Incest காதலுக்கு வயதில்லை

[Loveyourself1990]

ராஜேஷ்: புஜ்ஜி பேசிட்டேன் டா, நம்பர் வந்துருச்சு உன்னோட வருங்கால அம்மா ஓட பேசுறியா (சிரித்த முகமுடன்)


அசோக்: அவங்க பேரு என்ன டா, எங்க இருக்காங்களாம்

ராஜேஷ்: டேய் எல்லாம் என்கிட்ட கேட்டுட்டா அம்மாகிட்ட என்ன டா பேசுவ, அவங்க கிட்ட பேசு, அவங்களே எல்லாம் சொல்லுவாங்க, நம்பர் யாரு குடுத்தா கேட்ட காசி அண்ணாவை சொல்லிடு, மனசுவிட்டு பேசு புஜ்ஜி சரியா          

அசோக்: ஹ்ம்ம் சரி டா செல்லம் (ராஜேஷிடம் நம்பர் வாங்கி கொண்டு அசோக் அவனின் ரூமிற்க்கு தனியாக சென்று நம்பரை டயல் செய்கிறான்)

மனதில் மெல்லிய பதட்டம், நெத்தியில் லேசான வேர்வை, அந்த குளிர்சார்ந்த அறையிலும் அவளின் உடல் வேர்த்து வடிகிறது.

பிள்ளையார்பட்டி(சிவகங்கை மாவட்டம்)
காலை 9  .15 மணி

கவிதா அவளின் நண்பியை பல வருடம் கழித்து இரு தினம் முன்பு சந்தித்தாள், அவளின் நிம்மதியான மணவாழ்க்கையை பார்த்து தனக்கு இப்படி நல்ல வாழ்கை அமையவில்லையே என்று மனவேதனையில் அவளுக்கு பிடித்த கடவுள் விநாயகரை வழிபட்டு செல்ல மதுரையில் இருந்து விடிகாலை கிளம்பி இங்க வந்து கடவுளை தரிசித்து கோவில் வெளியே அமர்த்த படி அங்க விளையாடும் குழந்தைகை பார்த்த படி இருந்தாள்.
மனதில் அவளின் கசப்பான வாழ்க்கையை அசைபோட்டு கொண்டு இருந்தாள் 

கவிதா திருச்சியில் பிறந்து வளத்தவள், பெற்றவர்கள் பார்த்து கட்டிவைத்த சந்துரு ஒரு குடிகாரன், பொம்பளை பொருக்கி, இது அனைத்தும் தெரியாமல் சந்தோசமாக புதுவாழ்க்கையை தொடங்கினாள் கவிதா, ஆனால் விதி அவளின் வாழ்க்கையில் பரமபதம் விளையாட தொடங்கியது, சந்துரு கவிதாவை தினமும் அடித்து அவளை கொடுமைப்படுவான், உங்க அம்மா அப்பா கிட்ட பணம் கேளு இல்லையென்றால் அவங்ககூடவே இரு என்று மிரட்டுவான், கவிதாவின் பெற்றோரும் மகளின் வாழ்க்கைக்காக சந்துரு கேக்கும்போது எல்லாம் பணம் கொடுப்பார்கள், சந்துருவின் போக்கு இன்னும் மோசம் ஆனது வீட்டிற்க்கே வேற பெண்களே கூட்டிக்கொண்டு வந்து கவிதா முன்னால் அவர்களுடன் உடலுறவு கொள்வான், அந்த பெண்களின் புண்டையை நக்கி சுத்தம் செய்யச்சொல்லுவான். ஒருகட்டத்தின் மேல் இந்த கொடுமையே பொறுக்காமல் கவிதா சந்துருவை விட்டு ஓடி மதுரை வந்தாள், அவளின் வயிற்றுப்பசிக்கு என்ன செய்வது என்று அறியாமல் தன்னை தானே விற்று பொழைக்க ஆரம்பித்தாள்.

அப்பொழுது கவிதாவின் மொபைல் ஒளித்து அவளின் கவனத்தை கலைத்தது, போனை பார்த்தாள் அதில் ஒரு புதிய எண்ணில் இருந்து கால், யாரா இருக்கும் என்று நினைத்த படி போனை எடுத்து பேச தொடங்குகிறாள்

கவிதா: ஹலோ, யாரு பேசுறீங்க

அசோக், கவிதாவின் அந்த குரல் இனிமையை கேட்டு ஒரு வினாடி சொக்கிபோனான், மறுமுனையில் ஹலோ, ஹலோ என்று ஒலிக்க சுயநினைவு  வந்தவாறு

அசோக்: ஹலோ, நான் அசோக் பேசுறாங்க, சென்னைல இருந்து, காசி அண்ணா தான் உங்க நம்பர் குடுத்தாங்க

கவிதா: ஹ்ம்ம் சொல்லுங்க அசோக், என்ன விஷயம், எப்ப வரணும், சென்னை வர செலவு, நான் தங்குற செலவு, நான் மறுபடி மதுரை வர செலவு எல்லாம் உங்களுது தான் ஓகே வா, எவளோ நாள் வரணும், எவளோ பேரு இருப்பிங்க  (எப்பவும் போல எல்லார்கிட்டையம் பேசுற அதே விஷயத்தை வார்த்தைக்கு பேசுனா, குழந்தைகள் விளையாடுறத பார்த்த படி)

அசோக்: என்னங்க எடுத்த உடனே எல்லாரும் மாறி நானும் உங்க உடம்புக்காக கால் பண்ணதா நெனச்சுட்டிங்கால (கொஞ்சம் ஏக்கம் கலந்த குரலில்)

கவிதா: (அந்த ஏக்கம் கலந்த குரல் கவிதாவின் மனதை ஒரு விதமாக வருடியது           ) இல்ல பா அசோக், தப்பா நெனச்சுக்காத எனக்கு கால் பண்றவங்க எல்லாம் என்னய அதுக்கு மட்டும் தான் கூப்டுவாங்க (கொஞ்சம் சோகம் கலந்த குரலில்)

அசோக்: நான் உங்கள அதுக்காக கூப்புடல உங்க லைப் எப்பவும் என்னோட இருக்கணும் ஆசை படுறான் அதுக்காக பேச தான் கூப்பிட்டேன்.

கவிதா: என்ன அசோக் சொல்ற, எனக்கு ஒன்னும் புரியலையே

அசோக்: இல்லை மா, இது போன்ல பேசுற விஷயம் இல்ல, நீங்க நேர்ல கெளம்பி சென்னை வாங்க, நம்ம வீட்ல தங்கி பேசலாம், நான் உங்களுக்கு பிலைட் டிக்கெட் போட்டுறன் சரியா மா 

கவிதா: பிலைட் டிக்கெட் எல்லாம் வேண்டாம் பா, ஸ்லீப்பர் பஸ் டிக்கெட் மட்டும் போதும், நான் இப்ப பிள்ளையார்பட்டி கோவிலுக்கு வந்து இருக்கேன் பா, நான் வீடு போக மத்தியானம் ஆகிடும், நான் கெளம்பி நைட் பஸ்ல வரேன் சரிதானே.

அசோக்: ஹ்ம்ம்ம் சரிதான் மா, இதான் என்னோட மொபைல் நம்பர் நோட் பண்ணிக்கோங்க சரியா

கவிதா: சரி தம்பி, நான் நோட் பண்ணிக்கிறேன் பா, சரி நான் போனை வச்சுடுறான் பை பா 

அசோக்: பை மா, டிக்கெட் உங்களுக்கு நான் அனுப்பிவைக்கிறேன்