09-08-2020, 07:16 PM
"இந்தாரு செல்வி.? வூட்டுக்குள்ள இருக்கியா.? ஒம்மவன கைப்பொத்தலா கூட்டியாந்துட்டேன். இப்ப சந்தோசமா ஒனக்கு..?
இதக்கேட்ட நம்ம தமிழு சிரிச்சுக்கிட்டே நருக்குனு அவ தலைல ஒரு கொட்டு வச்சுட்டு குடிசைக்கி முன்னாடி இருந்த மரத்தடிக் கட்டில்ல போய்ட்டு உக்காந்துக்கிட்டான். கூடவே நம்ம தாரணியும் சினுங்கிக்கிட்டே தலைய தேச்சிக்கிட்டு அண்ணங்காரன் முதுகுக்குப் பின்னாடி போய் அவன் கழுத்தக் கட்டிட்டு நின்னுட்ருந்தா.
தாரணி எப்பவும் அண்ணன பின்னாடிருந்து கட்டிக்கிர மாதிரிதான் இன்னைக்கும் பன்னிருக்கா. அவ மனசுல எந்த கபடமும் இல்லாம செஞ்சுருக்கா. மத்த நாள் மாதிரி இருந்தா தமிழுக்கும் எதுவும தோனிருக்காது. ஆனா இன்னக்கி நடந்த சம்பவத்தால கலங்கிப்போயிருந்த தமிழுக்கு இது இன்னும் மன அதிர்வக் குடுத்துச்சு.
தங்கச்சியோட இளம் சின்ன மார்பகங்கள் அவ சட்டையையும் மீறி தமிழால நல்லா உணர முடிஞ்சுச்சு. இருந்தாலும் நாம வெலகிப்போகச்சொன்னா தங்கச்சி நோகும்னு ஒன்னும் சொல்லாம தங்கச்சிட்ட வேற கத பதனதி பேசிட்ருந்தான்.
"ஏன்டி பொச கெட்ட சிருக்கி. அம்புட்டு எகத்தாளமா ஒனக்கு. வந்தேனு வய்யி. வாயக் கிண்டி கருது நட்டுப்புடுவேன்" னு அடுப்படிப் புகையிலிருந்து இருமிட்டே வெளிய வந்தா. தன்னோட மக அண்ணன் கிட்ட இருக்க கோலத்தப் பாத்துட்டு ரெண்டு பேரும் சங்கட்டப் படாத மாதிரி சத்தம் போட்டா.
"அட கூறுகெட்ட.கழுத. எம்புள்ள மேல ஒட்டாத டி. அட்டப் பூச்சி கணக்கா எப்புடி நிக்கிரா பாரு."
ஒடனே அண்ணங்காரனும் சிரிச்சிக்கிட்டே "தள்ளிப்போடி குச்சி. முதுகெல்லாங் குத்துது" னு தள்ளிவிட்டான்.
இரவு வரைக்கும் நல்லா பேசிட்டு குடிசை வாசல்லயே இரவு உணவையும் முடிச்சு எல்லாரும் தூங்குரதுக்கு ரெடியானாங்க.
"ஏந்தா ஒம்புருசன் இன்னும் வூட்டுக்கே வரலயே கஞ்சித் தண்ணி ஏதும் குடிச்சிருக்குமா இல்லா கொளத்துத் தண்ணிய குடிச்சுட்டு எங்குட்டும் கெடக்குமா..?"
"அட ஏன்டி அந்தக் கொள்ளையில போரவன் எவக்கிட்டயாச்சும் வாங்கிக் குடிச்சுட்டு கெடப்பான். என்னைக்காச்சும் வூட்டு நெனப்பு வந்தாதான இங்க வாரதுக்கு. எப்பவாச்சும் வந்து கொழஞ்சுட்டே எங்கூட வந்து நிக்கட்டும் அன்னக்கி வச்சுக்கிரேன் அவன."
"வுடு ஆத்தா. அப்பென் பாவம் அதெல்லாம் வரும். நீ தூங்கு."
"நீ எங்கடி போற.? ஒழுங்கா வூட்டுக்குள்ள படு. காலங்கெட்டுக் கெடக்கு."
"ஆமா அரண்மனெ கட்டி வச்சுருக்க. இதுல எனக்கு ஒரு ரூம ஒதுக்கு. எனக்கு வெக்க தாங்கல. நா அண்ணெம் பக்கத்துல கீழ படுத்துக்குறேன். எனக்கு அண்ணெ பாத்துக்கும். ஏன்னே..?" னு சத்தம் போட்டா.
அதுக்கு அவனும் ம் கொட்டுனான்.
சிரிச்சுக்கிட்டே வெளிய போனவ டக்குனு நெனப்பு வந்த மாதிரி அம்மாவ பாத்தா.
"செல்வி சிண்ணாம்பு வச்சுருக்கியா..? வெத்துலமுடிச்சக்குடு. நா பாக்கனும்."
"ராத்திரி நேரத்துல எதுலடி தேச்சுட்டு தூங்கப்போற.? கெழவி மாதரி சிண்ணாம்பு தேடுற.?"
அவ எதுவுமே கண்டுக்காம வெத்துலமுடிச்ச அவுத்து சிண்ணாம்பு டப்பாவ எடுத்துக்கிட்டு மறுபடியும் பாட்டுமொனங்கிட்டே வெளிய போன. "அடியே கொஞ்சமாச்சும் வச்சுட்டு போடி." னு அம்மா சத்தம் போட்டதக்கூட.கண்டுக்காம அண்ணனுக்கு கீழ பாயப்போட்டு படுக்கப்போனா.
"இஞ்செரு குச்சி. கீழ படுக்காத. அப்பறமா பாம்பு பல்லுகுத்த இழுத்துக்கும் போயிரும். கட்டுலு.மேல படு. நா கீழ படுத்துக்குறேன்" னு சொல்லிட்டு கீழ வந்து படுத்தான் தமிழு.
பெரிய கோட்டையப் புடிச்ச மாதிரி சந்தோசமா ஓடிப்போய்ட்டு கட்டில்ல படுத்துட்டு கீழ படுத்துருக்க அண்ணன பாசமா பாத்தா.
"அண்ணே... இந்தா சிண்ணாம்பு. ஆத்தாட்ட வாங்கியாந்தேன்."
"ஏம்முல. எனக்கு எதுக்கு சிண்ணாம்பு. நீயே வாயில அப்பிட்டு கெட. அப்பதா அந்த வாக்கொழுப்பு கொறையும்."
"வளந்த மாடு. சாங்காலந்தான கொளத்துல குளிக்கிறப்ப வெசகடி வந்து ஒனக்கு வீங்கிப்போச்சு. இதத் தேச்சுக்க சட்டுனு வீக்கங் கொறையும்" னு கீழ படுத்துருந்த அண்ணங்காரன் தொடையிடக்குள கைலியயும் மீறி மேடா தெரிஞ்ச அவனோட இயல்பான நிலையிலிருந்த ஆணுறுப்ப பாத்துட்டே சொன்னா.
"ஏ குச்சி. சும்மா கெட. எதயாச்சும் ஔறிட்டு கெடக்காத. அதெல்லாஞ் சரியாப் போச்சு. பேசாம தூங்கு." னு சொல்லிட்டு மல்லாக்கப் படுத்துருந்தவன் சட்டுனு அவளுக்கு எதிர்ப்பக்கமா திரும்பிப் படுத்துக்கிட்டான்.
"பொய் சொல்லாத. தண்ணி எரிச்சிதான் கடிச்சிருக்கு. அதான் இப்ப வரைக்கும் வீக்கம் வடியாம இருக்கு. நாம் பாத்தேன். இப்பக்கூட வீங்கிருக்குணே. ஒழுங்கா தேச்சுட்டு படு" னு தாரணி பொய்க் கோபத்துடன் அண்ணன பாத்தா.
அப்போதான் வீட்டுக்கு வந்துட்டு கோவணத்த அவுத்து கைலி கட்டுனது நியாபகம் வந்துச்சு. ச்சை கோவணத்த மறந்துட்டமேனு பல்லக் கடிச்சுட்டு தன்னத் திட்டிட்டு கெடந்தான்.
" இப்பத் தேக்கெலெனு வய்யி. நா ஆத்தாக்கிட்ட போயிச் சொல்லிப்புடுவேன் பாத்துக்க. இல்லனா குடு நாந் தேச்சு விடுறேன். இல்லனா நீ தேயி. ஏதாச்சும் வம்பு பன்னுன ஆத்தாவக் கூப்புடுவேன்." னு சொன்னதுதான் தாமதம் " ஏஏஏஏ செல்வியோவ் கொஞ்சம் வெரசா இங்கெ வாவா அண்ணே நாஞ்சொன்னத கேக்க மாட்டுது. ஒடியா..." னு சத்தம் போட்டுட்டா.
தமிழுக்கு நெஞ்சடப்பே வந்துருச்சு. படக்குனு விழுந்தடிச்சு எந்திரிச்சு தாரணி வாய மூடுனான். அதுக்குள்ள அவங்க அம்மா விரு விரு னு வெளிய வந்துட்டா.
"தொண்டையாடி இது. சனியனே. ஊருக்கா சங்கு ஊதுர. இங்கதான கெடக்கேன். சனியெ சனியெ னு கத்திட்டு வந்தா.
"ஒன்னுள்ளத்தா வெசகடில கொஞ்சம் வீங்கிப்போச்சு. சிண்ணாம்பு தேக்கெச் சொன்னா. நா முடியாதுனு வம்புழுத்தே. ஒன்னச் சத்தம் போட்டுட்டா நீ போ." னு பொத்தம்பொதுவா சொன்னான்.
"ஊரு ஒலகத்துல இல்லாத அண்ணெந் தங்கச்சிய ஏ வயித்துல வந்து மொளச்சுருக்கு. நாளக்கி அந்தச் சிரிக்கி வாயில கொள்ளி வக்கிறேன். னு மொனங்கிட்டே மறுபடியும் வீட்டுக்குள்ள போய்ட்டா அம்மா காரி.
"இந்தான்ணே. டக்குனு தேச்சிட்டு படுப்பியாம். நல்ல பயலாம்." சொல்லிட்டு ஒரு கையில சுண்ணாம்புட் டப்படாவ நீட்டிட்டு குழந்தைச் சிரிப்பு மாறாம அண்ணன பாத்தா தாரணி.
அந்த இருட்டுலயும் அவ குழந்த முகத்தையும் அந்த கள்ளமில்லாச் சிரிப்பையும் பாத்த தமிழுக்கு அழுகையே வந்துரும்போல. எனக்கு இன்னொரு ஆத்தா நீதாங் குச்சி னு சொல்லிட்டு சுண்ணாம்ப வாங்கிட்டான்.
வாங்குனதுக்கு அப்பறம்தா அவனுக்கே டக்குனு நெனப்பு வந்துச்சு."ஆத்தி. அங்கெ சிண்ணாம்பத் தேச்சா எல்லாமே வெந்து உரிஞ்சு போகுமே. இந்தக் குச்சிவேர நா எதுவுஞ் செய்யலனா ஆத்தாலக் கத்துமே" னு யோசிச்சான்.
"சரி சிண்ணாம்ப நாந்தேச்சுக்கிரேன் போய்ட்டு கட்டுல்ல படு போ."
"ஆச தோச. ஒன்னப் பத்தி எனக்குத் தெரியாதா. தேக்கிறேனு சொல்லிட்டு மலமாடு மாதிரி தேக்காமெத் தூங்கிருவ. குடுண்ணே நாந்தேக்கிறேன்." னு அண்ணங்காரன் முன்னாடி டக்குனு குக்கிட்டு உக்காந்துட்ஞா தங்கச்சி.
இன்னக்கி முழுக்க தமிழுக்கு சோதனையா இருந்துச்சு. ஒரு பக்கம் வெகுளியான தங்கச்சியப் பாத்தா பாவமா இருந்தாலும். இன்னொரு பக்கம் வயசுக்கு வந்தும் வெகுளியா இருக்காளே னு அவ.மேலயும் இவளுக்கு நல்லது பொல்லது சொல்லாம வளத்த அம்மா மேலயும் கோவமா வந்துச்சு.
யோசனையா இருந்தா அண்ணன் மூஞ்சியவே பாத்துட்டு இருந்த தாரணி டக்குனு அவன் கையில இருந்த சுண்ணாம்பு டப்பாவ புடுங்கிட்டா. அவன் சுதாரிக்கிறதுக்குள்ள அவனோட கைலிய வெலக்கி அவன் ஆணுறுப்பு மேலயே கைய வச்சுட்டா தாரணி.
அதிர்ச்சில கையத் தட்டிட்டான் தமிழு. முதன்முதலா தன் அந்தரங்கத்துல பட்ட பொண்ணோட கை. அதுவும் தன் தங்கையோட கை. அவனுக்கு ஒடம்பெல்லாம் சில்லுனு ஆயிருச்சு.
" ஏ ஏ இந்தாரு குச்சி. அங்கெல்லாம் தொடப்புடாது. கை கை கய்ய ஒடச்சுப்புடுவேன். நா நா நாந்தேந் தேக்கிறேனு சொன்னேல. ப்ப்போ அங்குட்டு." வாயெல்லாம் ஒலற ஆரம்பிச்சுடுச்சு. அதே நேரம் தன்னோட ஆணுறுப்பு அதோட புத்தியக் காட்டப்போறத தெரிஞ்சுக்கிட்டான். அதுவும் அதுக்கு ஏத்த மாதிரி விரைக்க ஆரம்பிடுச்சுருச்சு. கொஞ்ச நேரத்துலயே மாட்டுக்கு இருக்குற மாதிரி அத்தத் தண்டிக்கி வெரச்சு அவன் கைலியயும் மீறி தொப்புலத் தாண்டி கூடாரம் போட்டுத் துடிக்க ஆரம்பிச்சுருச்சு. ஒடனே கைலியால மொத்தமா கவர் பன்னிட்டான்.
ஆனா இத எல்லாத்தையும் கவனமாப் பாத்துட்ருந்த தாரணிக்கி அவளயும் அறியாம ஏதோ ஒரு உணர்வு உண்டாச்சு.
வயக்காட்டு ஈரக்காத்து. மரத்தடிக் கட்டில். அதுவும தனிமையான இரவும் இதுவரைக்கும் இல்லாத உடலியல் மாற்றங்கள அவங்களுக்கே தெரியாம அந்த ரெண்டு பேரோட அந்தரங்க உறுப்புகளும் பரிமாறிக்கிட்டன.
அண்ணங்காரனோட பேச்சுக் கொளறி வந்ததுக்குக் காரணம் அவனோட தண்டு வெசகடியால வீங்குனதுதான் காரணம்னும் அண்ணங்காரன் வலி தாங்காமத்தான் அப்புடி பேசுறான்னும் தாரணி தப்பா நெனச்சுக்கிட்டா.
"அண்ணே. நாஞ்சொன்னா நம்ப மாட்டேனுட்ட. நீயே பாத்தேதான. எம்புட்டு கல்லுக் கணக்கா வீக்கங்கண்டு போச்சு பாரு. இபாபுடியே விட்டாச் சலங்கண்ணிப் போயிரும். அப்பறம் பிதுக்கி எடுக்க சங்கடாம போவும்ல. எஞ்செல்ல அண்ணேனாம். பேசாம இருப்பியாம். நா சிண்ணாம்பு தேச்சு வுடுவனாம். தங்கச்சி பாவம்லணே. எங்கண்ணே கசுட்டப் பட்டா ந எப்புடி பாத்துட்டு இருக்குறதாம். நீயேச் சொல்லு பாப்பம்..?"
னு அவன் வெரச்ச ஆண்குறிக் கூடாரத்தப் பாத்துக்கிட்டே சொன்னா.
"இ இ இல்ல குச்சி. சிண்ணாம்பு தேச்சா அந்த எடமே கொப்புளுச்சுப் போவும். அதுவும் அங்க தேச்சா அண்ணெனுக்கு நோவும். சிண்ணாம்பு தேக்கெ வேணாமாத்தா. நானே எச்சியத் தேச்சுக்கிறேன். நீ படு தாயி. போ." னு திக்கித் தெனறி சொல்லி முடிச்சான்.
"ஆத்தே.. அப்பச்சரி. சிண்ணாம்பு வேணாம். கொஞ்சம்பொருத்துக்கணே நா எச்சி தேச்சி வுட்ரேன். எங்கண்ணேனுக்கு நாந்தேன் தேப்பேன்." சொல்லிட்டே டக்குனு அவன் கைலிய கையோட இழுத்துட்டா தாரணி. தனக்கு எதுர தன் அண்ணங்காரன் வலியோட இருக்கப்புடாதுனு தான் தாரணி அப்படி செய்யத் துணிஞ்சா.
இதுக்கும்மேல தன்னோட மரமண்டத் தங்கச்சிக்கி எப்புடிப் புரிய வக்கிறதுனு தெரியாம மண்ட காஞ்சுருந்த தமிழுக்கு அடுத்த இடியா அவ செஞ்ச செயல் மேலும் உடல் துடிப்பக் குடுத்துச்சு. அவன் அடுத்த வார்த்த சொல்றதுக்குள்ள தாரணி தன்னோட கையில வாய் முழுக்கு எச்சியக் கொதப்பி காரித்துப்பிக்கிட்டா ஒரு கை முழுக்க எச்சிய வச்சுட்டு தன் அண்ணனோட ஆணுறுப்பு மேல கைய வக்கிரா தங்கச்சி.
இருட்டுன்றதால அவளோட செயல அவனால பாக்கவும் முடியல கணிக்கவும் முடியல. சத்தமாப் பேசுனா உள்ள படுத்துருக்க ஆத்தாளுக்குக் கேட்டு வெளிய வந்துட்டா. அப்பறம் உசுரோட இருக்கறதுக்கு சாவலாம். னு ஏதேதோ நெனப்புல இருந்த தமிழுக்கு தாரணி காரித்துப்புற சத்தம் மட்டும்தா கேட்டுச்சு. அதுக்கடுத்து இவன் என்ன னு யூகிக்கிறதுக்குள்ள ஒரு சின்ன பிஞ்சகே் கை அவனோட வெரச்ச தண்ட புடுக்கிறது தெரிஞ்சுச்சு. அவ்வளவுதான். ஒடம்பெல்லாம் கரன்டடிச்ச மாதிரி ஒரு வெட்டுவெட்டுனான். மூச்சே அடச்ச மாதிரி நெஞ்சுக்கூடெல்லாம் சுர்ர்னு ஏரிருச்சு.
"அய்யோ குச்சி... எந்தாயில்ல... கைய எடுத்துரு ஆத்தா. ஒன்னக் கும்புடுரேன். அண்ணெம்பாவம் இதெலாம் வேணாமாத்தா. நானேத் தேச்சுக்குரேன். எஞ்சாமில . கைய எடுத்துரு." னு கெஞ்சத் தொடங்கிட்டான் தமிழு.
அப்படியே படுக்க முடியாம பக்கத்துல இருந்த வேப்பமரத்து வேருல சாஞ்சு உக்காந்துக்கிட்டான்.அவனால எந்த மனநிலைக்கும் போக முடியல. ஒருபுறம் அவனோட மனசு அவனக் கண்டிச்சாலும் மறுபுறம் ஒடம்பு அது வேணும்னு அவனத் தடுக்க விடாம பன்னுச்சு.
தன்னோட கை பட்டதும் அண்ணன் வெண்டித் துள்றத தெரிஞ்சுக்கிட்ட தாரணி அவன் வலியாலதான் துள்றானு தப்பா புரிஞ்சுக்கிட்டா.
இப்ப வரைக்கும் தாரணிக்கு தான் எந்தமாதரியான வேலைய தன் சொந்த அண்ணனுக்கு செஞ்சுட்ருக்கோம்னு தெரியாமதான் பன்னிட்ருக்கா. கையில எப்புடி மருந்து போடுவோமோ அதையேதான் அண்ணனுக்கும் அங்க செய்யிறம்னுதான் தாரணி நெனச்சுட்ருக்கா.
"அச்சச்சோ.. அண்ணே... வலியப் பொறுத்துக்க கொஞ்ச நேரந்தேன் தேச்சுவுட்டா சரியாப்போவும். இனிமே மசண்டெக்கி குளிக்கப் போவாத." னு மெதுவா சத்தம் வராத மாதிரி அண்ணனுக்கு மட்டும் கேக்குர மாதிரி சொல்லிட்டே அவனோட முழு தண்டையும் ஒரு கையால புடிக்கப் பாத்தா. ஆனா முடியல. அதனால இன்னொரு கைலயும் காரித்துப்பிட்டு ரெண்டு கையாலயும் தன் அண்ணனோட ஆணுறுப்பு முழுக்க தன் எச்சிக்கையால சுழுக்கெடுத்து விடுற மாதிரி அழுத்தித் தேய்க்க ஆரம்பிச்சா தாரணி.
தூரத்துல வயக்காட்டுக்குள்ள ராக்கோழிச் சத்தம் அந்த இரவு நேர அமைதியக் கெடுத்து குளக்கரைல பட்டு எதிரொலிச்சது.
இதக்கேட்ட நம்ம தமிழு சிரிச்சுக்கிட்டே நருக்குனு அவ தலைல ஒரு கொட்டு வச்சுட்டு குடிசைக்கி முன்னாடி இருந்த மரத்தடிக் கட்டில்ல போய்ட்டு உக்காந்துக்கிட்டான். கூடவே நம்ம தாரணியும் சினுங்கிக்கிட்டே தலைய தேச்சிக்கிட்டு அண்ணங்காரன் முதுகுக்குப் பின்னாடி போய் அவன் கழுத்தக் கட்டிட்டு நின்னுட்ருந்தா.
தாரணி எப்பவும் அண்ணன பின்னாடிருந்து கட்டிக்கிர மாதிரிதான் இன்னைக்கும் பன்னிருக்கா. அவ மனசுல எந்த கபடமும் இல்லாம செஞ்சுருக்கா. மத்த நாள் மாதிரி இருந்தா தமிழுக்கும் எதுவும தோனிருக்காது. ஆனா இன்னக்கி நடந்த சம்பவத்தால கலங்கிப்போயிருந்த தமிழுக்கு இது இன்னும் மன அதிர்வக் குடுத்துச்சு.
தங்கச்சியோட இளம் சின்ன மார்பகங்கள் அவ சட்டையையும் மீறி தமிழால நல்லா உணர முடிஞ்சுச்சு. இருந்தாலும் நாம வெலகிப்போகச்சொன்னா தங்கச்சி நோகும்னு ஒன்னும் சொல்லாம தங்கச்சிட்ட வேற கத பதனதி பேசிட்ருந்தான்.
"ஏன்டி பொச கெட்ட சிருக்கி. அம்புட்டு எகத்தாளமா ஒனக்கு. வந்தேனு வய்யி. வாயக் கிண்டி கருது நட்டுப்புடுவேன்" னு அடுப்படிப் புகையிலிருந்து இருமிட்டே வெளிய வந்தா. தன்னோட மக அண்ணன் கிட்ட இருக்க கோலத்தப் பாத்துட்டு ரெண்டு பேரும் சங்கட்டப் படாத மாதிரி சத்தம் போட்டா.
"அட கூறுகெட்ட.கழுத. எம்புள்ள மேல ஒட்டாத டி. அட்டப் பூச்சி கணக்கா எப்புடி நிக்கிரா பாரு."
ஒடனே அண்ணங்காரனும் சிரிச்சிக்கிட்டே "தள்ளிப்போடி குச்சி. முதுகெல்லாங் குத்துது" னு தள்ளிவிட்டான்.
இரவு வரைக்கும் நல்லா பேசிட்டு குடிசை வாசல்லயே இரவு உணவையும் முடிச்சு எல்லாரும் தூங்குரதுக்கு ரெடியானாங்க.
"ஏந்தா ஒம்புருசன் இன்னும் வூட்டுக்கே வரலயே கஞ்சித் தண்ணி ஏதும் குடிச்சிருக்குமா இல்லா கொளத்துத் தண்ணிய குடிச்சுட்டு எங்குட்டும் கெடக்குமா..?"
"அட ஏன்டி அந்தக் கொள்ளையில போரவன் எவக்கிட்டயாச்சும் வாங்கிக் குடிச்சுட்டு கெடப்பான். என்னைக்காச்சும் வூட்டு நெனப்பு வந்தாதான இங்க வாரதுக்கு. எப்பவாச்சும் வந்து கொழஞ்சுட்டே எங்கூட வந்து நிக்கட்டும் அன்னக்கி வச்சுக்கிரேன் அவன."
"வுடு ஆத்தா. அப்பென் பாவம் அதெல்லாம் வரும். நீ தூங்கு."
"நீ எங்கடி போற.? ஒழுங்கா வூட்டுக்குள்ள படு. காலங்கெட்டுக் கெடக்கு."
"ஆமா அரண்மனெ கட்டி வச்சுருக்க. இதுல எனக்கு ஒரு ரூம ஒதுக்கு. எனக்கு வெக்க தாங்கல. நா அண்ணெம் பக்கத்துல கீழ படுத்துக்குறேன். எனக்கு அண்ணெ பாத்துக்கும். ஏன்னே..?" னு சத்தம் போட்டா.
அதுக்கு அவனும் ம் கொட்டுனான்.
சிரிச்சுக்கிட்டே வெளிய போனவ டக்குனு நெனப்பு வந்த மாதிரி அம்மாவ பாத்தா.
"செல்வி சிண்ணாம்பு வச்சுருக்கியா..? வெத்துலமுடிச்சக்குடு. நா பாக்கனும்."
"ராத்திரி நேரத்துல எதுலடி தேச்சுட்டு தூங்கப்போற.? கெழவி மாதரி சிண்ணாம்பு தேடுற.?"
அவ எதுவுமே கண்டுக்காம வெத்துலமுடிச்ச அவுத்து சிண்ணாம்பு டப்பாவ எடுத்துக்கிட்டு மறுபடியும் பாட்டுமொனங்கிட்டே வெளிய போன. "அடியே கொஞ்சமாச்சும் வச்சுட்டு போடி." னு அம்மா சத்தம் போட்டதக்கூட.கண்டுக்காம அண்ணனுக்கு கீழ பாயப்போட்டு படுக்கப்போனா.
"இஞ்செரு குச்சி. கீழ படுக்காத. அப்பறமா பாம்பு பல்லுகுத்த இழுத்துக்கும் போயிரும். கட்டுலு.மேல படு. நா கீழ படுத்துக்குறேன்" னு சொல்லிட்டு கீழ வந்து படுத்தான் தமிழு.
பெரிய கோட்டையப் புடிச்ச மாதிரி சந்தோசமா ஓடிப்போய்ட்டு கட்டில்ல படுத்துட்டு கீழ படுத்துருக்க அண்ணன பாசமா பாத்தா.
"அண்ணே... இந்தா சிண்ணாம்பு. ஆத்தாட்ட வாங்கியாந்தேன்."
"ஏம்முல. எனக்கு எதுக்கு சிண்ணாம்பு. நீயே வாயில அப்பிட்டு கெட. அப்பதா அந்த வாக்கொழுப்பு கொறையும்."
"வளந்த மாடு. சாங்காலந்தான கொளத்துல குளிக்கிறப்ப வெசகடி வந்து ஒனக்கு வீங்கிப்போச்சு. இதத் தேச்சுக்க சட்டுனு வீக்கங் கொறையும்" னு கீழ படுத்துருந்த அண்ணங்காரன் தொடையிடக்குள கைலியயும் மீறி மேடா தெரிஞ்ச அவனோட இயல்பான நிலையிலிருந்த ஆணுறுப்ப பாத்துட்டே சொன்னா.
"ஏ குச்சி. சும்மா கெட. எதயாச்சும் ஔறிட்டு கெடக்காத. அதெல்லாஞ் சரியாப் போச்சு. பேசாம தூங்கு." னு சொல்லிட்டு மல்லாக்கப் படுத்துருந்தவன் சட்டுனு அவளுக்கு எதிர்ப்பக்கமா திரும்பிப் படுத்துக்கிட்டான்.
"பொய் சொல்லாத. தண்ணி எரிச்சிதான் கடிச்சிருக்கு. அதான் இப்ப வரைக்கும் வீக்கம் வடியாம இருக்கு. நாம் பாத்தேன். இப்பக்கூட வீங்கிருக்குணே. ஒழுங்கா தேச்சுட்டு படு" னு தாரணி பொய்க் கோபத்துடன் அண்ணன பாத்தா.
அப்போதான் வீட்டுக்கு வந்துட்டு கோவணத்த அவுத்து கைலி கட்டுனது நியாபகம் வந்துச்சு. ச்சை கோவணத்த மறந்துட்டமேனு பல்லக் கடிச்சுட்டு தன்னத் திட்டிட்டு கெடந்தான்.
" இப்பத் தேக்கெலெனு வய்யி. நா ஆத்தாக்கிட்ட போயிச் சொல்லிப்புடுவேன் பாத்துக்க. இல்லனா குடு நாந் தேச்சு விடுறேன். இல்லனா நீ தேயி. ஏதாச்சும் வம்பு பன்னுன ஆத்தாவக் கூப்புடுவேன்." னு சொன்னதுதான் தாமதம் " ஏஏஏஏ செல்வியோவ் கொஞ்சம் வெரசா இங்கெ வாவா அண்ணே நாஞ்சொன்னத கேக்க மாட்டுது. ஒடியா..." னு சத்தம் போட்டுட்டா.
தமிழுக்கு நெஞ்சடப்பே வந்துருச்சு. படக்குனு விழுந்தடிச்சு எந்திரிச்சு தாரணி வாய மூடுனான். அதுக்குள்ள அவங்க அம்மா விரு விரு னு வெளிய வந்துட்டா.
"தொண்டையாடி இது. சனியனே. ஊருக்கா சங்கு ஊதுர. இங்கதான கெடக்கேன். சனியெ சனியெ னு கத்திட்டு வந்தா.
"ஒன்னுள்ளத்தா வெசகடில கொஞ்சம் வீங்கிப்போச்சு. சிண்ணாம்பு தேக்கெச் சொன்னா. நா முடியாதுனு வம்புழுத்தே. ஒன்னச் சத்தம் போட்டுட்டா நீ போ." னு பொத்தம்பொதுவா சொன்னான்.
"ஊரு ஒலகத்துல இல்லாத அண்ணெந் தங்கச்சிய ஏ வயித்துல வந்து மொளச்சுருக்கு. நாளக்கி அந்தச் சிரிக்கி வாயில கொள்ளி வக்கிறேன். னு மொனங்கிட்டே மறுபடியும் வீட்டுக்குள்ள போய்ட்டா அம்மா காரி.
"இந்தான்ணே. டக்குனு தேச்சிட்டு படுப்பியாம். நல்ல பயலாம்." சொல்லிட்டு ஒரு கையில சுண்ணாம்புட் டப்படாவ நீட்டிட்டு குழந்தைச் சிரிப்பு மாறாம அண்ணன பாத்தா தாரணி.
அந்த இருட்டுலயும் அவ குழந்த முகத்தையும் அந்த கள்ளமில்லாச் சிரிப்பையும் பாத்த தமிழுக்கு அழுகையே வந்துரும்போல. எனக்கு இன்னொரு ஆத்தா நீதாங் குச்சி னு சொல்லிட்டு சுண்ணாம்ப வாங்கிட்டான்.
வாங்குனதுக்கு அப்பறம்தா அவனுக்கே டக்குனு நெனப்பு வந்துச்சு."ஆத்தி. அங்கெ சிண்ணாம்பத் தேச்சா எல்லாமே வெந்து உரிஞ்சு போகுமே. இந்தக் குச்சிவேர நா எதுவுஞ் செய்யலனா ஆத்தாலக் கத்துமே" னு யோசிச்சான்.
"சரி சிண்ணாம்ப நாந்தேச்சுக்கிரேன் போய்ட்டு கட்டுல்ல படு போ."
"ஆச தோச. ஒன்னப் பத்தி எனக்குத் தெரியாதா. தேக்கிறேனு சொல்லிட்டு மலமாடு மாதிரி தேக்காமெத் தூங்கிருவ. குடுண்ணே நாந்தேக்கிறேன்." னு அண்ணங்காரன் முன்னாடி டக்குனு குக்கிட்டு உக்காந்துட்ஞா தங்கச்சி.
இன்னக்கி முழுக்க தமிழுக்கு சோதனையா இருந்துச்சு. ஒரு பக்கம் வெகுளியான தங்கச்சியப் பாத்தா பாவமா இருந்தாலும். இன்னொரு பக்கம் வயசுக்கு வந்தும் வெகுளியா இருக்காளே னு அவ.மேலயும் இவளுக்கு நல்லது பொல்லது சொல்லாம வளத்த அம்மா மேலயும் கோவமா வந்துச்சு.
யோசனையா இருந்தா அண்ணன் மூஞ்சியவே பாத்துட்டு இருந்த தாரணி டக்குனு அவன் கையில இருந்த சுண்ணாம்பு டப்பாவ புடுங்கிட்டா. அவன் சுதாரிக்கிறதுக்குள்ள அவனோட கைலிய வெலக்கி அவன் ஆணுறுப்பு மேலயே கைய வச்சுட்டா தாரணி.
அதிர்ச்சில கையத் தட்டிட்டான் தமிழு. முதன்முதலா தன் அந்தரங்கத்துல பட்ட பொண்ணோட கை. அதுவும் தன் தங்கையோட கை. அவனுக்கு ஒடம்பெல்லாம் சில்லுனு ஆயிருச்சு.
" ஏ ஏ இந்தாரு குச்சி. அங்கெல்லாம் தொடப்புடாது. கை கை கய்ய ஒடச்சுப்புடுவேன். நா நா நாந்தேந் தேக்கிறேனு சொன்னேல. ப்ப்போ அங்குட்டு." வாயெல்லாம் ஒலற ஆரம்பிச்சுடுச்சு. அதே நேரம் தன்னோட ஆணுறுப்பு அதோட புத்தியக் காட்டப்போறத தெரிஞ்சுக்கிட்டான். அதுவும் அதுக்கு ஏத்த மாதிரி விரைக்க ஆரம்பிடுச்சுருச்சு. கொஞ்ச நேரத்துலயே மாட்டுக்கு இருக்குற மாதிரி அத்தத் தண்டிக்கி வெரச்சு அவன் கைலியயும் மீறி தொப்புலத் தாண்டி கூடாரம் போட்டுத் துடிக்க ஆரம்பிச்சுருச்சு. ஒடனே கைலியால மொத்தமா கவர் பன்னிட்டான்.
ஆனா இத எல்லாத்தையும் கவனமாப் பாத்துட்ருந்த தாரணிக்கி அவளயும் அறியாம ஏதோ ஒரு உணர்வு உண்டாச்சு.
வயக்காட்டு ஈரக்காத்து. மரத்தடிக் கட்டில். அதுவும தனிமையான இரவும் இதுவரைக்கும் இல்லாத உடலியல் மாற்றங்கள அவங்களுக்கே தெரியாம அந்த ரெண்டு பேரோட அந்தரங்க உறுப்புகளும் பரிமாறிக்கிட்டன.
அண்ணங்காரனோட பேச்சுக் கொளறி வந்ததுக்குக் காரணம் அவனோட தண்டு வெசகடியால வீங்குனதுதான் காரணம்னும் அண்ணங்காரன் வலி தாங்காமத்தான் அப்புடி பேசுறான்னும் தாரணி தப்பா நெனச்சுக்கிட்டா.
"அண்ணே. நாஞ்சொன்னா நம்ப மாட்டேனுட்ட. நீயே பாத்தேதான. எம்புட்டு கல்லுக் கணக்கா வீக்கங்கண்டு போச்சு பாரு. இபாபுடியே விட்டாச் சலங்கண்ணிப் போயிரும். அப்பறம் பிதுக்கி எடுக்க சங்கடாம போவும்ல. எஞ்செல்ல அண்ணேனாம். பேசாம இருப்பியாம். நா சிண்ணாம்பு தேச்சு வுடுவனாம். தங்கச்சி பாவம்லணே. எங்கண்ணே கசுட்டப் பட்டா ந எப்புடி பாத்துட்டு இருக்குறதாம். நீயேச் சொல்லு பாப்பம்..?"
னு அவன் வெரச்ச ஆண்குறிக் கூடாரத்தப் பாத்துக்கிட்டே சொன்னா.
"இ இ இல்ல குச்சி. சிண்ணாம்பு தேச்சா அந்த எடமே கொப்புளுச்சுப் போவும். அதுவும் அங்க தேச்சா அண்ணெனுக்கு நோவும். சிண்ணாம்பு தேக்கெ வேணாமாத்தா. நானே எச்சியத் தேச்சுக்கிறேன். நீ படு தாயி. போ." னு திக்கித் தெனறி சொல்லி முடிச்சான்.
"ஆத்தே.. அப்பச்சரி. சிண்ணாம்பு வேணாம். கொஞ்சம்பொருத்துக்கணே நா எச்சி தேச்சி வுட்ரேன். எங்கண்ணேனுக்கு நாந்தேன் தேப்பேன்." சொல்லிட்டே டக்குனு அவன் கைலிய கையோட இழுத்துட்டா தாரணி. தனக்கு எதுர தன் அண்ணங்காரன் வலியோட இருக்கப்புடாதுனு தான் தாரணி அப்படி செய்யத் துணிஞ்சா.
இதுக்கும்மேல தன்னோட மரமண்டத் தங்கச்சிக்கி எப்புடிப் புரிய வக்கிறதுனு தெரியாம மண்ட காஞ்சுருந்த தமிழுக்கு அடுத்த இடியா அவ செஞ்ச செயல் மேலும் உடல் துடிப்பக் குடுத்துச்சு. அவன் அடுத்த வார்த்த சொல்றதுக்குள்ள தாரணி தன்னோட கையில வாய் முழுக்கு எச்சியக் கொதப்பி காரித்துப்பிக்கிட்டா ஒரு கை முழுக்க எச்சிய வச்சுட்டு தன் அண்ணனோட ஆணுறுப்பு மேல கைய வக்கிரா தங்கச்சி.
இருட்டுன்றதால அவளோட செயல அவனால பாக்கவும் முடியல கணிக்கவும் முடியல. சத்தமாப் பேசுனா உள்ள படுத்துருக்க ஆத்தாளுக்குக் கேட்டு வெளிய வந்துட்டா. அப்பறம் உசுரோட இருக்கறதுக்கு சாவலாம். னு ஏதேதோ நெனப்புல இருந்த தமிழுக்கு தாரணி காரித்துப்புற சத்தம் மட்டும்தா கேட்டுச்சு. அதுக்கடுத்து இவன் என்ன னு யூகிக்கிறதுக்குள்ள ஒரு சின்ன பிஞ்சகே் கை அவனோட வெரச்ச தண்ட புடுக்கிறது தெரிஞ்சுச்சு. அவ்வளவுதான். ஒடம்பெல்லாம் கரன்டடிச்ச மாதிரி ஒரு வெட்டுவெட்டுனான். மூச்சே அடச்ச மாதிரி நெஞ்சுக்கூடெல்லாம் சுர்ர்னு ஏரிருச்சு.
"அய்யோ குச்சி... எந்தாயில்ல... கைய எடுத்துரு ஆத்தா. ஒன்னக் கும்புடுரேன். அண்ணெம்பாவம் இதெலாம் வேணாமாத்தா. நானேத் தேச்சுக்குரேன். எஞ்சாமில . கைய எடுத்துரு." னு கெஞ்சத் தொடங்கிட்டான் தமிழு.
அப்படியே படுக்க முடியாம பக்கத்துல இருந்த வேப்பமரத்து வேருல சாஞ்சு உக்காந்துக்கிட்டான்.அவனால எந்த மனநிலைக்கும் போக முடியல. ஒருபுறம் அவனோட மனசு அவனக் கண்டிச்சாலும் மறுபுறம் ஒடம்பு அது வேணும்னு அவனத் தடுக்க விடாம பன்னுச்சு.
தன்னோட கை பட்டதும் அண்ணன் வெண்டித் துள்றத தெரிஞ்சுக்கிட்ட தாரணி அவன் வலியாலதான் துள்றானு தப்பா புரிஞ்சுக்கிட்டா.
இப்ப வரைக்கும் தாரணிக்கு தான் எந்தமாதரியான வேலைய தன் சொந்த அண்ணனுக்கு செஞ்சுட்ருக்கோம்னு தெரியாமதான் பன்னிட்ருக்கா. கையில எப்புடி மருந்து போடுவோமோ அதையேதான் அண்ணனுக்கும் அங்க செய்யிறம்னுதான் தாரணி நெனச்சுட்ருக்கா.
"அச்சச்சோ.. அண்ணே... வலியப் பொறுத்துக்க கொஞ்ச நேரந்தேன் தேச்சுவுட்டா சரியாப்போவும். இனிமே மசண்டெக்கி குளிக்கப் போவாத." னு மெதுவா சத்தம் வராத மாதிரி அண்ணனுக்கு மட்டும் கேக்குர மாதிரி சொல்லிட்டே அவனோட முழு தண்டையும் ஒரு கையால புடிக்கப் பாத்தா. ஆனா முடியல. அதனால இன்னொரு கைலயும் காரித்துப்பிட்டு ரெண்டு கையாலயும் தன் அண்ணனோட ஆணுறுப்பு முழுக்க தன் எச்சிக்கையால சுழுக்கெடுத்து விடுற மாதிரி அழுத்தித் தேய்க்க ஆரம்பிச்சா தாரணி.
தூரத்துல வயக்காட்டுக்குள்ள ராக்கோழிச் சத்தம் அந்த இரவு நேர அமைதியக் கெடுத்து குளக்கரைல பட்டு எதிரொலிச்சது.