15-03-2019, 11:01 AM
“வாசு என்மேலே உனக்கு அவ்வளவு அன்பா?" என்றாள்.
“அய்யோ இது என் கடமைம்மா. என்னாச்சு" என்றேன் உண்மையான அக்கறையுடன். எழுந்து திரும்பி காண்பித்தாள். அவள் பிட்டம் நன்றாக கன்றி போய் இருந்தது. அந்த இடமே செக்கசெவேல் என்று இருந்தது, ஏகப்பட்ட ரத்தக்கறை. மெல்ல டவலால் அந்த இடத்தை ஒற்றி எடுத்தேன்.
“வாசு. உன்னை விட்டா எனக்கு வேறு யாரு இருக்காங்க. உட்காரு" என்றாள். நான் அவளருகில் அமர்ந்தேன்.
“சங்கரன் இன்னிக்கு குடிச்சிட்டு வந்தான். வந்ததும் அது வேணும்னான்"
நான் அமைதியாக இருந்தேன்.
“உனக்குதான் தெரியுமே என்ன நடந்திருக்கும்னு. ராஸ்கல் நீதான் ஒரு தடவை பார்த்தயே?" என்றாள். என் முகம் மாறியது.
“நான் சொல்லிக்காமிக்கல வாசு” என்று என்னருகில் வந்தாள். அவள் உடல் என் உடல் மேல் பட்டது.
“என்னை அவன் முன்னால் குனிய சொன்னான். நான் மறுத்தேன்"
“ஏம்மா?" என்றேன்.
பெருமூச்சு விட்டாள்.
“என்னத்த சொல்ல. ஆம்பளையா முன்னால் பண்ணுன்னு சொன்னேன். ஆனா அவன் கேக்கல” என்று காரி துப்பினாள். நான் அமைதியாக இருந்தேன்.
“வாசு. உனக்கு தெரியுமா? அவன் சகவாசமே சரியில்லை.”
நான் அதிர்ந்தேன். இதெல்லாம் இவர்களுக்கு தெரியாது என்றெல்லவா நினைத்தேன்.
“எனக்கு எல்லாம் தெரியும் வாசு. இந்த ஊருக்கே தெரியும். அவன் குறையை மறைக்கத்தான் அவன் இவ்வளவு நாடகம். இன்னிக்கு குடிச்சிருந்தான், அதனால் இன்னிக்கு அவன் வெறி தாங்க முடியல. அதான்" என்று அம்மா விசும்ப ஆரம்பித்தாள்.
“சரிம்மா. அவன் திரும்பி வந்தாலும் வருவான்" என்று எழுந்திருக்க முயன்றேன்.
“வாசு. இப்போ என்னை நீ நிர்வாணமா பாத்துட்ட. இனிமேல் எனக்கு சங்கரன் மேலே எந்த பிடிப்பும் கிடையாது. எல்லாம் நீதாம் இனிமேல். என் உடம்பை நீ எடுத்துக்க" என்று அம்மா சொன்னாள்.
“அம்மா. உன்ன நினைச்சி கையடிச்சேன், , நீ குளிக்கும்போது பார்த்தேன். சங்கரன் உன்னை பண்ணும்போதுகூட பார்த்தேன். ஒரே ஒரு முறை என்று எப்படியெல்லாமோ ஏங்கி இருக்கேன். ஆனால் இப்போ வேணாம்மா. நீ கஷ்டபடும் இந்த நேரத்தை உபயோகித்து நான் எதுவும் செய்ய விரும்பல்ல"
“இப்பதான் எனக்கு எல்லாம் புரியுது வாசு. இதுக்கு முன்னாடி உன்ன சரியா புரிஞ்சுக்கல" என்று என் கையை பிடித்துக் கொண்டு படுத்துக் கொண்டு இருந்தாள். வெளியே மழை அதிகமானது. எங்கு பார்த்தாலும் இடி. மின்னல். என் மனம் ஒருவேளை சங்கரன் திரும்பி வருவானோ? என்று இருந்தது.
“அய்யோ இது என் கடமைம்மா. என்னாச்சு" என்றேன் உண்மையான அக்கறையுடன். எழுந்து திரும்பி காண்பித்தாள். அவள் பிட்டம் நன்றாக கன்றி போய் இருந்தது. அந்த இடமே செக்கசெவேல் என்று இருந்தது, ஏகப்பட்ட ரத்தக்கறை. மெல்ல டவலால் அந்த இடத்தை ஒற்றி எடுத்தேன்.
“வாசு. உன்னை விட்டா எனக்கு வேறு யாரு இருக்காங்க. உட்காரு" என்றாள். நான் அவளருகில் அமர்ந்தேன்.
“சங்கரன் இன்னிக்கு குடிச்சிட்டு வந்தான். வந்ததும் அது வேணும்னான்"
நான் அமைதியாக இருந்தேன்.
“உனக்குதான் தெரியுமே என்ன நடந்திருக்கும்னு. ராஸ்கல் நீதான் ஒரு தடவை பார்த்தயே?" என்றாள். என் முகம் மாறியது.
“நான் சொல்லிக்காமிக்கல வாசு” என்று என்னருகில் வந்தாள். அவள் உடல் என் உடல் மேல் பட்டது.
“என்னை அவன் முன்னால் குனிய சொன்னான். நான் மறுத்தேன்"
“ஏம்மா?" என்றேன்.
பெருமூச்சு விட்டாள்.
“என்னத்த சொல்ல. ஆம்பளையா முன்னால் பண்ணுன்னு சொன்னேன். ஆனா அவன் கேக்கல” என்று காரி துப்பினாள். நான் அமைதியாக இருந்தேன்.
“வாசு. உனக்கு தெரியுமா? அவன் சகவாசமே சரியில்லை.”
நான் அதிர்ந்தேன். இதெல்லாம் இவர்களுக்கு தெரியாது என்றெல்லவா நினைத்தேன்.
“எனக்கு எல்லாம் தெரியும் வாசு. இந்த ஊருக்கே தெரியும். அவன் குறையை மறைக்கத்தான் அவன் இவ்வளவு நாடகம். இன்னிக்கு குடிச்சிருந்தான், அதனால் இன்னிக்கு அவன் வெறி தாங்க முடியல. அதான்" என்று அம்மா விசும்ப ஆரம்பித்தாள்.
“சரிம்மா. அவன் திரும்பி வந்தாலும் வருவான்" என்று எழுந்திருக்க முயன்றேன்.
“வாசு. இப்போ என்னை நீ நிர்வாணமா பாத்துட்ட. இனிமேல் எனக்கு சங்கரன் மேலே எந்த பிடிப்பும் கிடையாது. எல்லாம் நீதாம் இனிமேல். என் உடம்பை நீ எடுத்துக்க" என்று அம்மா சொன்னாள்.
“அம்மா. உன்ன நினைச்சி கையடிச்சேன், , நீ குளிக்கும்போது பார்த்தேன். சங்கரன் உன்னை பண்ணும்போதுகூட பார்த்தேன். ஒரே ஒரு முறை என்று எப்படியெல்லாமோ ஏங்கி இருக்கேன். ஆனால் இப்போ வேணாம்மா. நீ கஷ்டபடும் இந்த நேரத்தை உபயோகித்து நான் எதுவும் செய்ய விரும்பல்ல"
“இப்பதான் எனக்கு எல்லாம் புரியுது வாசு. இதுக்கு முன்னாடி உன்ன சரியா புரிஞ்சுக்கல" என்று என் கையை பிடித்துக் கொண்டு படுத்துக் கொண்டு இருந்தாள். வெளியே மழை அதிகமானது. எங்கு பார்த்தாலும் இடி. மின்னல். என் மனம் ஒருவேளை சங்கரன் திரும்பி வருவானோ? என்று இருந்தது.