Adultery பூஜை (A Sneaky wife)

[Karthik_writes]

பாஸ்கர் : அப்படியா அப்போ  எனக்கு கொஞ்சம் வசதியா போச்சு 

மதன் : ஏன்?  உங்களுக்கு திண்டிவனத்துல எதாவது வேலை இருக்கா ...சொல்லுங்க நான் முடிச்சு தரேன் 

பாஸ்கர் : எனக்கு வேலையெல்லாம் இல்ல மச்சான்... 

மதன் : அப்புறம் வேற யாருக்கு மச்சான் ?

பாஸ்கர் : என் தங்கச்சி வசுந்தராவுக்கு தான்.... 

மதன் : அவங்களுக்கா.... அவங்களுககு என்ன வேலை??? 

பாஸ்கர் : வேலை எல்லாம் இல்ல... அவ நெய்வேலிக்கு போகணும்.. நீங்க திண்டிவனம் தானே போறீங்க... அப்படியே அவளை கொண்டு போய் நெய்வேலில விட முடியுமா ????
மதன் பதில் சொல்லாமல் அப்படியே அமைதியாக தரையைப் பார்த்துக் கொண்டு நின்றான் 

பாஸ்கர் : என்ன மச்சான் பதிலே காணோம் முடியாதுன்னா பரவாயில்ல இருக்கட்டும்.. நான் அவளை பஸ்ல அனுப்பிவிடுறேன் 

மதன் : ஐயோ முடியாதுனு எல்லாம் இல்ல மச்சான்... அது வந்து.. 

பாஸ்கர் :  விடுங்க மச்சான்... நீங்களே ஒரு வேலையா போறீங்க...உங்களபோய் தொந்தரவு பன்னிட்டேன்....என்ன ஒன்னு உங்க கூட அனுப்புனா கொஞ்சம் பாதுகாப்பா இருக்கும்னு நினைச்சேன்... சரி விடுங்க... 

மதன் : அது இல்ல மச்சான்...

பாஸ்கர் :  சரி மச்சான் நான் வரேன்... 

மதன் : இருங்க இருங்க மச்சான்...சரி அவங்க கிளம்பிட்டாங்களா... நான் இன்னும் 20 நிமிஷத்துல கிளம்பிடுவேன் 

பாஸ்கர் : இதோ இப்போவே கிளம்ப சொல்றேன் மச்சான்.. நீங்க ரெடி ஆயிட்டு வராண்டாவுக்கு வந்து உட்காருங்க. நான் அவள கிளம்பி வர சொல்றேன் 

மதன் : எனக்கு நெய்வேலி பஸ் ஸ்டாண்ட் வரைக்கும்தான் வழி தெரியும்.அவங்க வீட்டுக்கு  வழி தெரியாது 

பாஸ்கர் : பஸ் ஸ்டாண்ட் வரைக்கும் நீங்க கூட்டிட்டு போனாலே  போதும்... அப்புறம் அவளே வீட்டுக்கு வழி சொல்லிடுவா ...

மதன் : சரி மச்சான் அப்போ அவங்கள ரெடியா ஆக சொல்லுங்க.நான் வெயிட் பண்றேன் என்று தயங்கி தயங்கி பதில் சொன்னான். 

பாஸ்கர் : (மதன் ஏன் இவ்வளவு தயக்கம் காட்டுறாரு.. ஒருவேளை என் தங்கச்சிய அவருக்கு பிடிக்கலையோ. அறிமுகப்படுத்துன அன்னைக்குகூட  வெறும் வணக்கம் னு சொல்லிட்டு உட்கார்ந்துட்டாரு.. அவருக்கு என்ன பிரச்சனனு தெரிலயே.. சரி அவங்க ரெண்டு பேரும் நம்பி அனுப்புறத விட இவர நம்பி அனுப்பலாம் என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டு) சரி மச்சான் எதுல போறீங்க? 

மதன் : பைக்ல போறதா தான் இருந்துச்சு. இப்போ உங்க தங்கச்சி வர்றதா சொல்றீங்கல்ல கார்ல போயிடலாம் 

பாஸ்கர் : (ச்சே எவ்வளவு நாகரிகம் தெரிஞ்சவனா இருக்கான்,தெரியாத ஒரு பொண்ணு கூட வந்தா எல்லாரும் ஒட்டி உரசிக்கிட்டு போகனும்னு நினைப்பாங்க, ஆனா இவன் எவ்வளவு நாகரிகமா கார்ல கூட்டிட்டு போறேன்னு சொல்றான்.. பரவால்ல அயோக்கியன் இருக்கிற  வீட்ல கூட ஒரு  யோக்கியன் இருக்கான்) சரி சகல நான் அவள ரெடியாக சொல்றேன் என்று சொல்லிவிட்டு ரூமை விட்டு வெளியே சென்றான்.

அவன் மாலுவின் ரூமுக்குள் செய்வதற்கு முன் அவர்கள் இருவரும் சிரித்து பேசிக்கொண்டிருந்தனர். "சரி நம்ம இருக்கும் போது ஒரு மாதிரி பேசுறாங்க ,நம்மை இல்லாத போது எப்படி பேசுறாங்கனு பாப்போம்" என்பதை கண்டுபிடிப்பதற்கு பாஸ்கர் மாலு ரூம் கதவிற்கு பக்கத்தில் நின்று கொண்டான். 

மாலு : என்ன அண்ணி இன்னைக்கு செம ஆட்டமா? 

வசு : ஆமாடி  கொஞ்சம் ரொம்ப ஆடிட்டேன் 

மாலு : நீங்கள் நடந்து வரும்போதே கவனிச்சேன் ஒரு மாதிரி தாங்கி தாங்கி நடந்து வந்தீங்க 

வசு : அடிப்பாவி கண்டுபுடிச்சிட்டியா... அண்ணன் இத எதாவது கேப்பான்னு  நினைச்சேன்.நல்ல வேள  அவன் பாக்கல நீ எதுவும் அவன்கிட்ட சொல்லிடாத சரியா.. 


(பாஸ்கர்) : அடிப்பாவி இவ நடந்து வந்தத நான் கவனிக்கலனு நினைச்சிட்டு இருக்காளா..மாலு என்னமோ நல்ல ஆட்டமானு கேட்குறா, வசு ஆமானு சொல்றா.. இவங்க என்ன பேசுறாங்கனு ஒன்னும் புரியலையே.இந்த பொண்ணுங்களோட பேச்சயும்  சரி மனசையுப் சரி புரிஞ்சுக்கிறது ரொம்ப கஷ்டம் போல.


மாலு : நான் ஏன் அண்ணி சொல்ல போறேன்.நீங்க என்ஜாய் பண்றீங்க. ஒருத்தருடைய என்ஜாய்மென்ட நான் கெடுக்க மாட்டேன் 

வசு : ரொம்ப தேங்க்ஸ் டி. ஒரு நல்ல நாத்தனார் தான் எனக்கு கிடைக்க போறா.. 

மாலு : எனக்கு அல்ரெடி ஒரு நல்ல அண்ணி கிடைச்சாச்சு என்று சொல்லி இருவரும் சிரித்துக் கொண்டனர்‌ 

வசு :  உன்னோட கல்யாணம் முடிசவுடனே நீ என் வீட்டுக்கு விருந்துக்கு வரனும்

மாலு : என்ன அண்ணி இப்படி சொல்றீங்க..கண்டிப்பா வர்றேன்.‌

வசு : உனக்கு அங்க ஒரு சர்ப்ரைஸ் வச்சிருக்கேன்

மாலு : என்ன அண்ணி அது?

வசு : லூசு சர்ப்ரைஸ்னு சொல்றேன் என்னனு கேக்குற

மாலு : சாரி சாரி

(பாஸ்கர்)  : அப்படி என்ன சர்ப்ரைஸா இருக்கும்?

வசு : ஆனால் சீரியஸா சொல்றேன்‌.என்னால நேரா நடக்கவே முடியல தெரியுமா? 

மாலு : அண்ணி இன்னைக்கு ஒரு நாள் கொஞ்சம் அப்படி இப்படித்தான் இருக்கும். நாளையிலிருந்து சரியாயிடும் ஓகே வா இல்ல ரொம்ப வலிக்குதுனா சொல்லுங்க வினோத்த கூப்பிடுறேன் 

வசு : ரொம்ப கிண்டல் பண்ணாதடி 

மாலு : சரி ரொம்ப நேரம் பேசுனதா சொன்னீங்களே நக்கல் பண்னுனானா? 

வசு : அது இல்லாம எப்படி டி.. நல்லா நக்கல் பண்ணுனான் 

மாலு :  எப்படி இருந்துச்சு? 

வசு :  நல்லா இருந்துச்சு... என்னால தாங்கவே முடியல 

மாலு : நக்களோட விட்டானா? 

வசு :  அது எப்படி விட்டுவான்‌.எனக்கு  விக்கல் வர  வச்சுட்டான் 

மாலு : அத சொல்லுங்க.. அதான பார்த்தேன். அவன் ஒண்ணு கொடுத்தா இரண்டா திரும்பி வாங்காமா விட மாட்டானே 

(பாஸ்கர்) என்னடா இது. அவன் நக்கல் பண்ணுனா இவ கோபப்படாம சிரிக்கிறா. பதிலுக்கு விக்கல் வர வச்சுட்டான் சொல்றா. கடவுளையே என்னால தாங்க முடியலையே 

வசு :  கொடுத்ததும் கொடுத்தான்.. திரும்பி பயங்கரமா வாங்கிக்கிட்டான்.ஆமா இவ்ளோ கேக்கிறியே உன்ன நக்கல் பன்னிருக்கானா?

மாலு :  அதெல்லாம் டெய்லி பன்னுவான்?

வசு : டெய்லியா!!!

மாலு : ஆமா..இப்போ இரண்டு நாளாதான் நீங்க இருக்கீங்கனு என்ன ஒன்னும் பன்னல..

வசு : அப்போ நா போய்ட்டா?

மாலு : நான் தான் பலி ஆடு



வசு : ரொம்ப பாவம்டி நீ..எப்படிதான் சமாளிக்கிறியோ

மாலு : சரி அண்ணி அத விடுங்க.‌ நான் ஒன்னு கேக்குறேன்.உங்களுக்கு சுந்தர் மாமா புடிச்சியிருக்கா இல்ல வினோத்த பிடிச்சிருக்கா 

பாஸ்கர் வெளியே நின்றுகொண்டு வசு என்ன சொல்ல போகிறாள் என்று காத்துகொண்டு இருந்தான். 

வசு : வினோத் தான் புடிச்சிருக்கு 

மாலு : அப்படி போடு.ஏன்? 

வசு : அவன் ரொம்ப சாப்ட் டைப். நல்லா பேசறான்‌.நல்லா பண்றான்.புதுசு புதுசா செய்றான் 

மாலு : அப்போ இனிமேல் அடிக்கடி பேசிப்பீங்க. அப்படிதான 

வசு : அதுல என்ன டி‌ உனக்கு சந்தேகம்...ஒரு நாள் அவன நெய்வேலி வர சொல்லனும் 
பாஸ்கரால்  இதற்குமேல் அவர்கள்  வினோத்தை பற்றி பேசுவதையும்  புகழ்வதயும் கேட்டுக் கொண்டிருக்க முடியவில்லை.உடனடியாக "வசு ஊருக்கு கிளம்பு "என்று சொல்லிக்கொண்டே ரூமுக்குள் நுழைந்தான்.அவனது வருகையை எதிர்பாராத  இவர்கள் பேச்சை நிறுத்திவிட்டு ஒருவருக்கொருவர் மூஞ்சியை பார்த்தனர். 

பாஸ்கர் : வசு இன்னைக்கு ஊருக்கு கிளம்புறேல்ல? 

வசு : ஆமா னா  

பாஸ்கர் : மதன் நெய்வேலி வரைக்கும் போறாராம் உன்ன வீட்டில விட்டுட்டு போறதா சொல்றாரு.நீ அவர் கூட கார்ல போயிடு.டிரஸ் எல்லாம் பேக் பண்ணி வை 

மாலு : இதைக் கேட்கிறதுக்குக் தான் எங்க அண்ணன் போன உடனே அவன் பின்னாடியே போனீங்களா? 

பாஸ்கர் : நான் சும்மா பேசலாம்னுதான் போனேன். அவர் தான் நெய்வேலி போறேன்னு சொன்னாரு‌சரி வசு இன்னைக்கு ஊருக்கு போறா அவளயும் கொன்டு போய்  விட்டுங்கனு சொன்னேன்‌.ஏய் நீ சீக்கிரம் கெளம்பு டி .உட்கார்ந்துட்டு இருக்க 

வசு : சரி னா. மாலு எனக்கு கொஞ்சம் துணி எல்லாம் எடுத்து வைக்க ஹெல்ப் பண்றியா 

மாலு : அண்ணி நீங்க இன்னைக்கே போகணுமா. ரெண்டு நாள் இருந்துட்டு போங்களேன். 



பாஸ்கர் : ஏய் என்ன விளையாடுறியா.அதான் ஏற்கனவே இரண்டு நாள் இருந்துட்டால்ல‌.அங்க மச்சான் என்ன நினைப்பாரு போனவ.அப்படியே போய் தங்கிட்டானு  நினைப்பாரு. உங்க மாமியார் மாமனார் வேற பாவம்.வயசானவங்க வேற.மனோக்கு வேற ஸ்கூல் இருக்கு‌.கொஞ்சமாவது புரிஞ்சிகிட்டு பேசு ஓகேவா. 

மாலு கண்ணில் சிறிய கோபத்துடன் பாஸ்கரை பார்த்தால் .பாஸ்கர் அதை கண்டுகொள்ளாமல் ரூமை விட்டு வெளியே சென்றான் பின் பாஸ்கர் நேரே  சென்று கல்யாணியின் மகள் சித்ரா உடன் விளையாடிக்கொண்டிருக்கும் மனோவை மாட்டு தொழுவத்திற்கு அந்த பக்கம் இருக்கும் கல்யாணி வீட்டிற்குள் சென்று கூட்டி வந்து மாலு ரூமில் விட்டான். பின் அப்படியும் இப்படியுமாக அவர்கள் கிளம்பி வருவதற்கு 5 மணி ஆகிவிட்டது. மதனும் பாஸ்கரும் வராந்தாவில் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தனர். வசுந்தரா முன்னே வர பின்னே மனோவை தூக்கிக்கொண்டு மாலு வந்தாள்.வசுந்தராவின் கண்கள் யாரையோ தேடுவது போல் பாஸ்கர் உணர்ந்தாள். அவள் தலையை சுற்றி முற்றி அங்குமிங்கும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

பவானி : இந்தாம்மா டீ குடி என்று வசுவிடம் கொடுத்தாள்‌‌.
பின் பவானி அனைவருக்கும் காப்பி குடுததாள்‌.அனைவரும் காப்பி குடித்துக்கொண்டிருக்க பாஸ்கர் வசுவை கவனிக்க அவள் ஃபோன் நோண்டிக்கொண்டிருந்தாள். அனைவரும் டீ குடித்துவிட்டு வெளியே செல்ல எத்தனிக்க வீட்டிற்கு வெளியே பைக் வரும் சத்தம் கேட்டது. பாஸ்கர் யாரென்று பார்க்க வினோத் வந்துகொண்டிருந்தான்.பாஸ்கர் அப்படியே வசுந்தராவின் முகத்தை கவனிக்க அவள் முகத்தில் ஒரு சிரிப்பு இருந்தது. பாஸ்கருக்கு அதை பார்த்து கோபம் கோபமாக வந்தது. வினோத் வீட்டுக்குள் வந்தான் அவன் நேரே வசுந்தராவின் அருகில் சென்றான்.

வினோத் : என்னங்க கிளம்பிட்டீங்களா ?

வசு : ஆமாடா கிளம்பியாச்சு. இப்ப போயிட்டு கல்யாணத்துக்கு முந்துன நாள் நைட்டு வரேன் இல்ல காலைல வரேன் 

வினோத் : காலையிலேயே அதெல்லாம் முடியாது கல்யாணத்துக்கு முந்தின நாள் நைட்டு நீங்க வந்தே ஆகணும் 

வசு : சரிடா 

மதன் : சரிங்க வாங்க போலாம் என்று வீட்டை விட்டு வெளியே சென்று அம்பாசிடர் காரில் ஏறினான்.
பாஸ்கர் வசுந்தரா கையில் இருக்கும் பையை வாங்கிக்கொண்டு டிக்கியை திறந்து உள்ளே வைத்துவிட்டு பின்னே திரும்பி பார்க்க வினோத்  வசுந்தராவின் காதில் ஏதோ சொல்வதை கவனித்தான்.ஆனால் என்ன என்று தெரியவில்லை.பின் அவள் ஹேண்ட் பேக்கை திறந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.பின் மாலு வர அவளை கவனித்தான்‌.அவள் கார் அருகில் வர மீண்டும் அவர்களை கவனிக்க,
வினோத் வீட்டிற்குள் சென்று விட்டான்.
மாலு மனோவை தூக்கிக்கொண்டு காருக்கு பின் சீட்டில் அமர வைத்தாள். பின் வசுந்தரா வீட்டை விட்டு வெளியே வந்து கார் முன் கதவை திறந்தாள், அப்போது மதன் "நீங்க பின்னாடி உக்காருங்க" என்று சொல்ல அது வசுந்தராவுக்கு மூஞ்சில் அடித்தது போல இருந்தது.பின் கார் பின் கதவை திறந்து உள்ளே அமர்ந்தாள்.

பாஸ்கர் : பாத்துப்போடி சரியா‌‌..போய்ட்டு ஃபோன் பன்னு சரியா

வசு : அவள்  ஹேண்ட் பேக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்‌

பாஸ்கர் : என்னடி தேடுற எதயாவது மறந்துட்டியா

வசு :  ஐயோ என் பர்ஸ மறந்துட்டேனே என்றாள். 

பாஸ்கர் : இரு நான் போய் எடுத்துட்டு வரேன் 

வசு :  அது மாலு ரூம்ல வச்சு இருக்கேன் னா.உனக்கு எங்க இருக்குன்னு தெரியாது.நான் போய் எடுத்துட்டு வரேன் என்று சொல்லி காரைவிட்டு இறங்கி வீட்டிற்குள் ஓடினாள். அவள் வீட்டிற்குள் சென்ற அதே நிமிடம் பவானி வீட்டிற்குள் இருந்து வெளியே வந்தாள்.கையில் ஒரு தூக்குச் சட்டி போல் வைத்திருந்தால்.அதை காருக்கு பின்னே வைத்தாள் 

பாஸ்கர்‌ : என்ன அத்த இது?

பவானி : பலகாரம் மாப்பிள்ள

பாஸ்கர் : எதுக்கு அத்த இதெல்லாம் 

பவானி : பரவால்ல இருக்கட்டும் மாப்பிள.வீட்ல போயி சின்ன சம்பந்தியும் சம்பந்தி அம்மாவுக்கும் கொடுக்கட்டும் 

பாஸ்கர் : என்னமோ போங்க.. 
பின் மாலு மனோவிடம் " இந்த அத்தைய மறந்துடாத சரியா" என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். அப்போது வீட்டுக்குள் இன்னொரு கார் வந்தது அந்த காரில் இருந்து மங்கலமும் காத்தமுத்தும் இறங்கினார்கள்.

பாஸ்கர் : (நல்லதா போச்சு, இவங்ககிட்டயும் சொல்லிட்டு போய்டுவா) என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டான்‌.

காத்தமுத்து : என்ன எல்லாரும் வெளியில நிக்கிறீங்க? 

பாஸ்கர் : மாமா வசுந்தரா  ஊருக்கு போறா .அதான் வழி அனுப்பி வைக்க எல்லாரும் நிற்கிறோம்

காத்தமுத்து : அப்படியா.. வசுந்தரா எங்க? 

மாலு : அண்ணி பர்ஸ வீட்டுக்குள்ள விட்டுடாங்களாம் அதான் எடுக்க போயிருக்காங்க. 

பாஸ்கர் : இருங்க மாமா நான் போய் பார்க்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு வீட்டிற்குள் சென்று மாலு ரூமில் பார்த்தான். ஆனால் அவள் ரூமில் இல்லை.பின் இவ எங்க போய்டா என்று பாத்ரூமை திறந்து பார்க்க அங்கேயும் வசுந்தராவை காணவில்லை. பின் ரூமை விட்டு வெளியே வந்து இடது பக்கம் திரும்ப அங்கே அவனுக்கு ஒரு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.வசுந்தரா வினோத் ரூமில் இருந்து  சிரித்துக்கொண்டும், வாயை துடைத்துக்கொண்டும் வெளியே ஓடிவந்தாள்‌. பாஸ்கர் அவள் வருவதை கவனித்தான். அவள் சேலை ஒருபக்கம் ஒதுங்கி அவளது முலை ஜாக்கெட்டுக்குள் பிதுங்கிக்கொண்டு இருந்தது.    அவள் சேலையை சரி செய்து கொண்டு வந்தாள். அவள் பாஸ்கர் அங்கே நிற்பதைப் பார்த்தவுடன் சந்தோஷத்தில் இருந்த அவள் முகத்தில் ஒரு சிறிய பதட்டம் வந்தது. பின் அதை அப்படியே சாதாரணமாகி கொண்டு பாஸ்கருக்கு அருகில் வந்தாள். 



பாஸ்கர் : எங்கடி போன? 

வசு : பர்ஸ எடுக்க வந்தேன் 

பாஸ்கர் : மாலு ரூம்ல இருக்குன்னு சொன்ன ?

வசு : ஆமா சொன்னேன்.சரி வா போகலாம்.பர்ஸ் கிடைச்சிருச்சு என்று சொல்லி அவன் பதிலுக்கு காத்திராமல் சென்றாள்‌.பின்  அவள் சென்றவுடன் பாஸ்கர் பின்னே பார்க்க வினோத் ரூமிற்கு  உள்ளே இருந்து வாயை துடைத்துக்கொண்டு  வெளியே  வந்தான்.பாஸ்கருக்கு மண்டைக்குள் குழப்பம் ஏற்பட்டது.பின் அப்படியே மூவரும் வெளியே வந்தனர்.



காத்தமுத்து :  என்ன மா கிளம்பிட்டியா? 

வசுந்தரா : ஆமா மாமா கிளம்பிட்டேன்.கல்யாணத்துக்கு முந்தின நாள் வரேன் மாமா. மங்கலம் சித்தி நான் போயிட்டு வரேன்.

மங்கலம் : சரிமா பார்த்து போய்ட்டு வா 

காத்தமுத்து : நல்லபடியா போயிட்டு வாம்மா.டேய் மதன் பாத்து பத்திரமா கூட்டிட்டு போ சரியா.அவங்களை போய் இறக்கிவிட்டுட்டு  எனக்கு ஃபோன் பண்ணு

மதன் : சரிப்பா என்று சொல்ல  வசுந்தரா காருக்குள்  ஏறினாள்."அவளுக்கு சுந்தரை பார்க்கவேண்டும்,அவனிடம் போய்ட்டு வருகிறேன் என்று சொல்ல வேண்டும்" என்று இருந்தது.ஆனால் வினோத் ரூமில் இருந்து தான் வெளியே வருவதை அண்ணன் பார்த்துக் கொண்டான் என்ற பயம் அவளுக்குள் சிறிது இருந்தமையால் அப்படியே காருக்குள் அமர்ந்து கொண்டாள்.மதன் காரை எடுக்க அனைவரும் டாட்டா காட்டினர். கேட்டை விட்டு வெளியே செல்ல வசுந்தரா தலையை வெளியே நீட்டி டாடா காட்டினால். அவளது டாட்டா வினோத்துக்கு  என்பது வினோத்துக்கு தெரியும். ஆனால் பாஸ்கர் அவள் தங்கள் அனைவருக்கும் தான் காட்டுகிறாள் என்று  நினைத்துக்கொண்டு டாட்டா காட்டினான்.ஆனால் அவன் மனதில் "அவள் ஏன் வினோத் ரூமிற்கு சென்றாள்?,ஏன் வெளியே வந்து தன்னை பார்த்தவுடன் பதட்டமடைந்தாள்?" என்ற கேள்வி அவளுக்குள் உறுத்திக்கொண்டே இருந்தது. அவன் அப்படியே பக்கத்தில் இருக்கும் வினோத்தை கவனித்தான் 

வினோத் : போய்ட்டாங்க பாஸ். எப்போ வருவாங்கன்னு இருக்கு. 

பாஸ்கர் : (சிறிது எரிச்சலுடன்) வருவா வருவா வா போலாம் என்று சொல்ல காத்தமுத்து மங்கலம் பவானி மூவரும் வீட்டிற்குள் சென்றனர். 

மாலு : டேய் அதான் கல்யாணத்துக்கு முன்னால வரேன்னு சொல்லிட்டுட்டாங்கள்ள. அப்புறம் என்ன ஓவரா சீன் போடுற போ 

வினோத் : உங்களுக்கெல்லாம் அவங்கள பத்தி என்ன தெரியும்? 

மாலு : பாருடா

பாஸ்கர் : உனக்கு என்ன தெரியும் வினோத் என் தங்கச்சிய பத்தி ?

வினோத் : இந்த ரெண்டு நாள்ல நான் அவங்கள பத்தி நான் முழுசா தெரிஞ்சுகிட்டேன் பாஸ்.அவங்கள அனுப்புறதுக்கு எனக்கு மனசே வரல. 

பாஸ்கர் : அதான் கல்யாணத்துக்கு வரேன்னு சொல்லி இருக்கால்ல.அப்போ பேசிக்கோ  என்று சொல்லிவிட்டு பாஸ்கர் முன்னே சென்றான்.அவனுக்கு பின்னே மாலு சென்றாள்.அப்போது  "பட் " என்று ஒரு சத்தம் கேட்டது. 
பாஸ்கர் திரும்பிப்பார்க்க மாலு வினோத்தை பார்த்து "ஆரம்பிச்சிட்டியா" என்று சொல்ல ,வினோத் "சும்மா சும்மா" என்று சொல்லிவிட்டு வேகமாக வீட்டிற்குள் சென்றான்.அது என்ன சத்தம்? எங்கிருந்து வந்தது? ,ஏன் மாலு வினோத்தை பார்த்து அப்படி சொன்னாள்? என்று புரியாமல் வீட்டிற்குள் சென்றான்.
வசுந்தரா சென்று விட்ட நிம்மதியில் பாஸ்கர் அப்படியே சில நேரம் ஒரு நிம்மதி காற்றை மாடியில் சென்று பால்கனியில் சுவைத்துக் கொண்டிருந்தான். இங்கிருந்த மூன்று நாட்களில் அவன் இன்று தான் கொஞ்சம் நிம்மதியாக உணர்ந்தான். ஆனால் அவன் மனது அவனை மேற்கொண்டு கேள்வி கேட்டுக்கொண்டே இருந்தது அதற்கு அவனுடைய மூளையும் பதில் அளித்துக் கொண்டே இருந்தது." ஏன் பவானி அத்த அப்படி செய்தார்கள்?",,, "அது அவர்கள் இஷ்டம்", "ஏன் வசுந்தரா வினோத் ரூமிற்கு சென்றாள்?" ,"அது உனக்கு தேவையில்லாத விஷயம்" என்று அவனது மூளையும் மனதும் மாறி மாறி சண்டையிட்டுக் கொண்டே இருந்தது .ஒருவேளை இந்த வீட்டின் வாஸ்து சரியில்லயோ , அதனால்தான் அந்த ஜமீன் காத்தமுத்துவிடம் இந்த வீட்டை விற்று விட்டாரோ. தனது கல்யாணத்திற்கும் ,மாலுவின் தோஷத்திற்கும் பூஜை செய்யும் ஐயரிடம் இந்த வீட்டிற்கும் ஒரு பெரிய பூஜை போட்டு விடுங்கள் என்று சொல்ல வேண்டும். ஏனென்றால் இங்கு பூஜை செய்வதற்காக வந்த நம்மையே இந்த அளவுக்கு ஆட்டிப்படைக்கிறது என்றால், இங்கிருந்து பெண்ணைக் கட்டிக் கொண்டு சென்றால் என்ன ஆகுமோ என்ற பயம் பாஸ்கருக்குள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வர ஆரம்பித்தது. அது எப்படி எந்த மாப்பிள்ளையும் மாலுவை கட்டிக்கொள்ள வரவில்லை. பூஜையில் அப்படி என்ன இருக்கிறது.அன்று பொண்ணு கேட்டு  வந்த என் அம்மா சொன்ன அனைத்து  கண்டிஷனுக்கும்  சரி..சரி..சரி என்று மட்டுமே காத்தமுத்து மாமா பதிலளித்தார்.கல்யாண செலவை தான் ஏற்றுக்கொள்வதாகவும் சொல்லி , அதே நேரத்தில் பூஜைக்கான எல்லா செலவுகளையும் தானே செய்வதாகவும், கல்யாணத்திற்கு தேவையான எல்லா செலவுகளையும் தானே செய்ததாகவும் சொல்லி முன்வந்தார்.அப்போ இந்த தோஷம் உண்மையா என்று இதுவரை செய்வினை, தோஷம், காசு வெட்டி போடுதல் போன்ற விஷயத்தை நம்பாத பாஸ்கர்  மனதுக்குள் சிறுசிறு கேள்வி எழும்ப ஆரம்பித்தது. இதை பற்றி யோசித்தால் தலைவலியும் மனக் குழப்பம்தான் மிஞ்சும் என்பதை உணர்ந்து கீழே வந்து சிறிது நேரம் காத்த முத்துவிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தான். அப்போது காத்தமுத்து இந்த வீடு வாங்கிய விஷயத்தையும், தான் முன்னேறிய அனுபவத்தையும், அதனால்தான் பகைத்த மனிதர்களை பற்றியும்  கூறினார். பாஸ்கருக்கு காத்தமுத்துவின் உடல் உழைப்பும் புத்திசாலித்தனமும் தெரியவந்தது.ஆனால் காத்தமுத்து அந்தப் பேச்சின் முடிவில் தான் நிறைய பேரை இதுவரை பகைத்துள்ளதாகவும், சில வியாபாரிகளை தோல்வி அடைய வைத்து உள்ளதாகவும் கூறினார்.அதன் வினை தான் இன்று என் பெண்ணை திருமணம் ஆகாமல் தள்ளி வைத்திருக்கிறது என்பதையும் சொல்லி வருத்தப்பட்டார். அதற்கு பாஸ்கர் கவலைப்படாதீங்க மாமா எல்லாம் நல்லபடியாக நடக்கும் என்று ஆறுதல் கூற காத்தமுத்து தன் மகளுக்கு வாழ்க்கை அளிக்க வந்த பாஸ்கரை கடவுளாக பார்த்து கை கூப்பினார்.பாஸ்கருக்கு சிறிது நெருடலாக இருந்தது "ஏன் அவரிடம் இந்த விஷயத்தை பற்றி பேசினோம்" என்று ஆகிவிட்டது அதனால் இருவரும் சமரசம் ஆனார்கள். பின் அப்படியே பேச்சு முடிந்து அனைவரும் சாப்பிட அமர்ந்தனர். சாப்பிடுவதற்கு மங்களம், காத்தமுத்து, சுந்தர், வினோத் மற்றும் பாஸ்கர் அனைவரும் அமர்ந்திருக்க கல்யாணியின் சமையலறையில் அனைத்தையும் எடுத்து வைத்துக் கொண்டிருக்க, பவானியும், மாலுவும் அனைவருக்கும் சாப்பாடு பரிமாறிக் கொண்டிருந்தனர். அப்போது அனைவருக்கும் சாப்பாடு வைக்கும்போது சுந்தரையும், பவானியையும் பாஸ்கர் ஓரக்கண்ணால் கவனித்து கொண்டே இருந்தான்.பவானி சுந்தரின் தட்டில் சப்பாத்தி வைக்க அதை எந்த ஒரு சலனமும் இல்லாமல் சுந்தர் எடுத்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான். அவர்கள் இடையில் ஒரு சின்ன சிக்னல், மற்றும்  யாருக்கும் தெரியாமல் உரசல் எதுவுமே இல்லை. பாஸ்கர மனதில் "தான் தான் தப்பாக அவர்களை நினைத்து விட்டோமோ, அவர்களுக்குள் அப்படி ஒன்றும் இல்லையோ என்று யோசனை ஓடிக் கொண்டிருந்தது.பவானியின் முகத்தை கவனிக்க "அவள் அடக்கத்தின் மொத்த உருவமாக அனைவருக்கும் குனிந்த தலை நிமிராமல் பரிமாறிக் கொண்டிருந்தாள்."வினோத் அது சாப்பிடு, அண்ணி நீங்க இத சாப்பிடுங்க ,மாப்பிளை உங்களுக்கு என்ன வேணும்?" என்று அனைவரையும் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டே சாப்பிட, மாலு தேவையான ஒவ்வொன்றையும் சமையலறையில் இருந்து எடுத்துக் கொண்டு வந்து அனைவருக்கும் பரிமாறினாள். எப்படியோ அனைவரும் சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு எழுந்து சென்றனர்.பாஸ்கர் நேரே அவன் ரூமுக்கு சென்று போனை எடுத்து வசுந்தராவுக்கு கால் செய்தான். கால் அட்டென்ட் ஆனது

பாஸ்கர் : என்னடி வீட்டுக்கு போயிட்டியா? 

வசு : வந்தாச்சு.அப்பவே வந்துட்டோம். 

பாஸ்கர் : உன்ன வீட்டுக்கு போய்ட்டு ஃபோன் பண்ண சொன்னேன்ல? 

வசு :  வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்தவங்களுக்கு டீ, காபி கொடுத்து அனுப்ப வேண்டாமா...  வந்த உடனே உனக்கு போன் பண்ணனுமா... 

பாஸ்கர் : சரி அவர் கிளம்பிட்டாரா? 

வசு : கிளம்பிட்டாரு கிளம்பிட்டாரு.. சாப்பிட்டு போக சொன்னேன்.அவரு வேலை இருக்குன்னு சொல்லிட்டு போயிட்டாரு 

பாஸ்கர் : சரி சரி,நான் அவர்கிட்ட பேசிகிறேன். நீ கல்யாணத்துக்கு அன்னைக்கு காலைல வா சரியா, முந்தின நாள் வந்து வேலை செய்ற அளவுக்கு இங்க ஒன்னும் பெரிய வேலை எல்லாம் ஒன்னுமில்ல... 

வசு : ............

பாஸ்கர் : என்னடி பதில காணும்..

வசு : சரி னா, நான் பாத்துக்குறேன் 

பாஸ்கர் : ம்..ம் ...அத்தை, மாமா, மச்சான் எல்லாத்தயும் கேட்டதா சொல்லு.நான் அப்புறம் பேசுறேன் 

வசு : "சரி" என்று ஃபோன் கட்டானது...
பின் போன் பேசிவிட்டு ரூமை விட்டு வெளியே வர தூரத்தில் வசுந்தரா முன்னே செல்ல பின்னே வினோத் செல்ல என்று மாடிக்கு சென்று கொண்டிருந்தார்கள்.அப்போது பாஸ்கர் ஒரு விஷயத்தை கவனித்தான் அது என்னவென்றால் மாலுவின் தோளில் ஒரு கையும்,முதுகில் ஒரு கையும்  வைத்து கொண்டு வினோத் மேலே ஏறி சென்றான். பாஸ்கருக்கு அதை பார்க்க வினோத் மாலுவை தள்ளிக்கொண்டு போவது போல்  இருந்தது.அவர்கள் மாடிக்கு சென்றே விட்டார்கள்.உடனடியாக அவர்களை நோக்கி நடந்தான்‌.

"இவர்கள் என்ன  பேசுகிறார்கள் என்பதை ஒழிந்திருந்து கேட்கலாமா அல்லது பக்கத்தில் சென்று அமர்ந்து கேட்டுக் கொள்ளலாமா என்று யோசித்துக்கொண்டே சென்றான். மாலு  எதையும் தன்னிடம்  மறக்கவில்லை என்றால் அனைத்தையும் ஓப்பனாக பேசி விடுவாள், அப்படி மறைப்பதாக இருந்தால் எதுவும் பேசமாட்டாள்.இப்போது அவள் மறைக்கிறாளா இல்லை பேசுகிறாளா என்பதை தெரிந்துக்கொள்ள படிக்கட்டில் ஏற போகும் போது அவனது ஃபோன் ரிங் ஆனது‌."யார்?" என்று பார்க்க "அம்மா" என்று இருந்தது. "ஃபோனை பேசவா வேண்டாமா ,ஃபோன் பேசினால் மேலே என்ன நடக்குதுனு தெரியாது‌.அட்டண் பண்ணல னா மறுபடியும் கால் பன்னுவாங்க‌"  என்று போனை அட்டென்ட் செய்தான்.

பாஸ்கர் : அம்மா 

ஜானகி : என்னடா சாப்பிட்டியா? என்ன பண்ற? 



பாஸ்கர் : சாப்பிட்டேன் மா. இதோ சும்மா உக்காந்து இருக்கேன்.நீங்க சாப்டீங்களா? 

ஜானகி : என்னடா அவசரமா பேசுற. எதுவும் வேலையா இருக்கியா? 

பாஸ்கர் : இல்லம்மா சொல்லு. எனக்கு இங்கே என்ன வேலை இருக்கபோகுது? 

ஜானகி : சாப்பிட்டேன் டா இன்னைக்குதான் மண்டபம் புக் பண்ணினோம்‌. ஞாயிற்றுக் கிழமை சாயங்காலம் உனக்கு சென்னையில ரிசப்ஷன் 

பாஸ்கர் : சரி மா 



ஜானகி : அப்புறம் வசுந்தரா கிளம்பிட்டாளா? 

பாஸ்கர் : அவ அஞ்சு மணிக்கே போய்ட்டாமா.. கார்ல தான் போய் இருக்கா 

ஜானகி : பரவாயில்லையே சம்பந்தி வீட்ல வசுந்தராவுக்கு கார் எல்லாம் கொடுக்கிறாங்களா 

பாஸ்கர் : ஆமாமா 

ஜானகி : அப்புறம் வசு உதவியா இருந்தாளா? 

பாஸ்கர் : ம்...ம்‌.‌இருந்தா இருந்தா 

ஜானகி : என்னடா சலிச்சிக் கிட்டே சொல்ற 

பாஸ்கர் : இல்லம்மா அவ ரெண்டு நாளும் உதவியாத்தான் இருந்தா. இங்க இருக்கிறவங்களுக்கு.... 

ஜானகி : அது சரி....அவதான் யாரனாலும் பேசியே கவுத்துருவாளே 

பாஸ்கர் : அட்ப்போமா அவளதான் இந்த வீட்டுக்காரங்க கவுத்துட்டாங்கனு தோணுது 

ஜானகி : என்னடா சொல்ற? 

பாஸ்கர் : இல்லம்மா அவளதான் இந்த வீட்ல இருக்கிறவங்க ஐஸ் வச்சு கவுத்துட்டாங்கனு சொன்னேன்‌. இங்கிருந்து போகவே  அவலுக்கு மனசு இல்ல 

ஜானகி : மாத்தி சொல்லாதடா..அந்த வீட்டுல இருக்கிறவங்க தான் அவள விட்டு இருக்க மாட்டாங்க 

பாஸ்கர் : ஓ..அப்படி சொல்றியா அப்படியும் நடந்துச்சு ,இப்படியும் நடந்துச்சு 

ஜானகி : அதெல்லாம் நடக்கட்டும்.உனக்கு பூஜை எல்லாம் கரெக்டா நடக்குதா? 

பாஸ்கர் : அதெல்லாம் நல்லா தான் நடக்குது .மூணு நாள் முடிஞ்சு போச்சு.இன்னும் நாலு நாள் தான் 

ஜானகி : சரிடா இங்க எல்லா ஏற்பாடும் பண்ணியாச்சு. இன்னும் பஸ் மட்டும் பிடிக்கணும்.அப்புறம் யாரெல்லாம் பஸ்ல வராங்கனு கேட்கணும் 

பாஸ்கர் : சரிமா அப்படியே வசுந்தரா கிட்டயும் கேட்டுக்கோ   

ஜானகி : ஏன்டா அவகிட்ட கேக்கனும்? 

பாஸ்கர் : இல்ல நீங்க வரும்போது அவள அப்படியே கூட்டிட்டுட்டு  வந்துடுங்க மா 

ஜானகி : ஏண்டா அவளதான் அவ புருஷன் கூட்டிட்டு வருவாருல்ல 

பாஸ்கர் : இல்லம்மா அவ தான் நான் அம்மாகூட பஸ்ல வரேன்னு சொன்னா 

ஜானகி : அப்படியா சொன்னா...சரி டா அப்ப நாங்க கல்யாணத்துக் அவள கூட்டிட்டு வந்துடுறோம் 

பாஸ்கர் : (அப்பாடா என்று மனதுக்குள் பெருமூச்சு விட்டுவிட்டு) சரிம்மா.. அப்புறம் அப்பா என்ன பண்றாரு? 

ஜானகி : அவரா இதோ கணக்கு எல்லாம் பார்த்துட்டு இருக்காரு‌

பாஸ்கர் : பாக்கட்டும் பாக்கட்டும் 

ஜானகி : சரிடா நீ பார்த்து இரு 

பாஸ்கர் : சரிமா...நான் வைக்கட்டுமா? 

ஜானகி : சரிடா பாத்துக்கோ வச்சிடறேன். லைன்  கட்டானது.
பின் மேலே சென்றவர்கள் என்ன பண்ணுகிறார்கள் என்று பார்ப்பதற்கு மீண்டும் மாடிப்படிகளில் ஏற போக "மாப்ள மாப்ள" என்று சத்தம் வரண்டாவில் இருந்து வந்தது. அப்போது அவன் ஏறிய இரண்டு படிகளை இறங்கி வராண்டாவை பார்க்க அங்கிருந்து பவானி வந்து கொண்டிருந்தாள்‌.வந்தவள் பாஸ்கரை நெருங்கி இரண்டடி தள்ளி நின்றாள்‌.



பாஸ்கர் : சொல்லுங்க அத்தை 

பவானி : மாப்பிளை நாளைக்கு பூஜய கொஞ்சம் சீக்கிரமே பண்ணுவாங்க 

பாஸ்கர் : சீக்கிரம்னா  எத்தனை மணிக்கு அத்த ?

பவானி : நாளைக்கு காலைல 8 மணிக்கு பூஜை மாப்பிள்ள குளிகை நேரம் அப்ப தான் வருது 

பாஸ்கர் : ஓ... அப்படியா அத்தை 

பவானி : ஆமா மாப்ள.அதனால நாளைக்கு கொஞ்சம் சீக்கிரமே எழுந்துட்டீங்கன்னா நீங்க சாப்பிட்டு பூஜைக்கு போயிறலாம் இல்லன்னா நீங்க பூஜை முடிச்சிட்டு தான் வந்து சாப்பிடற மாதிரி இருக்கும் 

பாஸ்கர் : (ச்சே..‌என்ன இவ்ளோ அக்கறையா இருக்காங்க. இவங்கள தப்பு பண்ணி இருப்பாங்க கண்டிப்பா இருக்காது.என் மண்டைக்குதான் என்னமோ ஆயிடுச்சு. அவங்க முகத்த பாக்க கூட எனக்கு தகுதி இல்லை.இவ்வளவு அக்கறையா வந்து சீக்கிரம் எழுந்து சாப்பிட்டு பூஜைக்கு போங்க ன்னு சொல்லுற மாதிரி அத்த எத்தன பேருக்கு கிடைப்பாங்க‌.என்ன மன்னிச்சிடுங்க அத்தை என்று மனதுக்குள் மன்னிப்பு கேட்டுவிட்டு) சரிங்க அத்தை நான் சீக்கிரம் எழுந்துர்றேன் 

பவானி : சரிங்க மாப்பிள நீங்க தூங்கலையா .இந்த நேரத்துல மேல போறீங்க 

பாஸ்கர் : இல்ல அத்த.நான் கொஞ்சம் லேட்டா தான் தூங்குவேன். அதான் மேல போயிட்டு சும்மா காத்து வாங்கிட்டு அப்புறமா தூங்கலாம்னு 

பவானி : சரிங்க மாப்பிள போங்க 

பாஸ்கர் : சரி அத்தை என்று சொல்லிவிட்டு  அவசரத்தை மனதில் வைத்துக் கொண்டு மெதுவாக மாடியில் ஏறினான்.