Incest வேலியும் பயிர்களும்

[anubavikkaasai]

"வணக்கம் சார், கொஞ்சம் பேசலாமா"

"வணக்கம், வாங்க உட்கார்ந்து பேசுங்க" அவர் ஸ்ரீனிவாசன் எதிர் இருக்கையில் உட்கார்ந்தார்
"என் பேரு அருண், ரெண்டு தடுப்பு தள்ளி இருக்கோம், விளையாட்டு பந்தயம் கலந்துட்டு திரும்பி வர்றோம்"
"நான் ஸ்ரீனிவாசன், விடுப்பு எடுத்துட்டு ஊருக்கு போயிட்டு இருக்கேன்"
"சென்னைய"
"ஆமா, கடைசி நிறுத்தம்"
"ரொம்ப நல்லது, ஒரு சின்ன உதவி"
"சொல்லுங்க"
"நான் பன்னிரண்டு பேரு வரோம், ரெண்டு பேரு வேற தடுப்புல படுக்க வேண்டி இருக்கு"
"நான் மாற்றி உக்காரனுமா?"
"இல்ல சார்,  என் கூட வரவேண்டி இன்னொரு பெண் ஆசிரியர் வரல, பெண்ணுங்க தனியா படுக்கவைக்க பயமா இருக்கு"
"ஆமா நீங்க சொல்றது சரிதான், பெண் பிள்ளைகள் ஆச்சே"
"அந்த ரெண்டு பொண்ணுங்க இந்த தடுப்புல படுத்த, உங்க கண்கணிப்புல இருப்பாங்க, அதன் கேட்டு பார்க்க வந்தேன்." ஸ்ரீனிவாசன் அதிகம் தனிமையில் பயணம் செய்யவே பிடிக்கும் அதனால் கொஞ்சம் யோசித்தார்
"இரவு தூங்க மட்டும் தான், வேற தொந்தரவு இருக்காது"
"இல்ல எனக்கு தொந்தரவு எதுவும் இல்லை, இந்த உதவி கூட செய்யலைன்னா எப்படி, அனுப்புங்க, நீங்க எங்க இறங்க போறீங்க"
"பெரம்பூர்"
"ஓகே, நீங்க என்னவா இருக்கீங்க"
"விளையாட்டு ஆசிரியர், பத்து வருசமா வேலை பார்க்கிறேன்"
"பெண்ணுங்க மட்டும் தான் படிக்கிறாங்களா?"
"ரெண்டு பேரும் படிக்கிறாங்க, அதிகம் பொண்ணுங்க"
"இந்தக்காலத்தில் பசங்களை எல்லாம் வெளியூர்ல விடுதில சேர்த்து படிக்க வைக்கிறாங்க, பொண்ணுங்கள அப்படி அனுப்ப பயம், அதன் பக்கத்துலேயே படிக்க வைக்கிறாங்க"
"உங்களுக்கு பெண் பசங்க இருக்க?"
"ஆமா ரெண்டு பொண்ணுக, ஏன் கேக்குறீங்க"
"பெண்ணை பெத்தவங்க மனா நிலைய சரியா சொல்றிங்க அதன் கேட்டேன்"
"ஹா ஹா" இருவரும் சிரித்தனர், ஸ்ரீனிவாசனுக்கு வெகு நாட்கள் பிறகு பேசி வாய் விட்டு சிரிப்பது மிகவும் பிடித்து இருந்தது
"என் ரெண்டு பொண்ணுங்களும் இங்க தான் படிக்கிறாங்க"
"ம்..., பெண் பயிற்சியாளர்கள் இல்லையா?"
"இருக்காங்க, ஏன் கேக்குறீங்க உங்க மகளை சேர்க்கப்போறிங்களா"
"ஹா ஹா, அதுக்கு கேட்கல, என் முதல் பொண்ணு காலேஜ் படிக்கிற, பொண்ணுங்க அதிகம்னு சொன்னிங்க சமாளிக்க கஷ்டமா இருக்குமேன்னு கேட்டேன்" அருண் ஸ்ரீனிவாசன் என்ன கேட்க வர்றர்னு சட்டென்று புரிந்து கொண்டார்
"கண்டிப்பா இருக்கு, என்ன பண்றது வேலை ஆச்சே, சமாளிச்சு தானே ஆகணும்" மேலோட்டமாக பேசினார்
"ஆமா வெளிய அதிகம் நேரம் விடமாட்டாங்க, பயிற்சி கொடுக்க கஷ்டமா இருக்கும்"
"அட. நீங்க சொல்றது எல்லாம் நம்ம காலம், இப்போ எல்லாம் அப்படி இல்லை"
"அப்படியா!" ஸ்ரீனிவாசன் ஆர்வம் அதிகமானது
"இந்த காலத்தில் பெற்றோர்கள் ரெண்டு பேரும் வேலைக்கு போறாங்க எட்டு மணிக்கு மேல தான் வீட்டுக்கே வராங்க"
"நீங்க சொல்றது நுறு சதவிகிதம் சரி தான்"
"விலை கம்மியா இருக்குனு ஒதுக்குப்புறமா அடுக்கு மடியில் விடு வாங்கிறாங்க, தனியா இருந்த பாதுகாப்பு இல்லை"
"தாத்தா பாட்டி கூட வீட்டில்  வச்சிக்கிறது இல்லை"
"எல்லாம் தனி குடித்தனம் தான், அதனால பல பேரு லேட்டா அனாலும் கண்டுக்கறதே இல்லை"
"ம்..., இப்ப தான் இதை எல்லாம் நான் கேள்விப்படறேன்"
"நானும் வாட்சமேனும் பசங்கள அனுப்பிட்டு வீட்டுக்கு போக இரவு எட்டு ஒன்பது மணி ஆகிடும்"
"நீங்க பஸ்ல கொண்டு போய் விடுவிங்கள?"
"பஸ், எல்லாம் இல்ல, அதன் எல்லார்கிட்டயும் இப்ப போன் இருக்கே, பெத்தவங்க வீட்டுக்கு வந்ததும் போன் பண்ணுவாங்க, அதுக்கப்புறம் பசங்க போய்டுவாங்க"
"யாரும் கூட்டிட்டு போக வரமாட்டங்கள?"
"ஒருத்தரும் வரமாட்டாங்க, பெரும்பாலும் விடு பக்கத்துலதா தான் இருக்கும்"
"காலம் எவ்ளோ மாறிப்போச்சு, லேட்டா போன உங்க வீட்டுக்காரம்மா ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாங்களா" அருண் அமைதியானார்
"..."
"எதாவது தப்பா..."
"இல்ல, இல்ல, திடிர்னு கேட்டதும் பழசு எல்லாம் நினைப்பு வந்துருச்சி, அவங்க என் கூட இல்லை" ஸ்ரீனிவாசன் அனுபவம் இருந்ததால் புரிந்து கொண்டார்
"உங்களுக்கு விருப்பம் இல்லைன்னா சொல்லவேண்டாம்"

ஸ்ரீனிவாசன் அவர் மனைவியிடம் இருந்து பிரிந்தது மற்றும் இவ்வளவு நாட்கள் தனியா இருந்து இப்போது தான் மனைவியிடம் சேரப்போவது முதல் எல்லாம் சொல்லி முடித்தார், இதை எல்லாம் கேட்ட அருண் மெல்ல மனம் திறக்க தொடங்கினார்,  தயக்கத்துடன் ஜன்னல் பக்கம் வேகமாக காட்சிகள் போய் கொண்டு இருப்பதை பார்த்துக்கொண்டே இருந்தார், ஸ்ரீனிவாசன் பொறுமையாக அருண் தானாக பேசட்டும் என்று அமைதியாக இருந்தார்.

"இதுவரை நடந்ததை யார்கிட்டயும் பகிர்ந்து இல்லை, சமுதாயத்தில் யாரும் எளிதில் புரிந்தும் கொள்ளமாட்டார்கள் ஏளனம் தான் செய்வார்கள்"
"அது இயல்பு தானே அருண்" தான் பெயரை ஸ்ரீனிவாசன் வாயில் இருந்து கேட்டதும் அருணுக்கு தயக்கம் கொஞ்சம் குறைந்தது
"சார், நீங்க தப்பா நினைக்க மாட்டிங்க நம்பிக்கை இருக்கு"
"சார் எல்லாம்  வேண்டாம் ஸ்ரீனிவாசன்ன்னு கூப்பிடுங்க, என் நண்பர்கள் சினுன்னு கூப்பிடுவாங்க, உங்களுக்கு எப்படி விருப்பமோ அப்படியே கூப்பிடுங்க"  மறைமுகமாக நண்பர்கள் ஆகிவிட்டோம் என்பதை தெரிவித்தார் அருண் முகத்தில் மகிழ்ச்சி தெரிந்தது
"அருண் எனக்கும் இப்படி மனம் விட்டு சிரிச்சி பேசி ரொம்ப நாட்கள் ஆச்சி, எதுவா இருந்தாலும் மனம் விட்டு பேசுங்க, பாரம் அப்படியே குறைஞ்சிடும், சில நேரம் நல்ல தீர்வும் கிடைக்கும்"
"உங்கள பார்த்த வயது அதிகமா தெரியுதா அதன் பேர் சொல்ல கூச்சமா இருக்கு"
"பாத்திங்களா, பேசிவகுல என்னை கிழவான்னு சொல்லிட்டிங்க, அருண் எனக்கும் உங்க வயசு தான் என்ன நான் அதிகம் உட்கார்ந்துட்டே வேலை பாக்குறேன், நீங்க ஓடி ஆடி வேலை பண்றிங்க அதுக்காக என்னை கிழவன் அப்படினு சொல்றது நல்ல இல்லை"  ஸ்ரீனிவாசன் பொய் கோபத்தோடு பேசினார்
"அயோ அப்படி எல்லாம் நினைக்கல" இருவரும் சிரித்து கொண்டனர்
"அருண் சொல்லுங்க, என்ன பிரச்சனை"
அருண் நடந்தவைகள் அனைத்தும் சொல்ல தொடங்கினர், இரண்டாம் குழந்தை பிறந்து அம்மா வீட்டில் இருந்த நேரத்தில் பக்கத்துக்கு வீட்டுக்கு வந்து போகும் ஒருவன் தான் மனைவியிடம் ஆசை வார்த்தை பேசி அதில் தான் மனைவி மயங்கி அவனுடன் சேர்ந்ததையும், அவன் கேட்டதின் பேரில் என்னிடம் சண்டை போட்டு விவகாரத்தில் முடிந்ததும் சொல்லி முடித்தார் அருண் முகம் மிகவும் சோகத்தில் இருந்தது அதில் இருந்து அவர் மனைவியை எவ்வளவு நேசிக்கிறார் என்று புரிந்தது
"அப்போ குழந்தைங்க, எப்படி உங்ககிட்ட"
அருண் மீண்டும் விவரித்தார் பிரிஞ்சதுக்கப்புறம், ஒரு மாதத்தில் அவங்களுக்குள்ள அடிக்கடி சண்டை வந்து இருக்கு, அதனால குழந்தைகள் பாதிக்கப்படறத தான் காதுக்கு வந்ததும் கோர்ட்டில் ஆட்கொணர்வு மனு போட்டு மனைவி வேறொருவருடன் சேர்ந்து இருப்பதை நிருபவித்ததால், குழந்தைகளிடம் விருப்பத்தை கேட்டு அவர்கள் விருப்பத்தின் பேரில் தன்னிடம் ஒப்படைத்ததாக சொல்லி முடித்தார், ஸ்ரீனிவாசன் அமைதியாக இருந்தார்
"மிகவும் கஷ்டமா தான் இருக்கு, இப்ப உங்க மனைவி எங்க இருக்காங்க"
"எப்படி நல்ல இருப்ப, ஒரு மாசத்தில் அவன் இன்னொருத்தியை தேடிட்டு போய்ட்டான், வீட்லயும் யாரும் சேத்துக்கல எங்கயோ வீட்டு வேலை செஞ்சி காலத்தை போகிட்டு இருக்கலாம்" அருண் கண்களில் கண்ணீர்
"அருண் கேக்குறதுக்கே ரொம்ப கஷ்டம் இருக்கு"
"அவ இப்படி வாழணும்னு தலைவிதியை கிடையாது, ரெண்டு பேரும் காதலிச்சு தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோம், சரி இன்னோருத்தன் பிடிச்சிருக்கு போய்ட்டா, இந்த குழந்தைங்க என்ன சீனு தப்பு பண்ணிச்சி, உன்புல முழுக்க அடிச்சதுக்கான காயங்கள், சூடு வச்சிருக்க,  குழந்தைங்க சகஜ நிலைக்கு வர ஒரு வருசத்துக்கு மேல ஆச்சி சீனு, அவளை நினைச்சாலே அப்படியே கோபமா வருது" ஸ்ரீனிவாசன் அமைதியாக இருந்தார் சிறிது நேர அமைதிக்கு பிறகு
"இப்போ உங்க மனைவி சேர்ந்து வாழ வந்த  நீங்க ஏத்துப்பீங்களா?" அருண் முகத்தில் சந்தோசம் சோகம், கோபம் எல்லாம் வந்து போனது, குழப்பத்தில் இருந்தார்
"இப்படி இதுவரை யாரும் சொல்லலியே, நானும் யோசிச்சது கிடையாது"
"நீங்க இதுவரை யார்கிட்டயும் மனம் திறந்து பேசி இருக்க மாட்டீங்க "
"ஆமா, யார்கிட்டயும் இது பற்றி இவ்ளோ மனம் விட்டு பேசுனது இல்லை"
"ஏத்துப்பீங்களா?"
"யோசிக்கணும்..."
"உங்களுக்காக யோசிக்காதிங்க, உங்க குழந்தை மனதில் வைத்து யோசிங்க பெண் பிள்ளைகள் அம்மா, இல்ல பாட்டி  இப்படி கண்டிப்பா  யாராவது கூட இருக்கணும், பெரிசா வளர வளர அவங்க எல்லாத்தையும் நம்மகிட்ட மனம் திறந்து பேசமுடியாது"
"இருந்தாலும் அவள் குழந்தையை அப்படி பண்ணது..."
"உங்க குழந்தைக்கு நடந்தது உங்க மனைவி தான் செய்து இருப்பங்குன்னு நல்ல விசாரிச்சு பார்த்திங்களா?"
"இல்ல..."
"உங்க குழந்தைங்க சொன்னார்களா?"
"இல்ல"
"அப்போ எப்படி உங்க மனைவி மேலே சந்தேக படறீங்க?, உங்க குழந்தைகள்கிட்ட பேசுங்க அம்மா தப்பு பண்ணலன்னா தெரிஞ்ச, பழசை மறந்துட்டு  உங்க குழந்தைக்காகவாது உங்க மனைவிகிட்ட சேர்ந்து வாழுறதை பற்றி பேசுங்க."

அருண் பெரும் குழப்பம் தீர்ந்தது போன்ற உணர்வு ஏற்பட்டது, மனா சுமை வெகுவாக குறைந்து இலகுவாக இருப்பது போன்று தோன்றியது ஸ்ரீனிவாசனுக்கு நன்றி சொன்னார், ஸ்ரீனிவாசனும்

"ஊருக்கு போனதும் மனைவியை நேரடியா போய் பார்த்து சேர்ந்து வாழ முயற்சிகள் எடுங்க" அறிவுரை சொன்னார்
"கண்டிப்பா செய்றேன் சீனு"
"வாழ்த்துக்கள், நீங்க பொண்ணுகளயும் அனுப்பி வைங்க நான் கவனாக பார்த்துக்குறேன்"
இருவரும் கை குலுக்கி லேசாக அணைத்து கொண்டு விட பெற்றனர்

ஸ்ரீனிவாசன் அரை மணி நேரம் கழித்து இரவு சாப்பாட்டை முடித்தார் அருணை சும்மா பார்த்து வரலாம் என்று அந்த பிரிவு பக்கம் சென்றார் அங்கே பத்து பன்னிரெண்டு குட்டிகள் வெள்ளை டீ-சர்ட் மற்றும் நிலா நிற ட்ராக் பேண்ட் போட்டு அரட்டை அடித்து சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்தனர். அருண் ஸ்ரீனிவாசனை பார்த்ததும்

"வாங்க சீனு சாப்பிடுறீங்களா" அருண் ஸ்ரீனிவாசனிடம் பேசியதும் எல்லா குட்டிகளின் பார்வையும் ஸ்ரீனிவாசன் மேல்பட்டது  
"அருண் நான் இப்ப தான் சாப்பிட்டேன், நீங்க சாப்பிடுங்க"

அவர் பார்வை அங்கு இருந்த குட்டிகள் மீது வீசினர், எல்லா பெண்களும் மிகவும் அழகாக இருந்தனர் ஸ்ரீனிவாசன் இதை சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை, அழகில் ஒவ்வொரு பொண்ணும் மற்றவளுக்கு சளைத்தவள் இல்லை ஆனால் அதில் ஒருத்தி மட்டும் ஸ்ரீனிவசனுக்கு சட்டென்று பிடித்தது, அந்த பெண்ணுக்கு முகத்தில் இன்னும் குழந்தை தானம் இருந்தது அடர்த்தியான புருவம்  கருமையான கண் விழிகள் வட்டமான முகம் சின்ன உதடுகள் எடுப்பான நாசி, கொஞ்சம் சதை பிடிப்பான உடம்பு வயதுக்கு கொஞ்சம் மீறிய மார்பு. அவள் ஸ்ரீனிவாசன் பார்ப்பதை உணர்ந்து கொண்டாள் நிமிர்ந்து ஸ்ரீனிவாசன் கண்களை ஊடுருவி பார்த்தாள் நட்புடன் சிரித்தாள், ஸ்ரீனிவாசனும் மெல்ல சிரித்தார், அவர் பார்வையை எதிர்கொள்ள முடியாமல் வெட்கப்பட்டு தலை குனித்துக்கொண்டாள்

அந்த பெண் ஸ்ரீனிவாசனை மிகவும் கவர்ந்தாள், என் என்று அவருக்கு புரியவில்லை அவள் அழகில் மெய்மறந்தார், சிறிது நேரத்தில் அவள் சாப்பிட்டு எழுந்தாள் அவள் போட்டு இருந்த ட்ராக் பேண்ட் அவளுக்கு கச்சிதமாக இருக்க அவள்  வாளிப்பான தொடைகள்  பார்த்து ஸ்ரீனிவாசன் "ஓ" மெய் சிலிர்க்க அவர் ஆண்மை எழுந்து கொள்ள தொடங்கியது. அவள் ஸ்ரீனிவாசனை ஒட்டி செல்லும் போது அவள் எடுப்பான குண்டிகள் ஸ்ரீனிவசன் மேடிட்டு இருந்த சுண்ணியை உரசி கொண்டு சென்றது ஸ்ரீனிவாசன் தான் நிலையை மறந்தார் அவள் திரும்பி நடக்க அவள் வடிவான குண்டிகளை ரசித்தார் சிறிது தூரம் சென்ற அவள் லேசாக திரும்பி பார்து புன்னகைத்தாள். ஸ்ரீனிவாசனுக்கு சுண்ணி மிகவும் விறைத்து துடித்தது

"அருண் நீங்க சாப்பிடுங்க, நான் கை முகம் கழுவிட்டு என் பிரிவுக்கு போறேன்"
"ஓகே"

ஸ்ரீனிவாசன் வேகமாக அந்த பெண் குட்டி சென்ற திசை நோக்கி சென்றார் அங்கே அவள் கை கழுவி கொண்டு இருந்தாள் அவள் நேரடியாக ஸ்ரீனிவாசனை பார்க்கவில்லை இருந்தும் அவர் வந்து நின்று அவளை பார்த்து ரசிப்பதை  புரிந்துகொண்டாள் அவள் உதட்டில் லேசான புன்னகை தெரிந்தது. ஸ்ரீனிவசனுக்கு அவளுக்கும் தன்னை பிடித்து இருக்குன்னு தெரிந்ததும் மகிழ்ச்சி, ஒரு வாலிபன் போன்று உணர்ந்தார் அவள் திரும்பி செல்லும் போது ஸ்ரீனிவாசன் கண்களை நேராக பார்த்தாள் பிறகு வெட்கப்பட்டு உதட்டில் புன்னகையுடன் அவரை தண்டி சென்றாள் ஸ்ரீனிவாசன் மீண்டும் அவள் பின்னழகை ரசித்தார் அவள் இரு குண்டிகளும் வளமையுடன் இருந்தன, திரும்பி பிரிவுக்குள் செல்லும் முன் ஸ்ரீனிவாசனை பார்த்து கொண்டே சென்றாள்.

ஸ்ரீனிவாசனுக்கு இருப்பு கொள்ளவில்லை, அருணிடம் இந்த பெண்ணை வர சொல்லலாமா என்று தோன்றியது, பிறகு வேண்டாம் அவர் தன்னை தப்பாக நினைத்து விடுவாரோ என்று நினைத்து எண்ணத்தை மாற்றி கொண்டார். சிறிது நேரம் கழித்து தான் பெட்டிக்கு செல்ல தொடங்கினார் மாணவிகள் இருக்கும் பிரிவை தாண்டும் போது அவர் கண்கள் அந்த அழகு குட்டியை தேடியது அவர் நினைத்தது போலவே அவளும் எதிர்பார்த்து இருந்தாள் இருவர் கண்களும் சந்தித்து கொண்டன, அவர்களுக்கு தெரியாமல் மூன்றாவது ஒரு கண்ணும் அதை பார்த்தன

ஸ்ரீனிவாசன் மீண்டும் தான் இருக்கையில் வந்து உட்கார்ந்தார் சிறிது நேரத்தில் கண்களை முடி பழைய நினைவுகளில் மூழ்கினர்