Incest mouni கதைகள்

[johnypowas]

அம்மாவும் சளைத்தவளில்லை - 7


அன்று முழுவதும் என் கனவில் அம்மாவே வந்தாள். மறுநாள் எப்படியும் அம்மாவை போட்டுவிட வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டேன். காலை எழுந்ததும் என் வீட்டில் விலாஸினி பேச்சுக்குரல் கேட்டது. விலாசினி மாமன் மகனுக்கு திருமணமாம். அதற்கு போக சங்கரனிடம் அனுமதி கேட்க வந்திருந்தாள். காரணம் சங்கரன் எங்கள் வீட்டிலிருந்தான். நான் படுக்கையில் எழுந்து உட்கார்ந்துக் கொண்டேன். விலாசினி குரல் கணீரென்று கேட்டது. தொண்டையும் பெருசு - புண்டையும் பெருசு.

“ஏங்க. என் மாமா பையனுக்கு கல்யாணம்னு பத்திரிகை வைச்சிருக்காங்க. நான் போகனும்" என்று குழைந்துக் கொண்டு இருந்தாள். அம்மாவும்

“ஏங்க நீங்களும் போயிட்டு வந்துடுங்க" என்று விலாஸினிக்கு ரெக்கமெண்டேஷன் செய்துக் கொண்டு இருந்தாள். அப்போ தனிமையில் அம்மாவுடன். என் மனம் உடனே காற்றில் பறந்தது.

“நான் எங்கேயும் நகர முடியாதுடி. அதுவும் ஒரு வாரம். கடையை ஒரு நாள் மூடினா நஷ்டம் வரும். விலாஸினி தனியா போகட்டும். அவ ஊரு கிட்டதானே” என்று உரக்க கத்திக் கொண்டு இருந்தான் சங்கரன்.

“நீங்க இல்லாம எப்படி கல்யாணத்தில் நான் மட்டும்" என்று விலூ இழுத்தாள்.

“என்னால முடியாதுடி. வேணும்னா வாசுவை கூட்டிட்டு போ" என்றான். என்னடா இது கொடுமை. இவன் ஒழிவான்னு பார்த்தா?

“வாசுக்கு காலேஜ் இருக்கில்ல. நீங்கதான் போகணும்" என்றாள் அம்மா. ஆஹா. அம்மா என் வலையில் சிக்கியாச்சு.

“என்னால் முடியாது விலூ நீ வாசுவை கூட்டிட்டு போ. நான் ஒரு நாள் விட்டு ஒரு நாள் உங்க ஊருக்கு வறேன்" என்று சங்கரன் முற்றுபுள்ளி வைத்தான். நான் வெளியே வந்தேன்.

“வாசு விலூ கூட அவங்க கிராமத்துக்கு போய்ட்டு வா" என்ற அம்மாவை ஏக்கமா பார்த்தேன். என்னருகில் வந்த அவள்

“போய்ட்டு வா? ரொம்ப வழியாதே. மாட்டிக்கப்போறோம்" என்று எனக்கு மட்டும் கேட்கும்படி சொல்லிவிட்டு சமையலறைக்குள்ளே போனாள். அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் நானும், விலாஸினியும் அவள் அம்மா வீட்டிற்கு செல்ல பஸ் பிடித்தோம். விலாஸினிக்கு அப்பா கிடையாது. அம்மா மட்டும்தான். விலாஸினி அம்மா தம்பிக்குதான் இந்த கல்யாணம். பஸ்ஸில் நான் விலாஸினி பக்கத்தில் உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டு இருந்தேன். அப்போது ஒரு பெண் கைக்குழந்தையுடன் வரவே விலாஸினி என்னை எழுந்திருக்க சொல்லும்போது விலாஸினியை பார்த்து முறைத்தேன். பின் என்னிடத்தில் அந்த பெண் உட்கார இருவரும் பேச ஆரம்பித்தார்கள். விலாஸினி எப்போதும் பேசிக் கொண்டு இருப்பாள். நான் அவர்கள் இருவரும் பேசிக் கொண்டு இருப்பதை கேட்டுக் கொண்டு இருந்தேன். விலாஸினியிடம் அவள் குழந்தை இருக்கா? என்று கேட்க விலாஸினி முகம் மாறுவதை கண்டேன். அதன் பிறகு விலாஸினி அந்த பெண்ணுடன் பேசவேயில்லை. இந்த சமுதாயத்தில் குழந்தை இல்லையென்றால் அவ்வளவாக மரியாதை இல்லை என்பதை நன்றாக தெரிந்துக் கொண்டேன். விலாஸினி வீட்டிற்கு சென்றோம். அவள் அம்மாதான் கதவை திறந்தாள். என்னை பார்த்ததுமே

“இவனை எதுக்கு கூட்டிட்டு வந்தே?" என்றதும் எனக்கு கோபம் வந்தது. விலாஸினியின் நிலமை தர்மசங்கடமானது. எனக்கு கோபம் ஏறியது.