04-09-2020, 10:21 PM
(This post was last modified: 04-09-2020, 10:25 PM by Black Mask VILLIAN. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
அந்த நாள் இரவை கழிக்க சிந்துவே அழைப்பு கொடுக்க, நானோ குழப்பத்தில் குமுறும் என் மனதிற்கு ஒரு ஆறுதல் தேடி அவளிடமே சென்றேன்… அவளும் எனக்கு ஆறுதலாய் தன்னை தந்து கட்டில் மேல் வித்தை காட்டி களைப்படைய செய்தாள்…
ஆட்டம் முடித்து நல்ல நித்திரையில் இருந்த நான் பதறி எழும் போது மணி 5 ஆகி இருந்தது…. நானும் நேரே அக்கா வீட்டு மாடிக்கு தவ்வி ரூமினுள் புகுந்து கொண்டேன்… கட்டிலில் படுக்க தூக்கம் மட்டும் வரவில்லை… எப்போதும் கட்டில் ஆட்டம் முடித்ததும் அடித்து போட்டது போல தூங்கும் எனக்கு என்னமோ அன்று சரியாய் தூக்கம் வரவில்லை…. மனமோ அவர்களுக்குள் என்ன ப்ரச்சனை என்பதை எண்ணி குழப்பத்தில் தவித்தது…. இத்தனை நாள் அன்னியோன்யமாய் இருந்த தன் அன்பு காதல் கணவனிடம் சண்டை போட்டு கொண்டு ஒரேநாளில் எங்கள் வீட்டுக்கும் போக எப்படி மனசு வந்தது??? அதுவும் என்னை இங்கே விட்டு விட்டு தனியாய் செல்ல… அப்படியென்றால் அவளுக்கு கோவம் என் மேலும் தாணோ..???? –என பலவாறு எண்ணி கொண்டே கண் மூடினேன், அப்போதும் கடைசியாய் பார்த்த சரண்யா-வின் கோப முகம்….. அப்படியே தூங்கியும் போனேன்…..
அடுத்து என்னை வந்து ப்ரீத்தி தான் எழுப்பினாள்… அவளிடம் மணி என்னவாயுஇற்று என கேட்க்க “11.30..” என கூறினாள்…. என் முகத்தில் இருந்த வாட்டத்தை புரிந்து கொண்டவள்,
‘அக்கா வீட்டுக்கு போனத நெனைச்சி வருத்தப்படுரல்ல…???’ என்றாள்
‘……’ ஏர்தும் சொல்லாமல் என்னருகில் இருந்த அவளின் மடியில் தலை சாய்த்தேன்
‘ம்ம்ம்… எனக்கு தெரியும்… நீ அவங்க மேல எவ்ளோ பாசமா இருக்கனு…. அவங்க போனதுக்ல எனக்கும் வருத்தம் தான்….’ என தலையை கோதினாள்
‘ஆனா ஏன் திடீர்னு என் கிட்ட ஏதும் சொல்ல்லாம…???’ என விசும்ப
‘ஆனா போறதுக்கு முன்ன அவங்க எங்கிட்ட உன்ன கவனிச்சிக்க சொல்லி தனியா சொல்லிட்டு தான் டா போனாங்க…. சீக்கிரமே வந்திடுவேனு அண்ணி சொன்னாங்க’ என்றாள்
’உனக்கொன்னு தெரியுமா??? அக்காவும் அத்தானும் கூட சண்டை போட்றுக்காங்க….’ என்றேன்
‘அண்ணி போகும் போது கூட அண்ணாகிட்ட சரியா முகம் காட்டல, அண்ணன் அண்ணிய பாக்கும் போது கூட திரும்பிகிட்டாங்க அப்பவே எனக்கோரு சந்தேகம்… இருந்தும் அவங்க வாழ்ந்த இத்தன நாள்ல எந்த ஒரு சின்ன சண்டையும் போட்டுக்காததால பெரிசா எடுத்துக்கல….’
‘உனக்கேதாது அத பத்தி தெரியுமா???’
‘இல்ல டா….’
‘ம்ம்ம்………..’
‘நீ ஒன்னும் நெனைச்சி கொளம்பிக்காதடா…. எல்லாம் சரியாயிடும், அண்ணியும் சீக்கிரம் வீட்டுக்கு வந்திடுவாங்க…..’ என நெற்றியில் ஈர முத்தம் கொடுத்தாள்
அங்கே ஊரில்,
காலையில் பஸ் ஸ்டேண்டில் இறங்கிய அக்காவை அம்மாவும் அப்பாவும் ரிசீவ் செய்தனர்…. வழக்கமான உபசரிப்புகளுக்கு பின் தங்கள் வீடு கூட்டி சென்றனர்…. அவள் அங்கு வந்ததை தெரிவிக்க எனக்கும் மற்றும் அத்தானுக்கும் தனித்தனியே அம்மாவே Call செய்து தெரிவித்தார்…. ஆனால் அக்காவிடமிருந்து எந்த சேதியுமில்லை….
அவள் இல்லாமல் வீடே சோகமானதை போன்ற உணர்வு…. அவள் இல்லாத வீட்டில் எனக்கும் இருக்க மனம் வரவில்லை….. ஏனோ அத்தை மாமாவுக்கு அக்கா மற்றும் அத்தானின் சண்டைகள் தெரியாமலிருக்க வேண்டி நான் அங்கு தொடர்ந்து எல்லாம் சரியாய் இருப்பதை போல நடித்து வந்தேன், அப்போதெல்லாம் எனக்கு ப்ரீத்து தான் துணை….
அக்கா அம்மா அப்பாவுடன் சென்று ஐந்து நாள் கழித்திருக்க, நானும் மாடியில் டீ.வி பார்த்து கோண்டு கவலை போக சிரித்து கோண்டிருந்தேன்… அப்போது வாசலில் “பொத்….”தென ஏதோ கிளுந்ததை போல சத்தம் கேட்க்க, நானும் திரும்பி பார்க்க…..,
அங்கே…..!!!!!
(நான் SLOWMOTION-ல தான் திரும்பி பாக்க போறேன்…. அதனால எல்லாரும் குட்டி Break எடுத்துக்கோங்க…..)
தொடரும்….
ஆட்டம் முடித்து நல்ல நித்திரையில் இருந்த நான் பதறி எழும் போது மணி 5 ஆகி இருந்தது…. நானும் நேரே அக்கா வீட்டு மாடிக்கு தவ்வி ரூமினுள் புகுந்து கொண்டேன்… கட்டிலில் படுக்க தூக்கம் மட்டும் வரவில்லை… எப்போதும் கட்டில் ஆட்டம் முடித்ததும் அடித்து போட்டது போல தூங்கும் எனக்கு என்னமோ அன்று சரியாய் தூக்கம் வரவில்லை…. மனமோ அவர்களுக்குள் என்ன ப்ரச்சனை என்பதை எண்ணி குழப்பத்தில் தவித்தது…. இத்தனை நாள் அன்னியோன்யமாய் இருந்த தன் அன்பு காதல் கணவனிடம் சண்டை போட்டு கொண்டு ஒரேநாளில் எங்கள் வீட்டுக்கும் போக எப்படி மனசு வந்தது??? அதுவும் என்னை இங்கே விட்டு விட்டு தனியாய் செல்ல… அப்படியென்றால் அவளுக்கு கோவம் என் மேலும் தாணோ..???? –என பலவாறு எண்ணி கொண்டே கண் மூடினேன், அப்போதும் கடைசியாய் பார்த்த சரண்யா-வின் கோப முகம்….. அப்படியே தூங்கியும் போனேன்…..
அடுத்து என்னை வந்து ப்ரீத்தி தான் எழுப்பினாள்… அவளிடம் மணி என்னவாயுஇற்று என கேட்க்க “11.30..” என கூறினாள்…. என் முகத்தில் இருந்த வாட்டத்தை புரிந்து கொண்டவள்,
‘அக்கா வீட்டுக்கு போனத நெனைச்சி வருத்தப்படுரல்ல…???’ என்றாள்
‘……’ ஏர்தும் சொல்லாமல் என்னருகில் இருந்த அவளின் மடியில் தலை சாய்த்தேன்
‘ம்ம்ம்… எனக்கு தெரியும்… நீ அவங்க மேல எவ்ளோ பாசமா இருக்கனு…. அவங்க போனதுக்ல எனக்கும் வருத்தம் தான்….’ என தலையை கோதினாள்
‘ஆனா ஏன் திடீர்னு என் கிட்ட ஏதும் சொல்ல்லாம…???’ என விசும்ப
‘ஆனா போறதுக்கு முன்ன அவங்க எங்கிட்ட உன்ன கவனிச்சிக்க சொல்லி தனியா சொல்லிட்டு தான் டா போனாங்க…. சீக்கிரமே வந்திடுவேனு அண்ணி சொன்னாங்க’ என்றாள்
’உனக்கொன்னு தெரியுமா??? அக்காவும் அத்தானும் கூட சண்டை போட்றுக்காங்க….’ என்றேன்
‘அண்ணி போகும் போது கூட அண்ணாகிட்ட சரியா முகம் காட்டல, அண்ணன் அண்ணிய பாக்கும் போது கூட திரும்பிகிட்டாங்க அப்பவே எனக்கோரு சந்தேகம்… இருந்தும் அவங்க வாழ்ந்த இத்தன நாள்ல எந்த ஒரு சின்ன சண்டையும் போட்டுக்காததால பெரிசா எடுத்துக்கல….’
‘உனக்கேதாது அத பத்தி தெரியுமா???’
‘இல்ல டா….’
‘ம்ம்ம்………..’
‘நீ ஒன்னும் நெனைச்சி கொளம்பிக்காதடா…. எல்லாம் சரியாயிடும், அண்ணியும் சீக்கிரம் வீட்டுக்கு வந்திடுவாங்க…..’ என நெற்றியில் ஈர முத்தம் கொடுத்தாள்
அங்கே ஊரில்,
காலையில் பஸ் ஸ்டேண்டில் இறங்கிய அக்காவை அம்மாவும் அப்பாவும் ரிசீவ் செய்தனர்…. வழக்கமான உபசரிப்புகளுக்கு பின் தங்கள் வீடு கூட்டி சென்றனர்…. அவள் அங்கு வந்ததை தெரிவிக்க எனக்கும் மற்றும் அத்தானுக்கும் தனித்தனியே அம்மாவே Call செய்து தெரிவித்தார்…. ஆனால் அக்காவிடமிருந்து எந்த சேதியுமில்லை….
அவள் இல்லாமல் வீடே சோகமானதை போன்ற உணர்வு…. அவள் இல்லாத வீட்டில் எனக்கும் இருக்க மனம் வரவில்லை….. ஏனோ அத்தை மாமாவுக்கு அக்கா மற்றும் அத்தானின் சண்டைகள் தெரியாமலிருக்க வேண்டி நான் அங்கு தொடர்ந்து எல்லாம் சரியாய் இருப்பதை போல நடித்து வந்தேன், அப்போதெல்லாம் எனக்கு ப்ரீத்து தான் துணை….
அக்கா அம்மா அப்பாவுடன் சென்று ஐந்து நாள் கழித்திருக்க, நானும் மாடியில் டீ.வி பார்த்து கோண்டு கவலை போக சிரித்து கோண்டிருந்தேன்… அப்போது வாசலில் “பொத்….”தென ஏதோ கிளுந்ததை போல சத்தம் கேட்க்க, நானும் திரும்பி பார்க்க…..,
அங்கே…..!!!!!
(நான் SLOWMOTION-ல தான் திரும்பி பாக்க போறேன்…. அதனால எல்லாரும் குட்டி Break எடுத்துக்கோங்க…..)
தொடரும்….