Misc. Erotica மீண்டும் சிறு கதைகள் - முதல் கதை - என்னங்க, அது பரவாயில்லையா? 2 .) மறைவில் இருந்து

[game40it]

கோபால்

 
நான் பவித்ராவை அழைத்து செல்ல வினோத் எங்களுடன் வரமால் தனியாக அவன் வீட்டுக்கு சென்றான். ஒன்றாக நாங்கள் மூவரும் வந்தால் அது சந்தேகத்தை எழுப்பும். வினோத் வெளியே சாப்பிட்டுவிட்டு ஒரு மணி நேரம் களைத்து தான் அவன் வீட்டுக்கு போனான். பவித்ரா திரும்பி வந்த அந்த இரவு நான் அவளிடம் எதுவும் கேட்கவில்லை. அவளும் என் முகத்தை பார்க்க சங்கடப்பட்டாள். அவள் சங்கடம் எனுக்கு புரிந்தது. இரண்டு இரவு மூன்ற பகல், கட்டிலில் வேறு ஒரு ஆணுடன் இன்பமாக இருந்துவிட்டு மீண்டும் அவள் புருஷனை சந்திக்கும் போது எப்படி சங்கடப்படமால் இருக்க முடியும். அவள் ஒன்னும்  கக்கோல்டின் மனைவி இல்லையே, வேறு ஆணுடன் எப்படியெல்லாம் புணர்ந்தேன் என்று சொல்லி அவள் கணவனுக்கு கிளிர்ச்சி கொடுப்பதுக்கு. ஒன்று புரிந்தது, எதோ ஒரு ஆதங்கம் அவள் மனதில் இருந்தது. நான் அவளை இப்படி இன்னொருவனுடன் அனுப்பிவிட்டேனே, உண்மையில் எனக்கு அவள் மேல் அக்கறையோ அன்போ இல்லை என்று சோகப்படுறாளா அல்லது அங்கே நடக்ககூடாதது நடந்துவிட்டது என்று வருத்தப்படுறாளா? அன்று இரவு பெரிதாக நாங்கள் எதுவும் பேசிக்கொள்ளவில்லை. நீண்ட பயணத்துக்கு பிறகு அவளுக்கும் களைப்பாக இருக்கும் என்று சீக்கிரமாக படுத்திவிட்டோம்.
 
பவித்ரா உறங்கிவிட்டாள் அனால் வெகு நேரமாக அவள் அமைதியாக தூங்குவதை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தேன். மூன்று நாட்களுக்கு முன்பு போன என் மனைவியும் இப்போது திரும்பி வந்திருக்கும் அவளுக்கும் வெளிப்படையாக ஒரு வித்தியாசமும் இல்லை. அனால் அவள் மனதுக்குள் நிறைய வித்யாசங்கள் இருக்கும். இப்போது நான் அல்லாத வேறு ஒருவனுடன் அவள் உடலை பகிர்ந்துவிட்டாள். அவள் உடலில் நான் மட்டும் அறிந்த இன்பங்கள் இப்போது என் நண்பனும் அறிந்துவிட்டான். அவள் உடலை அவன் பகிர்ந்து பெரும் பிரச்சனை இல்லை. அது நிரந்தரம் இல்லை, வெறும் மூன்று நாளுக்கு மட்டும் கிடைத்த ஒன்று. அனால் அவள் உள்ளத்திலும் அவன் ஒரு இடம் பிடித்துவிட்டானா? அப்படி நடந்திருந்தால் அவள் உடல் அவனுக்கு கிடைப்பது தற்காலிகம் இல்லை .. நிரந்தரம். நான் பயந்தது போல என் மனைவியை என் நண்பனுடன் நான் பங்குகொள்ளவேண்டும்.  கல்யாணம், எங்கள் இடையே ஒரு நெருங்கிய பந்தம் ஏற்படுத்தி இருந்தால் இப்போது அவர்கள் இடையும் (பவித்ரா மற்றும் வினோத்) ஒரு நெருங்கிய பந்தம் ஏற்பட்டு இருக்கலாம். அவள் வயற்றில் இப்போது அவன் வாரிசு உருவாகி இருக்கலாம் அல்லவா?
 
அடுத்த சில நாட்கள் சாதாரணமா போனது. அவர்கள் இடையே அங்கே என்ன நடந்தது .. இல்லை இல்லை .. என்ன நடந்தது என்று தெரியும், எப்படி பிரச்னை எதுவும்  இல்லாமல் இருந்ததா என்று என்னால் கேட்க முடியவில்லை அவளும் முன் வந்து எதுவும் சொல்லவில்லை. பவித்ரா இங்கு வந்த பிறகு என்னிடம் மிகவும் அதிகமாக பாசத்தை காட்டினாள். இது நான் அவளுக்கு ஒரு தாயாக வாய்ப்பு அளித்ததாலா, என்னை பிரிந்து இருந்ததக்ககவ அல்லது அவள் குற்ற உணர்வை தணிக்கவா? இதில் கடைசியாக நினைத்த காரணத்துக்கு என்றால் அவள் அங்கே வினோத்துடன் முழு மனதுடன் இன்பம் அனுபவித்திருக்காள். அவள் வந்த மூன்றாவது நாள் தான் நாங்கள் உடலுறவு கொண்டோம். பவித்ரா என்னிடம் அதிகமான ஆர்வம் மற்றும் பாசம் அப்போது காட்டினாள். முத்தங்கள் பொழிந்தாள், இருக்க அணைத்து தழுவினாள். எனக்கு இன்பங்கள் கொடுக்க எல்லாவற்றையும் செய்தாள். அவளும் இன்பத்தில் திளைத்தாள். அவள் உச்சம் அடைவது ஒன்றும் நடிப்பில் என்று தெரிந்தது. அவள் உடல் அதிவுகள், அவள் பெண்மையின் துடிப்பு, எல்லாம் அவள் இன்பம் அடைந்ததை நிர்பித்தது. மெல்ல மெல்ல நாங்கள் பழைய சாதாரண நிலைக்கு வந்தோம்.
 
வினோத் என் வீட்டுக்கு வரவில்லை. அவனுக்கும் என் முகத்தை பற்பத்துக்கு கொஞ்சம் கஷ்டமாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன். வேலை இடத்திலும் நாங்கள் அதிகம் பேசிக்கொள்ளவில்லை. நான் பயந்தது போல அவர்கள் இடையே புது பந்தம் எதுவும் ஏற்படவில்லை ... அவர்கள் பாலியல் உறவை புதுப்பிக்கவில்லை என்று நிம்மதி அடைந்தேன். பன்னண்டு அல்லது பதிமூணு நாளுக்கு பிறகு ஒரு நாள் வினோத் திடிரென்று வேலைக்கு வரவில்லை. அவன் எம்மர்ஜென்சி லீவ் என்றார்கள். எனக்கு எதோ ஒரு தப்பு நடக்குத்தகு என்று தோன்றியது. அவன் பவித்ராவை பார்க்க போயிருப்பானா? அல்லது என் மனைவி அவனை வர சொல்லிருக்காலா? நான் என்ன செய்வது? நான் வீடு திரும்பி என் சந்தேகத்தை தீர்த்துகொள்ளவா? நான் சந்தேகித்தது போல அவர்கள் ஒன்றாக இருந்தால் என்ன செய்வேன் .. இன்னும் மோசம் நான் போகும் போது அவர்கள் அப்போது புணர்ந்துகொண்டு இருந்தால் நான் என்ன செய்வது. நான் நடுவில் புகுந்து அவர்களை தடுப்பதா?
 
அப்போது பவித்ரா என்னிடம்," ஏன் இங்கே வந்திங்க. இதை நீங்க தானே ஏற்படுத்துனீங்க. வினோத்தை என்னால் மறக்கமுடியவில்லை. நீங்க இப்போ போங்க," என்று சொன்னால் நான் என்ன செய்வது.
 
அதுக்கு பதிலாக நான் அவர்களை அந்த கோலத்தக்தில் கண்டால் அவர்களுக்கு தெரியாமலே திரும்பி வந்திடவா? அப்படி இருக்க நான் ஏன் முதலில் போகணும்? எதுவும் தெரிந்துகொள்ளாமல் இருப்பது மேல் அல்லவா. இப்படி நினைத்தும் என்னால் அங்கே இருக்க முடியவில்லை. என்ன இருந்தாலும் உண்மை தெரியவேண்டும். எனக்கு வெளியே கொஞ்சம் வேலை இருக்கு என்று வேகமாக படபடக்கும் இதயத்தோடு என் வீட்டை நோக்கி விரைந்தேன்.  நான் என் வீட்டின் கதவு முன் நிற்கும் போது காலிங் பெல் அடிக்கலாமா என்று யோசித்தேன். அப்படி செய்யாமல் கதவை திறக்க முற்ப்பட்டேன். கதவு பூட்டப்படவில்லை. நான் கதவை ஓசை இன்றி திறந்தேன். ஹாலில் யாரும் இல்லை. கிட்சேன் எட்டி பார்த்தேன் அங்கேயும் பவித்ரா இல்லை. முன் கதவோரம் பார்த்தேன் அங்கே ஒரு ஆணின் ஷுஸ் இருந்தது. சந்தேகமே இல்லை வினோத் இங்கே இருக்கான். இங்கே அவர்கள் இல்லை என்றால் வேற எங்கே இருப்பார்கள்? பெட்ரூமில் தான். இந்நேரம் துவங்கி இருப்பார்களா? நான் நினைத்தது போல எங்கள் பெட்ரூமில் இருந்து பேசி சத்தம் கேட்டது. கதவு முழுதாக சாத்தவில்லை. இப்போது தான் எல்லாம் தெரிந்துவிட்டதே, இதற்க்கு மேலேயும் போய் எட்டிப்பார்க்க வேண்டுமா? 
 
 என் முழு அவமத்தையும் நான் நேரில் பார்க்கனும்மா. அவர்கள் இரு உடலும் நிர்வாணமாக புணர்ந்துகொண்டு இருக்கும் காட்சி நான் ஒரு முறை பார்த்துவிட்டாலும் அது என் மனதை விட்டு நிரந்தரமாக நீங்காது. நான் திரும்பினேன். முன் கதவை திறந்து நான் வந்ததை அவர்களுக்கு தெரியாமல் புறப்பட அயிதமானேன். இருந்த போதிலும் என்னை எதோ தடுத்தது. நான் மீண்டும் திரும்பி என் பெட்ரூம் கதவை நோக்கி ஓசை இல்லாமல் நடந்தேன். ஒரு பெண்ணின் குரல் கேட்டது .. பவித்ராவின் குரல்.
 
"என்னை ஏன் பெட்ரூமுக்கு இழுத்துட்டு வந்த?
 
"என்ன பவித்ரா நான் எவ்வளோ ஆசையா வந்தேன், நான் எவ்வளவு நாள் பொறுத்துக்கொள்வது."
 
இது வினோத் குரல். பவித்ரா அவனை பொறுமையாக இருக்க சொல்ல அவன் தான் அவசரமாக  வந்துட்டான்னா? எனும் எந்த சந்தேகமும் வர இல்லாத வகையில் அவனை பொறுமையாக இருக்க சொல்லி இருக்காளா? நான் எவ்வளவு தவறாக நினைத்துவிட்டேன் என்று பவித்ரா பேசிய அடுத்த வார்த்தைகள் எனக்கு  சொன்னது.
 
"நீ எதனை முறை எனக்கு போன் செய்தாலும் நான் உன்னை இங்கே இனிமேல் எப்போதும் வரவேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டேனே."
 
"என்ன பவித்ரா இப்படி சொல்லிட்டா. நாம அங்கே அனுபவித்தது மறக்க முடியவில்லை."
 
"அது முடிந்து போன விஷயம். இதை தொடர்ந்தால் யாருக்கும் நல்லதில்லை."
 
"நாம எவ்வளவு சந்தோசமாக இருந்தோம் இப்போது ஒன்னும் நடக்காதது போல எல்லாத்தையும் மறக்க சொல்லுறியே?"
 
"மறக்க தான் வேண்டும். நான் கர்பம் ஆகணும் என்று என் கணவர் உன்னுடன் அனுப்பினார். இதுக்கு மேலே உன்னுடன் உறவு வைத்தால் நான் அவருக்கு துரோகம் செய்யிறதாக இருக்கும்."
 
"பவித்ரா நீ சொல்லுவது பார்த்தால் நீ எதோ கடைமைக்கு என்னுடன் உடலுறவு கொண்ட என்பது போல இருக்கு. உண்மையை சொல்லு, நீயும் ரசித்து முழு மனதோட என் கூட செக்ஸ் வெச்சிக்கிட்டு. நான் உன்னை புணரும் போது நீ இன்பத்தில் முனகியது எல்லாம் பொய் அல்ல."
 
"உண்மை தான். நான் செய்தது தப்பு தான். எதோ நானும் காமத்தின் பிடியில் தப்பு செஞ்சிட்டேன் அனால் அதற்காக இதை தொடர முடியாது."
 
"உன்னால எல்லாத்தையும் மறக்க முடியும்மா? நீ எப்படி எனக்கு இன்பத்தை கொடுத்த, நான் கொடுத்த இன்பத்தை எப்படி அனுபவிச்ச என்பது சும்மா மறக்க கூடிய விஷயம்மா?"
 
எப்படி என் மனைவியும் அவனும் ரொம்ப இன்பமாக நேரத்தை அங்கே கழித்தார்கள் என்று என் நண்பன் கூற வேற வழி இல்லாமல் அதை கேட்டுக்கொண்டு இருந்தேன்.
 
"வினோத் அது நமக்கு நிரந்தரம் இல்லை. நாம இப்போது நம்ம உறவை தொடர்ந்தாள் நான் அவருக்கு துரோகம் செய்வதாக இருக்கும். அவர் மனா வேதனை அடைவதை நான் விரும்பவில்லை."
 
"கோபாலுக்கு தெரியாமல் பார்த்துக் கொள்ளலாம். நாம் கண்டா காம சுகம் என்னால் மறக்க முடியவில்லை. எனக்கு தெரியும் உன்னாலையும் அது முடியாது."
 
"நம் இடையே இருந்தது வெறும் பிஸிக்கல் உறவு தானே, அதை சுயம்பாக மறந்துவிடலாம் வினோத்."
 
"விளையாடாதே பவித்ரா, நான் இங்கே வந்ததில் இருந்து உன் நினைவாகவே இருக்கு."
 
"நான் என்ன உன் பொண்டாட்டிய அல்லது காதலியை, என்னையே நினைத்துக்கிட்டு இருக்க. உனக்கு வேண்டியது என் உடம்பு, அவ்வளவுதான்."
 
"அப்படி சும்மா கேவலமாக என்னை நினைச்சிடாதே, உன் மேலே ஆசை மட்டும் இல்லை, அன்பும் இருக்கு பவித்ரா."
 
"நீ உண்மையாக சொல்லுறிய? நீ என்னை லவ் பண்ணுறியா?
 
"ஆமாம் பவித்ரா நான் உன்னை லவ் தான் பண்ணுறேன்."
 
என் மனைவியை லவ் பண்ணுறேன் என்று என் நண்பன் சொல்லுகிறான். நான் என்ன அவர்கள் இடையே துவங்கிவிட்டுட்டேன் என் செயலால்.
 
"உண்மையாக சொல்லுறிய?"
 
பவித்ரா அவன் வழிக்கு வந்துவிட்டாள் என்று வினோத் நினைத்திருப்பான். "ஆமாம் உண்மையாக," என்று அவன் சொல்லும் போது அவன் குரல் அவ்வளவு உற்சாகமாக இருந்தது.
 
"சரி வினோத், நீ சொல்வது உண்மை என்றல் நான் உன்னுடன் மீண்டும் படுக்கிறேன்."
 
எனக்கு இங்கே மனம் உடைந்து போக, உற்சாகமாக வினோத்," ரொம்ப தேங்க்ஸ் டார்லிங்," என்றான்.
 
"வெய்ட் ..வெய்ட், கிட்ட வராதே நான் முழுதும் சொல்லுவதை கேளு," என்றாள் என் மனைவி.
 
வினோத் அமைதி ஆனான், அநேகமாக வியப்பில். அதே போல தான் என் நிலையம்.
 
"எனக்கு என் புருஷனுக்கு தொடர்ந்து துரோகம் செய்ய முடியாது, நான் அவரை டிவோர்ஸ் பண்ணுறேன். நீ என்னை உண்மையில் காதலிக்கிற என்றால் என்னை திருமணம் செய்துக்கொ. நாம எந்த தடையும் இல்லாமல் சந்தோஷமாகஇருக்கலாம்."
 
எனக்குஇதை கேட்க பகிரென்று இருந்தது. வினோத் வாய் அடைந்து போயிருந்தான்.
 
"இல்லை பவித்ரா, நாம இப்படி செய்தால் கோபால் பாவம் இல்லையா," குரல் தடுமாறியபடி வினோத் பேசினான்.
 
"என்ன அவர் மேல் அக்கறையா? உனக்கு நான் தானே வேணும், உன்னால் என்னை மறக்க முடியவில்லை தானே? மேலும் அநேகமாக உன் பிள்ளை இப்போது என் வயற்றில் வளருது, அப்புறம் என்ன?"
 
"இல்லை பவித்ரா, நாம சந்தோஷமாக இருப்போம் அனால் கோபால் கஷ்டப்படுவான். அவனை பற்றி ஏளனமாக மற்றவர்கள் பேசுவார்கள்."
 
"சோ அதுனால நாம எல்லாம் நிறுத்திக்கலாம் என்று சொல்லுற."
 
"நான் அப்படி சொல்லுல, நமக்கு ஆசைகள் அடக்க முடியாத போது அவனுக்கு தெரியாமல் இன்பம் அனுபவிக்கலாம். அவனுக்கும் பாதிப்பு இருக்காது நமக்கும் சந்தோசம் கிடைக்கும்."
 
"என்ன ஒரு சுயநலம். என்னை ஓசியில் அனுபவிக்கனும், உனக்கு எந்த பிரச்னையும் வேணாம்."
 
"என்ன இப்படி சொல்லிட்டா பவித்ரா நான் அந்த மாதிரி இருப்பேன்னா."
 
"சந்தேகமே இல்லை நீ அந்த மாதிரியான ஆள் தான்.  என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க போற என்று உன்னால் உன் குடும்பத்துக்கு என்னை அறிமுகம் செய்துவைக்க முடியாது. மிஞ்சி போனால் என்னை வைப்பாட்டியாக வெச்சிக்குவா.
 
அப்போது கூட என்னை பார்த்துக்கொள்வதுக்கு உனக்கு சிலவாகும்.  உன் ஆசை தீர்ந்தவுடன் என்னை கழட்டி விட்டுடுவே."
 
விநோத்த்திடம் இருந்து எந்த பதிலும் இல்லை.
 
"அனால் உனக்கு நீ இப்போது சொன்ன அரேஞ்மென்ட் தான் ரொம்ப விருப்பம். எப்போது உனக்கு ஆசை வருதோ அப்போது எல்லாம் என்னை புணர்ந்துவிட்டு போவது. எந்த பாதிப்பும் இல்லை, உன் காமத்துக்கும் நினைத்த நேரம் தீனி கிடைத்திடும்."
 
"இல்லை பவித்ரா நீ தப்ப எடுத்துக்கிட்டா ..."
 
"நான் சரியாக தான் சொல்லுறேன்," என்று அவன் சொல்லவந்ததை பாதியில் நிறுத்தினாள்.
 
"உனக்கு உண்மையில் உன் காமம் தான் முக்கியம், அப்படி இல்லை என்றால் நளினி உன்னை அழைத்தவுடன், என்னை குமாரிடம் விட்டுவிட்டு அவளிடம் போயிருக்க மாட்ட."
 
இது என்னது, ஒன்னும் விளங்காமல் முழித்தேன். யார் இந்த நளினி .. யார் இந்த குமார். குமாரிடம் விட்டுவிட்டு போனான் என்று சொல்லுறாளே... அப்படினா பவித்ரா அந்த குமாருடனும் படுத்தாள?
 
அதுக்கு விடை பவித்ரா பேசிய அடுத்த வார்த்தைகளில் தெரிந்தது.
 
"அதுதான் என்னை மிகவும் பாதிச்சிருச்சி. அந்த காமம்வாய்ந்த சூழலில், நான் மிகவும் பழகினமாக இருந்த நிலையில், நான் பெரிய தப்பு பண்ணிட்டேன்."
 
பவித்ரா வேறு ஒரு ஆண் .. அந்த குமார் என்பவனுடனும் தன்னை கொடுத்துவிட்டாள். இது எனக்கு அதிர்ச்சியும் சோகமும் கொடுத்தது.
 
"இங்கே வந்ததில் இருந்து இதை பற்றி என் கணவரிடம் சொல்லி அழவேண்டும் என்று தவிக்கிறேன். இதை சொல்லி அவரை அனாவிசியமாக மேலும் காயப்படுத்திடுவேன் என்ற எண்ணம் என்னை தடுக்குது அனால் குற்ற உணர்வு என்னை வாட்டுது."
 
"உன்னிடம் ஒரு உண்மையை சொல்லவா வினோத். என் புருஷனிடம் கிடைக்கும் சுகத்தை தான் உன்னிடமும் கிடைத்தது."
 
இதை கேட்கும் போது நான் கொஞ்சம் ஆறுதல் அடையானும் அனால் நான் என்ன சிந்திப்புது என்று தெரியாத நிலையில் இருந்தேன்.
 
"நான் உன்னால் டெம்ப்ட் ஆனது உண்மை ஆனாலும் என்னால் என் புருஷனுக்கு துரோகம் செய்ய முடியவில்லை. எதோ விதி நம்மை ஒன்று சேர்க்கும் போது நானும் உன்னுடன் வெட்கம் இல்லாமல் ஆர்வத்துடன் உடலுறவு கொண்டது என்னை இப்போது வேதனை படுத்தது. நான் எவ்வளவு மோசமானவன் என்று என் மனசாட்சி என்னை குத்துது."
 
"ஒரு அசாதரண சூழ்நிலையில், புது உறவின் மயக்கத்தில் நான் உன்னுடன் வேசி போல நடந்துகொண்டேன்."
 
இதை பேசும் போது பவித்ரா விசும்புவது கேட்டது.
 
"எப்போது நான் எவ்வளவு கீழ்த்தரமாக நடந்துகொண்டேன் என்று புரிந்தது தெரியும்மா."
 
இந்த கேள்விக்கு பவித்ரா வினோதிடம் இருந்து பதில் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவளே மேலும் தொடர்ந்தாள்.
 
"எப்போது நளினியும், குமாரும் அவள் புருஷன் பற்றியும் என் கணவர் பற்றியும் இழிவாக பேசினார்களோ, அப்போது எனக்கு உரைத்தது."
 
"நளினிக்கு வேணும் என்றால் நிலைமை வேறாக இருக்கலாம் அனால் என் கணவர் எனக்கு எந்த குறையும் வைக்கவில்லையே. இதனை வருடங்களுக்கு அன்பாக வாழ்க்கை நடத்திவரை பற்றி கேவலமாக பேசுவது என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை."
 
"அனால் இதுவெல்லாம் நடந்ததில் ஒரு நன்மை மட்டும் இருந்தது வினோத். ரூடின்னாக மாறி இருந்த எங்கள் வாழ்க்கையில் என் கணவரின் அருமையை பற்றி மறந்திருந்தேன். நீ உன் ஆசை தீர்ந்தவுடன் என்னை திரும்பி கூட பார்க்க மாட்ட, அனால் நான் வயதாகி, இந்த கவர்ச்சி எல்லாம் இழந்த பின்னும் என்னுடன் துணையாக இருப்பர். இப்போது தான் எனக்கு அவர் மேல் இருக்கும் அன்பு அதிகம் ஆகியிருக்கு."
 
"நான் இப்போது கர்பமாக இருக்கிறேன்னா இல்லையோ, நான் இதற்கு பிறகு என் கணவர் அல்லாத வேறயாருடனும் படுக்க மாட்டேன். அதனால் நீ இங்கே இருந்து போவது தான் நல்லது ... மீண்டும் வராதே."
 
"பவித்ரா நான் சொல்..."
 
"ப்ளீஸ் பேசாதே ஜஸ்ட் கோ."
 
சில வினாடிகளுக்கு மௌனம் பின்பு வினோத் என் படுக்கை அறையில் இருந்து வெளிவர அவன் பின்னால் பவித்ரா வந்தாள். என்னை அங்கே கண்டதும் இருவரும் அதிர்ச்சியில் உறைந்து நிண்டார்கள். நான் இருப்பதை பார்த்து பவித்ரா கண்கள் கலங்கியது.
 
முற்றும்.
 
மேலும் என்ன அதற்க்கு பிறகு நடந்தது என்பதை நான் ரீடர்ஸ் கற்பனைக்கு விட்டுவிடுகிறேன்.