20-08-2020, 08:27 PM
(This post was last modified: 20-08-2020, 08:30 PM by Black Mask VILLIAN. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
அடுத்தடுத்து நாட்க்கள் நகர்ந்தன…. நாட்க்கள் முழுவதும் சுகப்பொழுதுகள்…. சிந்துவுடனும், சரண்யாவுடனும் ஆடிய ஆட்டங்கள் வித விதமாய் இருக்க அந்த சுகத்தில் திளைத்தவறே நாட்க்களை கழித்தேன்… இடையிடையே ப்ரீத்தியுடன் தனிமையில் Romance செய்து காதலை மேலும் வளர்த்தேன்…. அப்படி போய் கொண்டிருந்த நாட்க்களில் திடீரென திர்ப்பம் ஒன்று வருமென எப்போதும் நினைத்ததில்லை…..
மார்ச் மாதம் ஆரம்பத்தில்,
ஒரு வேலை நாளில் எனக்கு Part-Time job company-ல் இருந்து அழைப்பு வர நான் கிளம்பினேன்…. போகும் முன் ப்ரீத்தியை கொண்டு காலேஜில் விட்டு வந்தேன்…. அக்காவும் அத்தைக்கு துணையாய் Bank செல்வதாய் கூறினாள்… நானும் “ஸரி…”யென கிளம்பி போனேன்….
அன்றும் என்னை அதே கம்பனிக்கு Presentation அழைத்து போனார் ஓனர்…. நாங்களும் போய் நன்றாக Performance கொடுத்தோம், Job Contract Sign ஆனது…. நானும் M.D-யும் சந்தோஷத்துடனே வந்தோம்… அந்த சந்தோஷத்தை ரெட்டிப்பாக்க எனக்கு 3 மாத சம்பளத்தை Reward-டாக கொடுத்தார் அவர்… நானும் அதனை பெற்று கோண்டு மகிழ்ச்சியுடன் வந்தேன்,….. நானும் வெளியில் சுற்றி திரிந்து விட்டு ப்ரீத்தியை கூட்டி கொண்டு மாலையில் வீடு வர,கதவை திறந்த அக்கா முகத்தில் ஏதோ வாட்டம் தெரிந்தது…. நானும் அவளிடம் கேட்டேன்….
‘அது ஒன்னும் இல்லடா… மதியம் நல்லா தூக்கம் வந்திச்சி, ஆனா தூங்க முடியல அதான் அப்டி இருக்கு….’ என்றாள், நானும் அதனை பெரிதாய் எடுத்து கொள்ளவில்லை
‘ம்ம்… சரி……’
‘உள்ள வாடா….’ என வழிவிட்டாள்
‘அக்கா…. உனக்கொரு Good News….’ என்க
‘என்னடா….’ என கேட்டாள், அவள் முகத்தில் என்னவென தெரிந்து கொள்ளும் ஆவல் தென்ப்பட்டது
‘இன்னைக்கும் Presentation-க்கு கூட்டி போனாரு…..’ என்றேன்
‘ஓ…… என்னாச்சி அங்க???’ என்றாள்
‘Success….’
‘Congrats டா…. பெரிய ஆளாயீட்ட….’
‘ம்ம்… அப்றம்…’
‘அப்றம் என்னடா????’
‘இந்த வாட்டி என் 3 மாச சம்பளத்த பரிசா கொடுத்தாரு என் ஓனர்…’ என்றேன்
‘நல்ல விசயம் டா….’ என்றாள்
‘இந்தா இது உனக்கு தான்-க்கா…..’ என நான் வாங்கியிருந்த புடவையை எடுத்து அவளிடம் கொடுத்தேன்
‘ஏய் சூப்பரா இருக்குடா….. ’ என்றாள்
‘அது சூப்பரா இருக்குனு வாங்கல, அது உனக்கு நல்லா இருக்கும்னு தான் வாங்கினேன்…’ என்றேன், என் பதிலில் மெய் சிலிர்த்ததை உணர்ந்தேன், ஆரம்பத்தில் இருந்த முகவாட்டம் இப்போது காணாமல் போனது
‘தேங்க்ஸ் டா…’ என்றாள்
நான் அவளை மெலிதான அணைப்புடன் தழுவி நெற்றியில் முத்தமிட்டேன்…. அவளும் பதில் முத்தம் தந்து என்னை ரெ-ஃப்ரஸாகி வருமாறு கூற நானும் சென்றேன்…. அன்றைய இரவு எனக்கு திகட்ட திகட்ட தன்னை விருந்து படத்தாள் சரண்யா…
நாட்க்கள் நகர்ந்தது, கொரோனா அப்போது இந்தியா முழுவதும் பரவ தொடங்கியிருந்த காலம்… அப்போது தமிழகத்திலும் ஒருசிலர் பாதிப்படைய மக்களிடையே பெறும் பீதியை ஏற்ப்படுத்தியிருந்தது….
அப்போது ஒருநாள் காலேஜ் முடித்து வீடு வர அக்காவும் அத்தானும் ஏதோ சண்டை போட்டது போலிருந்தது, நான் வீட்டினுள் நுழைய இருவரும் நிறுத்தி கொண்டனர்…. கணவன் மனைவி சண்டையில் தலையிட கூடாது என எண்ணிய நான் வெளியில் கிளம்பி எப்போதும் போகும் பார்க் சென்றேன்….
வீடு வரும் போது இருட்டி இருந்தது….. அக்கா வீட்டினுள் நுழைய அத்தான் மட்டும் ஹாலில் இருந்தார் அவர் அருகில் போய் அமர்ந்தேன்,…. என்ன பேசுவது என தெரியாமல் கைகளை பிசைந்தவாறு நானிருக்க, அவரே பேச தொடங்கினார்...
‘நாங்க எதுக்கு சண்டை போட்டோம்னு தான யோசிக்குர…’ என்றார்
‘……………………’ ஆம் என்பதாய் தலையசைத்தேன்
‘உங்கக்காளுக்கு திடீர்னு உங்க அப்பா அம்மா ஞாபகம் வந்திருச்சாம், அதான் பாக்க போறேனு ஒத்தகல்ல நிக்குரா…..’
‘அத என் கிட்ட சொல்லவே இல்லியே…’ என நான் கூற
‘அது தெரியல….’ என்றார்
‘அக்கா எங்க அத்தான்…?’ என கேக்க
‘அவ உள்ள கெளம்பிட்டு இருக்கா….’ என்றார்
‘எங்க போக???’ என அதிர்ச்சியாய் கேக்க
‘உங்க ஊருக்கு தான்….. மாமா மாமிய பாக்க போக தான்….’ என்றார், எனக்கு அதிர்ச்சியாகி போனது
‘ஏன் அத்தான்????’ என்றேன்
‘அவ பிடிவாதத்துக்கு எதிரா என்னால நிக்க முடியல டா, இப்போ வேர சென்னைலயும் அந்த வியாதி வந்ததால நானும் அவ அங்கயே போய் Safe-பா இருக்கட்டும்னு ஓகே சொல்லிட்டேன்…’
அதற்கு மேல் பேச வரவில்லை, ஆனால் இது உண்மையில்லை என்பதை மட்டும் உணர்ந்தேன்… அக்காவும் கையில் ஒரு Hand Bag மற்றும் ஒரு Luggage-உடன் வந்தாள்…. அத்தான் தனக்கும் Duty இருக்குனு காக்கி யூனிஃபார்ம் போய்டு கிளம்பினார்…. எனது காரையே எடுத்து கோண்டு அக்காவை பஸ் ஏத்தி விட எடுத்து கொண்டு போனார்… ஆனால் அக்காவோ எதுவுமே என்னிடம் கூறாமல் போனாள்…. அவள் இந்த செயல் என்னை மிகவும் பாதித்தது…. என்னை லேசான ஒரு பார்வை வீசி பார்த்து போய்விட்டாள்… கீழே போய் அத்தை மாமா-விடம் பேசியிருப்பாள் போலும் கார் கிளம்பும் போது அரை மணி நேரத்திற்கும் மேலானது…. அவ்வளவு தான், சரண்யா அக்கா வீட்டிற்கு போய்விட்டாள்….
தொடரும்….
மார்ச் மாதம் ஆரம்பத்தில்,
ஒரு வேலை நாளில் எனக்கு Part-Time job company-ல் இருந்து அழைப்பு வர நான் கிளம்பினேன்…. போகும் முன் ப்ரீத்தியை கொண்டு காலேஜில் விட்டு வந்தேன்…. அக்காவும் அத்தைக்கு துணையாய் Bank செல்வதாய் கூறினாள்… நானும் “ஸரி…”யென கிளம்பி போனேன்….
அன்றும் என்னை அதே கம்பனிக்கு Presentation அழைத்து போனார் ஓனர்…. நாங்களும் போய் நன்றாக Performance கொடுத்தோம், Job Contract Sign ஆனது…. நானும் M.D-யும் சந்தோஷத்துடனே வந்தோம்… அந்த சந்தோஷத்தை ரெட்டிப்பாக்க எனக்கு 3 மாத சம்பளத்தை Reward-டாக கொடுத்தார் அவர்… நானும் அதனை பெற்று கோண்டு மகிழ்ச்சியுடன் வந்தேன்,….. நானும் வெளியில் சுற்றி திரிந்து விட்டு ப்ரீத்தியை கூட்டி கொண்டு மாலையில் வீடு வர,கதவை திறந்த அக்கா முகத்தில் ஏதோ வாட்டம் தெரிந்தது…. நானும் அவளிடம் கேட்டேன்….
‘அது ஒன்னும் இல்லடா… மதியம் நல்லா தூக்கம் வந்திச்சி, ஆனா தூங்க முடியல அதான் அப்டி இருக்கு….’ என்றாள், நானும் அதனை பெரிதாய் எடுத்து கொள்ளவில்லை
‘ம்ம்… சரி……’
‘உள்ள வாடா….’ என வழிவிட்டாள்
‘அக்கா…. உனக்கொரு Good News….’ என்க
‘என்னடா….’ என கேட்டாள், அவள் முகத்தில் என்னவென தெரிந்து கொள்ளும் ஆவல் தென்ப்பட்டது
‘இன்னைக்கும் Presentation-க்கு கூட்டி போனாரு…..’ என்றேன்
‘ஓ…… என்னாச்சி அங்க???’ என்றாள்
‘Success….’
‘Congrats டா…. பெரிய ஆளாயீட்ட….’
‘ம்ம்… அப்றம்…’
‘அப்றம் என்னடா????’
‘இந்த வாட்டி என் 3 மாச சம்பளத்த பரிசா கொடுத்தாரு என் ஓனர்…’ என்றேன்
‘நல்ல விசயம் டா….’ என்றாள்
‘இந்தா இது உனக்கு தான்-க்கா…..’ என நான் வாங்கியிருந்த புடவையை எடுத்து அவளிடம் கொடுத்தேன்
‘ஏய் சூப்பரா இருக்குடா….. ’ என்றாள்
‘அது சூப்பரா இருக்குனு வாங்கல, அது உனக்கு நல்லா இருக்கும்னு தான் வாங்கினேன்…’ என்றேன், என் பதிலில் மெய் சிலிர்த்ததை உணர்ந்தேன், ஆரம்பத்தில் இருந்த முகவாட்டம் இப்போது காணாமல் போனது
‘தேங்க்ஸ் டா…’ என்றாள்
நான் அவளை மெலிதான அணைப்புடன் தழுவி நெற்றியில் முத்தமிட்டேன்…. அவளும் பதில் முத்தம் தந்து என்னை ரெ-ஃப்ரஸாகி வருமாறு கூற நானும் சென்றேன்…. அன்றைய இரவு எனக்கு திகட்ட திகட்ட தன்னை விருந்து படத்தாள் சரண்யா…
நாட்க்கள் நகர்ந்தது, கொரோனா அப்போது இந்தியா முழுவதும் பரவ தொடங்கியிருந்த காலம்… அப்போது தமிழகத்திலும் ஒருசிலர் பாதிப்படைய மக்களிடையே பெறும் பீதியை ஏற்ப்படுத்தியிருந்தது….
அப்போது ஒருநாள் காலேஜ் முடித்து வீடு வர அக்காவும் அத்தானும் ஏதோ சண்டை போட்டது போலிருந்தது, நான் வீட்டினுள் நுழைய இருவரும் நிறுத்தி கொண்டனர்…. கணவன் மனைவி சண்டையில் தலையிட கூடாது என எண்ணிய நான் வெளியில் கிளம்பி எப்போதும் போகும் பார்க் சென்றேன்….
வீடு வரும் போது இருட்டி இருந்தது….. அக்கா வீட்டினுள் நுழைய அத்தான் மட்டும் ஹாலில் இருந்தார் அவர் அருகில் போய் அமர்ந்தேன்,…. என்ன பேசுவது என தெரியாமல் கைகளை பிசைந்தவாறு நானிருக்க, அவரே பேச தொடங்கினார்...
‘நாங்க எதுக்கு சண்டை போட்டோம்னு தான யோசிக்குர…’ என்றார்
‘……………………’ ஆம் என்பதாய் தலையசைத்தேன்
‘உங்கக்காளுக்கு திடீர்னு உங்க அப்பா அம்மா ஞாபகம் வந்திருச்சாம், அதான் பாக்க போறேனு ஒத்தகல்ல நிக்குரா…..’
‘அத என் கிட்ட சொல்லவே இல்லியே…’ என நான் கூற
‘அது தெரியல….’ என்றார்
‘அக்கா எங்க அத்தான்…?’ என கேக்க
‘அவ உள்ள கெளம்பிட்டு இருக்கா….’ என்றார்
‘எங்க போக???’ என அதிர்ச்சியாய் கேக்க
‘உங்க ஊருக்கு தான்….. மாமா மாமிய பாக்க போக தான்….’ என்றார், எனக்கு அதிர்ச்சியாகி போனது
‘ஏன் அத்தான்????’ என்றேன்
‘அவ பிடிவாதத்துக்கு எதிரா என்னால நிக்க முடியல டா, இப்போ வேர சென்னைலயும் அந்த வியாதி வந்ததால நானும் அவ அங்கயே போய் Safe-பா இருக்கட்டும்னு ஓகே சொல்லிட்டேன்…’
அதற்கு மேல் பேச வரவில்லை, ஆனால் இது உண்மையில்லை என்பதை மட்டும் உணர்ந்தேன்… அக்காவும் கையில் ஒரு Hand Bag மற்றும் ஒரு Luggage-உடன் வந்தாள்…. அத்தான் தனக்கும் Duty இருக்குனு காக்கி யூனிஃபார்ம் போய்டு கிளம்பினார்…. எனது காரையே எடுத்து கோண்டு அக்காவை பஸ் ஏத்தி விட எடுத்து கொண்டு போனார்… ஆனால் அக்காவோ எதுவுமே என்னிடம் கூறாமல் போனாள்…. அவள் இந்த செயல் என்னை மிகவும் பாதித்தது…. என்னை லேசான ஒரு பார்வை வீசி பார்த்து போய்விட்டாள்… கீழே போய் அத்தை மாமா-விடம் பேசியிருப்பாள் போலும் கார் கிளம்பும் போது அரை மணி நேரத்திற்கும் மேலானது…. அவ்வளவு தான், சரண்யா அக்கா வீட்டிற்கு போய்விட்டாள்….
தொடரும்….