Incest mouni கதைகள்

[johnypowas]

அம்மாவும் சளைத்தவளில்லை - 5

வீட்டிற்கு வந்ததும் பயமாக இருந்தது. அம்மா ஏதோ சத்தம் போடுவாள் என்று நினைத்தேன். ஆனால் நல்ல வேளையாக ஒன்றும் நடக்கவில்லை. எனக்கு தனியாக சாப்பாடு எடுத்து வைத்திருந்தாள். நான் அமைதியாக சாப்பிட ஆரம்பித்தேன். சற்று தூரத்தில் சங்கரன் உட்கார்ந்து சைக்கிள் ரிப்பேர் செய்துக் கொண்டு இருந்தான்.

“அம்மா இல்லையா?" என்றேன் மெதுவாக.

“என்னம்மோ தலைவலின்னு சொல்லிட்டு உள்ளே படுத்துக்கிட்டு இருக்கா" என்று சொல்லிட்டு சைக்கிளை தூர தள்ளி வைத்து சங்கரன் என்னை விட்டு அகன்றான். நான் உள்ளே எட்டி பார்த்தேன். இருளாக இருந்தது. பின் மெதுவாக என் அறைக்கு சென்று படுத்தேன். நல்ல காலம். சங்கரனிடம் அம்மா ஒன்றும் சொல்லவில்லை. மறுநாள் காலை நான் எழுந்தபோது அம்மா சமயலறையில் நின்றுக் கொண்டு இருந்தாள். சங்கரனை காணவில்லை. நான் மெதுவாக எழுந்து சமயல் அறைக்கு சென்றேன். நான் உள்ளே நுழைந்ததை அவள் கவனிக்காதது போல இருந்தாள். ஏதோ அடுப்படி வேலையில் மும்முரமாக இருப்பது போல காட்டிக் கொண்டாள். என்னை பார்க்காமலே எனக்கு டீ எடுத்து கொடுத்தாள், நான் டீயை குடித்து விட்டு நான் இருப்பதை காட்ட டொக்கென்று கீழே வைத்தேன். என்னை பார்க்காமலேயே

“கண்ணாடி டம்ப்ளரை உடைச்சிடாதே" என்றாள். அப்பாடி. ஒரு வழியாக என்னிடம் பேசுகிறாள். என்னிடம் இவள் இனிமே பேசமாட்டாள் என்று நினைத்துக் கொண்டு இருந்தேன். குறைந்தபட்சம் சில நாட்களுக்கு என்னை ஒதுக்குவாள் என்று நினைத்துக் கொண்டு இருந்தேன். இவளை இப்படி தொந்தரவு செய்யக்கூடாது என்று நினைத்தாலும் என் அம்மா போதை நிமிடத்திற்கு நிமிடம் அதிகமாகிக் கொண்டே இருக்கிறது. அம்மாவின் முழு புண்டையையும் பார்த்து விட்டேன். சங்கரன் அவள் குண்டியில் விட்டு ஆட்டுவதையும் பார்த்து விட்டேன். இருந்தாலும் சங்கரன் அவளுக்கு சரியான தீனியை போட்டதாக நான் நினைக்கவில்லை. அவள் எவ்வளவோ கெஞ்சியும் கூட அவன் அவள் குண்டையில் போட்டதை பார்க்கும்போது அவள் மீது ஏனோ பச்சாதாபம்தான் வந்தது. அப்புறம் கணேஷுடன் பேசியபோது சங்கரன் ஒரு ஓரினப்பிரியன் என்று தெரிந்தது. இதற்காகவே அவன் எப்போது டவுனுக்கு சென்றாலும் லாட்ஜில் ரூம் போட்டு சின்ன பசங்களுடன் கூத்தடிப்பான் என்றும் தெரிந்தது. பாவம் அம்மாவும், விலாஸினியும் இவனை முழுசா நம்பிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். இதையெல்லாம் சொல்லலாமா? வேண்டாம் - சொன்னாலும் நம்ப மாட்டார்கள். மெல்ல மெல்ல இதையெல்லாம் பார்த்ததும் என் அம்மா மீது இருந்த இரக்கம் வெறியாகவே மாறியது. அவள் ஒன்றுமே நடக்காதது போல இருந்தாலும் அவள் என் செய்கையை அவள் கவனித்துக் கொண்டு இருக்கிறாள் என்று உணர்ந்ததால் நான் உற்சாகமடைந்தேன். என் போக்கும் சற்று மாறியது. நான் அவளை ஏக்கமாக பார்த்தேன். அவள் கண்டுக்கவில்லை என்றாலும் நான் அவள் பின்னால் எப்போதும் சுற்றிக் கொண்டு இருந்தேன். மறுநாள் எனக்கு கல்லூரி இருந்தது. சங்கரன் தன் சொந்தக்காரர்கள் கல்யாணம் என்பதால் ஊரில் இல்லை. அதனால் விலாஸினி என் வீட்டிற்கு வந்திரூந்தாள். அம்மாவும் அவளும் கட்டிலின் மீது உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டு இருந்தார்கள். காலேஜ் செல்ல இருந்த என்னை பார்த்ததும் விலாஸினி

“வாசு. இன்னிக்கு மீன் பிடிக்க போகலயா?" என்றாள்

“இன்னிக்கு மீன் எதுவும் அகப்படல” என்று அம்மா சொல்லவே இருவரும் கொல்லென்று சிரிக்க ஆரம்பித்தார்கள்.