22-10-2020, 07:53 AM
(This post was last modified: 22-10-2020, 07:59 AM by Black Mask VILLIAN. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
வழிநெடுவே தனக்கு தெரிந்த M.P மூலம் பெசி தனக்கு உதம்படி கேட்க்க, அவரும் கடைசியில் ஒப்பு கொண்டார்….. அதன் பின் தனது I.G-க்கும் தகவல் சொல்ல அவரும் உடனே அதற்கு ஏற்ப்பாடு செய்வதாய் கூறினார்…. அவள் இதாய் என்னிடம் கூறும் போது அமைதியாய் இருக்கும் இந்தப்பெண்ணுக்கு தான் உதவ எத்தனை பேர் முன் வருகின்றனர், அப்படியானால் உண்மையில் இவள் யார் என்ற யோசனை சற்று நேரம் என் நெஞ்சை அரித்தாலும் அதன்பின் அவள் சகஜமாக என்னுடன் பேசி வந்ததால் அனத்தையும் மறந்து கார் ஓட்டுவதிலே கவனம் செலுத்தினேன்….
குழந்தைக்கு ஏற்கனவே தனக்கு ஊறியிருந்த பாலினை கரந்து கொடுத்து வந்ததாகவும் சொன்னாள்….. அவள் அப்படி கூறும் போது அவள் கண்ணில் ஒரு மின்னல் வெட்டியது, அதை கண்டு நானும் குறும்பு புன்னகை வீசினேன்….. அப்படியே நேரம் சென்றது….. சில இடங்களில் நின்று கொண்டு காஃபி, டிஃபன் முடித்து கொண்டோம், வழியில் எங்களை வழி நிறுத்திய செக் போஸ்ட்-களில் அவளது அடையாள அட்டை காமித்து முன்னேறி சென்றோம்…..
பாதி வழி கடந்திருக்கும் போது அப்பா ஃபோன் செய்தார்….. அத்தை, மாமா எல்லா உடமைகளையும் பேக் செய்துவிட்டதாகவும், நாங்கள் போனதும் கிளம்பிவிட வேண்டியது தான் பாக்கி எனவும் கூறினார்… கார்த்திகாவோ அப்பாவிடம் தன் குழந்தையை பற்றி விசாரித்தாள், என்ன இருந்தாலும் தாயுள்ளம் அல்லவா???.... நாங்கள் சென்னைக்குள் நுழைந்த போது மணி நள்ளிரவை தாண்டியிருந்தது, எனக்கோ கண்கள் இரண்டும் தூக்கத்திற்கு ஏங்க, என்னை நானே சமாதானம் செய்து 10 நிமிடத்திற்கு ஒருமுறை இரவுநேர விடுதிகளில் டீ அருந்தி கொண்டே பயணம் தொடர்ந்தேன்…… கார்த்திகாவோ ஏற்கனவே நித்திரையில் ஆழ்ந்திருக்க அவளுக்கு எந்த தொந்தரவும் வராதவாறு பார்த்து கொண்டேன்…. அடுத்த 1 மணி நேரத்தில் அத்தை வீட்டை அடைந்தோம்….
கார்த்திகவை எழுப்ப அவளோ அத்தையின் தோளில் சாய்ந்து கோண்டு அவர்களோடு சென்றுவிட்டாள்… மாமா என்னிடம் பயணம் குறித்து பேசியபடி வர, நான் மேலே அக்கா வீட்டில் தூங்குவதாக கூறி மேலேறி வந்தேன்….. மெத்தையில் விழுந்தது தான் ஞாபகம், அதன்பின் காலையில் யாரோ தட்ட தான் லேசாக விழித்தேன்… விழித்து பார்க்க பக்கத்தில் ப்ரீத்தி மங்களகரமாக காஃபியுடனும், முகம் முழுவதும் வெக்கத்துடனும் இருப்பதை உணர்ந்தேன்… நல்ல தூக்க கலக்கத்தில் இருந்த எனக்கு இன்னும் தூக்கம் மட்டுமே ஒரே தேவையாக இருந்தது….. இதனை அவளும் உணர்ந்திருப்பால் போலும், சூடான காஃபியை பக்கத்தில் வைத்து விட்டு என் இதழோடு இதழ் சேர்த்து மென் முத்தம் கொடுத்து என்னுடனே படுத்து கொண்டாள்… நானும் அவள் உடல் தந்த கதகதப்புடன் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்து போனேன்…. மதியம் எழுந்து வெளியில் வர, சிந்து மாடியில் துணி காயப்போட வந்தாள், அவளை பார்த்த நான்,
‘ஹாய்…’ சொல்ல
‘ஹாய் டா….. எப்போ வந்த????’
‘நைட் தான்….’
‘ஓ…. அக்கா எப்டி இருக்கா??, அவ கூட இஉர்ந்த ப்ராப்ளம்லாம் சால்வ் பண்ணிட்டியா???’ என்றாள் துணி காயப்போட்டவாறே
‘ஆமா….. எல்லாரும் ஹேப்பி….’ என்றேன் சின்ன ஸ்மைலுடன்
‘ஓகே….’
‘சொல்லுங்க அப்றம்…..’
‘ஹான்… உனக்கு மேனேஜ்மெண்ட்ல இஉர்ந்து ஒரு நியூஸ் டா….’ என்றாள்
‘என்னது???’
‘இல்ல… பொதுவா ஈவன் செமஸ்டர் தான் இந்த ட்ரான்ஸ்பர் பண்ணுவாங்கலாம்…. உன் மாமா ஏதோ அவங்களுக்கு தெரிஞ்சதனால தான் நீ படிச்ச காலேஜ்ல பேசி உன்ன இங்க சேத்துகிட்டாங்கலாம்….’
‘அதுக்கு,,…’
‘அதனால நீ இப்போ யூனிவர்சிட்டி ரெக்கார்ட் படி இன்னும் அந்த காலேஜ்ல தான் பைட்க்குரியான், அதனால இந்த செமஸ்ட்டர அங்க தான் எழுதியாகனும்..’
‘எங்ககு அங்க போக இஷ்ட்டம் இல்ல… நான் எக்ஸாம் எழுதல….’ என்றேன்
‘அப்போ டீ-ஃபார் தான்…. அடுத்த 1 வருஷம் வேஸ்ட்டா போகும் பரவால்லையா…’ என்றவள் சிரித்தாள்
‘ஈஈஈ…. வந்ததும் வராததுமா கடுப்படிக்காத சிந்து,,…’ என்றேன்
‘டேய்… சும்மா போய் எழுது, அங்க உனக்கு எந்த ப்ரச்சனையும் வராது….. அடுத்த செமஸ்ட்டர்ல இருந்து நீ இங்கயே எக்ஸாம் எழுதிக்கலாம்ல…’என்றாள்
‘அதோட உனக்கு இதுல பெனிஃப்ட் தான் அதிகம்…’என்றவள் என் கண்ணை பார்த்து குறும்பாய் சிரித்தாள்
‘அப்டி என்ன பெனிஃபிட்???’ஏன்றேன், மெல்ல கிட்ட வந்து அந்த பக்கம் நின்று அக்கம் பக்கம் பார்த்தாள்
‘உன் மூலமா உன் அக்கா உண்டாயிட்டாளாமே, அதனால அவ இனி இங்க வரமாட்டாலாம்… அப்போ நீ ஊருல இருந்தா அவள பாத்துக்க வசதியா இருக்கும்ல…’ என “கொள்…”ளென சிரித்தாள்
‘போடீ… இவள….’ என அவள் தலையில் தட்டினேன்
‘அதோட எங்ககும் பெனிஃபிட்டா இருக்கும்….’ என வெட்க்கினாள்
‘உனக்கென்ன???’
‘என் புருஷன் வராரு…, நீ இல்லினா எந்த டிஸ்டர்பன்ஸும் இல்லாம என் புருஷனோட இருப்பேன் பாரு….’ என சிரித்தாள்
‘அப்போ உன்ன நான் டிஸ்டர்ப் பண்ணுரேன்ல???’
‘அப்டி இல்லடா…. சும்மா சொன்னேன்…’ என கொஞ்சினாள்
‘அது…… ஆமா, எப்போ வராரு???’
‘டுமாரோ லேண்டிங்க்….’ என உர்ச்சாகமானாள்
‘ம்ம்ம்…. என்சய் பண்ணுங்க…. நாங்க கெளம்புறோம்…’ என்றே
‘நாங்கன்னா????’
‘அத்த, மாமா, ப்ரீத்தி…. எல்லாரும் தான்….’
‘எங்க??’
‘ஊருக்கு…. இனி எல்லாம் நார்மல் ஆனப்றம் தான் வருவோம்…’ என்றேன், அதனை கேட்டு சற்று சோகமானாள்
‘ம்ம்…’
‘உங்க தம்பி வரலியா???’
‘உன் சின்ன அத்தான் கூட தான் வரல, அத ஏன் கேக்கல???’
‘ம்ம்… சொல்லுங்க??’
‘உன் சின்ன அத்தானும், என் தம்பியும் ஒன்னா தான் இருக்கனுங்கலாம்…. எக்ஸாம் பாஸாயிட்டாங்கலாம், கூடிய சீக்கிரத்துல ட்ரையினிங்க் ஆரம்பிக்க போராங்கலாம்…. அதனால வரமாட்டாங்களாம்….‘
‘அப்படியா,…??’
‘ஆமா… ஏன் உனக்கு தெரியாதா???’
‘இல்ல…. இப்போ தான இங்க வரேன்…. அக்காக்கும் தெரிஞ்சிருக்காது, அவளுக்கு தெரிஞ்சிருந்தா சொல்லிருப்பால்ல…’
‘ஆமா, அவ தான் சண்டை போட்டு முறுக்கிட்டு போய்ட்டாளே….’ என்க
அப்போது கீழிருந்து ப்ரீத்தி கூப்பிடும் சத்தம் கேட்டு அத்தோடு பேச்சை நிறுத்தி “சரி வரேன்…. மறுபடி அவ்ந்து பண்ணிக்கலாம்…” என சிரித்தவாறு சொல்ல, “ம்ம்…. உம்மா….” என ஃப்லையிங்க் கிஸ் ஒன்றினை என்னை நோக்கி பறக்கவிட்டவள் திரும்பி போக, நானும் அதனை பிடித்து கீழே சென்றேன்… கீழே போனதும் சாப்பிட்டு விட்டு கிளம்புவது தான் என அத்தை சொல்ல, நானோ,
‘கார்த்திகா-க்கா அவங்க ஆஃபிஸ் போனும்னு சொன்னாங்க…’ என்றேன்
‘நான் எப்பவோ போய்ட்டு வந்த்ட்டேன்…’ என்றாள்
‘எப்போ???, ஏன் என்ன எழுப்பல??’ என்றேன்
‘நீ நல்லா தூங்குன, அதான் உன்ன டிஸ்டர்ப் பண்ண் வேணாம்னு விட்டுட்டேன்…’ என்றாள்
‘தூங்கு மூஞ்சி…’ என்றாள் ப்ரீத்தி
‘பாவம் டி, நைட் ஃபுல்லா தூங்காம நம்மல கூப்ட வந்திருக்கான் அவன போய் கிண்டல் பண்ர…’ என எனக்கு பரிந்து பேசினாள் அத்தை
‘என் அத்தான நான் கிண்டல் பண்ணுரேன், உங்களுக்கு என்ன…’ என பலிப்பு கமித்தாள்
‘ஹ்ம்… நான் ஒன்னும் சொல்லல தாயே,…’ என அத்தை விலகி கொண்டாள்
‘ஹ்ம்…. அது,…’ என காலரை தூக்கிவிட்டால் ப்ரீத்தி
‘எப்டி போனீங்க….’ என கார்த்திகாவை பார்த்து கெட்க்க
‘IG Sir-கிட்ட சொன்னேன், அவங்க ஆள் அனுப்பினாங்க…’
‘ம்ம்… சரி….’
அனைவரும் சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு கிளம்ப தயாரானோம்… அடுத்த 1 மணிநேரத்தில் அனைவரும் வீட்டை பூட்டிவிட்டு அக்கம்பக்கத்தில் பார்த்து கொள்ளுமாறு சொல்லிவிட்டு கிளம்பினோம்…. மீண்டும் எங்கள் ஊர அடையும் போது மணி இரவு 11 ஆகியிருந்தது… அப்பா ஏற்கனவே எங்கள் பண்ணை வீட்டை இவர்களுக்கென்று ரெடி பண்ண சொல்லியிருந்தார், அவர்களுக்காக அப்பாவும் அம்மாவும் காத்திருந்தனர்…. எல்லோரையும் அன்போடு வரவேற்று அவர்களோடே இரவு தங்குவதாக கூறினார்…. கார்த்திகா குழந்தியயையை கேட்க்க, “வீட்டுல தூங்குதுமா….” என்ற அப்பா “ண்ஹீங்க ரெண்டு பெரும் வீட்டுக்கு போங்க…” என்றார்,
“சீக்கிரம் நீங்களும் போய் ரெஸ்ட் எடுங்க மச்சான், நாளைக்கு காலையில உங்க ரெண்டு பேருக்கும் சர்ப்ரைஸ் காத்திருக்கு….” என்றார்
‘அது என்ன சர்ப்ரைஸ் மாப்ள???’ என்றார் மாமா
‘அத நாளைக்கு தெரிஞ்சிக்கோங்க…’ என முடித்து கொண்டார்
‘மருமகளே நீ மாடில இருக்க ரூம எடுத்துக்கோ….’
‘ம்ம்… சரி மாமா…’ என அவள் வீட்டினுள் புகுந்தவள் என்னை திரும்பி காதலோடு பார்க்க, நானும் காதல் கலந்த ஏக்க பார்வை ஒன்றினை உதிர்த்து அங்கிருந்து வீடு நோக்கினோம்
முற்றத்தில் காரைவிட்டு இறங்கி வீட்டினுள் போக கதவை திறக்க, அங்கு ஒரு சர்ப்ரஈஸ் எங்களுக்காய் காத்திருந்தது….
(அது என்னவா இருக்கும்னு யோசிச்சி சொல்லுங்க பார்ப்போம்…. அப்போ தான் அடுத்த பதிவு போடப்படும்….. அது தான் இந்த கதையின் கடைசி பதிவும் கூட….. )
தொடரும்….
குழந்தைக்கு ஏற்கனவே தனக்கு ஊறியிருந்த பாலினை கரந்து கொடுத்து வந்ததாகவும் சொன்னாள்….. அவள் அப்படி கூறும் போது அவள் கண்ணில் ஒரு மின்னல் வெட்டியது, அதை கண்டு நானும் குறும்பு புன்னகை வீசினேன்….. அப்படியே நேரம் சென்றது….. சில இடங்களில் நின்று கொண்டு காஃபி, டிஃபன் முடித்து கொண்டோம், வழியில் எங்களை வழி நிறுத்திய செக் போஸ்ட்-களில் அவளது அடையாள அட்டை காமித்து முன்னேறி சென்றோம்…..
பாதி வழி கடந்திருக்கும் போது அப்பா ஃபோன் செய்தார்….. அத்தை, மாமா எல்லா உடமைகளையும் பேக் செய்துவிட்டதாகவும், நாங்கள் போனதும் கிளம்பிவிட வேண்டியது தான் பாக்கி எனவும் கூறினார்… கார்த்திகாவோ அப்பாவிடம் தன் குழந்தையை பற்றி விசாரித்தாள், என்ன இருந்தாலும் தாயுள்ளம் அல்லவா???.... நாங்கள் சென்னைக்குள் நுழைந்த போது மணி நள்ளிரவை தாண்டியிருந்தது, எனக்கோ கண்கள் இரண்டும் தூக்கத்திற்கு ஏங்க, என்னை நானே சமாதானம் செய்து 10 நிமிடத்திற்கு ஒருமுறை இரவுநேர விடுதிகளில் டீ அருந்தி கொண்டே பயணம் தொடர்ந்தேன்…… கார்த்திகாவோ ஏற்கனவே நித்திரையில் ஆழ்ந்திருக்க அவளுக்கு எந்த தொந்தரவும் வராதவாறு பார்த்து கொண்டேன்…. அடுத்த 1 மணி நேரத்தில் அத்தை வீட்டை அடைந்தோம்….
கார்த்திகவை எழுப்ப அவளோ அத்தையின் தோளில் சாய்ந்து கோண்டு அவர்களோடு சென்றுவிட்டாள்… மாமா என்னிடம் பயணம் குறித்து பேசியபடி வர, நான் மேலே அக்கா வீட்டில் தூங்குவதாக கூறி மேலேறி வந்தேன்….. மெத்தையில் விழுந்தது தான் ஞாபகம், அதன்பின் காலையில் யாரோ தட்ட தான் லேசாக விழித்தேன்… விழித்து பார்க்க பக்கத்தில் ப்ரீத்தி மங்களகரமாக காஃபியுடனும், முகம் முழுவதும் வெக்கத்துடனும் இருப்பதை உணர்ந்தேன்… நல்ல தூக்க கலக்கத்தில் இருந்த எனக்கு இன்னும் தூக்கம் மட்டுமே ஒரே தேவையாக இருந்தது….. இதனை அவளும் உணர்ந்திருப்பால் போலும், சூடான காஃபியை பக்கத்தில் வைத்து விட்டு என் இதழோடு இதழ் சேர்த்து மென் முத்தம் கொடுத்து என்னுடனே படுத்து கொண்டாள்… நானும் அவள் உடல் தந்த கதகதப்புடன் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்து போனேன்…. மதியம் எழுந்து வெளியில் வர, சிந்து மாடியில் துணி காயப்போட வந்தாள், அவளை பார்த்த நான்,
‘ஹாய்…’ சொல்ல
‘ஹாய் டா….. எப்போ வந்த????’
‘நைட் தான்….’
‘ஓ…. அக்கா எப்டி இருக்கா??, அவ கூட இஉர்ந்த ப்ராப்ளம்லாம் சால்வ் பண்ணிட்டியா???’ என்றாள் துணி காயப்போட்டவாறே
‘ஆமா….. எல்லாரும் ஹேப்பி….’ என்றேன் சின்ன ஸ்மைலுடன்
‘ஓகே….’
‘சொல்லுங்க அப்றம்…..’
‘ஹான்… உனக்கு மேனேஜ்மெண்ட்ல இஉர்ந்து ஒரு நியூஸ் டா….’ என்றாள்
‘என்னது???’
‘இல்ல… பொதுவா ஈவன் செமஸ்டர் தான் இந்த ட்ரான்ஸ்பர் பண்ணுவாங்கலாம்…. உன் மாமா ஏதோ அவங்களுக்கு தெரிஞ்சதனால தான் நீ படிச்ச காலேஜ்ல பேசி உன்ன இங்க சேத்துகிட்டாங்கலாம்….’
‘அதுக்கு,,…’
‘அதனால நீ இப்போ யூனிவர்சிட்டி ரெக்கார்ட் படி இன்னும் அந்த காலேஜ்ல தான் பைட்க்குரியான், அதனால இந்த செமஸ்ட்டர அங்க தான் எழுதியாகனும்..’
‘எங்ககு அங்க போக இஷ்ட்டம் இல்ல… நான் எக்ஸாம் எழுதல….’ என்றேன்
‘அப்போ டீ-ஃபார் தான்…. அடுத்த 1 வருஷம் வேஸ்ட்டா போகும் பரவால்லையா…’ என்றவள் சிரித்தாள்
‘ஈஈஈ…. வந்ததும் வராததுமா கடுப்படிக்காத சிந்து,,…’ என்றேன்
‘டேய்… சும்மா போய் எழுது, அங்க உனக்கு எந்த ப்ரச்சனையும் வராது….. அடுத்த செமஸ்ட்டர்ல இருந்து நீ இங்கயே எக்ஸாம் எழுதிக்கலாம்ல…’என்றாள்
‘அதோட உனக்கு இதுல பெனிஃப்ட் தான் அதிகம்…’என்றவள் என் கண்ணை பார்த்து குறும்பாய் சிரித்தாள்
‘அப்டி என்ன பெனிஃபிட்???’ஏன்றேன், மெல்ல கிட்ட வந்து அந்த பக்கம் நின்று அக்கம் பக்கம் பார்த்தாள்
‘உன் மூலமா உன் அக்கா உண்டாயிட்டாளாமே, அதனால அவ இனி இங்க வரமாட்டாலாம்… அப்போ நீ ஊருல இருந்தா அவள பாத்துக்க வசதியா இருக்கும்ல…’ என “கொள்…”ளென சிரித்தாள்
‘போடீ… இவள….’ என அவள் தலையில் தட்டினேன்
‘அதோட எங்ககும் பெனிஃபிட்டா இருக்கும்….’ என வெட்க்கினாள்
‘உனக்கென்ன???’
‘என் புருஷன் வராரு…, நீ இல்லினா எந்த டிஸ்டர்பன்ஸும் இல்லாம என் புருஷனோட இருப்பேன் பாரு….’ என சிரித்தாள்
‘அப்போ உன்ன நான் டிஸ்டர்ப் பண்ணுரேன்ல???’
‘அப்டி இல்லடா…. சும்மா சொன்னேன்…’ என கொஞ்சினாள்
‘அது…… ஆமா, எப்போ வராரு???’
‘டுமாரோ லேண்டிங்க்….’ என உர்ச்சாகமானாள்
‘ம்ம்ம்…. என்சய் பண்ணுங்க…. நாங்க கெளம்புறோம்…’ என்றே
‘நாங்கன்னா????’
‘அத்த, மாமா, ப்ரீத்தி…. எல்லாரும் தான்….’
‘எங்க??’
‘ஊருக்கு…. இனி எல்லாம் நார்மல் ஆனப்றம் தான் வருவோம்…’ என்றேன், அதனை கேட்டு சற்று சோகமானாள்
‘ம்ம்…’
‘உங்க தம்பி வரலியா???’
‘உன் சின்ன அத்தான் கூட தான் வரல, அத ஏன் கேக்கல???’
‘ம்ம்… சொல்லுங்க??’
‘உன் சின்ன அத்தானும், என் தம்பியும் ஒன்னா தான் இருக்கனுங்கலாம்…. எக்ஸாம் பாஸாயிட்டாங்கலாம், கூடிய சீக்கிரத்துல ட்ரையினிங்க் ஆரம்பிக்க போராங்கலாம்…. அதனால வரமாட்டாங்களாம்….‘
‘அப்படியா,…??’
‘ஆமா… ஏன் உனக்கு தெரியாதா???’
‘இல்ல…. இப்போ தான இங்க வரேன்…. அக்காக்கும் தெரிஞ்சிருக்காது, அவளுக்கு தெரிஞ்சிருந்தா சொல்லிருப்பால்ல…’
‘ஆமா, அவ தான் சண்டை போட்டு முறுக்கிட்டு போய்ட்டாளே….’ என்க
அப்போது கீழிருந்து ப்ரீத்தி கூப்பிடும் சத்தம் கேட்டு அத்தோடு பேச்சை நிறுத்தி “சரி வரேன்…. மறுபடி அவ்ந்து பண்ணிக்கலாம்…” என சிரித்தவாறு சொல்ல, “ம்ம்…. உம்மா….” என ஃப்லையிங்க் கிஸ் ஒன்றினை என்னை நோக்கி பறக்கவிட்டவள் திரும்பி போக, நானும் அதனை பிடித்து கீழே சென்றேன்… கீழே போனதும் சாப்பிட்டு விட்டு கிளம்புவது தான் என அத்தை சொல்ல, நானோ,
‘கார்த்திகா-க்கா அவங்க ஆஃபிஸ் போனும்னு சொன்னாங்க…’ என்றேன்
‘நான் எப்பவோ போய்ட்டு வந்த்ட்டேன்…’ என்றாள்
‘எப்போ???, ஏன் என்ன எழுப்பல??’ என்றேன்
‘நீ நல்லா தூங்குன, அதான் உன்ன டிஸ்டர்ப் பண்ண் வேணாம்னு விட்டுட்டேன்…’ என்றாள்
‘தூங்கு மூஞ்சி…’ என்றாள் ப்ரீத்தி
‘பாவம் டி, நைட் ஃபுல்லா தூங்காம நம்மல கூப்ட வந்திருக்கான் அவன போய் கிண்டல் பண்ர…’ என எனக்கு பரிந்து பேசினாள் அத்தை
‘என் அத்தான நான் கிண்டல் பண்ணுரேன், உங்களுக்கு என்ன…’ என பலிப்பு கமித்தாள்
‘ஹ்ம்… நான் ஒன்னும் சொல்லல தாயே,…’ என அத்தை விலகி கொண்டாள்
‘ஹ்ம்…. அது,…’ என காலரை தூக்கிவிட்டால் ப்ரீத்தி
‘எப்டி போனீங்க….’ என கார்த்திகாவை பார்த்து கெட்க்க
‘IG Sir-கிட்ட சொன்னேன், அவங்க ஆள் அனுப்பினாங்க…’
‘ம்ம்… சரி….’
அனைவரும் சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு கிளம்ப தயாரானோம்… அடுத்த 1 மணிநேரத்தில் அனைவரும் வீட்டை பூட்டிவிட்டு அக்கம்பக்கத்தில் பார்த்து கொள்ளுமாறு சொல்லிவிட்டு கிளம்பினோம்…. மீண்டும் எங்கள் ஊர அடையும் போது மணி இரவு 11 ஆகியிருந்தது… அப்பா ஏற்கனவே எங்கள் பண்ணை வீட்டை இவர்களுக்கென்று ரெடி பண்ண சொல்லியிருந்தார், அவர்களுக்காக அப்பாவும் அம்மாவும் காத்திருந்தனர்…. எல்லோரையும் அன்போடு வரவேற்று அவர்களோடே இரவு தங்குவதாக கூறினார்…. கார்த்திகா குழந்தியயையை கேட்க்க, “வீட்டுல தூங்குதுமா….” என்ற அப்பா “ண்ஹீங்க ரெண்டு பெரும் வீட்டுக்கு போங்க…” என்றார்,
“சீக்கிரம் நீங்களும் போய் ரெஸ்ட் எடுங்க மச்சான், நாளைக்கு காலையில உங்க ரெண்டு பேருக்கும் சர்ப்ரைஸ் காத்திருக்கு….” என்றார்
‘அது என்ன சர்ப்ரைஸ் மாப்ள???’ என்றார் மாமா
‘அத நாளைக்கு தெரிஞ்சிக்கோங்க…’ என முடித்து கொண்டார்
‘மருமகளே நீ மாடில இருக்க ரூம எடுத்துக்கோ….’
‘ம்ம்… சரி மாமா…’ என அவள் வீட்டினுள் புகுந்தவள் என்னை திரும்பி காதலோடு பார்க்க, நானும் காதல் கலந்த ஏக்க பார்வை ஒன்றினை உதிர்த்து அங்கிருந்து வீடு நோக்கினோம்
முற்றத்தில் காரைவிட்டு இறங்கி வீட்டினுள் போக கதவை திறக்க, அங்கு ஒரு சர்ப்ரஈஸ் எங்களுக்காய் காத்திருந்தது….
(அது என்னவா இருக்கும்னு யோசிச்சி சொல்லுங்க பார்ப்போம்…. அப்போ தான் அடுத்த பதிவு போடப்படும்….. அது தான் இந்த கதையின் கடைசி பதிவும் கூட….. )
தொடரும்….