Romance "அவள்" ஒரு தொடர் கதை ... :

[johnypowas]

"அதுக்கு..? எனக்கெண்டு இதுவரைக்கும் பெரிசா எதுவும் கேட்டிருக்கிறனா? இதுவரைக்கும் படிச்சது கூட  scholarshipல தானே.." அவள் அங்கை போய் ஒண்டும் படிச்சுக் கிழிக்கப் போறதில்லை. ஆனாலும் நிம்மதியா கொஞ்சநாளாச்சும் யாரோடை தொனதொனப்புமில்லாமல் இருக்கலாமே எண்டுதான். அவளால் எல்லாரையும் போல சராசரி மனைவியாய் ஒரு வட்டத்தைப் போட்டுக்கொண்டு இதுதான் வாழ்க்கை எண்டு அதுக்குள்ளயே சுத்திச் சுத்தி வரமுடியாது.

ஆயிரம் ஆயிரம் வேங்கைகளைப் போலவே அவளுக்குமொரு கனவிருந்தது. ஒரு தேசமிருந்தது. அது காலத்தின் கட்டாயத்தில்  அழிக்கப்பட்டாலுமே அதன் வலியிருக்கிறதே. அதைப் பதிவு செய்ய வேண்டும். ஆழமாக.. மிக ஆழமாக.. அவளின் கனவுகளை.. அவர்களின் கனவுகளையும் சேர்த்தே..

"இது நீ கேட்காமலே நாங்கள் செய்யவேண்டியது. அது எங்கடை கடமை." கடமையாவது மண்ணாங்கட்டியாவது. அவளது தோழிகள் பத்துப் பதினைஞ்சு பவுணிலை கழுத்தைச் சுத்திப் போட்டுக்கொண்டிருக்கிறதை அவளுக்கும் மாட்டி அழகுபாக்கவேனும். அதுதானே?

முந்தி அங்கை எண்டாலும் பரவாயில்லை அவங்கள் இருக்கேக்கை நடுநிசியிலையுமே நகையைப் போட்டுக்கொண்டு தைரியமாப் போகலாம். இங்கை இப்ப பொட்டுத் தங்கத்துக்காக பட்டப்பகல்லையே கொலை நடக்கிற இடத்தில இருந்தும் கூட  'பொம்பிளைப் பிள்ளையள் நகை போடாமல் வெளிய போகக் கூடாது' என்ற அம்மாவின் அரியண்டத்துக்காகவே இப்பகொஞ்சநாளா அவளுடன் ஒட்டிக் கொண்டிருக்கும் ஒருசோடித் தோடு, அந்த முக்கால் பவுண் சிங்கப்பூர் செயின், ஒரு ராசிக் கல்லுவைத்த மோதிரம். எல்லாம் சேர்த்து என்ன ஒரு ரெண்டு பவுன் இருக்குமா..? 

***** 

தொடரும்..