07-03-2019, 09:39 AM
“கலாக்கா கில்லாடிதான் நீங்க" என்று விலாஸினி அம்மாவின் தோள்களை பற்றி அம்மாவையும் கட்டிலின் மீது உட்கார்த்தி வைத்துக் கொண்டாள். நிச்சயமாக நான் அதிர்ந்து விட்டேன். அம்மாவிற்கு இதெல்லாம் கூட தெரியுமா? அம்மா தன் பாவாடையை கழட்டி தன் புண்டையை விலாஸினி முகத்திற்கு அருகே கொண்டு சென்றாள். சற்று நேரத்தில் விலாஸினி முகம் அம்மாவின் பெண்மையில் அமிழ்ந்து போனது. உள்ளே நடப்பதை மிகவும் ஆவலுடன் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். இரு பெண்களும் போதையோடு கட்டி தழுவிக் கொண்டு இருந்ததை பார்த்து பரவச நிலையில் இருந்தனர். என் கை தானாகவே என் தண்டை தடவிக்கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தது. அம்மா விலாஸினி கால்களை அகட்டி தன் கை விரலை விலூவின் கறுப்பு பொந்துக்குள் விட்டாள்.
“இங்கேதானே விலூ அட்டை கடிச்சிச்சு. இங்கேதானே வாசு நாட்டு மருந்தை தடவினான். நான் தான் பார்த்தேனே. சொல்லு விலூ வாசு தன் கழி வைச்சி ஓத்தானா?" என்று விலாஸினியை தூண்டிக் கொண்டு இருந்தாள். விலாஸினி நாணிக் கொண்டு இருந்தாள்.
“அய்யோ ரொம்ப கேக்காதீங்க அக்கா? அவன் ரொம்ப பண்ணல. ஆரம்பிச்சான் அவ்வளவுதான். நான்தான் ரொம்ப இழந்துட்டேன்"
“வெக்கப்படாதே விலூ. வாசு இங்கேதானே நாக்கை போட்டான்? எப்படி இருந்தது" என்று அம்மா குரலில் இருந்த பரவசம் என்னை என்னவோ செய்தது.
“சொர்க்கம் அக்கா. சொர்க்கம். வாசு உங்களுக்குதானேக்கா மருந்து போட்டான்?"
“ச்சீய் அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லே"
“சொல்லுக்கா. இப்போ நீதான் மறைக்கறே” என்று விலூ சீண்டினாள்.
“இல்லேடி போடறேன்னான். நாந்தான் வேணாம்னு சொல்லிட்டேன்"
“ஏன்கா?"
“என்ன பண்றது. அவன் என் பிள்ளையா போயிட்டானா. இல்லேன்னா? ஏண்டி நீ ஏன் இன்னும் அவனிடம் ஓழ் வாங்கல?”
“எங்கக்கா. விட்டா பாஞ்சிடுவான். அப்புறம் புள்ள குட்டின்னா சங்கரன்கிட்டே மாட்டிக்குவேன்?"
நீ சொல்றதும் உண்மைதான். சரி அந்த சொர்கம் மறுபடியும் உனக்கு வேணுமா?"
“எப்படிக்கா?"
“ஏன் வாசுவால்தான் கொடுக்க முடியுமா? கிட்டே வா. நானும் தறேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே அம்மா விலாஸினி பாவாடாவை முடிச்சை விலக்கி தன் கையால் விலாஸினி அடர்ந்த காடை தன் கையால் நீவி விட்டாள்.
“என்னடி இவ்வளவு ஈரமா இருக்கு? எப்பவும் அப்படித்தான் இருக்குமா?" என்றாள்.
“எனக்கு வெட்கமா இருக்குக்கா? நான் கிளம்பறேன்" என்று வெட்கப்பட்டாள் விலாஸினி.
“கிளம்பறயா? இன்னிக்கு உன் புண்டைதான் எனக்கு சாப்பாடு" என்று அம்மா கண்ணடித்தாள்.
“இங்கேதானே விலூ அட்டை கடிச்சிச்சு. இங்கேதானே வாசு நாட்டு மருந்தை தடவினான். நான் தான் பார்த்தேனே. சொல்லு விலூ வாசு தன் கழி வைச்சி ஓத்தானா?" என்று விலாஸினியை தூண்டிக் கொண்டு இருந்தாள். விலாஸினி நாணிக் கொண்டு இருந்தாள்.
“அய்யோ ரொம்ப கேக்காதீங்க அக்கா? அவன் ரொம்ப பண்ணல. ஆரம்பிச்சான் அவ்வளவுதான். நான்தான் ரொம்ப இழந்துட்டேன்"
“வெக்கப்படாதே விலூ. வாசு இங்கேதானே நாக்கை போட்டான்? எப்படி இருந்தது" என்று அம்மா குரலில் இருந்த பரவசம் என்னை என்னவோ செய்தது.
“சொர்க்கம் அக்கா. சொர்க்கம். வாசு உங்களுக்குதானேக்கா மருந்து போட்டான்?"
“ச்சீய் அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லே"
“சொல்லுக்கா. இப்போ நீதான் மறைக்கறே” என்று விலூ சீண்டினாள்.
“இல்லேடி போடறேன்னான். நாந்தான் வேணாம்னு சொல்லிட்டேன்"
“ஏன்கா?"
“என்ன பண்றது. அவன் என் பிள்ளையா போயிட்டானா. இல்லேன்னா? ஏண்டி நீ ஏன் இன்னும் அவனிடம் ஓழ் வாங்கல?”
“எங்கக்கா. விட்டா பாஞ்சிடுவான். அப்புறம் புள்ள குட்டின்னா சங்கரன்கிட்டே மாட்டிக்குவேன்?"
நீ சொல்றதும் உண்மைதான். சரி அந்த சொர்கம் மறுபடியும் உனக்கு வேணுமா?"
“எப்படிக்கா?"
“ஏன் வாசுவால்தான் கொடுக்க முடியுமா? கிட்டே வா. நானும் தறேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே அம்மா விலாஸினி பாவாடாவை முடிச்சை விலக்கி தன் கையால் விலாஸினி அடர்ந்த காடை தன் கையால் நீவி விட்டாள்.
“என்னடி இவ்வளவு ஈரமா இருக்கு? எப்பவும் அப்படித்தான் இருக்குமா?" என்றாள்.
“எனக்கு வெட்கமா இருக்குக்கா? நான் கிளம்பறேன்" என்று வெட்கப்பட்டாள் விலாஸினி.
“கிளம்பறயா? இன்னிக்கு உன் புண்டைதான் எனக்கு சாப்பாடு" என்று அம்மா கண்ணடித்தாள்.