Adultery நிஷா (உங்களில் ஒருத்தி) (COMPLETED)

[Dubai Seenu]

கொஞ்ச நேரம் அழுதுவிட்டு, மூக்கை உறிஞ்சிக்கொண்டு நிஷா தள்ளாடி எழுந்து நின்றாள். விம்மிக்கொண்டு நின்றாள்.


But நீ என் பொண்டாட்டி. இந்த நிமிஷத்திலிருந்து நீ என் பொண்டாட்டி. 

உறுதியாகச் சொல்லிவிட்டு, அவன் திரும்பி நடந்தான். வயலுக்குள் இறங்கி வேலையைப் பார்க்க ஆரம்பித்தான். 

நிஷா அவனைக் காதலோடும் அழுகையோடும் கோபத்தோடும் பார்த்துக்கொண்டே.... அங்கேயே நின்றுகொண்டிருந்தாள். 

அவன் அவளைக் கண்டுகொள்ளவே இல்லை. அவளுக்குக் கோபம் கோபமாக வந்தது. வெடுக் வெடுக்கென்று நடந்து வீட்டுக்கு வந்துவிட்டாள். 

வியர்த்து விறுவிறுத்து வந்து நின்ன அவளைப்பார்த்து லக்ஷ்மி பதறினாள். ஏம்மா கண்ணு கலங்கியிருக்கு?? கதிர் எதுவும் திட்டுனானா? சாப்பாட்டு கூடையை எங்கே? சாப்பிட்டீங்களா இல்லையா?

நிஷா முகத்தைக் கழுவினாள். சாப்பிட்டோம்... என்று மட்டும் மெதுவாக சொல்லிவிட்டு, மேலே போய்விட்டாள். போய் பெட்டில் விழுந்தாள். 

கதிர் தன்னிடம் propose பண்ணியதை நினைத்து... உள்ளுக்குள்... திடீர் சந்தோஷமாக இருந்தது. இருந்தாலும் அந்த சந்தோஷத்தைக் கொண்டாட... ஏனோ அவளுக்கு தயக்கமாக இருந்தது. எண்ணங்கள் பலவிதமாக சிதறி ஓடின.

கதிர்... நான் இந்த ஊருக்கு வரும்போது நீ என்மேல இவ்ளோ பாசத்தை கொட்டப்போற..ன்னு எனக்கு தெரியாதே கதிர். நான் சந்தோஷமா இருக்கணும்னு நெனச்சி நீ எப்போ என்கிட்டே வந்து மனம்விட்டு பேசினாயோ... என்னப்பத்தி முழுசா தெரிஞ்சும் எப்போ என்ன மதிச்சு பேசினாயோ, கவலைப்படாம இரு நிஷான்னு எப்போ எனக்கு ஆறுதல் சொன்னாயோ அப்போவே நான் உன்ன என் மணதளவுல ரசிக்க ஆரம்பிச்சிட்டேன் கதிர். 

ஆனா நீ தீபாவ கட்டிக்கிடப்போறவன்... அப்புறம் நமக்கு என்ன தகுதி இருக்கு... இப்படிலாம் நெனைச்சித்தான் மனசை அலைபாயவிடாம அமைதியா இருந்தேன். ஆனா...இன்னைக்கு நீ என்ன ஆசையா தூக்கிக்கிட்டதும், சத்தியமா எனக்கு கீழ இறங்க மனசே இல்ல கதிர். நீ ஒன்னு ஒண்ணா பண்ணும்போது நீ என்மேல வச்சிருக்கிற ஆசையை பார்த்து எனக்கு எவ்ளோ சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா... எனக்கு இது போதும் கதிர். இது போதும். கொஞ்ச நேரம் என்ன உன் கைல பூ மாதிரி தூக்கி வச்சிக்கிட்டு காதலோட என்ன பார்த்தியே... அந்தப் பார்வை ஒண்ணே போதும் கதிர். 

இந்த சந்தோஷமே எனக்குப் போதும். 

தீபா... அங்க உன்மேல எவ்வளவு ஆசையாயிருக்கா தெரியுமா....  ஒரு அக்காவா இருந்துட்டு அவ வாழ்க்கையை நான் பறிக்கலாமா? அவ பாவம் கதிர். அவ... கைபடாத ரோஜாவா அங்க உனக்காக காத்துக்கிட்டிருக்கா. நீ... இங்க நல்ல மரியாதையோட வாழ்ந்துட்டு இருக்குற. இப்படியிருக்கும்போது, சீனுகிட்ட பல தடவை சோரம் போயிட்ட தரம்கெட்ட பொண்ணு, நான் எதுக்கு கதிர். நான் உனக்கேத்தவளா எப்படி ஆக முடியும். 

ஸாரிடா கதிர். நீ என் இருண்ட வாழ்க்கைல வந்த வெளிச்சம். கெட்டுப்போன எல்லாப் பொண்ணுங்களுக்கும் கிடைக்காத ஒரு வாய்ப்பை... ஒரு அதிர்ஷ்டத்தை நீ எனக்குக் கொடுக்குற.  அப்படியிருந்தும் நான் உன்ன மிஸ் பன்றேன்னா.. மிஸ் பன்றேன்னா... 

நிஷாவால் அதற்குமேல் யோசிக்க முடியவில்லை. மனது கனத்தது.

அவன் தொங்கவிட்டிருந்த ஊஞ்சலைப் பார்த்தாள். அவன் சூப்பிய விரல்களை பார்த்துக்கொண்டே சோகமாகக் கிடந்தாள்.  கதிர் கொடுத்த முத்தம்... மீண்டும் மீண்டும் உதட்டை நனைத்தது. தேனாய் இனித்தது. அவன் சொல்லியதெல்லாம் ஒன்று ஒன்றாக ஞாபகம் வந்தது.

இந்த ஊர்ல எல்லார்க்கும் உன்ன பிடிச்சிருக்கு. உனக்குத்தான் உன்ன பிடிக்கல நிஷா. ஏன்?

உன்கிட்ட இருக்குற நல்ல குவாலிட்டிஸ் பார்த்து நான் வியந்துக்கிட்டே இருக்குறேன் நிஷா. I am impressed. I am really impressed. 

அப்புறம் ஏன் இன்னும் நீ கெட்டுப்போனதையே நினைச்சி வருத்தப்படுற?

You have the golden heart to make others happy . So you have all the rights to be happy. Nisha. இதுக்கும் மேல உன் இஷ்டம்.   

நிஷா, அந்த மதிப்பு மிக்க பாராட்டுக்களைக் கொண்டாட முடியாமல் அழுதுகொண்டு கிடந்தாள். 

சீனுவின் மீதிருந்த காதல், அவனோடு சந்தோஷமாக இருந்த நிமிடங்கள் எல்லாம் ஒன்று ஒன்றாக ஞாபகம் வர, இதையெல்லாம் மனதில் வைத்துக்கொண்டு, தான் கதிரோடு வாழ்வதில் அர்த்தமே இல்லை என்று நினைத்தாள். 

நான் எல்லாத்தையும் மறந்து, இங்கே ஸ்கூல், குழந்தைகள், ஸ்டூடண்ட்ஸ் என்று ஒரு புது வாழ்க்கையை வாழ ஆரம்பிக்கலாம்னுதானே வந்தேன். நீ இப்படி propose பண்ணுவேன்னு நினைக்கவே இல்லையேடா 

எனக்கு உன்னைத்தாண்டி பிடிச்சிருக்கு... 

நீ என் பொண்டாட்டி. இந்த நிமிஷத்திலிருந்து நீ என் பொண்டாட்டி. 

நிஷாவின் காதில் அந்த வார்த்தைகள் எதிரொலித்துக்கொண்டே இருந்தன.


சென்னையில்.. ஷாப்பிங்க் மாலில்... அவன் தன்னைக் காப்பாற்றியது... நம்ம நிஷா என்று சொல்லி பதறியது..... இங்கே முதல் நாள், பைக்கில் கூட்டிப்போய் ஸ்கூலில் டிராப் பண்ணியது.... இன்று வயலில் தன் காலைத் தொட்டு க்ளீன் பண்ணியது.... சாக்குப்போக்கு சொல்லிக்கொண்டு விரல்களை உண்டு இல்லை என்று பண்ணியது... காதலோடு தூக்கி தூக்கி வைத்துக்கொண்டது.... தாங்கு தாங்கு என்று தாங்கியது......

நிஷா, ஊஞ்சலையே பார்த்துக்கொண்டு, எந்த முடிவும் எடுக்க முடியாமல் கிடந்தாள்.