16-08-2020, 09:43 PM
“ஒரு நிமிஷம் சந்துரு ஒரு போன் பண்ணிட்டு வரேன்” என்ற நான் விறு விறு என்று சென்று படுக்கையறை கதவை பளிச்சென்று திறந்துவிட்டேன். உள்ளே ஷோபனா நிச்சயம் உடை மாற்றிக் கொண்டிருப்பாள் என்ற நம்பிக்கையில். என் நம்பிக்கை வீண் போகவில்லை. ஷோபனா அப்பொழுது தான் பிராவை எடுத்துக் கொண்டிருந்தாள் அவளின் முலைகள் இரண்டும் மரத்தில் தொங்கும் கனிகளை போல தொங்கி கொண்டிருந்தன. கீழே ஜட்டி போட்டிருந்தாள். அவளின் அழகான தொடைகளும் கால்களும் பளிங்கென தெரிந்தன. அவளின் மொத்த அழகையும் சந்துரு பருகுவதை ஓரக்கண்ணால் கவனித்தேன்.
“அய்யோ கதவை சாத்து ஜீவா” என்று ஷோபனா பரபரத்தாள்.
“ஸாரி ஸாரி” என்று கதவை சாத்தினேன். சாத்தும் பொழுது சந்துருவின் பார்வை இன்னும் ஷோபனா மீதே இருந்தது தெரிந்தது.
“ஏன் இப்படி பண்ணிணே கொஞ்சம் கூட விவஸ்தையே இல்லை உனக்கு” என்றாள்
“ஸாரி ஷோபனா போன் எடுக்க வந்தேன் நீ டிரஸ் மாத்திட்டு இருப்பேன்னு தோணவேயில்லை”
“உன்னாலே எனக்கு அசிங்கமா போச்சி”
“இப்போ என்ன ஆகிடுச்சி விடு”
“சந்துரு நல்லா பாத்துட்டான்”
“விடு சின்ன பையன் தானே”
“என்ன சின்ன பையன்”
நான் அப்படியே பேச்சை முடித்துக் கொண்டு அவள் உடை மாற்றியவுடன் கதவை திறந்து கொண்டு வெளியே வந்தேன்.
சந்துரு நோட்டில் ஏதோ எழுதிக் கொண்டிருந்தான். அவனருகே வந்து அமர்ந்தேன்.
“ஸாரி ஜீவா அண்ணா”
“எதுக்குடா ஸாரி”
“இல்ல நான் ஏதோ எத்தேச்சையா பாத்தேன் இப்படி ஆகிடுச்சு”
“அதை விடுடா வேலையை பார்” என்று அவனை கணக்கு போட வைத்தேன்.
ஷோபனாவுக்கு இன்னும் இதயம் பட படவென்றிருந்தது. “இந்த ஜீவாவுக்கு அறிவே இல்லை” என மனதில் ஜீவாவை திட்டிக் கொண்டாள். “இப்ப எப்படி இந்த சந்துரு முன்னாலே நிக்கறது” என்று யோசித்தாள். “அன்று நானாகவே ராம் அப்பா விடம் என் உடலை காட்டி விட்டேன் இன்னிக்கு இப்படி நடந்துடுச்சே” என்று யோசித்தாள்.
“சரி டிரஸ் மாத்துறாங்கன்னு தெரியுது உடனே திரும்பிக்க வேணாம் அந்த சந்துருவும் விவஸ்தை இல்லாமே காணாதத கண்டா மாதிரி அப்படி பாத்தான்” எண்ணங்கள் ஓடியது. “வாழ்க்கையை அனுபவித்து முடித்த ராமின் அப்பாவுக்கே உன் அழகு தேவை படுதுன்னா இவன் இப்போ தான் இளமையின் ஆரம்பத்தில் இருக்கிறான் அப்போ இவன் மேல எப்படி தப்பு சொல்ல முடியும்” என்றது அவளின் இன்னொரு மனது. இப்படி சிந்தித்துக் கொண்டே க்தவை திறந்து வெளியே வந்த்தாள். ஜீவா விடம் சொல்லிக் கொண்டு சந்துருவின் கண்களை தவிர்த்துவிட்டு வேலைக்கு கிளம்பினாள் ஷோபனா.
ராமின் அப்பா ஷோபனா மறுபடி தனக்கு போன் செய்வாள் என்று எதிர்பார்த்திருந்தார் ஆனால் ஷோபனாவிடம் இருந்து போன் வராதது ஏமாற்றமாக இருந்தது. இருப்புக் கொள்ளாமல் அவரே அவளுக்கு போன் செய்தார்.
ராமின் அப்பாவின் பெயரை தன் சிணுங்கு போனில் பார்த்ததும் ஷோபனாவுக்கு ஒரு முற புண்டையில் ஜில்லென்றிருந்தது. ஆனால் அடுத்த நொடியே அவளின் மூளை போனை எடுக்க கூடாது என்று கூறிவிட்டது. இரண்டு முறை போன் அடித்தும் எடுக்கவில்லை ஷோபனா. மதிய உணவை முடித்து விட்டு ஒரு மீட்டிங்கில் இருந்தாள் ஷோபனா. மீட்டிங் ரூம் கதவை அவளின் நண்பி தட்டினாள்.
“ஷோபனா உனக்கு போன். ரொம்ப நேரம் அடிச்சுது அதான் எடுத்துட்டேன்” என்று போனை அவள் கையில் கொடுத்துவிட்டு சென்றாள் அவளின் நண்பி. அப்பொழுது தான் போனை இடத்திலேயே விட்டு விட்டு மீட்டிங்கிற்கு வந்துவிட்டோம் என்று புரிந்தது ஷோபனாவிற்கு.
“தாங்ஸ்” என்று போனை வாங்கி கொண்டு ரூமிற்கு வெளியே வந்தாள்.
போனில் ராமின் அப்பா. அவளின் இதயம் அடித்துக் கொள்ள தொடங்கியது. போனை கட் பண்ணிடலாம் என்று யோசித்த ஷோபனாவை அவள் நண்பி பார்த்துக் கொண்டே இருந்ததால் அப்படியும் செய்ய முடியவில்லை அவளால்.
“ஹலோ” என்றாள்.
“ஷோபனா உன்னை பிடிக்க எவ்வளவு கஷ்டப்பட வேண்டியிருக்கு” என்றார் ராமின் அப்பா.
“இங்கே பிஸி அங்கிள் இப்போ கூட மீட்டிங்கில் தான் இருந்தேன்”
“ஓ ஸாரிம்மா நீ போகனுமா”
அவள் ஆம் என்று சொல்வதற்குள் மீட்டிங் முடிந்து எல்லாரும் வெளியே வந்தனர். குழப்பத்தில் “இல்லை சொல்லுங்க அங்கிள்”
“ஏன் ஷோபனா போனே பண்ணலை”
“இல்ல அங்கிள் எனக்கு அன்னிக்கு நடந்தது பிடிக்கலை” என்று சத்தத்தை குறைத்து பேசினாள். அவளை சுற்றி அவளுக்கு பரிச்சயமானவர்கள் போவதும் வருவதுமாக இருந்தார்கள்.
“என்ன ஷோபனா இப்படி சொல்லிட்டே உன்னை திரும்ப பாக்கணும்னு நான் ஏங்கிட்டு இருக்கேன்”
“அதெல்லாம் கஷ்டம் தப்பு அங்கிள் அன்னிக்கு ஏன் அப்படி நடந்தேன் தெரியலே”
“ஷோபனா நீ என் உணர்ச்சிகளை புரிஞ்சிக்கலே அதான் இப்படி பேசறே. உனக்கு உன் அழகை பற்றியும் புரியலே.”
“எனக்கு புரிய வேணாம் அங்கிள்”
“சரி ஒரே முறை நாம் சந்திக்கலாம் அப்புறம் உனக்கு பிடிக்கலைனா வேணாம்
“அதெல்லாம் வேணாம் அங்கிள்
“நீ தான் தெளிவா இருக்கியே அப்புறம் ஏன் பயப்படறே எனக்காக ஒரெ முறை ப்ளீஸ்”
“என்னாலே உங்க வீட்டுக்கு திரும்ப வர முடியாது அங்கிள்”
“என் வீட்டுக்கு வேண்டாம். உனக்கு எந்த இடம் ஓகே வோ அங்கேயே பண்ணலாம்”
ஷோபனா பல வகையாக மறுத்துப் பார்த்தாள் ஆனால் ராமின் அப்பா அவளை ஒரு வழியாக சம்மதிக்க வைத்தார். ஷோபனா அவரை வெள்ளிக்கிழமை பீச்சில் சந்திக்க சம்மதித்தாள்.
“அய்யோ கதவை சாத்து ஜீவா” என்று ஷோபனா பரபரத்தாள்.
“ஸாரி ஸாரி” என்று கதவை சாத்தினேன். சாத்தும் பொழுது சந்துருவின் பார்வை இன்னும் ஷோபனா மீதே இருந்தது தெரிந்தது.
“ஏன் இப்படி பண்ணிணே கொஞ்சம் கூட விவஸ்தையே இல்லை உனக்கு” என்றாள்
“ஸாரி ஷோபனா போன் எடுக்க வந்தேன் நீ டிரஸ் மாத்திட்டு இருப்பேன்னு தோணவேயில்லை”
“உன்னாலே எனக்கு அசிங்கமா போச்சி”
“இப்போ என்ன ஆகிடுச்சி விடு”
“சந்துரு நல்லா பாத்துட்டான்”
“விடு சின்ன பையன் தானே”
“என்ன சின்ன பையன்”
நான் அப்படியே பேச்சை முடித்துக் கொண்டு அவள் உடை மாற்றியவுடன் கதவை திறந்து கொண்டு வெளியே வந்தேன்.
சந்துரு நோட்டில் ஏதோ எழுதிக் கொண்டிருந்தான். அவனருகே வந்து அமர்ந்தேன்.
“ஸாரி ஜீவா அண்ணா”
“எதுக்குடா ஸாரி”
“இல்ல நான் ஏதோ எத்தேச்சையா பாத்தேன் இப்படி ஆகிடுச்சு”
“அதை விடுடா வேலையை பார்” என்று அவனை கணக்கு போட வைத்தேன்.
ஷோபனாவுக்கு இன்னும் இதயம் பட படவென்றிருந்தது. “இந்த ஜீவாவுக்கு அறிவே இல்லை” என மனதில் ஜீவாவை திட்டிக் கொண்டாள். “இப்ப எப்படி இந்த சந்துரு முன்னாலே நிக்கறது” என்று யோசித்தாள். “அன்று நானாகவே ராம் அப்பா விடம் என் உடலை காட்டி விட்டேன் இன்னிக்கு இப்படி நடந்துடுச்சே” என்று யோசித்தாள்.
“சரி டிரஸ் மாத்துறாங்கன்னு தெரியுது உடனே திரும்பிக்க வேணாம் அந்த சந்துருவும் விவஸ்தை இல்லாமே காணாதத கண்டா மாதிரி அப்படி பாத்தான்” எண்ணங்கள் ஓடியது. “வாழ்க்கையை அனுபவித்து முடித்த ராமின் அப்பாவுக்கே உன் அழகு தேவை படுதுன்னா இவன் இப்போ தான் இளமையின் ஆரம்பத்தில் இருக்கிறான் அப்போ இவன் மேல எப்படி தப்பு சொல்ல முடியும்” என்றது அவளின் இன்னொரு மனது. இப்படி சிந்தித்துக் கொண்டே க்தவை திறந்து வெளியே வந்த்தாள். ஜீவா விடம் சொல்லிக் கொண்டு சந்துருவின் கண்களை தவிர்த்துவிட்டு வேலைக்கு கிளம்பினாள் ஷோபனா.
ராமின் அப்பா ஷோபனா மறுபடி தனக்கு போன் செய்வாள் என்று எதிர்பார்த்திருந்தார் ஆனால் ஷோபனாவிடம் இருந்து போன் வராதது ஏமாற்றமாக இருந்தது. இருப்புக் கொள்ளாமல் அவரே அவளுக்கு போன் செய்தார்.
ராமின் அப்பாவின் பெயரை தன் சிணுங்கு போனில் பார்த்ததும் ஷோபனாவுக்கு ஒரு முற புண்டையில் ஜில்லென்றிருந்தது. ஆனால் அடுத்த நொடியே அவளின் மூளை போனை எடுக்க கூடாது என்று கூறிவிட்டது. இரண்டு முறை போன் அடித்தும் எடுக்கவில்லை ஷோபனா. மதிய உணவை முடித்து விட்டு ஒரு மீட்டிங்கில் இருந்தாள் ஷோபனா. மீட்டிங் ரூம் கதவை அவளின் நண்பி தட்டினாள்.
“ஷோபனா உனக்கு போன். ரொம்ப நேரம் அடிச்சுது அதான் எடுத்துட்டேன்” என்று போனை அவள் கையில் கொடுத்துவிட்டு சென்றாள் அவளின் நண்பி. அப்பொழுது தான் போனை இடத்திலேயே விட்டு விட்டு மீட்டிங்கிற்கு வந்துவிட்டோம் என்று புரிந்தது ஷோபனாவிற்கு.
“தாங்ஸ்” என்று போனை வாங்கி கொண்டு ரூமிற்கு வெளியே வந்தாள்.
போனில் ராமின் அப்பா. அவளின் இதயம் அடித்துக் கொள்ள தொடங்கியது. போனை கட் பண்ணிடலாம் என்று யோசித்த ஷோபனாவை அவள் நண்பி பார்த்துக் கொண்டே இருந்ததால் அப்படியும் செய்ய முடியவில்லை அவளால்.
“ஹலோ” என்றாள்.
“ஷோபனா உன்னை பிடிக்க எவ்வளவு கஷ்டப்பட வேண்டியிருக்கு” என்றார் ராமின் அப்பா.
“இங்கே பிஸி அங்கிள் இப்போ கூட மீட்டிங்கில் தான் இருந்தேன்”
“ஓ ஸாரிம்மா நீ போகனுமா”
அவள் ஆம் என்று சொல்வதற்குள் மீட்டிங் முடிந்து எல்லாரும் வெளியே வந்தனர். குழப்பத்தில் “இல்லை சொல்லுங்க அங்கிள்”
“ஏன் ஷோபனா போனே பண்ணலை”
“இல்ல அங்கிள் எனக்கு அன்னிக்கு நடந்தது பிடிக்கலை” என்று சத்தத்தை குறைத்து பேசினாள். அவளை சுற்றி அவளுக்கு பரிச்சயமானவர்கள் போவதும் வருவதுமாக இருந்தார்கள்.
“என்ன ஷோபனா இப்படி சொல்லிட்டே உன்னை திரும்ப பாக்கணும்னு நான் ஏங்கிட்டு இருக்கேன்”
“அதெல்லாம் கஷ்டம் தப்பு அங்கிள் அன்னிக்கு ஏன் அப்படி நடந்தேன் தெரியலே”
“ஷோபனா நீ என் உணர்ச்சிகளை புரிஞ்சிக்கலே அதான் இப்படி பேசறே. உனக்கு உன் அழகை பற்றியும் புரியலே.”
“எனக்கு புரிய வேணாம் அங்கிள்”
“சரி ஒரே முறை நாம் சந்திக்கலாம் அப்புறம் உனக்கு பிடிக்கலைனா வேணாம்
“அதெல்லாம் வேணாம் அங்கிள்
“நீ தான் தெளிவா இருக்கியே அப்புறம் ஏன் பயப்படறே எனக்காக ஒரெ முறை ப்ளீஸ்”
“என்னாலே உங்க வீட்டுக்கு திரும்ப வர முடியாது அங்கிள்”
“என் வீட்டுக்கு வேண்டாம். உனக்கு எந்த இடம் ஓகே வோ அங்கேயே பண்ணலாம்”
ஷோபனா பல வகையாக மறுத்துப் பார்த்தாள் ஆனால் ராமின் அப்பா அவளை ஒரு வழியாக சம்மதிக்க வைத்தார். ஷோபனா அவரை வெள்ளிக்கிழமை பீச்சில் சந்திக்க சம்மதித்தாள்.