Adultery ద్రోహం (నయ వంచన) & త్యాగం

[Uday]

నేను ఫోన్ రజియాకిచ్చాను.
 
బనిషా: హాయ్ రజి, ఏంటి విశేషాలు, మీ ఆయన, నీ కొడుకు, అత్తామామ ఎలా ఉన్నారు?
 
రజియా: బావున్నా. నా కొడుకు మా అమ్మానాన్నల దగ్గరికెళ్ళాడు కొన్ని రోజులు ఉండి రావడానికి. మా ఆయన, అత్తామామ కూడా బావున్నారు. వాళ్ళ గదిలో టీవీ చూస్తున్నారు. నీ గురించి చెప్పు, నువ్వెలా ఉన్నావ్?
 
బనిషా: నేనా, నేను చాలా సంతోషంగా ఉన్నా, ప్రతిది చాలా బావుంది.
 
రజియా: అవునా, నువ్వెందుకో ఇవాళ చాలా ఎక్కువ సంతోషంతో ఉన్నట్లు అనిపిస్తోంది..?
 
బనిషా: అంటే, నీ ఉద్దేశ్యం?
 
రజియా: హ..హా..జోక్ చేసాలే. వచ్చే మంగళవారం కలుద్దాం, నీ మామూలు మెడికల్ చెకప్ కు ఆలస్యం చేయొద్దు, ఉంటా, బాయ్.
 
బనిషా: బాయ్, గుడ్ నైట్, ఫోన్ మా ఆయనకివ్వవా ప్లీజ్.
 
అర్జున్: నేనింకో గటలో అక్కడ ఉంటాను, బాయ్.
 
బనిషా: ఓకే లవ్, అప్పుడే కలుద్దాం.
 
ఫోన్లో మాట్లాడుతున్నంతసేపు బనిషా చాలా సంతోషంగా ఉన్నట్లు అనిపించింది. ఆమె సంతోషానికి కారణం నేనేనా? నా తమ్ముళ్ళకు ఇంతసేపటి వరకు చదువు చెప్పడం కాస్త వింతగా ఉంది. మామూలుగా సాయంత్రం 6 గంటలకంతా అది అయిపోతుంది. నేను తనని చూసింది సాయంత్రం 4 గంటలకు, తను వాళ్ళకు చదువే చేప్తోందా?
 
రజియా: సరే అర్జున్ మనమెక్కడ ఉన్నాము?
 
అర్జున్: ఆ..ఏంటి?
 
రజియా: ఫోన్ రావడానికి ముందు నువ్వేం చెప్ప్తున్నావు?
 
అర్జున్: ఆ..నేను మామూలుగా రాత్రి 7 గంటలకు ఇంటికి తిరిగి వెళ్తాను, కాస్సేపు అందరితో సమయం గడిపి, కాస్సేపు టీవీ చూసి, భోంచేసి పడుకుంటాను. నాకేవిదమైన వ్యత్యాసం కనిపించలేదు.
 
రజియా: సరే, ఈ రోజు మంగళవారం. నువ్వు కాస్త మెలకువగా ఉండాలి. నువ్వు గదిలో ఉన్నఫ్ఫుడు వాళ్ళేమన్నా సైగలు లాంటివి చేసుకుంటారా అని గమనించు. మనమికేదైనా చేయాలి ఇంకా ఎక్కువ ఆ ఇంటి విషయాలను తెలుసుకోవడానికి.
 
అర్జున్: చూడండి, మీ అందరికి నేనెలా కనిపిస్తున్నాను, ఒక చవటలా, పనికిమాలినవాడిలా కనిపిస్తున్నానా? అసలు మీరంతా ఏం చేస్తున్నారో తెలుసా?
 
రజియా: నువ్వు వాళ్ళని నమ్మావు అందుకే నీకు వాళ్ళపైన ఎలాంటి అనుమానము కలుగలేదు. అదే కాదా కుటుంబమంటే. నమ్మకం. వాళ్ళకోసం నువ్వెన్ని త్యాగాలు చేసావో నాకు తెలుసు. నేను నీ స్నేహితురాల్ని, మేమందరం నీ స్నేహితులమే. నీ కష్టకాలంలో మేమంతా నీ తోడుంటాం, నువ్వేం దిగులు పడొద్దు.
 
అర్జున్: సరే ఐతే, ఇక నే వెళ్తా, అప్పుడే రాత్రి 9 గంటలైంది
 
సోహెల్: నేను కూడా వెళ్ళాలి, నేను రేపు మీకు ఫోన్ చేసి చెప్తా ఏం చేయాలో
 
రజియా: ఏయ్, ఆగండి. మీరిద్దరూ ఇక్కడ భోంచేసి వెళుతున్నారు. మిమ్మల్ని అలా ఏలా ఉత్త కడుపుతో పంపేస్తాననుకున్నారు?
 
అర్జున్: రజి, పరవాలేదు, నేను నిజంగా బయలుదేరాలి.
 
సోహెల్: నేను కూడా
 
చిరు కోపంగా
 
రజియా: నేను మీ అభిప్రాయలను అడగలేదు, మర్యాదగా చేతులు కడుక్కుని డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకు పదండి. నాకో 5 నిముషాలు పడుతుంది అన్నీ తయారుచేయడానికి.
 
మేము మా భొజనం ముగించేసి మా మా ఇళ్ళకు బయలుదేరాము. నేనొ టాక్సీని ఆపి ఎక్కబోతుంటే నా ఫోన్ మోగింది. డ్రైవర్ కు ఎక్కడికెళ్ళాలో చెప్పి ఫోన్ ఆన్ చేసా. నొకుల్ ఆ పక్కనుంచి
 
నొకుల్: నమస్కరం అన్నా ( పెద్దలను మర్యాదగా పలకరించడం), ఎలా ఉన్నారు?
 
అర్జున్: బావున్నా
 
నొకుల్: అమ్మ నీతో మాట్లాడాలంట, ఫోన్ తనకిస్తున్నా
 
అమ్మ: నాన్నా (కొడుకా) ఎక్కడున్నావు? ఈ రోజింత ఆలస్యం ఎందుకైంది?
 
అర్జున్: రజియాను, మురాద్ ను కలవడానికి వెళ్ళను, ఇంకో అర్ద గంటలో అక్కడ ఉంటాను.
 
అమ్మ: తొందరగా రా బిడ్డా. నాకెందుకో ఈ రోజు చాలా అపశకునాలు కనిపించాయి. నిన్ను వెంటనే చూడాలనిపిస్తోంది, నువ్వేదో బాధలో ఉన్నట్లు, సమస్యలో ఉన్నావనిపిస్తోంది. తొందరగా రా నాన్నా.
 
అర్జున్: అలాగే అమ్మా, నేను బానే ఉన్నానులే, నువ్వేం దిగులు పడకు. వస్తున్నా, సరేనా.
 
నాపై ఎంత ప్రేమ చూపిస్తోందో, ఇదంతా నిజమేనా లేక నటన? మా అమ్మ ఎలా తన కోడలి చేత వ్యభిచారం, అదికూడా సొంత కుటుంబ సభ్యులతో చేయిస్తోందో? ఇప్పుడు నేను ఎవరిని నమ్మాలి? నమ్మకం లేనిచోట కుటుంబానికి అర్థం లేదని కదా మురాద్ అన్నాడు. అలాంటప్పుడు వీళ్ళు నా కుటుంబ సభ్యులా? వీరిలో ఎవరిని నమ్మాలి, ఎవరినైనా ఎప్పటికైనా నమ్మగలనా? కాలమే దీనికి బదులివ్వాలి.