Adultery பூஜை (A Sneaky wife)

[Karthik_writes]

-தொடர்ச்சி

முதல் நாள்

  காலை 10 மணி அளவில் பாஸ்கர் ,ஜானகி, தங்கராஜ் மூவரும் ஒரு காரில் மாலுவின் வீட்டிற்கு வந்து இறங்கினர். அவர்களை வரவேற்பதற்கு மாலுவின் அம்மா பவானி, மற்றும் மாலுவின் அத்தை மங்கலம் காத்திருந்தார்கள். அவர்களை வீட்டிற்குள் அழைத்துச் சென்றார்கள்.
பவானி மூவரும் குடிப்பதற்கு மோர் கொடுத்தாள்.

தங்கராஜ் : (மோரை குடித்துக்கொண்டே) சம்பந்தி எங்க அவரை காணோம்?

பவானி : அவங்களும் என் பையனும் பத்திரிக்கை வக்கிறதுக்கு காஞ்சிபுரம் வரைக்கும் போயிருக்காங்க.

தங்கராஜ் : அதுசரி பூஜை ஒரு பக்கம் நடந்தா, கல்யாண வேலையும் ஒரு பக்கம் நடக்கணும்ல

மங்கலம் : சரியா சொன்னீங்க "அழுதுக்கிட்டே இருந்தாலும் உழுதுகிட்டே இருக்கணும்னு" சொல்லுவாங்க.

ஜானகி : இந்தாங்க சம்பந்தி  இதுக்குள்ள தாலி இருக்கு பூஜைக்கு தேவைப்படுது ன்னு சொன்னீங்கல்ல.

பவானி : பூஜை ரூம்ல ஐயர் இருக்காரு. அவங்க கிட்டே குடுத்துடுங்க. அவங்கதான் எங்க வைக்கணும்ன்னு சொல்லுவாங்க.

ஜானகி : ஓஹோ.. பூஜைக்கான வேலையெல்லாம் ஆரம்பிச்சுடுச்சா

மங்கலம் :  இப்ப தான் எல்லாத்தையும் எடுத்து வச்சுட்டு இருக்காங்க .நீங்க போய் கொடுத்தீங்கன்னா அவங்க வாங்கி வச்சுப்பாங்க.

ஜானகி : அதுவும் சரிதான். பாஸ்கர் வா.

பின் ஜானகி பாஸ்கர் தங்கராஜ் மூவரும் எழுந்து பூஜை அறையை நோக்கி சென்றனர். பூஜை அறையில் சடங்கு செய்வதற்கான அனைத்து ஏற்பாடுகளும் நடந்து கொண்டிருந்தது.

ஜானகி : வணக்கம் சாமி. இந்தாங்க தாலி

ஐயர் :வணக்கம்.. கொண்டு வந்துட்டீங்களா நல்ல வேளை நான் கூட நீங்கள் மறந்து இருப்பீங்கனு நினைச்சேன்

ஜானகி : பசங்க வாழ்க்கை விஷயம் அது எப்படி மறப்போம்.

ஐயர் : அதோ அந்த உலக்கு மேல நெல் இருக்கு பாருங்கோ, அது மேல வையுங்கோ

ஜானகி : சரிங்க சாமி

தங்கராசு : சாமி சடங்கு எவ்ளோ நேரம் நடக்கும்?

ஐயர் : இது பதி தோஷங்கருதுனால குளிகை நேரத்துல பன்னுனாதான் தோஷம் நிவேற்தி ஆகும். அது டெய்லி ஒன்றரை மணி நேரம் வரும். அந்த நேரத்தில் சடங்கு பன்னுவோம். அந்த நேரம் ஆரம்பித்ததிலிருந்து முடியறதுக்குள்ள நாங்கள் சடங்கை நடத்தி முடிச்சுருவோம்.

ஜானகி : ரொம்ப சந்தோஷம் சாமி. அப்போ நாங்க கிளம்பறோம்

ஐயர் :பேஷா.. போயிட்டு வாங்கோ..எல்லாம் நல்ல படியா நடக்கும்...

தங்கராஜ் : நன்றி சாமி
பின் மூவரும் அப்படியே நடந்து வராண்டாவிற்கு வந்தனர்.

பாஸ்கர் :  அம்மா இங்க வச்சிருந்த என்னோட லக்கேஜ் எல்லாம் எங்கம்மா?

பவானி : இப்ப தான் தம்பி வேலைக்காரி  உங்க ரூம்ல கொண்டுபோய் வச்சா.நான் தான் வைக்க சொனேன்.

பாஸ்கர் : அப்படியா.. தேங்க்ஸ் அத்த

மங்களம் : என்ன தம்பி அத்தைக்கு தேங்க்ஸ் சொல்றீங்க?

பாஸ்கர் : வேற என்ன சொல்லணும் ?

மங்கலம் : நன்றின்னு சொல்லுங்க
இதைகேட்டு ஜானகியும் தங்கராஜும் சிரித்தனர்.

பாஸ்கர் : அடக்கடவுளே..இதுவேறயா.. இன்னும் ஏழு நாள் எப்படித்தான் இங்க இருக்கப் போறேன்னு தெரியலயே

பவானி : அண்ணி, அவங்க நன்றியத்தான் இங்கிலீஷ்ல சொல்றாங்க

மங்கலம் : அது சரி

ஜானகி : சரிங்க அப்ப நாங்க கிளம்பறோம்.பாஸ்கர பாத்துக்கோங்க .கல்யாணத்து அன்னைக்கு காலையில வந்துருவோம்.

பவானி : என்ன அதுக்குள்ள கிளம்பிட்டீங்க? நீங்க வருவீங்கன்னு தெரிஞ்சி உங்களுக்கும் சேர்த்து சாப்பாடு சமைக்க சொல்லிட்டேன். நீங்க இருந்து சாப்பிட்டுட்டு தான் போகனும்.

ஜானகி : அய்யோ கொஞ்சம் வேலை இருக்கு.  இன்னும் தெரிஞ்சவங்களுக்கெல்லாம் பத்திரிக்கை கொடுக்கணும்.

தங்கராசு : ஆமாங்க

பவானி : உங்களை சாப்பிடாம அனுப்பினேன்னு அவங்களுக்கு தெரிஞ்சா என்னைய கொன்னே போடுவாங்க. நீங்க இருந்து சாப்பிட்டு தான் போகணும் .அண்ணி கொஞ்சம் சொல்லுங்க

மங்கலம் : அது எப்படி நாங்க சாப்பிடாம அனுப்புவோம். நீங்க இருந்து சாப்பிட்டு தான் போகணும் .

இப்படி இவர்கள் இருவரும் அழுத்தமாக சொன்ன பிறகு ஜானகியும் தங்கராஜும் வண்டியில் வந்த களப்பில் அப்படியே சோபாவில் சரிந்தனர். மங்களம் எழுந்து சமையல் வேலையை கவனிக்க  சென்றாள். ஆனால் பாஸ்கர் மட்டும்   உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்து திருதிருவேன வீட்டையே சுற்றிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

பவானி : என்ன மாப்பிள சுத்தி சுத்தி பார்த்துட்டு இருக்கீங்க

பாஸ்கர் : இல்ல அத்த சும்மாதான்...

பவானி :அப்படியே. வீட்டை சுத்தி பாருங்கள் நல்ல நேரம் போகும். பின்னாடி தோட்டம், மாடு எல்லாம் இருக்கு

பாஸ்கர் : இல்ல அத்தை பரவாயில்ல .

பவானி : கூச்ச படாதீங்க மாப்பிள .இது ஒங்க வீடு என்று சொல்லிவிட்டு  "கல்யாணி" என்று சத்தமிட்டாள்



கிச்சனில் இருந்து ஒரு பெண் வந்தாள் .பாஸ்கர் யார் என்று பார்க்க, அப்படியே வெடவெடத்து போயிவிட்டான். அவளைப் வெறித்துப்போய் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். "என்னடா இது இப்படி ஒரு வேலைக்காரியா,இப்படி ஒருத்திய நான் பார்த்ததே இல்லையே. நல்லா கொழுக் மொழுக்கென்று வெடக்கோழி மாதிரி இருக்கா. எத்தனை பேர் அடிச்சு சாப்பிட்டாங்களோ" என்று மனதில் ஏங்கிக்கொண்டான்.

பவானி : கல்யாணி மாப்பிள்ளைக்கு வீடு, பின்னாடி இருக்குற தோட்டம் எல்லாத்தையும் சுத்தி காட்டு.

கல்யாணி : சரிம்மா. வாங்கய்யா என்று சொல்லிவிட்டு  நடந்தாள்.

பாஸ்கர் : அம்மா நீயும் வா சுத்திப்பாக்கலாம்

ஜானகி : டேய் கார்ல வந்ததே களைப்பா இருக்கு டா .நீ போய் சுத்தி பாரு

தங்கராசு : ஆமா டா நாங்க சுத்தி பார்த்து என்னடா பண்ண போறோம். நீ போய் பாரு..

பாஸ்கர் : சரி என்று சொல்லிவிட்டு கல்யாணியின் பின்னே சென்றான் .
"உட்காருங்க,இதோ வந்துடுறேன் என்று சொல்லி கிச்சனுக்குள் சென்றாள்,பவானி.
அங்கே கல்யாணியின் பின்னே சென்ற பாஸ்கர் கல்யாணியின் இடுப்பு ஆட்டத்தையும், சூத்திரத்தையும் பார்த்துக்கொண்டே சென்றான்.  கல்யானி பின்னாடி திரும்பி பார்க்க அவன் முழியை வேறு பக்கம் திருப்பினான்.கல்யானி சிரித்துக்கொண்டாள்.

கல்யாணி : ஐயா எந்த ரூம் பார்க்கணும்னு சொல்லுங்க கூட்டிட்டு போறேன்.

பாஸ்கர் : மாலு.. சீ...மாளவிகா ரூம் எங்க இருக்கு?

கல்யாணி : (லேசாக சிரித்துவிட்டு) வாங்கய்யா..என்று சொல்லி இரண்டு ரூம் கடந்து ஒரு ரூம் முன் கூட்டிச்சென்றாள். இதுதான்யா மாளவிகா அம்மா ரூம்.

பாஸ்கர் : உள்ள இருக்காளா?

கல்யாணி : வெளியில இல்ல. அப்போ உள்ள தான் இருப்பாங்க
கதவை தட்டினான் சில வினாடிகளில் கதவு திறந்தது .பாஸ்கர் அப்போது மாலுவை பார்த்தான். சிறிது நேரம் அப்படியே சிலைபோல் நின்றான். ஏனென்றால் அவன் மாலுவை பெண் பார்க்க வந்த பொழுது அவள் பட்டு சேலையில் இருந்தாள். ஆனால் இன்றோ அவன் பார்க்கையில் அவள் கண்ணாடி சேலையில் இருந்தாள்.
அவளைப் பார்த்தவுடன் காதலும், காமமும் பாஸ்கர் கண்ணில் பொங்கிக்கொண்டு வந்தது.



மாலு : நீங்க... நீங்க  வந்தீட்டீங்களா... என்று சொல்லி வெட்கப்பட்டுக் கொண்டு ரூமுக்குள் ஓடி விட்டாள்.

பாஸ்கர் : உள்ளே சென்று பார்க்க அது இரண்டு ரூம்மாக இருந்தது.அதில் இரண்டாவது ரூமில் ஒளிந்துருந்தாள் மாலு. பின் "இப்பதான் வந்தேன்" என்று சொல்ல பதில் ஏதும் வராமல்  ம்.ம்.. என்ற சத்தம் மட்டும் வந்தது.பின் பாஸ்கர் அந்த ரூமை சுற்றி பார்த்துவிட்டு பின் கட்டிலை கவனித்தான். அதில் ஒரு கால் மட்டும் வித்தியாசமாக இருந்தது.  வினோத் வாங்கிவந்து மாத்தி இருப்பான் என நினைத்துக்கொண்டான். பின் அப்படியே பரண்மேல் பார்க்க அங்கே வெண்ணை பானை என்று ஒன்றுமே இல்லை. பாஸ்கருக்கு சற்று அதிர்ச்சியாக இருந்தது. "என்னடா இது வெண்ணையை கொட்டுனான்.இவ வெண்ணையை எடுத்தானு என்னமேல்லாமோ சொன்னான்.  இப்ப இங்க வந்து பாத்தா வெண்ணை பானை இருந்ததற்கான தடயமே இல்ல. அப்போ அன்னைக்கி எந்த வெண்ணையை எடுத்து இருப்பா. ஒண்ணுமே புரியலையே" என்று மனதுக்குள் குழப்பத்துடன் அந்த ரூமை விட்டு வெளியே வந்தான்.

கல்யாணி : அடுத்து எந்த ரூம் போகணுங்கய்யா?

பாஸ்கர் : சுந்தர் ரூம் எங்க இருக்கு?

கல்யாணி : (சிறிது வெட்கப்பட்டு கொண்டு) வாங்கய்யா கூட்டிட்டு போறேன்
 
பாஸ்கர் : சுந்தர் ரூம் கேட்டா இவ ஏன் வெட்கப்படுறா என்று யோசித்துக் கொண்டு அவளை பின் தொடர்ந்தான். பின் மீண்டும் இரண்டு ரூம் கடந்து ஒரு ரூம் தனியாக இருந்தது. அந்த ரூமை காட்டி இதுதான் சுந்தர் அய்யா ரூம் என்று சிரித்தாள்.

பாஸ்கர் : சரி.. ஆமா... ஏன் சிரிக்கிறீங்க?

கல்யாணி : ஒன்னும் இல்லைங்கய்யா சும்மாதான்

பாஸ்கர் :  (ரூம் உள்ளே சென்று பார்த்தான்.பெரிய ரூம் அட்டாச்சுடு பாத்ரூமோடு இருந்தது. பின் வெளியே வந்து) இந்த ரூம் மட்டும் ஏன் தனியா இருக்கு 

கல்யாணி : அது தெரியலங்க.
பின் பாஸ்கர் அங்கிருந்து சுற்றி முற்றி பார்க்க ஒருவழி சென்றது.அதை நோக்கி பாஸ்கர் செல்ல இப்போது பாஸ்கருக்கு பின்னே கல்யாணி தொடர்ந்தாள். பாஸ்கர் அங்கு சென்று பார்க்க அது வீட்டின் பின்புறம் கொண்டு சென்றது.அங்கேஒரு 7  மாடு கட்டி வைக்கப்பட்டிருந்தது .

கல்யாணி :  இது மாட்டு கொட்டாய், தோட்டம் அந்த பக்கம் இருக்குங்கய்யா.

பாஸ்கர் : சரி சரி .பால் யார் கறக்குறா?

கல்யாணி : பால் காரன் ஒருத்தன் வருவான். அவன்தான் கறப்பான்.

பாஸ்கர் : பால் இருக்குன்னா கண்டிப்பா வெண்ண இருக்கும்ல 

கல்யாணி :  இதுல என்னங்கய்யா சந்தேகம்.வெண்ண இருக்கு

பாஸ்கர் : வெண்ணை எல்லாம் எங்க வைப்பீங்க?

கல்யாணி : எங்க வேணாலும் இருக்கும்கய்யா. இப்ப கிச்சன்ல இருக்கு .வேணுமாயா? 

பாஸ்கர் : வேண்டாம் வேண்டாம். உன் பேரு என்ன சொன்ன?

கல்யாணி : கல்யாணி அய்யா

பாஸ்கர் :ஆன்..கல்யானி.. இங்க எத்தனை வருஷமா வேலை பாக்குற?

கல்யாணி :எங்க அம்மா இங்க தான் வேல பாத்துட்டு இருந்தாங்க.அவங்க இறந்ததுக்கு அப்றோம் நான் இங்க ஒரு 5 வருஷமா வேலை பார்க்கிறேன்கய்யா.

பாஸ்கர் :ஒ...சரி கல்யாணம் ஆயிடுச்சா?

கல்யாணி : ஆயிடுச்சுயா. வீட்டுக்காரரு கேரளால வேலை  பாக்குறாரு.

பாஸ்கர் :கேரளா...சரி குழந்தை இருக்கா?

கல்யாணி : ஒரு பொன்னுகய்யா.அஞ்சாவது படிக்கிறா.ஸ்கூலுக்கு போயிருக்கா..

பாஸ்கர் : நீ இந்த ஊர்ல தான் இருக்கியா .

கல்யாணி :இல்லயா .தங்குறது, திங்கிறது, தூங்குறது எல்லாமே இங்க தான்யா .

பாஸ்கர் : இங்கயா?

கல்யாணி : ஆமாங்கய்யா. அதோ மாட்டு கொட்டாய் கடைசியில ஒரு ரூம் இருக்கு பாருங்க .அது என்னோட ரூம் தான்யா. பாக்குறேங்களாயா
 
பாஸ்கர் : இல்ல இருக்கட்டும் இருக்கட்டும்.அப்றோம் பாத்துகிறேன்.சம்பளம் எவ்ளோ தராங்க ?

கல்யாணி : மாசம் ஒரு ஐயாயிரம் கொடுப்பாங்கய்யா

பாஸ்கர் : சரி நீ இங்க இருக்க.. உன் புருஷன் வந்தா எங்க தங்குவாரு. 

கல்யாணி : எங்களுக்கு ஊருக்குள்ள ஒரு ஓட்டு வீடு இருக்கு .என் புருஷன் வந்தா, நாங்க அங்க  தான் இருப்போம். இப்ப அவரு இல்லாததுனால நான் இங்க  இருக்கோம்.

பாஸ்கர் : ஏன் அப்படி?

கல்யாணி : ஒரு பொம்பளை எப்படியா தனியா ஒரு வீட்ல இருக்க முடியும்.ஆம்பள இல்லாத வீடுதானேனு வர்ரவன் போறவன் எல்லாம் வீட்டு கதவ தட்டுவானுக.. இந்த ஊரு ஆம்பளைங்க ரொம்ப மோசம்.நைட் எவ வீடு தொறந்துகிடக்குனு பாப்பானுக

பாஸ்கர் : ஓஹோ..இந்த ஊரு அவ்ளோ மோசமா..

கல்யாணி : ஆமாங்க..

"இவ சொல்றத பார்த்தா இந்த  ஊர்ல இருக்கற ஆம்பளைங்க எல்லாரும் காஞ்சி போய்  கிடைப்பானுக போலயே" என்று மனதில் யோசித்துக்கொண்டிருந்தான்.

கல்யாணி : வாங்கய்யா உங்களுக்கு பெரிய அய்யா ரூம்,சின்ன அய்யா ரும்  எல்லாத்தையும் காட்டுறேன்.

பாஸ்கர் : சரி வா..

பின் கல்யாணி ஒவ்வொரு ரூமாக  "ஐயா இது பெரிய்யா ரூம் , இது சின்னையா ரூம், இது மங்கலம் அம்மா ரூம்,இது  ஸ்டோர் ரூம்,  இது வினோத் அய்யா ரூம், இது பழைய பொருளெல்லாம் போட்டு வச்சிருக்குற ரூம் என்று ஒவ்வொன்றாக காட்டிக்கொண்டிருந்தாள்.

பாஸ்கர் : மொத்தம் எத்தனை ரூம் இருக்கு?

கல்யாணி : மொத்தம் பூஜை ரூம்,கிட்சன் , மேல, கீழ  எல்லாம் சேர்த்து 20 ரூம்  இருக்கும்கய்யா.

பாஸ்கர் : 20 ஆ

கல்யாணி : ஆமாங்கய்யா

பாஸ்கர் : மாடிக்கு எப்படி போகணும்?

கல்யாணி : வாங்கய்யா நான் கூட்டிட்டு போறேன் என்று சொல்லி சுந்தர் ரூம்  அருகே பக்கத்தில் மாடிக்கு ஒரு படி சென்றது. அதை பிடித்து மேலே சென்றார்கள். மேலே செல்லும் பொழுது கல்யாணியின் முதுகில் வழிந்த வியர்வை அவள் ஜாக்கெட்டை ஈரமாக்கியது .அவள் பிரா போடவில்லை என்பது அப்பட்டமாகத் தெரிந்தது. பாஸ்கர் அதை கவனிக்க தவறவில்லை .அதைப் பார்த்துக் கொண்டு அப்படியே  இடுப்பாட்டதயும்  பார்த்துக்கொண்டே மேலே ஏறினான். அவனால் கண்ணை வேறு பக்கம் திருப்ப முடியவில்லை .அவனுடைய தடி லேசாக விறைக்கத் தொடங்கியது.

படி கட்டில் ஏறி இடது பக்கம் திரும்பி மறுபடியும் மேலே ஏறுவது போல் இரண்டு அடுக்காக படிக்கட்டுகள் கட்டப்பட்டிருந்தது. அந்த காலத்து வீடு என்பதால் இப்படி இருக்கிறது என்று மேலே போய் பார்த்தான். மேலே இரண்டு ரூம் இருந்தது.ஒரு ரூம் வழியாக மற்றோரு ரூமிற்கு செல்ல வேண்டும். அங்கே ஒரு கட்டில் இருந்தது அதில் சென்று பாஸ்கர் அமர்ந்தான். கல்யாணி அவனுக்கு எதிரில் வந்து நின்றாள். பாஸ்கர் மனதிலும் பல விஷயங்கள் ஓடிக்கொண்டிருந்தது "நேற்று இரவு மாலு தன்னிடம் உங்களுக்காக ரூமை கிளீன் பண்ணி வச்சிருக்கேன் என்று சொன்னால். ஆனால் இங்கே வந்து பார்த்தால் ரூம் ஏதோ பேருக்கு அடுக்கி வைத்தது போல் இருக்கிறது.சுந்தர்  மாப் போட்டதாக  சொன்னாள் ஆனால் இங்கே தரையில் மண்ணாக இருக்கிறது.மாப் போட்டதற்கான எந்த ஒரு அறிகுறியும் இல்லை. அப்படி என்றால் நேற்று இரவு என்ன நடந்திருக்கும்?" தலையை பிச்சிக்கொண்டு பாஸ்கர் உட்காந்திருந்தான் .பின் எழுந்து நடந்து இரண்டாவது ரூமுக்கு சென்றான். அந்த ரூமுக்கு சென்று பார்தான், பாஸ்கருக்கு இப்போது கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது. ஏனென்றால் இப்போது அவன் இருக்கும் ரூம் சுத்தமாக துடைக்கப்பட்டு,க்ளினாக  இருந்தது. ஆனால் கட்டில் எதுவும் இல்லை.மீண்டும் பாஸ்கருக்கு குழப்பமாக இருந்தது. "எனக்கு ஒரு பதில் கிடைத்தால் அது தெளிவாக கிடைக்காது" என்று மனதில் விம்மிக்கொண்டான்.அவன் கல்யாணியை அழைத்தான்.

கல்யாணி : சொல்லுங்கய்யா

பாஸ்கர் : என்னோட லக்கேஜ் எல்லாம் எங்க?

கல்யாணி :நீங்க கவனிக்கலயா . அது வினோத் ஐயா ரூம்ல வச்சிட்டேன்.

பாஸ்கர் : அங்க ஏன் வச்ச இதுதான எனக்கு ரெடி பண்ணுன ரூம்.

கல்யாணி : இது உங்களுக்கு ரெடி பண்னுன ரூம் தாங்கய்யா. நான் ரெடி பண்ணிட்டு இருக்கும்போது வினோத் அய்யா தான் வந்து மாப்பிள்ளையே தனியா வைக்க வேண்டாம் .அவரை என் ரூம்ல தங்க வைச்சிகிறேன். நீ போய்  என் ரூம  சுத்தம் பண்ணி வைனு  என்ன அனுப்பி வச்சுட்டாரு .

இப்போது பாஸ்கருக்கு தலையில் இடி விழுந்தது போல் இருந்தது .




பாஸ்கர் : என்ன இந்த ரூம நீ ரெடி பண்ணியா?

கல்யாணி : ஆமாங்கய்யா. இன்னைக்கு காலையில நான் தான் ரெடி பண்ணுனேன்.
பாஸ்கருக்கு இப்போது தலையே சுற்றுவது போல் ஆகிவிட்டது. "நேற்று தப்பா ஏதும் இங்கே நடந்திருக்குமோ? என்ன நடந்திருக்கும்? மாலு என்னிடம் பொய் சொல்ராளா? என்று அவனுக்குள் குழப்பம் குடிகொண்டிருந்தது. பின் அப்படியே அந்த இரண்டாவது ரூம் வழியாக ஒரு வாசல் சென்றது அதில் சென்று பார்க்க அது ஒரு பால்கனி போல் அமைத்து வீட்டின் முன் வாசலுக்கு மேலே கொண்டு சென்று விட்டது. அவன் அங்கே இருந்து கீழே எட்டி பார்க்க அங்கே அவர்கள் வந்த கார் நின்றுகொண்டிருந்தது.பெண் பார்க்க வந்த அன்றைக்கு இப்படித்தான் மேலே சுந்தர் நின்று கொண்டிருந்தார், கீழே நான் நின்று கொண்டிருந்தேன் என்று அவன் மனதில் அன்றைய நிகழ்வு வந்து ஓடியது. பின் அப்படியே திரும்பி பார்க்க அங்கே கல்யாணி நின்று கொண்டிருந்தாள். பின் அவன் முகத்தில் சலனத்தை காட்டாமல் பாக்கெட்டில் இருந்து அவனது சீப்பை எடுத்து தலை வாறினான். பின் அதை பாக்கெட்டில் வைத்து கொண்டு "போலாம்" என்று சொல்ல கல்யாணி நகர்ந்தாள்.ஆனால் பாக்கெட்டில் வைத்த சீப்பு தவறி கீழே விழுந்தது.அவன் கீழே குனிந்து சீப்பை எடுத்தான்.அப்போது தான் அவன் ஒன்றை கவனித்தான்.அந்த மேல் பால்கனி முழுவதுமாக சிமிண்டால் கட்டப்பட்டது.அதில் எந்த ஓட்டையும் இல்லை‌. அங்கே இருந்து எந்த வழியிலும் கீழே இருப்பவர்களை பார்க்க முடியாது‌.எழுந்து நின்றாள் மட்டுமே பார்க்க முடியும்.பின் எப்படி மாலு என்னை இங்கிருந்து நோட்டம் விட்டிருப்பாள்? அன்றைக்கு கேட்டதற்கு வினோத் நோட்டம் விடுகிறாள் என்று சொன்னான். நேற்று கேட்டதற்கு சுந்தரும் அப்படித்தான் சொன்னார்.ஆனால் அப்படி பார்ப்பதற்கு இங்கே வழியே இல்லையே.அன்றைக்கு உண்மையில் இங்கு என்ன தான் நடந்தது? என்று தலை சுற்றிக் கொண்டே அங்கே இருக்கும் பால்கனியில் கையை வைத்தவாறு நின்று கொண்டிருந்தான் பாஸ்கர்.

பின் அப்படியே மனக்குமுறல் உடன் அந்த இரண்டு ரூம்களையும் கடந்து படிக்கட்டில் இறங்கி அனைத்து அறைகளையும் கடந்து இறுதியாக வராண்டாவிற்கு வந்தான். அங்கே ஜானகி, தங்கராஜ்யிடம் மாலு பேசிக்கொண்டிருந்தாள் .

ஜானகி : "ஓ அப்படியா" என்று சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள்

மாலு : நம்ம வீடு எப்படி அத்தை?

ஜானகி:  நம்ம வீடு தனி வீடு மா .அப்போ அப்போ அக்கம்பக்கத்துல இருக்கிறவங்க வந்து பேசிட்டு போவாங்க.

தங்கராஜ் :  நம்ம வீட்ல இருந்து கடை கொஞ்சம் தூரமா தான்மா இருக்கு.நடந்து போற தூரம் தான்.  

மாலு : நீங்க கவலைப்படாதீங்க மாமா. ஃப்ரீ டைம்ல நான் வந்து உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்றேன்.

தங்கராஜ் : அப்படியா சரி சரி. அப்ப எனக்கு வேலை மிச்சம்.

மாலு :  "ஹா ஹா ஹா" என்று சிரித்தாள்.. அவர்கள் பேசுவது பாஸ்கருக்கு எட்டியது பின் அவர்களை நெருங்கி பாஸ்கர் வந்தான்.
பாஸ்கர் வந்து அவர்கள் அருகில் நிற்க மாலு மெதுவாக எழுந்து சிறிது வெட்கப்பட்டுக் கொண்டு கிச்சனை நோக்கி ஓடினாள்.

ஜானகி : மருமக ரொம்ப வாய் அடிக்கிறா டா

தங்கராசு : ஆமாடா சிரிச்சு சிரிச்சு வயிறுதான் வலிக்குது வந்த களைப்பே இல்லடா. போகவும் மனசு இல்ல.

ஜானகி : என்னடா வீடு எல்லாம் சுத்தி பாத்தியா? எப்படி இருக்கு உனக்கு தனி ரூம் கொடுத்தாங்களா?

பாஸ்கர் : இல்லம்மா வினோத் கூட தங்க சொல்லி இருக்காங்க.

ஜானகி : அப்படியா சரி சரி

பாஸ்கர் : மாளவிகா எப்ப வந்தா ?

ஜானகி : நீ போன ஒரு பத்து நிமிடத்திலேயே மாளவிகா வந்துட்டா. வந்து செமையா வாய் அடிக்கிறா. நல்லா சமைப்பாலாமே ?

பாஸ்கர் :  ஆமாமா நல்லா சமைப்பா. என்கிட்யே சொல்லி இருக்கா
தங்கராஜ் : அப்ப சரி இனிமேலாவது வாய்க்கு ருசியா சாப்பிடலாம் .

ஜானகி தங்கராஜை பார்த்து சிறிது முறைத்தாள்.

பாஸ்கர் : சாப்பிடலாம் சாப்பிடலாம் என்று முகத்தில் ஒரு செயற்கை புன்னகையை வைத்துக் கொண்டு மனதில் சிந்தனையை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தான்.பின் நேரம் அப்படியே கடந்து போக மணி 1 ஆனது‌.

பின் பவானி அனைவருக்கும் வராண்டாவில் ஓரமாக இருந்த டைனிங் டேபிளில் சாப்பாடு எடுத்து வைத்தாள். ஜானகி, தங்கராசு ,பாஸ்கர் ,மங்கலம் நால்வரும் சாப்பிடுவதற்கு அமர பவானி ,கல்யாணி ,மாலு மூவரும் பரிமாறினார்கள்.

பவானி  : பூஜை முடியுற வர அசைவம் சமைக்க கூடாதுன்னு சொல்லிட்டாங்க. அதனால தான் சைவம்.தப்பா எடுத்துக்காதீங்க

ஜானகி : நான் எப்பவாவது தான் அசைவம் சாப்பிடுவேன். நீங்க பூஜைனு வேற சொல்றீங்க அதனால ஒன்னும் இல்ல.

தங்கராஜ் : ஆமாங்க. எங்களுக்கு சாப்பிட்டே ஆகணும்னு ஒன்னும் கட்டாயம் கிடையாது. வீட்ல கூட வாரத்துக்கு ஒரு தடவை தான் எடுப்போம்.
பாஸ்கர் இது அனைத்தையும் கேட்டுக் கொண்டே சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருந்தான்.சாப்பிட்டு தலை நிமிரும் போது மாலுவை ஓரக்கண்ணால் பார்க்க மாலு பாஸ்கரை சைட்டடிக்க என்று இருவரும் பார்வையிலேயே காதலை பரிமாறிக் கொண்டிருந்தனர். மாலுவை பார்த்த அடுத்த நிமிடமே என்னவோ தெரியவில்லை பாஸ்கரின் மனதுக்குள் இருக்கும் அனைத்து குழப்பங்களும் கேள்விகளும் மறைந்துவிடுகின்றன. ஆனால் அவள் இல்லாதபொழுது அவள் பேசிய வார்த்தைகள் சந்தேகத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இது என்னவென்று அவனால் புரிந்து கொள்ளவே முடியவில்லை. தற்போதைக்கு இந்த காதலை அனுபவிப்போம் என்று சாப்பிட்டுக் கொண்டும் அவளை பார்த்துக் கொண்டும் சாப்பிட்டு முடித்து எழுந்தான். பின் அனைவரும் சாப்பிட்டு முடித்து எழுந்து மீண்டும் வராண்டாவில் உட்காந்தனர்‌. சிறிது நேர பேச்சுக்குப்பின்
ஜானகி எழுந்து பவானியை பார்த்து "அப்போ நாங்க கெளம்புறோம் பையன பார்த்துக்கோங்க" என்று சொல்ல அதற்கு மங்கலம் "அதெல்லாம் எங்க வீட்டு மாப்பிள்ளய  நாங்க நல்லா பாத்துப்போம். நீங்க கவலைப் படாம போய்ட்டு வாங்க, கல்யாணத்தன்னிக்கு வெரசா வாங்க" என்று சொல்ல தங்கராஜ் ஒரு நம்பிக்கையுடன் "ரொம்ப நல்லதுங்க" என்று சொல்லி கிளம்பினார்கள். பாஸ்கர் பவானி மாலு மங்கலம் நால்வரும் வீட்டு வாசல் வரை சென்று அவர்கள் இருவரையும் வழியனுப்பி வைத்தார்கள். பின் கார் கேட்டை தாண்டி செல்ல பாஸ்கர் ஏதோ ஒன்று தன்னை விட்டுச் செல்வது போன்ற ஒரு உணர்வை உணர்ந்தான். இது தான் பெற்ற பாசம் என்று உணர்ந்து கொண்டான். கல்யாணம் முடித்து பிறந்த வீட்டை விட்டு புகுந்த வீட்டிற்கு வரும் பெண்கள் எவ்வளவு கஷ்டங்களையும் தாண்டி வருகிறார்கள் என்பதை உணர்ந்தான். அவன் அப்படியே அவர்களை வழியனுப்பிவிட்டு மாலுவை  பார்க்க "இவளும் பிறந்த வீட்டை விட்டு தன் வீட்டுக்கு வரப்போகிறாள், அவளை நன்றாக பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும் ,  எந்த ஒரு சூழ்நிலையிலும் அவளை நாம் காயப்படுத்தி விடக்கூடாது" என்று அந்த வீட்டு வாசலின் முன் நின்று முடிவு செய்தான். பின் மாலு வீட்டிற்கு செல்லும்போது  திரும்பிப்பார்க்க பாஸ்கர் அவளைப் பார்த்து  "சாப்பிடு போ" என்று சைகை செய்தான். மாலுவும் சிரித்துகொண்டே சரி என்பது போல் தலை ஆட்டிக் கொண்டு சென்றாள்.

பின் அப்படியே பாஸ்கர் வீட்டிற்குள் செல்ல அங்கே பவானியும், மாலுவும் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்க கல்யாணி பரிமாறிக் கொண்டிருந்தாள். இந்த முறை பாஸ்கர் கல்யாணி இடுப்பை பார்த்துக்கொண்டே வினோத்தின் ரூமை நோக்கி சென்றான். வினோத் ரூமுக்குள் சென்று பார்க்க அங்கே அவனது லக்கேஜ் கட்டிலுக்கு அடியில் இருந்தது .அதை எடுத்து பிரஸ், சார்ஜர், இயர்போன் மற்றும் தேவையானவற்றை எல்லாம் வெளியே எடுத்து வைத்துக் கொண்டிருந்தான். அவனது துணிகளை சிறிது எடுத்து அங்கே இருக்கும் ஒரு செல்பில் வைத்து கொண்டு இருந்தான். அப்போது அவனுக்கு அங்கே ஒரு அதிர்ச்சி காத்துக்கொண்டிருந்தது அது என்னவென்றால் "ஒரு தாவணி, ஜாக்கெட், பிரா ,ஜட்டி முதலியனவற்றை அங்கே கிடந்தது அதுவும் கட்டிலுக்கே முன்புரம் கிடந்தது.உடலுறவு கொள்ளும் போது எப்படி ஒவ்வோரு ஆடையாக கழற்றி வீசுவார்களோ அப்படி சிதறி கிடந்தது .அதை அவன் எடுத்து பார்க்க அவனுக்கு உறுதியாகத் தெரிந்தது அது மாலு உடையதுதான் என்று. இவளோட துணியெல்லாம் ஏன் இங்க கிடைக்குது? அதுவும் ஜட்டி, ப்ரா எல்லாம் என்று பாஸ்கர் அது அனைத்தையும் கையிலெடுத்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். அப்போது வாசலுக்கு வெளியே இருந்து எட்டிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த மாலு "அது என்னோடது"  என்று சத்தம் போட்டாள் .உடனே பாஸ்கர் அதை அவன் முதுகிற்குப்பின் மறைத்து "நீ எப்ப வந்த?" என்றான்.

மாலு : நான் சும்மா உங்க கூட பேசலாம்னு வந்தேன் .ஆனா நீங்கதான் என் துணி கூட பேசிட்டு இருக்கீங்க

பாஸ்கர் : அது ஒன்னும் இல்ல. யாரோட துணினு பார்த்தேன். சரி உள்ள வா

மாலு : நீங்க சொன்னாலும் சொல்லாட்டியும் நான் உள்ள வர தான் போறேன் .சரி ஏன் முதுகு பின்னாடி ஒளிச்சி வச்சிருக்கீங்க அதை என்கிட்ட கொடுங்க.

பாஸ்கர் : (இது எப்படி இங்க வந்துச்சு என்று அவனிடம் கேட்டு சந்தேகப்பட அவனுக்கு மனம் வரவில்லை) ஆதலால் எடுத்ததை அப்படியே அவள் கையில் கொடுத்தான்.

பாஸ்கர் : அப்புறம் சாப்பிட்டியா?

மாலு : சாப்பிட்டேன் உங்களுக்கு சாப்பாடு புடிச்சிருந்துச்சா

பாஸ்கர் : நல்லாதான் இருந்துச்சு .

மாலு :  எங்க அம்மா சமையல். நாளையிலிருந்து நான் சமைக்கிறேன் சரியா. உங்களுக்காக
(அவள் உங்களுக்காக என சொல்லியதைக் கேட்டு பாஸ்கர் மீண்டும் காதலில் விழுந்தான்)
பின் அப்படியே இருவரும் கட்டிலில் அமர்ந்தார்கள்.

மாலு : வினோத் கூட தங்க போறீங்களா?

பாஸ்கர் : ஆமா,அவர்தான் கல்யாணி கிட்ட சொல்லி என்னோட லக்கேஜ் எல்லாம் இங்க வைக்க சொல்லி இருக்காரு

மாலு : அது சரி ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல. உங்களுக்கு நைட் தூங்கும்போது ப்ரீயா இருக்கும்

பாஸ்கர் : ஏன் அவர் கீழே படுத்து பாறா ?

மாலு : அவனாவது கீழே படுக்குறதாவது.படுத்தா மேலதான் படுப்பான் இல்லனா ஓரமா படுத்துப்பான். நைட்டு உருள மாட்டான், கொரட்டை விட மாட்டான் உங்களுக்கு ஃப்ரீயா இருக்கும்

பாஸ்கர் : (மேல படுப்பான்? இல்லனா ஓரமா படுப்பானா? இதுக்கு என்ன அர்த்தம்? என்று குழம்பிக் கொண்டு) இதெல்லாம் உனக்கு எப்படி தெரியும்

மாலு : எத்தனை வாட்டி அவன் கூட படுத்து இருக்கேன்.இது கூட தெரியலனா எப்படி.

பாஸ்கர் : என்ன சொல்ற மாலு?

மாலு :   இந்த கட்டில்ல அவன் கூட நிறையா வாட்டி படுத்து இருக்கேன்னு சொன்னேன்.

இதுக்கு முதல்ல சொன்னதே பரவாயில்லை என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டு "அப்படியா" என்றான்.

மாலு : அவன் ஒரு ஓரமா படுத்துப்பான். நீங்க ஒரு ஓரமாப் படுத்துக்க வேண்டியதுதான். மத்தபடி பாத்ரூம் , பெட்ரூம் எல்லாம் கிளீனா வச்சிருப்பான். பாத்திங்களா ஹோம் தியேட்டர், புக்ஸ்,ரெடியோ அவன் ரூம்ல இல்லாத பொருளே இருக்காது. மார்க்கெட்ல ஏதாவது புதுசா வந்துருக்குனு   சொன்னாலே போதும் உடனே வாங்கிட்டு வந்துருவான்.நான் அடிகடி அவனுக்கு தெரியாம எடுத்து என் ரூம்க்கு கொண்டு போய் யூஸ் பன்னிப்பேன்.

பாஸ்கர் : ஏன் அவர் இருக்கும்போதே எடுத்துட்டுப் போக வேண்டியதுதானே. என்ன சொல்லப் போறாரு?

மாலு : நீங்க வேற. இருக்கும்போது வந்தா ஏதாவது செய்ய சொல்லிட்டு தான் அந்த பொருளையே தருவான் 

பாஸ்கர் : என்ன செய்ய சொல்லுவாரு?

மாலு : ரூம்ல ஏதாவது வேலை இருந்தா நம்ம தலையில கட்டிருவான். அதனாலதான் அவன் இல்லாதப்போ நான் வந்து எடுத்திட்டு போய்டுவேன். அவனுக்கு புடிச்சத மட்டும் எடுத்துட்டு போய்டேன்னுவைங்க அவ்ளோதான்.

பாஸ்கர் : என்ன செய்வாரு?

மாலு : ரூமுக்கு வந்து குனிய வச்சு குத்து குத்துன்னு குத்திருவான்.

பாஸ்கர் : என்ன குனிய வெச்சா?

மாலு : ஆமா எத்தனை வாட்டி அவன்கிட்ட குத்து வாங்கி இருக்கேன் தெரியுமா. அப்பா வலி உயிர் போகும்.கத்துவேன்.அப்பவும் விட மாட்டான்‌.

பாஸ்கருக்கு இதற்கு மேல் பொறுக்க முடியவில்லை ஆதலால்" போது போதும் மாலு,  நான் அவரு பொருள் எதுவும் எடுக்க மாட்டேன்" என்று சொல்லி அத்தோடு வினோத்  பேச்சை நிறுத்திக் கொள்ள விரும்பினான்.

மாலு : உங்கள ஒன்னும் செய்ய மாட்டான். என்னதான் பாடா படுத்துவான்
பாஸ்கர் பேச்சை மாற்ற நினைத்து "மாடி  ரூம் நல்லா க்ளீனா இருக்கு" என்று சொல்ல.

மாலு : மேல போய் பாத்தேங்களா. நேத்து நான் தான் ரெடி பண்ணுனேன். அப்புறம் அம்மா காலையில கல்யாணியை விட்டு சும்மா கிளீன் பண்ண சொன்னாங்க.ஆனா நீங்க இங்க வந்துட்டீங்க..

பாஸ்கருக்கு இப்போது தெளிவானது போலவும் இருந்தது,சிறிது குழப்பமாகவும் இருந்தது. "இவதான் ரூம் கிளீன் பண்ணுனேனு சொல்றா ஆனா கல்யாணி நான் பன்னுனேனு சொல்றா. எப்பாசாமி இவ கிட்ட ஏதாவது ஒரு கேள்வி கேட்டாலே எனக்கு பிரஷர் ஏறுது" என்று மனதில் முடிவு செய்துகொண்டு "போய் பார்த்தேன் ரூம் நல்லாதான் இருந்துச்சு" என்று பதில் சொன்னான்.

மாலு :  எனக்கு தெரியும் உங்களுக்கு பிடிக்கும்னு. அப்புறம் என்று ஏதோ சொல்ல வர "மாலா எங்க இருக்க?' என்று பவானியின் சத்தம் கேட்க "அய்யோ அம்மா கூப்பிட்டாங்க நான் அப்புறமா வந்து பேசுறேன், நீங்க ரெஸ்ட் எடுங்க" என்று சொல்லிவிட்டு ரூமை விட்டு துள்ளி மான் போல் குதித்து எழுந்து ஓடினாள் .அவள் ஓடும்போது பாஸ்கர் அவளை கவனிக்க அவளது அகண்ட முதுகு அவனை ஏதோ ஒரு வசியம் செய்தது.