08-11-2020, 01:08 PM
என் மனைவியை பார்த்து நான் சொன்னேன், "டிரஸ் மாத்துன உடனே நான் கிளம்பி விடுவேன் அவர் இருக்கிறதுன்னா இருக்கட்டும், ஏன் பாதியில நிறுத்திரீங்க" நான் என் கோபத்தையும் வலியையும் காட்டு கொள்ளாமலிருக்க எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை,
"இல்ல குமார் நீ போக வேண்டாம் நான் உன்கிட்ட பேசணும்"
"அப்படி எல்லாம் இல்ல நான் போகணும் ஒரு மணி நேரம் தான் பர்மிசன் வாங்கிட்டு வந்தேன்"
"ஆனா"
நான் கையைப் காண்பித்து, "அப்புறம்!" பின்னர், தலையை அசைத்து, நான் விரைவாக குளியலறையில் நுழைந்து என் துணிகளை கழற்ற ஆரம்பித்தேன். நான் கதவை மூடவில்லை.
படுக்கையறையிலிருந்து அந்த ஆளின் குரல் கேட்டது
"சரசு ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லையே"?
சரஸ்வதி சொன்னாள்; " இல்ல ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல அவர் கோபமாக இருக்கிறார்,என்ன ஆகப் போகுதுன்னு தெரியல, நான் சமாளிச்சுக்கறேன் நீங்க சீக்கிரம் கிளம்புங்க அவரு வர்றதுக்குள்ள"
"எனக்கு நீ போன் பண்றியா"
"ம்ம் நாளைக்கு பண்றேன்"
"நம்ம எப்ப மறுபடியும் மீட் பண்றது"
"என்ன ராஜேஷ் விளையாடுறீங்களா, நானே என்ன ஆகப்போகிறது பயத்தில் இருக்கன், அவர் என் புருஷன் அவர் தான் எனக்கு முக்கியம், இதோட முடிச்சுக்கலாம்"
"என்ன சரசு இப்படி சொல்லிட்ட பொசுக்குன்னு என்னால எப்படி உன்னை விட்டு இருக்க முடியும், சரி விடு நாளைக்கு போன் பண்ணு மறக்காம"
"ராஜேஷ் எனக்கும் என் புருசனுக்கும் ஏதாவது பிரச்சினை வந்துடிச்சின்னா காரணம் நீங்க லாதான் இருப்பீங்க அப்படி மட்டும் நடந்துச்சுன்னா அப்புறம் நான்"..
லேசாக பயந்து அவர் " சரி விடு சரசு என் பொண்டாட்டிக்கு தெரிந்தால் அவ்வளவுதான் என் வாழ்க்கையே போய்டும், உன் புருஷனை எப்படியாவது சமாளி எதுவும் பிரச்சனை வராம பார்த்துக்கோ"
"அப்போ ஏன் மறுபடியும் எப்ப பார்க்கிறது என்று கேட்கிறீர்கள்"
"ஐயோ விடு சரசு நீ சொல்றது சரிதான் நம்ம இனிமை மீட் பண்றது கஷ்டம் நான் உடனே கிளம்புறேன் உன் புருஷன் வர்றதுக்குள்ள".
அந்த ஆள் டக்குனு மாறியதைப் பார்த்து பார்த்து நான் சிரித்துக் கொண்டேன்,
ஷவரை திறந்து குளிக்க ஆரம்பித்தேன், ஷவரில் நனைகையில் என் மனைவியின் மேல் இருந்த கோபம் எனக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்தது,
அந்த ஆளிடம் என் மனைவி பேசியதை வைத்து கனிந்தேன், என்னதான் நமக்கு துரோகம் பண்ணினாலும் ஏமாற்றினாலும் நம்ம மேல பாசமா தான் இருக்கா..
ஆயினும் நாங்கள் அமர்ந்து பேச வேண்டியிருக்கும் என்னிடம் அவள் பொய் சொல்லியுள்ளா, தன் வாழ்க்கையின் ஒரு பக்கத்தையே என்னிடம் மறைத்துள்ளா, இப்போ நான் என்னையே சமாதானம் பண்ணிக் கொள்ள முடியாது ஏனென்றால் நான் கண்முன்னே கண்டு விட்டேன்,
நான் கோபமுற்ற ஏன் என்று சொல்வதை விட என் மனைவியின் செயலால் மனம் வருந்தினேன் என்று சொல்வதே சரியாக இருக்கும்,
உண்மையில் சொல்கிறேன் எனக்கு முன்னமே அவளின் நடத்தை தெரிந்திருந்தால் நான் ரசித்து இருப்பேனே ஒளியே அவளை தடுத்து இருக்க மாட்டேன், நீங்கள் என்னை எவ்வளவு கேவலமாக நினைத்தாலும் அதைப் பற்றி நான் கவலைப்படப் போவதில்லை, ஏமாந்த முட்டாளாக இருப்பதைவிட தெரிந்தே மனைவிக்கு அனுமதி கொடுப்பதே மேல்.
குளித்து முடித்து நேராக நான் படுக்கை அறைக்கு வந்தேன் அங்கே என் மனைவி மெத்தை தலையணை சரி செய்து கொண்டிருந்தாள்.
நான் அமைதியாக வேறு ஒரு சட்டை எடுத்து அணிந்தேன் என் மனைவி என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் நான் எதும் சொல்வேன் என்று ஆனால் நான் எதுவுமே சொல்லவில்லை,
"எனக்கு புரியுது குமார் நீ என் மேல பயங்கர கோவத்துல இருக்கே,நான் உன் மேல குத்தம் சொல்ல மாட்டேன் எனக்கு இப்போ இங்க நடந்ததை நினைச்சு அவமானமா இருக்கு"
நான் அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தேன்,
"எதுக்கு இப்போ நீ அப்படி ஃபீல் பண்ற,நான் எதிர்பாராமல் திடீர்னு வந்து உங்கள கையும் களவுமா பிடிச்சிட்டேன் பீல் பண்றியா இல்ல எனக்கு துரோகம் பண்ணிட்டோம்னு பீல் பண்றியா"
என் மனைவி ஒரு கணம் யோசித்துவிட்டு பதில் சொன்னாள்
"ரெண்டும்தான்"
"அப்புறம் சரஸ்வதி நான் ஒன்னும் கோபமா இல்லை"
"நிஜமாவா"
"ஆமா ஆனா மனசு தான் ரொம்ப வலிக்குது, நீ எனக்கு துரோகம் பண்ணல ஏமாத்திட்ட, என்கிட்ட மறைக்க உனக்கு எப்படி மனசு வந்தது"
"வேற வழி என்னடா இருக்கு,நானே எப்படி உன்கிட்ட சொல்ல முடியும் நான் உனக்கு துரோகம் பண்றேன் என்று"
"எனக்கு இப்போ இதெல்லாம் பத்தி பேச நேரமில்லை சரஸ்வதி எனக்கு டைம் ஆச்சு நான் கிளம்பனும்"
"சரி புரியுது, ஆனா போறதுக்கு முன்னாடி ஒன்னே ஒன்னு சொல்லிட்டு போறியா"
"என்ன?"
"என்ன மன்னிச்சிடு இல்ல இனிமே நான் ராஜேஷ் பார்க்கவே மாட்டேன்"
"சரசு நான் உன்னை எவ்வளவு சின்சியரா லவ் பண்ணினேன் பண்றேன் என்பது உனக்கே தெரியும் எனக்கு உன்மேல் கோபம் தானே தவிர வெறுப்பு இல்லை"
"தேங்க்ஸ் குமார்"
"சரி நைட் பேசலாம்"
நான் கிளம்பிய பொழுது என் மனைவி பின்னாடி இருந்து சொன்னாள்,
"குமார் ஐ லவ் யூ டா"
"இல்ல குமார் நீ போக வேண்டாம் நான் உன்கிட்ட பேசணும்"
"அப்படி எல்லாம் இல்ல நான் போகணும் ஒரு மணி நேரம் தான் பர்மிசன் வாங்கிட்டு வந்தேன்"
"ஆனா"
நான் கையைப் காண்பித்து, "அப்புறம்!" பின்னர், தலையை அசைத்து, நான் விரைவாக குளியலறையில் நுழைந்து என் துணிகளை கழற்ற ஆரம்பித்தேன். நான் கதவை மூடவில்லை.
படுக்கையறையிலிருந்து அந்த ஆளின் குரல் கேட்டது
"சரசு ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லையே"?
சரஸ்வதி சொன்னாள்; " இல்ல ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல அவர் கோபமாக இருக்கிறார்,என்ன ஆகப் போகுதுன்னு தெரியல, நான் சமாளிச்சுக்கறேன் நீங்க சீக்கிரம் கிளம்புங்க அவரு வர்றதுக்குள்ள"
"எனக்கு நீ போன் பண்றியா"
"ம்ம் நாளைக்கு பண்றேன்"
"நம்ம எப்ப மறுபடியும் மீட் பண்றது"
"என்ன ராஜேஷ் விளையாடுறீங்களா, நானே என்ன ஆகப்போகிறது பயத்தில் இருக்கன், அவர் என் புருஷன் அவர் தான் எனக்கு முக்கியம், இதோட முடிச்சுக்கலாம்"
"என்ன சரசு இப்படி சொல்லிட்ட பொசுக்குன்னு என்னால எப்படி உன்னை விட்டு இருக்க முடியும், சரி விடு நாளைக்கு போன் பண்ணு மறக்காம"
"ராஜேஷ் எனக்கும் என் புருசனுக்கும் ஏதாவது பிரச்சினை வந்துடிச்சின்னா காரணம் நீங்க லாதான் இருப்பீங்க அப்படி மட்டும் நடந்துச்சுன்னா அப்புறம் நான்"..
லேசாக பயந்து அவர் " சரி விடு சரசு என் பொண்டாட்டிக்கு தெரிந்தால் அவ்வளவுதான் என் வாழ்க்கையே போய்டும், உன் புருஷனை எப்படியாவது சமாளி எதுவும் பிரச்சனை வராம பார்த்துக்கோ"
"அப்போ ஏன் மறுபடியும் எப்ப பார்க்கிறது என்று கேட்கிறீர்கள்"
"ஐயோ விடு சரசு நீ சொல்றது சரிதான் நம்ம இனிமை மீட் பண்றது கஷ்டம் நான் உடனே கிளம்புறேன் உன் புருஷன் வர்றதுக்குள்ள".
அந்த ஆள் டக்குனு மாறியதைப் பார்த்து பார்த்து நான் சிரித்துக் கொண்டேன்,
ஷவரை திறந்து குளிக்க ஆரம்பித்தேன், ஷவரில் நனைகையில் என் மனைவியின் மேல் இருந்த கோபம் எனக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்தது,
அந்த ஆளிடம் என் மனைவி பேசியதை வைத்து கனிந்தேன், என்னதான் நமக்கு துரோகம் பண்ணினாலும் ஏமாற்றினாலும் நம்ம மேல பாசமா தான் இருக்கா..
ஆயினும் நாங்கள் அமர்ந்து பேச வேண்டியிருக்கும் என்னிடம் அவள் பொய் சொல்லியுள்ளா, தன் வாழ்க்கையின் ஒரு பக்கத்தையே என்னிடம் மறைத்துள்ளா, இப்போ நான் என்னையே சமாதானம் பண்ணிக் கொள்ள முடியாது ஏனென்றால் நான் கண்முன்னே கண்டு விட்டேன்,
நான் கோபமுற்ற ஏன் என்று சொல்வதை விட என் மனைவியின் செயலால் மனம் வருந்தினேன் என்று சொல்வதே சரியாக இருக்கும்,
உண்மையில் சொல்கிறேன் எனக்கு முன்னமே அவளின் நடத்தை தெரிந்திருந்தால் நான் ரசித்து இருப்பேனே ஒளியே அவளை தடுத்து இருக்க மாட்டேன், நீங்கள் என்னை எவ்வளவு கேவலமாக நினைத்தாலும் அதைப் பற்றி நான் கவலைப்படப் போவதில்லை, ஏமாந்த முட்டாளாக இருப்பதைவிட தெரிந்தே மனைவிக்கு அனுமதி கொடுப்பதே மேல்.
குளித்து முடித்து நேராக நான் படுக்கை அறைக்கு வந்தேன் அங்கே என் மனைவி மெத்தை தலையணை சரி செய்து கொண்டிருந்தாள்.
நான் அமைதியாக வேறு ஒரு சட்டை எடுத்து அணிந்தேன் என் மனைவி என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் நான் எதும் சொல்வேன் என்று ஆனால் நான் எதுவுமே சொல்லவில்லை,
"எனக்கு புரியுது குமார் நீ என் மேல பயங்கர கோவத்துல இருக்கே,நான் உன் மேல குத்தம் சொல்ல மாட்டேன் எனக்கு இப்போ இங்க நடந்ததை நினைச்சு அவமானமா இருக்கு"
நான் அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தேன்,
"எதுக்கு இப்போ நீ அப்படி ஃபீல் பண்ற,நான் எதிர்பாராமல் திடீர்னு வந்து உங்கள கையும் களவுமா பிடிச்சிட்டேன் பீல் பண்றியா இல்ல எனக்கு துரோகம் பண்ணிட்டோம்னு பீல் பண்றியா"
என் மனைவி ஒரு கணம் யோசித்துவிட்டு பதில் சொன்னாள்
"ரெண்டும்தான்"
"அப்புறம் சரஸ்வதி நான் ஒன்னும் கோபமா இல்லை"
"நிஜமாவா"
"ஆமா ஆனா மனசு தான் ரொம்ப வலிக்குது, நீ எனக்கு துரோகம் பண்ணல ஏமாத்திட்ட, என்கிட்ட மறைக்க உனக்கு எப்படி மனசு வந்தது"
"வேற வழி என்னடா இருக்கு,நானே எப்படி உன்கிட்ட சொல்ல முடியும் நான் உனக்கு துரோகம் பண்றேன் என்று"
"எனக்கு இப்போ இதெல்லாம் பத்தி பேச நேரமில்லை சரஸ்வதி எனக்கு டைம் ஆச்சு நான் கிளம்பனும்"
"சரி புரியுது, ஆனா போறதுக்கு முன்னாடி ஒன்னே ஒன்னு சொல்லிட்டு போறியா"
"என்ன?"
"என்ன மன்னிச்சிடு இல்ல இனிமே நான் ராஜேஷ் பார்க்கவே மாட்டேன்"
"சரசு நான் உன்னை எவ்வளவு சின்சியரா லவ் பண்ணினேன் பண்றேன் என்பது உனக்கே தெரியும் எனக்கு உன்மேல் கோபம் தானே தவிர வெறுப்பு இல்லை"
"தேங்க்ஸ் குமார்"
"சரி நைட் பேசலாம்"
நான் கிளம்பிய பொழுது என் மனைவி பின்னாடி இருந்து சொன்னாள்,
"குமார் ஐ லவ் யூ டா"