவிட்டு கடந்துவிடுவார். பேசவோ தொடவோ முயலவில்லை. இது எனக்கு கொஞ்சம் ஏமாற்றமாக இருந்தது. அலுவலகத்தில் சுரேஷும் வேலை நிமித்தமாக மட்டுமே பேசினார். அதைத்தாண்டி அவரும் எதுவும் செய்யவில்லை. திடீரென இந்த உலகில் என்னை யாருமே கண்டுகொள்ளாது தனித்து விட்டது போல் இருந்தது. திரும்ப நானாக போய் பேசவும் ஈகோ தடுத்தது.
இப்படி போய்க்கொண்டிருந்த ஒருநாள் மாலை நானும் ஐஷுவும் வாசலில் நின்று மீனாவுடன் பேசிக்கொண்டிருக்கையில் மதன் வந்தார்.
'இவர் தான் என் ஹஸ்பண்ட். இவங்க ஐஷ்வர்யா மித்ராவோட பிரண்ட் ' என்று மீனா சம்பிரதாயமாக அறிமுகம் செய்ய
'ஹலோ' என்று ஐஷுவை பார்த்து புன்னகைத்துவிட்டு உள்ளே சென்றார்.
'சரி அவருக்கு டீ போட்டு தந்திட்டு அப்பறமா வறேன்' என்று மீனாவும் சென்றுவிட்டாள். நாங்களும் கதவை சாத்திவிட்டு உள்ளே வந்தோம்.
'நல்லா இருக்கான்ல?' எனக் கேட்டாள் ஐஷு
'யாரு?' என்றேன்
'வேறயாரு மதன் தான்'
'ஏ அவருக்கு கல்யாணம் ஆயிருச்சுடி'
'சோ வாட்? காட்டுனா எந்திருக்காதா? உள்ளவிட்டா போகாதா?'
'சீ கருமம்' என்று நெற்றியில் அடித்துக்கொண்டேன்
'என்னடி பாத்ததே இல்லாத மாதிரி சீன் போடற?'
'எ..எ..என்ன?' திடுக்கிட்டு கேட்டேன்
'பர்ஸ்ட் நைட் எல்லாம் நடந்துச்சுல?'
'ஓ அதுவா?'
'நம்மூர்ல தாண்டி கல்யாணம் வரைக்கும் வெயிட் பண்ணனும்'
'இப்பயே பண்ணு யாரு வேண்டாம்னா?
பண்ணிட்டு தாண்டி இருக்கேன்' என்று கண்ணடித்தாள்
'அடிப்பாவி'
'இதெல்லாம் பண்ணலைனா தான் பாவம்'
அதற்கு மேல் இதுபற்றி தொடராமல் பேச்சை வேறு பக்கம் திருப்பினேன். ஒருநாள் மதியம் அலுவலகத்தில் இருந்து சீக்கிரமாக கிளம்பினாள்
'என்னாச்சுடி' எனக் கேட்டேன்
'ஒன்னுலடி வெளிய போறேன். ஒரு ப்ரெண்ட பாக்க. ஈவினிங் வர கொஞ்சம் லேட் ஆனாலும் ஆகும்'' என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பிச் சென்றாள்.
அவள் சொன்னது போலவே இரவு தான் வந்தாள். வந்ததும் துணிகளை களைந்துவிட்டு நேரே குளியலறைக்கு சென்று குளித்துவிட்டு, கீழே மிகச்சிறிய ஷார்ட்ஸும், மேலே முலைகள் நிழலாகவும் காம்புகள் அச்சகவும் தெரிய வெறும் ஸ்லிப்பும் மட்டும் அணிந்துகொண்டு ஹாலுக்கு வந்தாள். நான் ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்து டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
வந்தவள் எனக்கு முதுகு காட்டிக்கொண்டு மின்விசிறியின் கீழ் நின்று தலைமுடியை ஒரு பக்கமாக அள்ளி முன்னால் போட்டு விரலால் கோதினாள்.
அப்போது அவள் பின்னங்கழுத்தில் 2,3 இடங்களில் கருஞ்சிவப்பு நிறத்தில் சிவந்து போயிருந்தது. நான் அதுபற்றி கேட்க வாயெடுக்க, முடியை கொண்டையாக போட்டபடியே என் பக்கம் திரும்பி,
'ஸ்னாக்ஸ் எதாவது இருக்கா?' என்று கேட்டுக்கொண்டே ப்ரிட்ஜ் நோக்கி சென்றாள்.
அப்போது தூக்கிய கையால் தெரிந்த அவளது வலது அக்குளிலும் அதே போல் சிவப்பு நிறமாய் இருந்தது. என்ன இது என்று யோசித்தேன்.
ப்ரிட்ஜில் இருந்து சாக்கலேட்டை பிரித்துக்கொண்டே என் இடப்பக்கம் இருந்த சோபாவில் சம்மணமிட்டு அமர்ந்தாள். அவள் ஷார்ட்ஸ் முழுவதும் மேலேறி, பேண்டீஸ் போல் சுருங்கி அவள் புண்டையும் புழையும் நன்றாக தெரிய வெள்ளை வெண்ணை தொடைகளை மிச்சமின்றி காட்டியது. அவள் பெண்மைக்கு மிக அருகில், வலப்பக்க உள்தொடையிலும், அதேபோல் கருஞ்சிவப்பு நிறத்தில் வட்டமாக கன்றிப்போய் இருந்ததை கவனித்தேன்.
அடிபட்டது போலவோ, அடிவாங்கியது போலவோ இல்லையே அதுவும் அந்தரங்கமான இந்த இடங்களில் எப்படி என்று குழம்பிக்கொண்டிருக்க, கொஞ்ச நேரத்திற்கு மேல் பொறுக்க முடியாமல்
'எங்கடி போய்ட்டு வந்த?' எனக் கேட்டேன்
'சொன்னானே ப்ரண்ட பாக்கனு'
'பாய் பிரண்டா?' என்று கிண்டலாய் கேட்க
'ஆமா' என்றாள் கேசுவலாக
'அடிப்பாவி அது யாருடி எனக்கு தெரியாம இந்த ஊர்ல?'
'எல்லாம் உனக்கு தெரிஞ்சவன் தான். விவேக்'
'அவனா?' விவேக்கும் எங்கள் அலுவலகம் தான். சராசரி உயரம், வயதைவிட மூத்த தோற்றம், ஒல்லியான உடல்வாகு. அவனிடம் இவளுக்கு என்ன வேலை என மூளையை கசக்கிக் கொண்டிருக்க
'பிரிச்சு மேஞ்சுட்டான்' என்று கைகளை பின்னால் கொண்டுபோய் உடலை வளைத்து சடவெடுத்தாள்.
'என்னடி சொல்ற? மேட்டரா?' என்று வாய் பிளந்தேன்
'வந்ததே அதுக்கு தான' என்று கண்ணடித்தாள்
'அப்போ தொடைல கழுத்துல இருக்கறதெல்லாம்?'
'பாத்துட்டியா?'
'......'
'ம்ம் அவன் தான். ப்பா செமயா செஞ்சுட்டான்' என்றாள் பெருமையாக
'அடிப்பாவி'
'ஹாஹா. சரிங்க கண்ணகி எனக்கு தூக்கம் வருது செம டயர்ட்' என்று உறங்கச் சென்றாள்.
ஆனால் என்னிரவோ உறக்கமின்றி கழிந்தது.