மௌனி - பசங்க விளையாடிய கிரிக்கெட் மேட்ச்

[jayanair]

பசங்க விளையாடிய கிரிக்கெட் மேட்ச்


மௌனி கதை - பசங்க விளையாடிய கிரிக்கெட் மேட்ச்

எனக்கு கிரிக்கெட் விளையாட பிடிக்கும்! அதனால், நான் எப்படியாவது ஸ்கூல் டீமில் கிரிக்கெட் விளையாட முடிவு எடுத்தேன். நான் முடிவு எடுத்தால் போதுமா? செலக்ஷன் கமிட்டி, கேப்டன் முடிவு பண்ண வேண்டாமா? முடிவு அதே! என்னை செலக்ட் செய்யவில்லை. மாலை. 5 மணி இருக்கும். நான் உட்கார்ந்து என் நண்பர்கள் எல்லாரும் எங்கள் ஸ்கூல் கிரவுண்டில் கிரிக்கெட் மேட்ச் ப்ராக்டீஸ் செய்வதை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். நான் +2 படிக்கும் மாணவன். என் பெயர் ராஜு! கொஞ்சம் தங்கி, தங்கி படித்ததால் என் வயது 19 ஆகி விட்டது. நிச்சயம் எனக்கு டீமில் விளையாட வாய்ப்பு கிடைக்க போவதில்லை. நான் சோர்ந்த முகத்துடன் அவர்கள் விளையாடுவதை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். என்ன செய்வது! அவர்களுக்கு என் மேல் நம்பிக்கை இல்லை. நான் நன்றாக கிரிக்கெட் ஆட மாட்டேன் என்பது அவர்கள் அபிப்ராயம். அதனால் நான் நிச்சயம் எங்கள் ஸ்கூலுக்காக விளையாடக் கூடாது என்பது அவர்கள் விருப்பம். முக்கியமாக கேப்டன் சேகர். ஒரு 7 பேர் மட்டும் விளையாடிக் கொண்டு இருந்தார்கள். மற்றவர்கள் இன்று பள்ளிக்கே வரவில்லை. நாளை ஞாயிற்றுக்கிழமை. இதே கிரவுண்டில் பக்கத்து பள்ளியுடன் மேட்ச் இருக்கிறது. அப்போது,

“யப்பா! என்ன ஃபிகருடா” என்று மைக்கேல் கத்தவே நான் திரும்பி பார்த்தேன். மைக்கேல் கத்துவதை பார்த்ததும் எல்லாரும் அவன் கத்தும் இடத்தை பார்த்தார்கள். நானும் பார்த்தேன். அந்த இடத்தில் கையில் கார் கீயை சுற்றிக் கொண்டு வருவது என் அம்மா! என்னை வீட்டிற்கு அழைத்து போக வந்து இருந்தார்கள். அம்மா பேரு ரேகா. 40 வயது. டாக்டர். சொந்தமாக க்ளினிக் வைத்துக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். டாக்டராக இல்லாமல் இருந்தால் நல்ல நடிகையாக ஆகி இருப்பார்கள். நல்ல அழகி! அப்பா சின்ன வயசிலேயே காலமாகி விட்டார்கள். எனவே வீட்டில் நானும், அம்மா மட்டும் தான்!

“யப்பா! நல்லா ஹாட்டா இருக்காடா! இது போல ஃபிகரை நான் பார்த்ததே இல்லை!” என்றான் என் நண்பர் கோபி. இப்படி அவர்கள் பேசிக் கொண்டு இருக்கும்போது, என் அம்மா கருப்பு நிற ஸ்லீவ்லெஸ் ரவிக்கைகளுடன் பொருந்திய அடர் நீல நிற சேலையில் என் அம்மா நடந்து வந்து கொண்டு இருந்தாள் மெதுவாக. அம்மாவின் பெல்ட் மணிக்கட்டு கடிகாரம் அவளை மிகவும் கவர்ச்சியாக தோற்றமளிக்க வைத்தது. என் அம்மாவின் கவர்ச்சியான உடலுக்காக ஏங்குகிற இவர்களெல்லாம் பார்க்கும் போது ஏதோ எனக்கு சந்தோஷம். அப்படியே அம்மா தென்னிந்திய கேரக்டர் ஆர்ட்டிஸ்ட் ரம்யா கிருஷ்ணனை போல இருந்தது. இந்த 40 வயதிலும் அம்மா கவர்ச்சியாகத் தெரிகிறாள். எல்லா ஆண்களும் என் அம்மாவின் கவர்ச்சியில் க்ளீன் போல்ட் ஆக வீழ்ந்து கொண்டிருந்த போது,

"ஏய் அது என் அம்மா" என்று நான் சொன்னேன்.

உடனே, சேட்டன்

“மன்னிக்கனும் ராஜு! அவள் உங்கள் அம்மா என்றே எனக்குத் தெரியவில்லை, ஆனால் அவள் உனக்கு அம்மாவா இருந்தா, ராஜு, நீ மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி" என்றான். அருண், என்னைப் போல உயரமாக இருந்த இன்னொரு பையன்.

“ராஜு, இதை நான் உங்களிடம் கேட்டால் மோசமாக என்னை நினைக்காதே. அவளை வீட்டில் நிர்வாணமாக பார்த்து இருக்கியா?” என்றான். அப்படி சொல்லும்போது அவன் கை அவன் பேண்ட் மீது இருப்பதை பார்த்தேன், அவன் தனது கிரிக்கெட் சீருடை மேல் இருக்கும் அவன் சாமான் லேசாக விறைத்துக் கொண்டு இருந்ததை பார்த்தேன். பேசிக் கொண்டே லேசாக தன் சாமானை தேய்த்துக் கொண்டான்.

“ஆமாம், சில! ஆனா, என் அம்மா போல யாரும் போல கவர்ச்சியாக இல்லை என்று நான் பந்தயம் கட்டறேன்" என்று நான் பெருமையுடன் சொன்னேன்.

“நீ ரொம்ப லக்கிடா. அதிர்ஷ்டசாலி” என்று வேறு யாரோ ஒரு பையன் சொன்னான். அவன் பேர் மைக்கேல். அவனும் தன் சாமானை லேசாக தேய்த்துக் கொண்டு இருப்பதை பார்த்தேன். மைக்கேல் மட்டும் இல்லை, மற்ற சிலரும் தங்கள் சாமானை தேய்த்துக் கொண்டிருப்பதை நான் கவனித்தேன். அப்போது மைக்கேல்

“அந்த டார்க் நீல புடவையும், மேட்சிங்காக இருக்கும் ப்ளவுஸும் செமயா இருக்கு! இது உங்கம்மாவை மேலும் செக்ஸியா ஆக்குது. அதுவும் அந்த கருப்பு பெல்ட் கை வாட்ச் இன்னும் செக்ஸியா காட்டுது. ஸாரி மச்சி! என்னை தப்பா நினிக்காதே. நான் என் மனசில் பட்டதை சொன்னேன்” என்று சொன்னான்.

“பரவாயில்லடா” என்றேன். ஆனால், மனசில் அடப்பாவிகளா. இப்படி ரசிக்கறீங்களே என்று நினைத்துக் கொண்டேன். ஆனால், மனதில் எனக்கும் ஏனோ ஒரு கவர்ச்சி ஏற்பட்டதை என்னால் மறைக்க முடியவில்லை. எனக்கும் ஏனோ மனதில் போதை ஏறியது. ஏனோ, இன்று அம்மா இன்னும் அழகாக இருப்பதை போல பட்டது!அம்மா என்னை நோக்கி வந்துக் கொண்டு இருந்தாள். இப்படி என் நண்பர்கள் பார்வையும் அம்மா மேல் வீழ்ந்து கொண்டிருந்தபோது, முதல் முறையாக எங்கள் ஸ்கூல் கேப்டன் சேகர்

“என்ன இடுப்புடா சாமி” என்று தன் வாயை திறந்தான். நான் அவனை பார்த்தேன். இந்த கதையின் ஹீரோ இவந்தான். அவன் என்னை பார்த்தான். நானும் அவனையே பார்த்தேன்.

“ராஜு! நீ இந்த ஸ்கூலுக்காக மேட்சில் விளையாடறயா?” என்று கேட்டான் சேகர்.

“ஆமா சேகர்” என்றேன்.

“சரி! நீ இப்போது எங்களுடன் ஒரு ப்ரேக்டீஸ் மேட்ச் விளையாடினால், நான் உனக்கு ஒரு வாய்ப்பு கொடுக்கறேன்” என்றான். எதுக்கோ அடி போடறான் என்று புரிந்தது.

“ஆனா, சேன்ஸ் கிடைச்சா, நான் ஸ்கூல் பெயரை கெடுப்பேன் என்று யாரோ சொன்னாங்க என்று கேள்விப்பட்டேன்” என்றேன்.

“சேச்சே! நான் அப்படி சொன்னேனா?” என்று சேகர் சொல்லும்போது, அம்மா எங்களை வேகமாக நெருங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

“மச்சி! உனக்கு சேன்ஸ் மட்டுமில்லை. நீதான் நாளைக்கு மேட்சில் அணியின் துணை கேப்டன், ஓகேவா?” என்றான் சேகர். என்னால் நம்பவே முடியவில்லை.

“அப்படியா?”

“ம்ம்ம், ஆனால் இன்னிக்கு ப்ராக்டீஸ் மேட்சில் நீ விளையாடனும். நீ மட்டும் இல்லை. உங்க அம்மாவும்” என்றான் சேகர். ஓ! எதுக்கோ அடி போடறான் என்று புரிந்தது.

“அது எப்படி. ஓக்கே. ஆனா, ஒரு போட்டி மட்டும் தான் சரியா?" என்று நான் கட்டளை தொனியில் சொன்னேன்.

“எங்களுடன் ஒரு போட்டிதான். அதுக்கு மேல வேணாம். நான் சத்தியம் செய்கிறேன்," என்று சேகர் சொன்னான்.

“ஓக்கே” என்றேன்.

“அப்போ டீல்” என்றான். நான் அவர்களுக்கு ஒரு கட்டை விரலைக் காட்டினேன். என்னைத் தவிர அனைத்து தோழர்களும் உற்சாகத்தில் குதித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

“அப்படின்னா, இங்கே ஒரு திட்டம் உள்ளது, என் அம்மா இங்கு வந்தவுடன், நீ எனக்கு விளையாட ஒரு வாய்ப்பை வழங்க தயாராக இல்லை என்பது போல் நான் செயல்படுவேன். மற்றும் நீங்கள் என் அம்மாவிடம், அவங்களும் ஒரு போட்டியில் மட்டும் விளையாடினால், எனக்கு ஒரு சேன்ஸ் கொடுப்பீங்கன்னு சொல்லுங்க” என்றேன்.

“நிச்சயமாக," என்று மைக்கேல் சொன்னான்.

“வந்துட்டா, கனவுக்கன்னி” என்று சேகர் சொன்னவுடன், அந்த வார்த்தை என்னை மேலும் சூடாக்கியது. அந்த வார்த்தையை எனக்கு முன்னால் பயன்படுத்தியதற்காக பற்களைக் கடித்த சேகரை பார்த்து நான் உண்மையில் சிரித்தேன். என் அம்மா அப்போது என்னிடம் நடந்து வந்தாள். நான் அன்னியன் படத்தில் வரும் விக்ரமைப் போல, நான் கதாபாத்திரத்திலிருந்து மகிழ்ச்சியான முகத்திலிருந்து சோகமான முகத்துக்கு மாறினேன். என் அம்மா என்னைப் பார்த்து

“ராஜு! நீ ஏண்டா சோகமாக இருக்கே! ஏதாவது பிரச்சனையா?” என்று என் முகத்தைப் பிடித்து மேலே தூக்கி கேட்டாள், ஆனால் தொடர்ந்து வருத்தப்பட்டாள்.

“அம்மா, எங்க ஸ்கூல் கேப்டன் எனக்கு டீமில் இடமில்லைன்னு சொல்றான்” என்று நான் சேகரை சுட்டிக்காட்டி சொன்னேன். என் அம்மா இன்னும் என் முகத்தை பிடித்துக் கொண்டு சேகரை நோக்கிப் பார்த்தாள்.

“நான் ஸ்கூல் டீமில் விளையாட விரும்புறேம்மா. ஸ்கூலுக்காக நான் எவ்வளவு விளையாட விரும்புறேன்னு உனக்கே தெரியும்?” என்று சொன்னேன். நானும் என் அம்மாவும் சம உயரத்தில் இருக்கிறோம், மற்றவர்களும் இருந்தார்கள். என் கைகளை என் அம்மாவின் இடுப்பில் சுற்றிக் கொண்டு, நான் லேசாக அழுவதை போல நடித்தேன், அவளது தோள்பட்டைக்கும் கழுத்துக்கும் இடையில் என் முகத்தை புதைத்தேன். நான் என் அம்மாவை இறுக்கமாக அணைத்துக் கொண்டேன். அவளது உடம்பில் என் உடம்பால் லேசாக நசுக்கினேன்.

“அழாதேடா. நான் உங்கள் பி. டி மாஸ்டர்கிட்டே பேசுறேன். உனக்கு ஒர் வாய்ப்பு பெற முயற்சிப்பேன்" என்று அம்மா கூறினாள். நான் என் அம்மாவை கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டிருக்கும் போது, பொறாமையால் என் நண்பர்கள் துடிப்பதை பார்க்க முடிந்தது. நான் மெதுவாக என் கைகளை அவள் தோளின் மீது வைத்து, அதை மெதுவாக கசக்கி

“அம்மா, இது பி. டி. மாஸ்டரைப் பற்றியது அல்ல, பி. டி. மாஸ்டர் எல்லா உரிமையும் இந்த சேகருக்கு அதிகாரம் அளித்துள்ளார், எனக்கு ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்குமா இல்லையா என்பதை சேகரால் மட்டுமே தீர்மானிக்க முடியும்," என்று கிசுகிசுத்தேன். என் கைகள் என் அம்மாவின் தோளின் மீது இருந்த போதும், தோழர்கள் இன்னமும் ரொமாண்டிக் மூடில் இருப்பது தெரிந்தது.

“கவலைப்பட வேண்டாம்டா, இந்த மேட்டரை நான் பாத்துக்கறேன். சேகர் யார்?" என் கன்னங்களில் இருந்து கண்ணீரைத் துடைத்துக் கொண்டு என் அம்மா கேட்டாள்.

“அதோ அம்மா. அவன் தான்” என்று நான் உதட்டை கடித்துக் கொண்டிருந்த சேகரை சுட்டிக் காட்டினேன். அவள் திரும்பிய தருணம், எல்லோரும் தங்கள் கைகளை எடுத்தார்கள்.

“நண்பர்களே, இங்கே சேகர் யார்?" அம்மா முகத்தில் புன்னகையுடன் கேட்டார்.

“இட்ஸ் மீ ஆண்ட்டி" சேகர் கையை உயர்த்தி சொன்னான்.

“ஹாய் சேகர், நான் ராஜு அம்மா" என்று அவன் கை குலுக்க, தன் வலது கையை நீட்டினாள். சேகர் உடனடியாக அவளது வலது கையால் அவளது கையைப் பிடித்தான்,

“ஹாய் ஆண்ட்டி” என்றான். அவன் இன்னும் என் அம்மாவின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தான்.

“சேகர், நான் உன்னிடம் ஒரு வார்த்தை சொல்லலாமா?" என்று அம்மா கிசிகிசுப்பாக கேட்டாள்.

“நிச்சயமாக," என்று சேகர் சொல்ல, என் அம்மாவும் சேகரும் ஒரு மூலையில் சென்றார்கள், நானும் அவர்களைப் பின்தொடர்ந்தேன். சேகரின் கையைப் பிடித்து அம்மா

“நீ எப்படி இருக்கே சேகர் செல்லம்? நீ நன்றாகப் படிக்கிறாய் என்று நம்புகிறேன்" என்று என் அம்மா ஏதோ காலங்காலமாக சேகரை தெரிந்தவள் போல பேசினாள். என் அம்மா அவனை செல்லம் என்று அழைப்பதைக் கேட்டு சேகர் மகிழ்ச்சியடைந்தான் என்று நான் சொல்ல தேவையில்லை. எனக்கு அது மேலும் கிக்கை கொடுத்தது. அம்மா சேகரிடம் தன் கையை நீட்டி கேட்டதும், சேகர் வேகமாக என் அம்மாவின் கையை பிடித்துக் கொண்டான். கையை விடவேயில்லை. என் அம்மா உரையாடலைத் தொடர்ந்தாள். பின்னால் இருந்து ஒரு சத்தம் திரும்பி வந்தது, நான் பார்க்க திரும்பியபோது, அது எங்கள் ஸ்கூல் செக்யூரிட்டி அந்தோணி. ஆண்டனி தனது காக்கி சீருடையில் உயரமாக இருந்தான். அவன் ஒரு எக்ஸ் மிலிட்டரி ஆள். அவன் என் வகுப்பு தோழர்களுடன் வாக்குவாதத்தில் இருந்தான். அவர் எங்கள் வகுப்பு தோழர்களுக்கு எதிராக குரல் எழுப்பத் தொடங்கினார். அங்கே மத்த பசங்க எல்லாரும் அந்தோணியிடம் சண்டை வளர்த்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். நான் சேகரிடம் என் கவனத்தை திருப்பினேன்.

“என்ன சொல்றே சேகர்” என்றாள் அம்மா. ஏதோ சேகர் அவளிடம் கிசுகிசுப்பதை உணர முடிந்ததுஎன்னை பார்த்தாள் இப்போது!

“உனக்கு ஓக்கேவா ராஜு!” என்றாள் அம்மா!

“என்னம்மா”

“சேகரிடம் பேசினேன். நானும் ப்ராக்டீஸ் மேட்சில் கலந்துகிட்டா, உனக்கும் ஒரு சேன்ஸ் தரானாம். நீ ப்ராக்டீஸ் மேட்சில் நல்லா விளையாடினால், நாளைக்கு மேட்சில் உனக்கு சேன்ஸ். ஓக்கேவா” என்றாள்.

“ம்ம்ம்”

“சேகர் சொல்றான். நான் ஒரு டீமில் சேர்ந்து விளையாடனுமாம். அந்த டீம் ஜெயித்தால், உனக்கு சேன்ஸ் ஓக்கேவா” என்றாள்.

“ம்ம்ம். ஆனா, உனக்கு கிரிக்கெட் விளையாட தெரியுமா? நீ மேட்ச் பார்த்து இருக்கே. ஆனா, விளையாடி இருக்கியா?” என்றேன் சந்தேகத்துடன்!

“ம்ம்ம் நான் காலேஜில் விளையாடி இருக்கேன். உன் அப்பா உன்னிடம் சொல்லலயா? ம்ம் எப்படி கேட்டு இருப்பே. அவர்தான் நீ சின்ன பையனா இருக்கும்போதே போயிட்டாரே” என்று அம்மா சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள். நானும் பதிலுக்கு சிரித்தேன்.

“இல்லேம்மா. சரி, சேகர் எப்படி ஒத்துகிட்டான்” என்றேன்.

“சேகர் நல்ல பையண்டா! பாரு. நான் சொன்னவுடனே, அவனும் இந்த டீலுக்கு வந்துட்டான். சேகர் ரொம்ப ஸ்வீட் பையன்” என்று அம்மா சிரித்துக் கொண்டே தன் கையால் சேகர் தலையை கலைத்துக் கொண்டு இருந்தாள். அவனும் லேசாக சிரித்துக் கொண்டு இருந்தான்.

“இந்த ப்ராக்டீஸ் மேட்சை சீரியஸா எடுத்துக்க. இந்த போட்டியில் வெற்றிபெற்று பள்ளி அணியில் இடம் பெற முயற்சி செய் ராஜு” என்று சொல்லிக் கொண்டே அம்மா என் முகத்தைப் பிடித்துக் கொண்டாள். நான் ஆம் என்று தலையசைத்து என் அம்மாவைப் பார்த்து சிரித்தேன்.

“ஒரு நியாயமான விளையாட்டை சரியாக விளையாடுவோம். இந்த போட்டியின் முடிவு என்னவாக இருந்தாலும், நாங்கள் நண்பர்களாக இருப்போம்?" என்றார் சேகர். என் அம்மா நிச்சயமாக என்று கூறி அவனை பார்த்து சிரித்தாள்.

“சரி. அப்ப டாஸ் போடலாமா” என்றான்.

“அதுக்கு முன்னாடி நான் எந்த டீம்” என்றாள் அம்மா!

“நீங்க எந்த டீமாக இருந்தாலும் ஓக்கே” என்றான் சேகர்.

“நான் நிச்சயாக உன் டீம் தான்” என்று அம்மா நான் எதிர்ப்பார்க்காத வண்ணம் சேகரை லேசாக அணைத்துக் கொண்டாள். இதை சேகரும் எதிர்பார்க்கவில்லை. மற்றவர்கள் எல்லாரும் இப்போது அந்தோணியிடம் சண்டை போட்டுக் கொண்டு இருந்ததால், நாங்கள் மூவரும் பேசுவதை யாரும் கவனிக்கவில்லை.

“என்னடா நடக்குது இங்கு. பசங்க என்னவோ ஆர்க்யூ பண்ணிட்டு இருக்காங்க” என்று அம்மா சேகரை லேசாக கட்டிக் கொண்டாள்.

“இப்போ நேரம் 5. 30 மணி இல்லையா ஆண்ட்டி. அந்தோணி ஏதாவது கலாட்டா பண்ணுவான். ஸ்கூல் கேட்டை க்ளோஸ் பண்ணனும்னு சொல்வான் போல. பசங்க ஏதாவது சமாதானம் செஞ்சிடுவாங்க. நிச்சயம் இன்னிக்கு ப்ராக்டீஸ் மேட்ச் இருக்கு. விளையாடிவீங்க இல்லே” என்று சேகர் சொல்ல, அம்மா

“நிச்சயமாக செல்லம்" என்று சேகரை கட்டிக் கொண்டாள். அவள் சேகரின் அதே உயரம். சேகர், என் அம்மாவின் ஸ்லீவ்லெஸ் கறுப்பு ரவிக்கை மீது கைகளை வைத்து, அவள் மார்பை இறுக்கமாக நசுக்கியபடி, சேகர்

“நீ என்னை ஸ்வீட்டினு அழைக்கும் விதம் பிடிச்சி இருக்கு. அதனால்தான் நான் உங்களுக்கு எதிரான டீமில் விளையாட வேண்டாம் என்று முடிவு செய்துள்ளேன்" என்று சேகர் சொன்னான். அவன் இன்னும் என் அம்மாவின் மார்பை லேசாக தன் உடம்பால் நசுக்கிக் கொண்டிருந்த போது, அம்மா தன் இரு கைகளையும் அவன் கழுத்தில் சுற்றிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் வலது கையை அவன் இடது தோளில் வைத்த தருணத்தில், அவளது மார்பு அவன் மார்பின் மீது இன்னும் ஆழமாக நசுங்கியது, அவளது ஸ்லீவ்லெஸ் கறுப்பு ரவிக்கைகளிலிருந்து அவளது வெள்ளை ப்ரா வெளிப்பட்டது!

தொடரும் மௌனி