19-03-2019, 11:05 AM
அம்மாவும் சளைத்தவளில்லை - 9
முருகர் கோவிலில் திருமணம் அமர்களமாக முடிந்தது. கணேஷ் முன்னால் இருந்து கல்யாணத்தை நடத்திக்கொடுத்தான்.
“மச்சான் எனக்கு தெரிஞ்ச அம்மாவை கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டே முதல் ஆளு நீதாண்டா" என்றான்.
“உஷ் அமைதியா பேசு. அந்த குருக்கள் நம்மையே பார்க்கறான். ஏற்கனவே பையன் பெண்ணை விட சின்னவனா இருக்கானேன்னு துளைச்சி எடுத்திட்டான்" என்று கணேஷை அடக்கினேன். கல்யாணம் முடிந்ததும் கணேஷும் கழண்டுக் கொண்டனர். ஊரில் இதை சரியாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. எனவே எங்கள் கிராமத்தை விட்டு வேறொரு கிராமத்திற்கு வந்து தங்கிக் கொண்டோம். புது வீடு கணேஷ் கைவரிசையில் அமர்களமாக அலங்காரம் செய்யப்பட்டு இருந்தது. கட்டிலின் மீது அமர்ந்தேன். எல்லாம் கனவு போல இருந்தது. என் கனவு ராணியும் மணப்பெண் அலங்காரத்தில் இருந்தாள். அவளுக்காக அழகான நீல நிற பட்டுப்புடவை வாங்கி கொடுத்திருந்தேன். அதற்கு ஏற்றாற்போல மேச்சிங்காக ஜாக்கெட். புடவையை தழைய தழைய கட்டிக் கொண்டு தலை நிறைய மல்லிகையோடு இருந்தாள். மல்லிகை மணக்க, மண அரையில் கையில் பாலோடு உள்ளே வந்தவளை பார்க்கவே போதையாக இருந்தது. மெல்ல அவளை இழுத்து அவள் கையில்இருந்த பாலை வாங்கி ஒரு முழுங்கு குடித்தேன்.
“கொஞ்சம் எனக்கும் வைங்க. சங்கரன் தான் எல்லா பாலையும் குடிச்சிடுவான்" என்று ஏகமாகவே வெட்கப்பட்டாள். நான் மீதி பாலை அவளிடம் கொடுத்தேன். வெட்கமாகவே வாங்கி குடித்தாள். என்னால் நம்பவே முடியவில்லை. நேற்று வரை அவள் முதலாளியாக இருந்தாள். நான் அவளுக்கு அடங்கி இருந்தேன். ஒரே நாளில் எல்லாம் மாறி விட்டது. ஒரே நாளில் நான் முதலாளியாகி விட்டேன். சிங்கம் போல கர்ஜித்து இருந்த அவள் இப்போது கட்டிலின் அருகில் என் அனுமதிக்காக நின்றுக் கொண்டு இருக்கிறாள். இதையெல்லாம் நம்பவே முடியவில்லை. அதே சமயம் புரிந்துக்கொள்ளவும் முடியவில்லை. இன்னும் ஒளிந்து பார்க்கும் வாசுவாகத்தான் இருந்தேன். ஆனால் இன்று எப்படி என் நடவடிக்கையே மாறிவிட்டது. மெல்ல அவள் கையை பற்றி கட்டிலில் அமரவைத்து இறுக்கினேன்.
“மெதுவாங்க" என்று சிணுங்கினாள்.
“"ங்க” எல்லாம் வேணாம் கலா. முன்பு போல எப்பவும் வாசுன்னே கூப்பிடு"
“ம்ஹும் புருஷங்க பேரை எல்லாம் சொல்லக்கூடாது. இப்ப நீ கூடத்தான் என்னை உரிமையா வாடி போடின்னு சொல்ல மாட்டேங்கறே"
“அடிச்சக்கை. நேத்து வறைக்கும் நீ எனக்கு அம்மா. இன்னிக்கு. இதெல்லாம் கனவு மாதிரி இருக்கு கலா, கொஞ்ச நாளாகும் சுய நினைவு வர. அப்புறம் உன்னை தெவிடியா சிறுக்கின்னே கூப்பிடறேன்" என்று சொல்லி சிரித்தேன்.
“சிறுக்கியா? கேக்கவே நல்லாயிருக்குது" என்று க்ளுக்கென்று சிரித்தாள்.
முருகர் கோவிலில் திருமணம் அமர்களமாக முடிந்தது. கணேஷ் முன்னால் இருந்து கல்யாணத்தை நடத்திக்கொடுத்தான்.
“மச்சான் எனக்கு தெரிஞ்ச அம்மாவை கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டே முதல் ஆளு நீதாண்டா" என்றான்.
“உஷ் அமைதியா பேசு. அந்த குருக்கள் நம்மையே பார்க்கறான். ஏற்கனவே பையன் பெண்ணை விட சின்னவனா இருக்கானேன்னு துளைச்சி எடுத்திட்டான்" என்று கணேஷை அடக்கினேன். கல்யாணம் முடிந்ததும் கணேஷும் கழண்டுக் கொண்டனர். ஊரில் இதை சரியாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. எனவே எங்கள் கிராமத்தை விட்டு வேறொரு கிராமத்திற்கு வந்து தங்கிக் கொண்டோம். புது வீடு கணேஷ் கைவரிசையில் அமர்களமாக அலங்காரம் செய்யப்பட்டு இருந்தது. கட்டிலின் மீது அமர்ந்தேன். எல்லாம் கனவு போல இருந்தது. என் கனவு ராணியும் மணப்பெண் அலங்காரத்தில் இருந்தாள். அவளுக்காக அழகான நீல நிற பட்டுப்புடவை வாங்கி கொடுத்திருந்தேன். அதற்கு ஏற்றாற்போல மேச்சிங்காக ஜாக்கெட். புடவையை தழைய தழைய கட்டிக் கொண்டு தலை நிறைய மல்லிகையோடு இருந்தாள். மல்லிகை மணக்க, மண அரையில் கையில் பாலோடு உள்ளே வந்தவளை பார்க்கவே போதையாக இருந்தது. மெல்ல அவளை இழுத்து அவள் கையில்இருந்த பாலை வாங்கி ஒரு முழுங்கு குடித்தேன்.
“கொஞ்சம் எனக்கும் வைங்க. சங்கரன் தான் எல்லா பாலையும் குடிச்சிடுவான்" என்று ஏகமாகவே வெட்கப்பட்டாள். நான் மீதி பாலை அவளிடம் கொடுத்தேன். வெட்கமாகவே வாங்கி குடித்தாள். என்னால் நம்பவே முடியவில்லை. நேற்று வரை அவள் முதலாளியாக இருந்தாள். நான் அவளுக்கு அடங்கி இருந்தேன். ஒரே நாளில் எல்லாம் மாறி விட்டது. ஒரே நாளில் நான் முதலாளியாகி விட்டேன். சிங்கம் போல கர்ஜித்து இருந்த அவள் இப்போது கட்டிலின் அருகில் என் அனுமதிக்காக நின்றுக் கொண்டு இருக்கிறாள். இதையெல்லாம் நம்பவே முடியவில்லை. அதே சமயம் புரிந்துக்கொள்ளவும் முடியவில்லை. இன்னும் ஒளிந்து பார்க்கும் வாசுவாகத்தான் இருந்தேன். ஆனால் இன்று எப்படி என் நடவடிக்கையே மாறிவிட்டது. மெல்ல அவள் கையை பற்றி கட்டிலில் அமரவைத்து இறுக்கினேன்.
“மெதுவாங்க" என்று சிணுங்கினாள்.
“"ங்க” எல்லாம் வேணாம் கலா. முன்பு போல எப்பவும் வாசுன்னே கூப்பிடு"
“ம்ஹும் புருஷங்க பேரை எல்லாம் சொல்லக்கூடாது. இப்ப நீ கூடத்தான் என்னை உரிமையா வாடி போடின்னு சொல்ல மாட்டேங்கறே"
“அடிச்சக்கை. நேத்து வறைக்கும் நீ எனக்கு அம்மா. இன்னிக்கு. இதெல்லாம் கனவு மாதிரி இருக்கு கலா, கொஞ்ச நாளாகும் சுய நினைவு வர. அப்புறம் உன்னை தெவிடியா சிறுக்கின்னே கூப்பிடறேன்" என்று சொல்லி சிரித்தேன்.
“சிறுக்கியா? கேக்கவே நல்லாயிருக்குது" என்று க்ளுக்கென்று சிரித்தாள்.