Adultery ஆண்மை எனப்படுவது யாதெனின்..!

[whiteburst]

43.

 நீண்ட நேரம் தழுவியவாறே, ஆறுதல் படுத்தி இருந்தவர்கள் மெல்ல மீண்டார்கள்!
 
யோவ் மாமா… போதும் எந்திரி, இதான் சாக்குன்னு அப்படியே படுத்தே கெடக்குற!
 
நான் என்னடி பண்றது, சோஃபாவை விட நீதான், செம சாஃப்ட்டா, மெத்தையாட்டம் இருக்க என்று சொல்லி அவள் முலைகளைப் பார்த்தவன், பில்லோல்லாம் வேற வெச்சிருக்க என்றவாறே முலைகளை வருடியவன், அதான் சுகமா இருக்குன்னு சாஞ்சிட்டேன்!
 
ச்சீ… போ மாமா! உன்னை என்று சிணுங்கி அவன் மேலேயே சாய்ந்தாள்.



சிணுங்காதடி… இந்தக் கோலத்துல சிணுங்குனீன்னா வெறியேறுது, அப்புறம் பின் விளைவுகளுக்கு நான் பொறுப்பில்லை.

 
காதல் கொண்ட மனது மட்டுமே, காமத்தின் முன்னும் பின்னும் செல்லம் கொஞ்சி, ஊடல் கொண்டு, உடலை வருடி பேசிக் கொண்டிருக்க வைக்கும். ஹரிணியின் இருப்பைப் பற்றி கவலையே படாமல் அவர்கள் பேசிக் கொண்ட விதமும், புரிதலும் இனி தன் வாழ்வு எப்படி இருக்கும் என்பதை மட்டுமல்ல அவர்கள் வாழ்வு எப்படி இருக்கும் என்பதையும் சேர்த்தே ஹரிணிக்குச் சொல்லியது.



மெல்ல எழுந்த சுந்தர், ஹரிணியைப் பார்த்ததும், நீ இன்னும் இங்கதான் இருக்கியா என்று  கேட்டவாறே அறையை நோக்கிச் சென்றான். அவனைத் தொடர்ந்த ஹாசிணியும், இப்படி ஒரு புருஷன் எனக்குக் கிடைக்க காரணமே நீதான்க்கா, உனக்குதான் தாங்க்ஸ் சொல்லனும்!


பு… புருஷனா? அ… அப்ப விவேக்?

 
தாலி கட்டுனாத்தான் புருஷனா என்ன? தாலி கட்டாதவன் கூட,, நீ படுக்கலாம்! தாலி கட்டாதவரை, நான் புருஷனா பாக்கக் கூடாதா? இவ்ளோ பேசுறியே, என்னிக்காவுது விவேக் உன்னை பொண்டாட்டின்னு கூப்ட்டிருக்கானா?


யோசித்துப் பார்த்த ஹரிணி திகைத்தாள்! அவளை வப்பாட்டி, தேவடியா, சமயங்களில் அடிமை என்றெல்லாம் சொல்லியிருக்கானே ஒழிய, என் பொண்டாட்டி என்று ஒரு தடவை கூடச் சொன்னதேயில்லை.

 
ரொம்ப யோசிக்காதக்கா, அவன் கேரக்டருக்கு, அதெல்லாம் சொல்லியிருக்க வாய்ப்பே இல்லை. உனக்கு மட்டும் ஒரு ரகசியம் சொல்லட்டா. எனக்கு முதல்ல தாலி காட்டுனது மாமாதான். அந்த எருமை விவேக் கட்டுன தாலியை, அடுத்த 5 நிமிஷத்துலயே கட்டி எறிஞ்சிட்டேன். இன்னும் சட்டப்படி மட்டுந்தான் நாங்க கணவன், மனைவியா மாறனும்! மத்தபடி மனசளவுல எப்பயோ ஆயாச்சு! 

 
ஹப்பா… ரொம்ப டயர்டாயிடுச்சு! மாமா, சும்மா பிரிச்சு மேஞ்சுட்டாரு! இவருகிட்ட என்ன பத்தலைன்னு அந்த விவேக்கிட்ட போய் நின்னையோ, நீ? கட்டுன புருஷன்கிட்ட, உனக்கு என்ன வேணும், எப்டி வேணும்னு கேட்டு வாங்கிக்கத் தெரியலை, கண்டவன் கிட்ட போய், இப்ப அசிங்கப்பட்டு நிக்குற. 

 
நான் வேணா, உனக்கு ஒரு ஸ்பெஷல் டீல் தரட்டுமா? நாம ரெண்டு பேரும் புருஷனை எக்ஸ்சேஞ்ச் பண்ணிக்கலாம். நீயே விவேக்கிட்ட பேசிட்டு சொல்லு. மாமாவை நான் சம்மதிக்க வைக்குறேன். ஓகேயா?



___

 
என்னக்கா நீ தேடிப்போனவனையே உனக்குக் கொடுக்குறேன் எடுத்துக்கோன்னு சொன்னாலும் அமைதியா இருக்க? 


என்ன, வெளிப்படையா அவனை புருஷனா ஏத்துக்க முடியலையா உன்னால? கேவலம் அப்பேர்பட்ட ஆளு கூடதான் போய், படுத்துருக்க நீ?! 

 
சரி, யோசிச்சு சொல்லு. நான் போய் மாமா கூடவே தூங்குறேன். இத்தனை நாளா, உனக்குத் தெரியாம அவரைக் கொஞ்சிகிட்டு இருந்தேன். இனி, அவர் மார்புல சாஞ்சு, நிம்மதியா தூங்குவேன். அதுக்குல்லாம் கொடுத்து வெச்சிருக்கனும்க்கா என்றவாறே, சுந்தரைத் தேடிச் சென்றாள்.


ஹாசிணியின் வார்த்தைகளை விட, அதில் இருந்த உண்மைதான், ஹரிணியை மிகவும் கஷ்டப்படுத்தியது. தன்னை தனிமையில் விட்டு விலகிய ஹாசிணியும், சுந்தரும், இன்னொரு உண்மையையும் சொல்லிச் சென்றார்கள்.

 
எல்லா மனிதர்களுக்கும், வாழ்க்கையை வாழ ஒரு உந்துதல் தேவைப்படும். தன்னை நம்பியிருக்கும் துணை, குடும்பம், தன் குழந்தைதான், மனிதனை பெரும்பாலும் முன்னேற்றத்தை நோக்கி அழைத்துச் செல்வது மட்டுமல்ல, வாழ்க்கையில் ஒரு பிடிப்பையும் தருகிறது. 

 
அளவுக்கு மீறும் போது, எதுவுமே நஞ்சுதான். ஹரிணியும், கீதாவும், எப்போதும் விரும்பிய தனிமை அவர்களுக்குக் கிடைத்த பொழுது, அது அவர்களுக்கு அவ்வளவு மகிழ்ச்சியாய் இல்லை! ஏனெனில் வாழ்க்கையில் பிடிப்பை ஏற்படுத்தும் எந்த உறவுகளும், நட்புகளும் அவர்களைச் சுற்றி இல்லை. அவர்கள் விரும்பும் சுகத்தை அவர்கள் இப்போதும் எடுத்துக் கொள்ளலாம், ஆனால், இப்போது அவர்களின் மனதில் சுகத்திற்கான தேடலே இல்லை. வெறும் பயமும், இயலாமையும்தான்!

 
சுந்தர் இன்னும் தன்னை அடிக்கவில்லை, திட்டக் கூட இல்லை. ஆனால், அவள் விரும்பியதைக் கொண்டே அவளை தண்டித்த விதமும், இதைத்தானே கேட்ட, எடுத்துக்கோ என்று புன்னகையுடன் சுந்தர் சொல்லும் போது, அதை எடுத்துக் கொள்ள முடியாத நிலையும், அவளை அணு அணுவாய் கொன்றது.

 
அந்த ஹாலில் படர்ந்திருந்த இருள், ஹரிணியின் எதிர்கால வாழ்வைச் சொல்லியது! அறையினுள் இருந்து கசிந்த ஒளியும், சிரிப்புச் சத்தமும், சுந்தர் ஹாசிணியின் எதிர்காலத்தைச் சொல்லியது.

 
அடுத்த நாளிலிருந்து, ஹரிணியின் வேலைகள் வீட்டிலும், அலுவலகத்திலும் ஆரம்பமானது. ஹரிணிக்கு ஆச்சரியமூட்டிய விஷயம், அவளை அதன் பின் அசிங்கப்படுத்தவோ, கேள்வி கேட்கவோ ஹாசிணி முயலவே இல்லை. சொல்லப்போனால், அவளை பொருட்படுத்துவதே இல்லை. அவளை கண்டுகொளாமலேயே, அவர்களுடைய இயல்பான வாழ்க்கையை வாழ ஆரம்பித்திருந்தனர். 

 
அடுத்த ஆச்சரியம், ஹரிணியை, தங்களுடனே காரில் அலுவலகத்துக்கு அழைத்துச் சென்றதும், அங்கு, அனைவருமே ஹரிணியை மிக மரியாதையாக நடத்தியதும்தான். சுந்தருக்கும், ஹாசிணிக்கும் நல்ல மரியாதை இருந்ததை உணர்ந்தவள், தனக்கும் அதே மரியாதை கிடைப்பதை ஆச்சரியத்துடன் பார்த்தாள்.

 
என்ன பாக்குற? இந்த மரியாதை எல்லாம், என்னோட மனைவிங்கிற உறவுக்கு கொடுக்குற மரியாதை. ஆனா, எனக்கான மரியாதையும், ஹாசிணிக்கான மரியாதையும், தானா வந்ததில்ல. எங்க உழைப்புனால வந்துது! ஹாசிணி வந்தப்ப, என்னோட சொந்தம்கிறதுக்காக மரியாதை கொடுத்தவங்க கூட, அவ வேலையையும், திறமையையும் பார்த்துட்டு, தானா மரியாதை கொடுக்க ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. ஆனா, உனக்கும், விவேக்கும் கொடுக்குற மரியாதை அப்படி இல்ல. முடிஞ்சா, எந்த அடையாளமும் இல்லாம, தனியா, இதே மாதிரியான மரியாதையை சம்பாதிச்சிக் காட்டுங்களேன்!

 
சுந்தர் அதிகம் பேசுவதில்லை. ஆனால் பேசினால், அதில் வெளிப்படும் வெறுப்பும், கோபமும் அவளை மிகவும் பயமுறுத்தியது. அவனுடைய அமைதியை கோழைத்தனம் என்று தானும், நிதானத்தை பேடித்தனம் என்று விவேக்கும் தப்புக் கணக்கு போட்டிருந்தது நன்கு புரிந்தது.

 
விவேக் திரும்பி வரும் ஒரு வாரத்திற்க்குள், சுந்தர் அந்நிறுவனத்திற்கு இட்டிருந்த உழைப்பு எத்தகையது, இன்று அவன் அடைந்திருக்கும் நிலை, ஹாசிணியின் வரவு எப்படி உதவியது என எல்லா உண்மைகளையும் ஹரிணி புரிந்து கொண்டாள். அப்பேர்பட்டவனுக்கு, தான் செய்த துரோகம் எப்படிப்பட்ட வலியையும், வேதனையையும் கொடுத்திருக்கும் என்றும் புரிந்தது. 

 
தெரியாம பண்ணிட்டேன், ஒரு தடவைதான் நடந்துச்சு, மன்னிச்சிடுங்க, இப்டி நடக்கும்னு நான் எதிர்பார்க்கலை, என்னை மீறி நடந்துடுச்சு என்று எந்த வித சால்ஜாப்புக்கோ, சமாதானத்திற்க்கோ இடமின்றி செய்திருந்த தன் தவறின் வீரியம், மிகப் பெரிதாய் தெரிந்தது அவளுக்கு. நிதர்சனத்தை உணர்ந்தவள், மவுனமாய் தண்டனையை ஏற்றுக் கொண்டு, வேலையைப் பார்க்க ஆரம்பித்திருந்தாள். 

 
அவளை இன்னும் வேதனையளித்த விஷயம், வீட்டிற்கு வந்த தன் குழந்தையைக் கொஞ்ச முடியவில்லை என்பதும், வந்த குழந்தையும், தன்னை விட்டு, ஹாசிணியை நாடியதும்தான். முன்பு அவள் புறக்கணித்ததால், இப்போது குழந்தை அவளை புறக்கணித்தது. 

 
இத்தனையிலும் அவளுக்கு ஆறுதலித்த ஒரு விஷயம், ஹாசிணி தன்னை விட மேலாக குழந்தையைப் பார்த்துக் கொள்வதும், குழந்தையே ஹரிணியைத் தேடி வந்து கொஞ்சும் போது, அதற்கு எந்தத் தடையும் சொல்லாமல் ஹாசிணியும், சுந்தரும் அனுமதித்ததும்தான்! ஆனால், முன்பு போல் அல்லாமல், காமத்தில் கண்களை திறக்காமல், அன்பின் கதவுகளை திறந்திருந்தவளுக்கு, குழந்தையுடனான நேரம் போதாமல், தாங்க முடியா ஏக்கத்தை அவளுக்கு கொடுக்க ஆரம்பித்தது.

 
கோபமாய் உனக்கு வேண்டியதை நீயே சம்பாதிச்சுக்கோ என்று சுந்தர் சொல்லியிருந்தாலும், இன்னும் அவளது பாங்க் அக்கவுண்ட்டை மூடவோ, கார்டுகளை பிடுங்காமல் இருந்ததும், அதில் எப்போதும் இருக்கும் பணம் இப்போதும் இருந்ததும், அவளுக்கு குற்ற உணர்ச்சியைதான் கொடுத்தது.

 
அவர்கள் கொடுத்திருக்கும் தண்டனை மன ரீதியானது மட்டுமே. எப்பேர்ப்பட்ட வாழ்வை நீ சிதைத்திருக்கிறாய், கெடுத்துக் கொண்டாய் என்று காட்டுவது மட்டுமே நோக்கம்! இது முழுக்க அவர்களுக்குள் மட்டுமே நடக்கும் நாடகம். வெளியிலிருந்து பார்ப்பவர்களுக்கு, எந்த வித்தியாசமும் தெரியாது. அவனுடனான தொழில்முறை சந்திப்புகளுக்கு, எப்போதும் அவள் சென்றதில்லை. ஹாசிணிதான் சென்றிருக்கிறாள் என்பதால் யாருக்கும் எதுவும் தெரியவில்லை.  

 
ஒரு ஆணை பெண்ணிடம் முதலில் ஈர்க்க வைப்பது அவள் உடலும், அது தரும் காமம் சார்ந்த சிந்தனையும்தான். ஆனால் பெண்ணுக்கு, ஆணிடம் உடல் ரீதியான கவர்ச்சியெல்லாம் ஏற்படாது. உணர்வு ரீதியிலான பிணைப்பு மட்டுமே. ஆனால், உறவு நிலைக்க, இந்த இரண்டுமே சமநிலைப்பட வேண்டும். 

 
துரோகத்திற்க்கு துரோகத்தின் மூலம் பரிசு என்று அவர்கள் தண்டனை கொடுத்திருந்தாலும், இனி ஹாசிணிதான் தன் மனைவி என்று சுந்தர் தெளிவாக உணர்த்தி விட்டான். விவேக்கினைப் போல் வெறும் காமத்திற்க்காகவும், அவர்களைப் பழிவாங்கவும்தான் இந்த உறவு என்று அவர்கள் இணையவில்லை.  

 
விவேக்குடன், தான் கூடும் போதோ, அல்லது கீதா, அபர்ணா கூடும் போதோ அங்கு பயங்கரமான காமம் தெளிக்கும். அதைப் பார்க்கும் யாருக்கும், அந்த தீ பற்றிக் கொள்ளும். ஆனால் ஹாசிணி, சுந்தர் கூடலில் காமத்தை விட, காதல்தான் அதிகம் தெரிந்தது. 

 
சீரான ஒளியைத் தரும் சுடரொளிக்கும், கண்டபடி பற்றி எரியும் காட்டுத் தீக்கும் இடையேயான வித்தியாசம் அது.

 
ஒவ்வொரு தேவையும் நிறைவேற்றிய பின்பும்,, மனித மனது புதுப்புது தேவையை நோக்கி ஓடும். எல்லாம் கிடைத்திருந்ததால், காமத்தை நோக்கி ஓடிய ஹரிணிக்கு, இப்போது தன்னிடம் மட்டும் சுந்தர் காட்டும் உரிமை கலந்த அன்பை, காதலை, சமயத்துக்கு சாப்பிட மாட்டியா, எப்பப் பாரு மொபைலு, ஒழுங்கா தூங்கு என்று கோபத்திலும் தெளிக்கும் ப்ரியத்தை, இதை எப்படி செய்யலாம் என்று மதித்து கேட்கும் ஆலோசனைகளை, செம ஐடியா, எனக்கு இது தோணவே இல்லை பாரு என்று சொல்லும் பாராட்டுகளை என அனைத்தையும் ஹாசிணியிடம் காட்டும் போது தன் இழப்பு புரிந்தது அவளுக்கு.

 
எல்லாம் இருந்தாலும், காமத்தை நோக்கி ஓடியவளுக்கு, இப்போதும் காமம் கிடைக்கும். ஆனால், பாசத்தையோ, கோபத்தையோ, காதலையோ, தோழமையையோ, அன்பினையோ காட்டுவதற்க்குதான் யாருமில்லை என்ற நிதர்சனம் தீயாய் சுட்டது. எல்லாம் உணர்ந்து அவள் திருந்த நினைக்கும் போது, அவளை ஏற்றுக் கொள்ளத்தான் யாருமில்லை. 


முதன் முறையாக ஒரு நல்ல காரியம் செய்ய நினைத்தாள் ஹரிணி. அது,

 
அடுத்த நாள் விவேக் வந்துவிடலாம் என்ற நிலையில், அவளும், ஹாசிணி மட்டும் இருக்கும் சமயத்தில், ஹாசிணியை அணுகினாள்.

 
ஹா… ஹாசிணி, நாளைக்கு விவேக் வந்துடுவான்.

 
அதுனால?



இ… இல்ல… அவனை எப்டி ஹேண்டில் பண்ணப் போற?

 
அதைப்பத்தி உனக்கு என்ன கவலை?

 
இல்லை ஹாசிணி… நான் எனக்காகச் சொல்லலை. உனக்காகவும், உன் வாழ்க்கை நல்லாயிருக்கனும்ன்னுதான் சொல்றேன்!


அதுனால, எல்லாத்தையும் மறந்து அவன் கூட சேந்து வாழச் சொல்றியா?

 
என்னையவே இவ்ளோ திட்டுற நீ, அவனை மதிக்கக் கூட மாட்டன்னு எனக்கு நல்லாத் தெரியும். நான் சொல்றது, சுந்தர் கூடதான் உன் வாழ்க்கைன்னு ஆன பின்னாடி, அ… அதை மு.. முறையா நடத்திடலாமே?!

 
புரியலை, நீ என்ன சொல்ல வர்றன்னு

 
இ… இல்ல ஹாசிணி! இப்பல்லாம், நீங்க ஒண்ணாதான் இருக்கீங்க. இனி விவேக் கூட நீ வாழவும் போறதில்லை, நாளைக்கு இ… இதுல, உ… உனக்கு குழந்தைன்னு ஒண்ணு வந்துடுச்சுன்னா, அ… அது விவேக்கோட குழந்தையா இந்த உலகத்துக்கு தெரியும்! அ… அதெல்லாம் தேவையில்லையே… அதான்.

 
நீ ஊரு உலகத்தைப் பத்தி நினைக்க மாட்டன்னு தெரியும், நா… நான் சொல்ல வர்றது, அந்தக் குழந்தைக்கு சுந்தர், உண்மையான அப்பாவா இருந்தாலும், வளர்ப்பு அப்பான்னு அதோட மனசுல பதிய வேணாமே? என் குழந்தைக்கு நீ வளர்ப்பு அம்மாங்கிற ஒரு சிக்கல் போதுமே?! அ… அதுக்காக சொல்றேன்.

 
ஹரிணி உண்மையாலுமே ஹாசிணியின் நன்மைக்காக பேசியதில், ஹாசிணியின் மனம் கொஞ்சம் நெகிழ்ந்தது. அதனால், அன்பாகவே பேசினாள்.

 
கவலைப்படாதக்கா, அதெல்லாம் ஏற்கனவே நாங்க யோசிச்சிட்டோம். என் குழந்தையோட சொந்த அப்பாவாவே, மாமாதான் இருப்பாரு.  அதுக்கு நாங்க வெயிட் பண்ணுவோம்!

 
ஹாசிணி அன்பாய் பேசும் போது, அவள் அக்கா என்று அழைப்பதும், இந்தப் பிரச்சினையைப் பற்றி பேசும்போதெல்லாம் கோபமாக, மரியாதையில்லாமல் பேசுவதையும், ஹரிணியால் நன்கு உணர முடிந்தது. பெருமூச்சு விட்டபடி சொன்னாள். 

 
இ.. இல்லை, உங்களை மீறி தவறி குழந்தை உருவாயிட்டா? 

 
அவள் கேள்விக்கு, ஹாசிணியின் பதில், ஹரிணியை இன்னும் அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது.

 
நாலு மாசமா, நாங்க கணவன், மனைவியாத்தான் இருக்கோம், அதுலியே தெரியலை, நாங்க எவ்ளோ கவனமா இருக்கோம்ன்னு? கவனமா இல்லாட்டி, இந்நேரம் நீங்க எப்பவோ கண்டுபிடிச்சிருப்பீங்க, எனக்கு குழந்தையும் உருவாகியிருக்கும். அதெல்லாம் நடந்துதா என்ன?



நாலு மாசமாவா?, அப்ப போன வாரம் நடந்தது, உங்க முதல் உறவு இல்லையா?

 
ஹா ஹா ஹா… நீ அப்டி நினைச்சுகிட்டியா? இல்லைக்கா! எங்க முதல் உறவு, என்னோட முத ராத்திரி அன்னிக்கே நடந்துருச்சு. நீ பாத்து, பாத்து  அலங்காரம் பண்ண அதே கட்டில்லதான், எனக்கு மாமாவுக்கும் நடந்துது! 

 
அ… அன்னிக்கேவா? எ… எப்டி? ஹரிணிக்கு பெரும் குழப்பமாய் இருந்தது.

 
அன்னிக்கு நைட்டு, நீ ஏன் அடிச்சுப் போட்ட மாதிரி தூங்குனன்னு தெரியுமா? இல்ல, அந்த விவேக் ஏன் அப்படி தூங்குன்னான்னு அவனுக்குனாச்சும் தெரியுமா? எல்லாம் நான் பால்ல கலந்து கொடுத்த மாத்திரைதான்!

 
ஹரிணியும் சரி, விவேக்கும் சரி, கல்யாண அசதி, வேலைகள் என்று நினைத்திருந்தார்களே ஒழிய, இப்படி ஒரு திருப்பம் யோசிக்கவேயில்லை. அவள் சொன்ன பின் தான் ஹரிணிக்கு இன்னொன்றும் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அது, அதன் பின்னும், வார இறுதிகளிலும், இன்னும் பல நாட்களில், அதே போல் அடித்துப் போட்டாற்போல் தூங்கியிருக்கிறாள்! 

 
அப்படி என்றால், இது அடிக்கடி நடந்திருக்கிறதா?

 
எஸ்… நீ யோசிக்கிறது கரெக்ட்தான்… புதுசா கல்யாணமான ஜோடி எப்படி நடந்துக்குவாங்களோ, அப்டித்தான் நாங்களும் முழுசா எஞ்சாய் பண்ணோம்! விவேக்குக்கு வேலை கொடுத்துட்டு, ஒரு ஆஃபிஸ் ட்ரிப்ன்னு போனது கூட எங்க ஹனிமூன் ட்ரிப்தான்!

 
இத்தனை திருப்பங்களை ஹரிணி எதிர்பார்க்கவில்லை. 

 
அ… அப்டீன்னா, இந்த விஷயமெல்லாம் உ… உங்களுக்கு எ… எப்ப தெரியும்? எ… எப்டித் தெரியும்? எ… எப்ப இருந்து, நீயும், சுந்தரும் இ… இப்டி மாறுனீங்க???

 
அவசியம் தெரியனுமா?


ஆ… ஆமா!

 
ஹரிணியையே ஆழமாய் பார்த்தவள், சொல்ல ஆரம்பித்தாள்!