08-10-2020, 04:48 PM
బనిషా: (నిట్టూరుస్తూ) నాకు తెలుసు మీరు అంతా మా మంచికే చేస్తారని, అందుకే మీరంటే నాకిష్టం.
అత్త: నువ్వంటే నాక్కూడా ఇష్టమే కొడలా.
బనిషా: సరే అత్తా, నేనిప్పుడు నొకుల్, దేవ్ రూం కెళ్తాను.
అత్త: సరే, వెళ్ళు. అర్జున్ వస్తే దినేష్ (రెండవ షిఫ్ట్ వాచ్ మాన్) కాల్ చేస్తాడు.
బనిషా: అత్తా...నొకుల్ కి రేపు పరీక్ష ఉంది, వాడ్ని చదివించడానికే వెళ్తున్నా.
అత్త: ఒహ్..నేను వేరే విదంగా...క్షమించు...సరే నువ్వెళ్ళు. ఇద్దర్నీ కష్టపడి చదవమను. నేను హాల్లో టీవీ చూస్తుంటాను.
సరే అంటూ బనిషా కవలల గదిలోకెళ్ళింది.
నొకుల్ తన టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని రాసుకుంటున్నాడు, దేవ్ బెడ్ పై కూర్చుని ఏదొ బొమ్మ గీసుకుంటున్నాడు, టేబుల్ పై ఇంకా చాలా ప్లేస్ మిగులున్నా కూడా. బనిషా నొకుల్ పక్కనున్న ఖాళీ కుర్చీలో కూర్చుంటూ
బనిషా: నొకుల్, నేనిచ్చిన లెక్కలు చేసావా?
నొకుల్: ఒక్కటి మిగిలుంది వదినా, అది కూడా తొందర్లోనే చేసేస్తాను.
ఇంతలో దేవ్ చప్పుడు కాకుండా బెడ్ పై నుంచి దిగి బనిషా వెనక చేరి తనను వెనకనుంచి కౌగిళించుకుని చేతుల్ని ముందుకు తెచ్చి బనిషా సళ్ళను ఒక్కసారిగా నొక్కాడు. ఒక్కక్షణం బనిషా అదిరిపోయి కుర్చీలోనుంచి లేచిపోయింది, అకశ్మాత్తుగా జరిగిన ఈ ఘటనకు.
చాలా కోపంగా ఖండిస్తున్న స్వరంతో బనిషా దేవ్ ను
బనిషా: దేవ్! ఏం చేస్తున్నవ్ నువ్వు? మీ ఇద్దరికీ చెప్పానుకదా చదువుకునేటప్పుడు ఇటువంటి పిచ్చి పనులు చేయొద్దని. నేనిప్పుడు ఇక్కడికొచ్చింది మీకు చదువులో సహాయం చేద్దామని. ఇవాళగనా ఇంకోసారి ఇటువంటి పిచ్చివేషాలేసావంటే నెలరోజులదాకా నన్ను ముట్టనివ్వను.
దేవ్: సారీ [b]వదినా, నిన్నిప్పుడు మళ్ళీ ముట్టుకోను.[/b]
నొకుల్: వదినా, నేను ప్రాబ్లం సాల్వు చేసేసాను.
బనిషా: ఏదీ, నన్ను చూడనీ. దేవ్ నెవ్వెళ్ళి నీ బొమ్మలు గీసుకో.
దేవ్: సరే వదినా.
వాళ్ళిద్దరితో ఆ రోజుకు చదవాల్సింది, రాయాల్సింది పూర్తి చేయించి, బనిషా తన గదిలోకెళ్ళింది. గదిలో ఉన్న గోడ గడియారం వైపు చూస్తే అర్జున్ మామూలుగా వచ్చే టైం దాటి బాగా ఆలస్యమైంది. మామూలుగా ఇలా ఆలస్యమయ్యేటట్లుంటే అర్జున్ ఫోన్ చేసి చెప్పేవాడు. కాని, ఈ రోజెందుకు కాల్ చేయలేదు అనుకుంటూ బనెషా అర్జున్ కు కాల్ చేసి అర్జున్ తోనూ, రజియా తోనూ మాట్లాడింది.
అత్త: నువ్వంటే నాక్కూడా ఇష్టమే కొడలా.
బనిషా: సరే అత్తా, నేనిప్పుడు నొకుల్, దేవ్ రూం కెళ్తాను.
అత్త: సరే, వెళ్ళు. అర్జున్ వస్తే దినేష్ (రెండవ షిఫ్ట్ వాచ్ మాన్) కాల్ చేస్తాడు.
బనిషా: అత్తా...నొకుల్ కి రేపు పరీక్ష ఉంది, వాడ్ని చదివించడానికే వెళ్తున్నా.
అత్త: ఒహ్..నేను వేరే విదంగా...క్షమించు...సరే నువ్వెళ్ళు. ఇద్దర్నీ కష్టపడి చదవమను. నేను హాల్లో టీవీ చూస్తుంటాను.
సరే అంటూ బనిషా కవలల గదిలోకెళ్ళింది.
నొకుల్ తన టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని రాసుకుంటున్నాడు, దేవ్ బెడ్ పై కూర్చుని ఏదొ బొమ్మ గీసుకుంటున్నాడు, టేబుల్ పై ఇంకా చాలా ప్లేస్ మిగులున్నా కూడా. బనిషా నొకుల్ పక్కనున్న ఖాళీ కుర్చీలో కూర్చుంటూ
బనిషా: నొకుల్, నేనిచ్చిన లెక్కలు చేసావా?
నొకుల్: ఒక్కటి మిగిలుంది వదినా, అది కూడా తొందర్లోనే చేసేస్తాను.
ఇంతలో దేవ్ చప్పుడు కాకుండా బెడ్ పై నుంచి దిగి బనిషా వెనక చేరి తనను వెనకనుంచి కౌగిళించుకుని చేతుల్ని ముందుకు తెచ్చి బనిషా సళ్ళను ఒక్కసారిగా నొక్కాడు. ఒక్కక్షణం బనిషా అదిరిపోయి కుర్చీలోనుంచి లేచిపోయింది, అకశ్మాత్తుగా జరిగిన ఈ ఘటనకు.
చాలా కోపంగా ఖండిస్తున్న స్వరంతో బనిషా దేవ్ ను
బనిషా: దేవ్! ఏం చేస్తున్నవ్ నువ్వు? మీ ఇద్దరికీ చెప్పానుకదా చదువుకునేటప్పుడు ఇటువంటి పిచ్చి పనులు చేయొద్దని. నేనిప్పుడు ఇక్కడికొచ్చింది మీకు చదువులో సహాయం చేద్దామని. ఇవాళగనా ఇంకోసారి ఇటువంటి పిచ్చివేషాలేసావంటే నెలరోజులదాకా నన్ను ముట్టనివ్వను.
దేవ్: సారీ [b]వదినా, నిన్నిప్పుడు మళ్ళీ ముట్టుకోను.[/b]
నొకుల్: వదినా, నేను ప్రాబ్లం సాల్వు చేసేసాను.
బనిషా: ఏదీ, నన్ను చూడనీ. దేవ్ నెవ్వెళ్ళి నీ బొమ్మలు గీసుకో.
దేవ్: సరే వదినా.
వాళ్ళిద్దరితో ఆ రోజుకు చదవాల్సింది, రాయాల్సింది పూర్తి చేయించి, బనిషా తన గదిలోకెళ్ళింది. గదిలో ఉన్న గోడ గడియారం వైపు చూస్తే అర్జున్ మామూలుగా వచ్చే టైం దాటి బాగా ఆలస్యమైంది. మామూలుగా ఇలా ఆలస్యమయ్యేటట్లుంటే అర్జున్ ఫోన్ చేసి చెప్పేవాడు. కాని, ఈ రోజెందుకు కాల్ చేయలేదు అనుకుంటూ బనెషా అర్జున్ కు కాల్ చేసి అర్జున్ తోనూ, రజియా తోనూ మాట్లాడింది.
: :ఉదయ్