05-11-2020, 09:49 PM
రెండో రోజు
నేను ఫ్రెష్ గా రెడీ అయ్యి బస్ రావటానికి పది నిమిషాలు ముందే స్టాప్ లో నిలబడి ఉన్న....అది పబ్లిక్ స్టాప్ కావటం తో నా ముందు కొంత మంది వచ్చి నిలబడ్డారు.... నా కళ్ళు అనుకోకుండా నా ముందు నిలబడి ఉన్న ఒక అంటీ మీద పడ్డాయి.
ఆహా ఆంటీ సీట్ అదిరింది అని మనసులో అనుకుంటూ తన గుద్దనే చూస్తూ ఎంజాయ్ చేస్తున్న.... అంత లో నా పక్కన నిలబడి నన్ను చూస్తూ నవ్వుతున్న స్వప్నక్క ని చూసి హే అక్క నువ్వెప్పుడు వచ్చావ్ అని అడిగా.
అక్క : (కొంటె గా నవ్వుతూ) వచ్చి చాలా సేపు అయింది లే.
నాకు మళ్ళీ సిగ్గు గా అనిపించింది దీనికి దొరికిపోయన ఏంటి ఇలా నవ్వుతుంది తేడా గా అనుకుంటూ....పక్కకి తిప్పుకున్న మొహం... మళ్ళీ చూస్తే మళ్ళీ అలాగే చూస్తూ నవ్వుతుంది.
నేను : ఎం అయింది ఎందుకు నవ్వుతున్నావ్
అక్క : ఎం లేదు అమ్మాయిలే లేని క్లాస్ లో నాలుగేళ్లు ఎలా ఉంటావా అని ఆలోచిస్తున్న.
నేను మనసు లో కంఫర్మ్ దీనికి దొరికి పోయా ఇంక ఎక్కువ కమిట్ అయితే కారెక్టర్ బాడ్ ఐపోతాది టాపిక్ ఎలా అయినా చేంజ్ చెయ్యాలి అని అనుకునే లోపు వీధి మలుపు దగ్గర బస్ హార్న్ వినిపించింది.
నేను : బస్ వస్తుంది
అక్క : (నవ్వుతూ) కళ్ళు ఉన్నాయి అన్ని చూస్తున్న అన్ని కన్పిస్తున్నాయి....నువ్ ఎం చెప్పక్కర్లేదు.
నేను నవ్వుతూ మనసు లో ఛ ఇంక దీనికి కొంచెమ్ దూరం ఉండటం మంచిది అనుకోని వెళ్లి బస్ ఎక్కి కూర్చున్న....
సాయంత్రం కాలేజ్ ఐపోయాక ఎవడో ఫ్రెండ్ ఉంటే వాడి బైక్ మీద సగం దూరం వెళ్లి అక్కడ నుంచి ఆటో లో ఇంటికి వెళ్లిపోయా.
తర్వాతి రోజు కూడా కావాలని స్టాప్ కి సరిగ్గా బస్ వచ్చే టైమ్ కి వచ్చి అక్క కి జస్ట్ హాయ్ అని పలకరించి బస్ ఎక్కేసాను.
అలా కావాలని నేనే గాప్ తీసుకుంటున్న కానీ అంత అందమైన అక్క కి ఎక్కువ దూరం ఉండలేక మళ్ళీ తనని చూడాలని ఆ రోజు సాయంత్రం కాలేజ్ బస్ ఎక్కాను.
బస్ ఎక్కి లోపలకి వెళ్తుంటే స్వప్నక్క నన్ను చూసి వివేక్ ఇక్కడ కూర్చో అని తన పక్కన ఉన్న విండో సీట్ చూపించింది.
నేను హాయ్ అని పలకరించి విండో సీట్ లో కూర్చున్న నా పక్కన స్వప్నక్క కూర్చుంది..... మా ముందు సీట్ లో వల్లి అక్క కూర్చుంది... తనని కూడా పలకరించా.
స్వప్నక్క : ఏంటి నిన్న కనిపించలేదు ఈవెనింగ్
నేను : ఫ్రెండ్ తో బైక్ మీద వెళ్ల అక్క
వల్లి : నువ్వు కూడా బైక్ తెచ్చు కో రా
నేను : ఇంట్లో అమ్మ ఒకటే టార్చర్ అక్క బైక్ మీద వద్దు అని....రోడ్ అసలే కన్స్ట్రక్షన్ లో ఉంది కద.
స్వప్న : హా కాలేజ్ బస్ ఉంది కదరా ఇంత లాంగ్ బైక్ ఎందుకు లే.
వల్లి : అవును లే వాళ్ళ భయాలు వాళ్ళకి ఉంటాయి లే.
బస్ బయలు దేరింది ఇంక స్వప్నక్క మాటలకి అడ్డు లేదు అనేలా ఒకటే నస ఏంటో ఇద్దరి అక్కల టాపిక్స్ ఎక్కడికి పోతున్నాయో నాకు అర్ధం కాలేదు..... నాకు మాత్రం స్వప్నక్క నుంచి వస్తున్న చెమట వాసన ఇంకా తనని తాకుతున్న అన్న చిన్న ఆనందం చాలు అనిపించింది.... గాలికి తన ముంగుర్లు నా మొహం మీద పడిపోతుంటే మధ్య మధ్య లో అవి సరి చేసుకుంటూ మాట్లాడుతుంది.
అలా కాసేపటికి బస్ అంతా కాలి ఇపోయింది.... ఇంక మేము ముగ్గురమే మిగిలామ్.
దీనమ్మ వల్లి అక్క ఎక్కినప్పటి నుంచి తలకాయ వెనక్కి పెట్టె ఉంది దీనికి మెడ నొప్పి రాదా అనిపించింది.... అంత లా మాట్లాడుకుంటున్నారు ఇద్దరు.
కాసేపటికి వల్లి అక్క స్టాప్ వస్తుండటం తో అక్క బాగ్ సర్దుకుని స్వప్నక్క తో వీడు చూడు నేను ఆపమన్న చోట కాకుండా ముందుకు తీసుకెళ్లి ఆపుతాడు అని డ్రైవర్ గురించి చెప్పింది.
స్వప్నక్క : వాడి మోడ్ (అని ఆపేసింది)
నేను అప్పటి వరకు కిటికి లోంచి బయటకి చూస్తున్న కానీ ఆ మాటకి షాక్ అయ్యి ఇటు తిరిగేసరికి వల్లి అక్క రెండు చేతులు నోటి మీద పెట్టుకొని నా వైపు చూసి నవ్వుతుంది.
స్వప్నక్క సిగ్గు పడుతూ పర్లేదు లే తమ్ముడే కదా ఎం కాదు లే అని నా చేతి మీద కొట్టింది.
నేను నవ్వాను... వల్లి అక్క కూడా నవ్వుతుంది స్వప్నక్క నవ్వుతూ ఒక్కోసారి టంగ్ స్లిప్ అవతాది మరి అని కవర్ చేసుకుంది.
నేను ఎం మాట్లాడకుండా నవ్వుతూ మళ్ళీ కిటికి లోంచి బయటకి చూస్తున్న.... మళ్ళీ కాసేపు వాళ్ళ మాటల ప్రవాహం సాగింది....అలా వల్లి అక్క స్టాప్ వచ్చేసరికి తను లేచి మా ఇద్దరికి బై చెప్పి వెళ్తుంది.
అబ్బా ఎం గుద్ద రా దీనిది పార్ట్ పార్ట్ లు గా చూస్తే ఇది కూడా బాగుంది అనుకుంటూ ఉండే లోగా స్వప్నక్క నన్ను చూసేసింది.
చచ్చింది గొర్రె ఇప్పుడు ఎం చెయ్యాలి ఎటు పారిపోవాలి పక్కన కూర్చుని మరి బలి ఐపోయానే అనుకుంటూ సిగ్గు పడుతూ పక్కకి తిప్పుకున్న మొహం.
స్వప్నక్క : మా డాడీ మీ ఫామిలీ గురించి చాల గొప్పగా చెప్పాడు తెలుసా.
నాకు ఇంక లాభం లేదు ప్రతి సారి లైఫ్ లో సర్దుకుపోకూడదు కొన్ని సార్లు అటాక్ కూడా చేయాలి అని అనిపించింది.
స్వప్నక్క : (నవ్వుతూ) ఇదేం ఫాంటసీ యో ఏంటో
నేను : హా నువ్వు మాత్రం బస్ లో బూతులు బస్ దిగగానే బుద్దిమంతురాలి లా యాక్టింగ్ లు చెయ్యట్లేదా...ఏమైనా అంటే టంగ్ స్లిప్ అంటావ్...
స్వప్నక్క : (నవ్వుతూ) టంగ్ స్లిప్ అందరికి అవుతాది... నీది ఎం అంటారు
నేను : లుక్ స్లిప్ అంటారు
స్వప్నక్క : హహహ లుక్ స్లిప్ ఆ ?
నేను : హా అనుకోకుండా కళ్ళు పడతాయి దానికి అంత లా వెటకారం చెయ్యాలా.
స్వప్నక్క ఆపకుండా నవ్వుకుంటుంది.... ఎందుకు నవ్వుతున్నావ్ అని అడిగితే చెప్పట్లేదు కాని అలా నవ్వుతూనే ఉంది తనలో తాను...... కాసేపటికి నాకు కూడా తన నవ్వు ని చూసి నవ్వు వచ్చింది.... నేను నవ్వటం చూసి తను ఇంకా అలాగే నవ్వుతుంది.
మా మధ్య మాటలు లేవు గాని దారి అంత అలా నవ్వుకున్నాం.
కాసేపటికి మేము దిగవాల్సిన స్టాప్ వచ్చింది.... అక్క పైకి లేచింది... తను దిగినాక డిగమంటాది కదా అనుకుని తన వెనక నిలబడి ఉన్న.
తను మళ్ళీ నవ్వుకుంటూ పక్కకి తిరిగి నువ్వే ముందు దిగు బాబు అని చెప్పింది.
నేను ఫ్రెష్ గా రెడీ అయ్యి బస్ రావటానికి పది నిమిషాలు ముందే స్టాప్ లో నిలబడి ఉన్న....అది పబ్లిక్ స్టాప్ కావటం తో నా ముందు కొంత మంది వచ్చి నిలబడ్డారు.... నా కళ్ళు అనుకోకుండా నా ముందు నిలబడి ఉన్న ఒక అంటీ మీద పడ్డాయి.
ఆహా ఆంటీ సీట్ అదిరింది అని మనసులో అనుకుంటూ తన గుద్దనే చూస్తూ ఎంజాయ్ చేస్తున్న.... అంత లో నా పక్కన నిలబడి నన్ను చూస్తూ నవ్వుతున్న స్వప్నక్క ని చూసి హే అక్క నువ్వెప్పుడు వచ్చావ్ అని అడిగా.
అక్క : (కొంటె గా నవ్వుతూ) వచ్చి చాలా సేపు అయింది లే.
నాకు మళ్ళీ సిగ్గు గా అనిపించింది దీనికి దొరికిపోయన ఏంటి ఇలా నవ్వుతుంది తేడా గా అనుకుంటూ....పక్కకి తిప్పుకున్న మొహం... మళ్ళీ చూస్తే మళ్ళీ అలాగే చూస్తూ నవ్వుతుంది.
నేను : ఎం అయింది ఎందుకు నవ్వుతున్నావ్
అక్క : ఎం లేదు అమ్మాయిలే లేని క్లాస్ లో నాలుగేళ్లు ఎలా ఉంటావా అని ఆలోచిస్తున్న.
నేను మనసు లో కంఫర్మ్ దీనికి దొరికి పోయా ఇంక ఎక్కువ కమిట్ అయితే కారెక్టర్ బాడ్ ఐపోతాది టాపిక్ ఎలా అయినా చేంజ్ చెయ్యాలి అని అనుకునే లోపు వీధి మలుపు దగ్గర బస్ హార్న్ వినిపించింది.
నేను : బస్ వస్తుంది
అక్క : (నవ్వుతూ) కళ్ళు ఉన్నాయి అన్ని చూస్తున్న అన్ని కన్పిస్తున్నాయి....నువ్ ఎం చెప్పక్కర్లేదు.
నేను నవ్వుతూ మనసు లో ఛ ఇంక దీనికి కొంచెమ్ దూరం ఉండటం మంచిది అనుకోని వెళ్లి బస్ ఎక్కి కూర్చున్న....
సాయంత్రం కాలేజ్ ఐపోయాక ఎవడో ఫ్రెండ్ ఉంటే వాడి బైక్ మీద సగం దూరం వెళ్లి అక్కడ నుంచి ఆటో లో ఇంటికి వెళ్లిపోయా.
తర్వాతి రోజు కూడా కావాలని స్టాప్ కి సరిగ్గా బస్ వచ్చే టైమ్ కి వచ్చి అక్క కి జస్ట్ హాయ్ అని పలకరించి బస్ ఎక్కేసాను.
అలా కావాలని నేనే గాప్ తీసుకుంటున్న కానీ అంత అందమైన అక్క కి ఎక్కువ దూరం ఉండలేక మళ్ళీ తనని చూడాలని ఆ రోజు సాయంత్రం కాలేజ్ బస్ ఎక్కాను.
బస్ ఎక్కి లోపలకి వెళ్తుంటే స్వప్నక్క నన్ను చూసి వివేక్ ఇక్కడ కూర్చో అని తన పక్కన ఉన్న విండో సీట్ చూపించింది.
నేను హాయ్ అని పలకరించి విండో సీట్ లో కూర్చున్న నా పక్కన స్వప్నక్క కూర్చుంది..... మా ముందు సీట్ లో వల్లి అక్క కూర్చుంది... తనని కూడా పలకరించా.
స్వప్నక్క : ఏంటి నిన్న కనిపించలేదు ఈవెనింగ్
నేను : ఫ్రెండ్ తో బైక్ మీద వెళ్ల అక్క
వల్లి : నువ్వు కూడా బైక్ తెచ్చు కో రా
నేను : ఇంట్లో అమ్మ ఒకటే టార్చర్ అక్క బైక్ మీద వద్దు అని....రోడ్ అసలే కన్స్ట్రక్షన్ లో ఉంది కద.
స్వప్న : హా కాలేజ్ బస్ ఉంది కదరా ఇంత లాంగ్ బైక్ ఎందుకు లే.
వల్లి : అవును లే వాళ్ళ భయాలు వాళ్ళకి ఉంటాయి లే.
బస్ బయలు దేరింది ఇంక స్వప్నక్క మాటలకి అడ్డు లేదు అనేలా ఒకటే నస ఏంటో ఇద్దరి అక్కల టాపిక్స్ ఎక్కడికి పోతున్నాయో నాకు అర్ధం కాలేదు..... నాకు మాత్రం స్వప్నక్క నుంచి వస్తున్న చెమట వాసన ఇంకా తనని తాకుతున్న అన్న చిన్న ఆనందం చాలు అనిపించింది.... గాలికి తన ముంగుర్లు నా మొహం మీద పడిపోతుంటే మధ్య మధ్య లో అవి సరి చేసుకుంటూ మాట్లాడుతుంది.
అలా కాసేపటికి బస్ అంతా కాలి ఇపోయింది.... ఇంక మేము ముగ్గురమే మిగిలామ్.
దీనమ్మ వల్లి అక్క ఎక్కినప్పటి నుంచి తలకాయ వెనక్కి పెట్టె ఉంది దీనికి మెడ నొప్పి రాదా అనిపించింది.... అంత లా మాట్లాడుకుంటున్నారు ఇద్దరు.
కాసేపటికి వల్లి అక్క స్టాప్ వస్తుండటం తో అక్క బాగ్ సర్దుకుని స్వప్నక్క తో వీడు చూడు నేను ఆపమన్న చోట కాకుండా ముందుకు తీసుకెళ్లి ఆపుతాడు అని డ్రైవర్ గురించి చెప్పింది.
స్వప్నక్క : వాడి మోడ్ (అని ఆపేసింది)
నేను అప్పటి వరకు కిటికి లోంచి బయటకి చూస్తున్న కానీ ఆ మాటకి షాక్ అయ్యి ఇటు తిరిగేసరికి వల్లి అక్క రెండు చేతులు నోటి మీద పెట్టుకొని నా వైపు చూసి నవ్వుతుంది.
స్వప్నక్క సిగ్గు పడుతూ పర్లేదు లే తమ్ముడే కదా ఎం కాదు లే అని నా చేతి మీద కొట్టింది.
నేను నవ్వాను... వల్లి అక్క కూడా నవ్వుతుంది స్వప్నక్క నవ్వుతూ ఒక్కోసారి టంగ్ స్లిప్ అవతాది మరి అని కవర్ చేసుకుంది.
నేను ఎం మాట్లాడకుండా నవ్వుతూ మళ్ళీ కిటికి లోంచి బయటకి చూస్తున్న.... మళ్ళీ కాసేపు వాళ్ళ మాటల ప్రవాహం సాగింది....అలా వల్లి అక్క స్టాప్ వచ్చేసరికి తను లేచి మా ఇద్దరికి బై చెప్పి వెళ్తుంది.
అబ్బా ఎం గుద్ద రా దీనిది పార్ట్ పార్ట్ లు గా చూస్తే ఇది కూడా బాగుంది అనుకుంటూ ఉండే లోగా స్వప్నక్క నన్ను చూసేసింది.
చచ్చింది గొర్రె ఇప్పుడు ఎం చెయ్యాలి ఎటు పారిపోవాలి పక్కన కూర్చుని మరి బలి ఐపోయానే అనుకుంటూ సిగ్గు పడుతూ పక్కకి తిప్పుకున్న మొహం.
స్వప్నక్క : మా డాడీ మీ ఫామిలీ గురించి చాల గొప్పగా చెప్పాడు తెలుసా.
నాకు ఇంక లాభం లేదు ప్రతి సారి లైఫ్ లో సర్దుకుపోకూడదు కొన్ని సార్లు అటాక్ కూడా చేయాలి అని అనిపించింది.
స్వప్నక్క : (నవ్వుతూ) ఇదేం ఫాంటసీ యో ఏంటో
నేను : హా నువ్వు మాత్రం బస్ లో బూతులు బస్ దిగగానే బుద్దిమంతురాలి లా యాక్టింగ్ లు చెయ్యట్లేదా...ఏమైనా అంటే టంగ్ స్లిప్ అంటావ్...
స్వప్నక్క : (నవ్వుతూ) టంగ్ స్లిప్ అందరికి అవుతాది... నీది ఎం అంటారు
నేను : లుక్ స్లిప్ అంటారు
స్వప్నక్క : హహహ లుక్ స్లిప్ ఆ ?
నేను : హా అనుకోకుండా కళ్ళు పడతాయి దానికి అంత లా వెటకారం చెయ్యాలా.
స్వప్నక్క ఆపకుండా నవ్వుకుంటుంది.... ఎందుకు నవ్వుతున్నావ్ అని అడిగితే చెప్పట్లేదు కాని అలా నవ్వుతూనే ఉంది తనలో తాను...... కాసేపటికి నాకు కూడా తన నవ్వు ని చూసి నవ్వు వచ్చింది.... నేను నవ్వటం చూసి తను ఇంకా అలాగే నవ్వుతుంది.
మా మధ్య మాటలు లేవు గాని దారి అంత అలా నవ్వుకున్నాం.
కాసేపటికి మేము దిగవాల్సిన స్టాప్ వచ్చింది.... అక్క పైకి లేచింది... తను దిగినాక డిగమంటాది కదా అనుకుని తన వెనక నిలబడి ఉన్న.
తను మళ్ళీ నవ్వుకుంటూ పక్కకి తిరిగి నువ్వే ముందు దిగు బాబు అని చెప్పింది.