நினைத்தாலே இனிக்கும்(முடிவுற்றது )

[johnypowas]

அத்தியாயம் 7:

அன்று இரவு யேசித்து கொண்டே படுத்திருந்தேன்.நான் கூறியது அவள் மனதில் எப்படிபட்ட பாதிப்பை ஏற்படுத்த போகிறதோ தெரியவில்லை அதே சமயம் அவளிடம் அவ்வளவு தைரியமாக பேசியது சந்தோசமாகவும் இருந்தது.வினோத் அடிக்கடி சொல்வது ஞாபகம் வந்தது "டேய்!வேணாம் அவக்கிட்ட வச்சிக்காத அப்புறம் நீ ELEVENTH ஃபெயில் தான்"

உண்மையிலே ஃபெயில் ஆக்கிடுவாளோ,பின் எப்பொழுது தூங்கினேன் என்பது எனக்கே தெரியவில்லை எழுந்த போது காலை 7 மணி அவசர அவசரமாக கிளம்பினேன்.அம்மா கொடுத்த உதவாத இட்லிகளை வாயில் போட்டு அரைத்து விட்டு மதியம் கேண்டீனில் சாப்பிடுவதாக கூறிவிட்டு வீட்டைவிட்டு வெளியே வந்தேன்."நேற்று தெரியாமல் பேசிவிட்டேன் டீச்சர் ஸாரி"என போனதும் சாரி கேட்க வேண்டும் என நினைத்து புறப்பட்டேன்.பஸ் சீக்கிரம் வந்துவிட்டது.நான் பள்ளிக்கு சென்ற போது அவள் வந்திருக்க வில்லை.வகுப்பில் சென்று அமர்ந்தேன்.மாணவர்கள் தாங்களுக்கு பிடிக்காத வாத்தியார்களை, டீச்சர்களை பற்றி வசை பாடி கொண்டிருந்தனர்.ஸ்டாப்ரூமை அடிக்கடி எட்டி எட்டி பார்த்துகொண்டிருந்தேன்.அவள் வருவதாக தெரியவில்லை.

"மச்சி,என்னடா உன் ஆள எதிர் பார்த்து வழி மேல் விழிவைத்து காத்திருக்குற போல இருக்கு"

நான் முறைத்தேன்."வாய மூடிட்டு இருடா"என்றேன்.

"மச்சி நேத்து எப்பிடிடா அவ்வளவு தைரியமாய் அவகிட்ட பேசுன".

"ப்ச்...கொஞ்சம் சும்மா இருடா"

"ஏண்டா உனக்கு அடியில அல்லு கழன்டுடிச்சி போல இருக்கு.என்னடா நேத்து அவ்வளவு பேசுனோமோ பின்னாடி ஏதாவது பெருசா பண்ணிடுவாளோன்னு தானே பயப்படுற"

"ஆமா போதுமா"

"அதுக்குத்தான் படிச்சு படிச்சி சொன்னேன் கேட்டியா.கவலை படாத அவ எதுவும் பண்ண மாட்டான்னுதான் தோணுது"என்றான்.

"ஏண்டா அப்படி சொல்ற"

"ஏன்னா அவ என்கிட்ட பேசும் போது உன்னை டீஸ் பண்ணணும்னு வேணும்னே தெரியலன்னு பொய் சொல்லிருக்காடா"

எனக்கு அப்பொழுதுதான் லேசாக சிரிப்பு வந்தது"அப்படியாடா மச்சி"

"ஆமாடா அவ கண்ணுல அத நான் பார்த்தேன்டா.அவ ஏன் அப்படி சொன்னானு தெரியல.ஆனா நீ கோபமா பேசிட்டு போன பிறகு அவ முகத்த பாக்கனுமே.ரொம்ப வாடி போச்சுடா"

அவன் உண்மையை சொல்றானோ இல்ல பொய் சொல்றானோ தெரியல ஆனா அவன் கூறியது என் மனதில் ஒரு புதிய உற்சாகத்தையும் தெம்பையும் கொடுத்தது.என்னையும் மறந்து நான் கனவுலகில் ஆழ்ந்தேன்.

எப்பொழுது மணி அடித்தது என்றே தெரியவில்லை.கொச கொச வென சத்தத்தோடு அனைவரும் பிரேயருக்கு சென்றபோது தான் நினைவுக்கு வந்தேன்.

பிரேயர் ஹாலில் அவள் நின்றிருந்தாள்.அவள் என்னவள் நீல நிற காட்டன் சாரியில் நீல நிற தேவதை போல் இருந்தாள்.

அந்த சேலை மிகசிறியதாக இருந்தது அது அவள் பெரிய பெரிய அவயங்களை மறைக்க போதுமானதாக இல்லை.

நான் பின்னால் திரும்பி அவளை பார்த்துகொண்டே முன்னால் சென்றேன்.காலை வெயில் அவள் முகத்தில் பட்டு மின்னியது.

இரண்டு முறை என்னை திரும்பி பார்த்தாள்.வலதுகையை மடித்து இடதுகையால் கழுத்தில் இருக்கும் செயினை உருட்டிகொண்டிருந்தாள் அவள் கழுத்து மிக செக்ஸியாக இருந்தது.ஓடிச்சென்று அவளை வளைத்து அவள் கழுத்தில் உதட்டை பதித்து அவள் வியர்வையின் சுவையை அறிய வேண்டும் என என் மனம் துடித்தது.ஆனால் பிறகு பள்ளியே சேர்ந்து என்னை குமுரு கஞ்சி காய்ச்சி விடுவார்கள் என்பதால் அந்த எண்ணத்தை கைவிட்டேன்.

அவளை வர்ணித்துகொண்டே காலம் முழுவதும் இருக்கலாம்.அந்த அளவுக்கு அவள் எளிமையாய் இருந்தாலும் அழகாக இருந்தாள்.

பிரேயர் முடிந்தது என் கவனம் அப்பொழுதுதான் கலைந்தது.அவள் ஸ்டாப் ரூமை நோக்கி நடந்தாள்.சும்மா சொல்லகூடாது அவள் ஜடை மிக நீளமாகவும் தடிமனாகவும் இருந்தது.அது அவள் பின்புறங்களில் படும் போது ரப்பர் பந்து சுவரில் பட்டு மீண்டும் வருவதை போல் இருந்தது.

அதை ரசித்துகொண்டே கிளாஸ்க்கு சென்றேன்.முதல் பீரியட் அவள்தான் எனவே இன்று திகட்ட திகட்ட ரசிக்கலாம் என நினைத்துகொண்டேன்.அனைவரும் வகுப்பில் சென்று அமர்ந்த பின் அவள் வந்தாள் அனைவரும் எழுந்து விஷ் செய்தனர்.நான் எழவே இல்லை அவளையே பார்த்துகொண்டிருந்தேன்"கடவுளே உனக்கு ரெண்டு தேங்க்ஸ் சொல்லனும் ஒன்னு நீ இவள படைச்சதுக்கு இன்னொன்னு இவள என்கிட்ட அனுப்பினதுக்கு"நான் நினைத்துகொண்டிருக்கும் போதே அவள்"சார் எந்திரிக்க மாட்டாரா"என்றாள். 

அவள் என்னைதான் குறிப்பிடுகிறாள் என நான் உணர்வதற்கே சில வினாடிகள் ஆயின அந்த அளவுக்கு நான் அவள் நினைவுகளில் மூழ்கிபோயிருந்தேன். பிறகு வினோத் என்னை உலுக்கி எழுப்பி "டேய்!அவ உன்னதான் சொல்றா,நீ மரமண்ட மாதிரி உக்காந்திருக்க எந்திரிடா"என எழுப்பினான்.

பிறகுதான் நான் எழுந்து நின்றேன். அதன் பின் அவள்"ஓகே எல்லாரும் டெஸ்ட்க்கு ரெடியாகுங்க"என்றாள்.