Misc. Erotica மீண்டும் சிறு கதைகள் - முதல் கதை - என்னங்க, அது பரவாயில்லையா? 2 .) மறைவில் இருந்து

[game40it]

கோபால்

 
அவர் வருகிறார் என்று சொல்லியபடி என் மனைவி போன் கட் செய்தபோது நானும் இங்கே என் போனை வைத்தேன். ஹ்ம்ம் அவன் வந்துவிட்டான் இனி என்ன என்று யோசித்தேன். இப்போது மதிய நேரம், உடனடியே ஸ்டார்ட் செய்வார்களா இல்லை முதலில் மதிய உணவை முடிப்பார்களா? ஆண்களை பற்றி எனக்கு தெரியும் ஒரு பெண்ணுடன் இப்படி வாய்ப்பு கிடைத்தால் அவர்கள் காமத்துக்கு தான் முதல் இடம் கொடுப்பார்கள் அப்புறம் தான் வயற்று பசியை பற்றி நினைப்பார்கள். அதுவும் வினோதத்துக்கு இன்னொருவன் மனைவியுடன் (என் மனைவியுடன்) உறவு கொள்ள வாய்ப்பு அமைந்திருக்கு, அவன் சும்மாவா இருப்பான். நண்பர்களாக பழகிவர்கள், இப்போது எப்படி காதலர்களாக பழகுவார்கள். அவர்களுக்கு தர்ம சங்கடமாக இருக்காதா? பெண் ஆனா என் மனைவிக்கு இருக்கும் அனால் வினோத் அப்படி பீல் பண்ணுவான் என்று தெரியாது.
 
இந்நேரம் வினோத் என் மனைவியை கட்டிப்பிடித்து முத்தம் கொடுத்துக்கொண்டு இருப்பானோ? பவித்ராவுக்கு அது எப்படி இருக்கும்? ச்சே என் தலையை வைலண்டாக குலுக்கி இந்த எண்ணங்களை விரட்டி அடிக்க முயற்சித்தேன். நான் தானே பவித்ராவிடம் பேசி இதற்க்கு சம்மதிக்க வைத்தேன் அப்புறம் இப்படி புலம்பினாள் என்ன அர்த்தம். இருந்தாலும் மனம் ஒன்னு சொல்ல, இதயம் வேற ஒன்னை சொன்னது. தெளிவான முடிவு, சிந்தித்து எடுத்தது தானே இது என்று மனது சொன்னது. அவன் மனைவிக்கு ஒன்னும் வினோத் மேலே எந்த ஆசையும் இல்லையே. குழந்தை ஒன்னு பெற்றுக்கவேண்டும் என்பதுக்கு தானே அவள் எல்லாம் சகித்து கொள்கிறாள். பவித்ரா என் யோசனைக்கு ஒப்புக்கொள்ளாமல் எதிர்த்து வாதாடியதில் இருந்து எனக்கு அப்படி தான் தோன்றியது. அப்படி தான் இருக்கனும் என்றும் வேண்டிகிட்டேன். கடமைக்கு (ஒரு குழந்தைக்காக) பவித்ரா வினோத்துடன் படுத்து எழுவது எதோ ஒரு வகையில் நான் சமாதானம் படுத்திக்கலாம் அதுவே என் மனைவி அவன் மேல் ஆசை கொண்டு, அவனுடன் கொஞ்சி குளவி, இன்பம் ஒருவதற்காக படுகிறாள் என்றால் எனக்கு மிகவும் வேதனையாக இருக்கும்.
 
குழந்தை அவளுக்கு மட்டும் முக்கியம் இல்லை, என் சுய மரியாதையும், கெளரவதுக்கும் முக்கியம். இங்கே என் வீட்டில் அவர்கள் உறவு கொள்வதை தாங்கி கொள்ள முடியாது என்பதால் தானே அவர்களை தூரத்துக்கு அனுப்பினேன். இது எல்லாம் சரி தான் அனால் என் இதயத்துக்கு ஏன் வலி வருது, அது ஏன் இதை புரிந்து கொள்ள மறுக்குது.
 
எப்போதும் போல, நான் எடுத்த முடிவு சரிதானா என்ற சந்தேகம் அவ்வப்போது வந்து போனது.  இருந்தபோதும், நான் தாங்க வேண்டிய அவமானங்களைப் பற்றி நினைத்துப் பார்த்தால், நான் செய்தது சரி என்று என்னை சமாதானம் படுத்திக்கொள்வேன். எப்படி தான் என் ஆபீசில் என்னை பற்றி அந்த கேலி பேச்சுகள் வந்ததென்று எனக்கு புரியவில்லை. நான் இல்லாத போது கிசு கிசு என்று பேசி சிரிப்பது நான் வந்துவிட்டால் ஒன்னும் நடக்காதது போல எல்லோரும் அடக்கி நடப்பதுவாக இருந்தது. இதை முதலில் பெரிதாக எடுக்கத்த நான், பிறகு தான் எனக்கு உரைத்தது எல்லோரும் என்னை பற்றி தான் காசிப்  பண்ணுறாங்க என்று. ஒரு நாள் அதை உறுதி செய்வது போல என் சகா ஊழியர்கள் இருவர் பேசுவதை நான் கேட்டுவிட்டேன்.
 
நான் மறைவில் நின்றிருந்ததால் அவர்கள் நான் அங்கே இருப்பதை கவனிக்கவில்லை.
 
"சார், கேள்வி பட்டது உண்மை தான், கோபால் செக்சில் ஈடுபட முடியாது." என்னமோ அவன் நேரில் பார்த்தது போல ஒருவன் சொன்னான்.
 
"அதானால் தான் கோபால் மனைவி இத்தனை வருடம் கல்யாணம் ஆகியும் கர்பம் ஆகா முடியவில்லையா? அது சரி உனக்கு எப்படி இது நிச்சயமாக தெரியும்?" இது, அவனுடன் பேசிக்கொண்டு இருந்த இன்னொருவன்.
 
"எனக்கு இது ஒரு மிகவும் நம்ப கூடிய சோர்ஸ் மூலம் கேள்விப்பட்டேன்." மற்றவர்கள் பற்றி மோசமாக காசிப் பண்ணுவார்கள் வாய் கூசாமல் பொய் பேசுறர்கள் என்று எனக்கு ரொம்ப கோபம் வந்தது.
 
"டேய், உன் மனைவியை என்னிடம் அனுப்பு, அப்புறம் பாரு அவளை நான் எப்படி ஓத்து தள்ளுறேன்," என்று அவனிடம் போய் கத்தவேண்டும் போல இருந்தது. அனால் இந்த விஷயத்தில் சண்டை வந்தால் என் மானம் தான் முதலில் போகும். ஒருவன் தன மனைவியை கர்பம் ஆக்க முடியாவிட்டால் அவனால் செக்சில் ஈடுபட முடியாது என்ற முட்டாள்தனமான என்னும் எப்படி தான் இவ்ர்களுக்கு வந்ததோ. என் விந்துக்கு பவித்ராவை கர்ப்பம் ஆக்க சக்தி இல்லை தவிர மற்றபடி நாங்கள் மிகவும் சந்தோஷமாகவும், திருப்தியாகவும் உடலுறவு கொள்வோம். வாய் கூசாமல் பொய் சொல்லி பேசினானே ஒருவன், வாய்ப்பு கிடைத்தால் நான் அவன் மனைவியை அவனை விட நல்ல ஓத்து இன்பம் கொடுப்பேன்.  ஒரு வகையில் இதுவே என் மனா சோர்வுக்கு காரணம். என்னால் உடலுறவு கொள்ள முடியாமல் என் மனைவியை தவிக்க விடுறேன் என்று இருந்து, அதனால் அவள் வேற ஒரு ஆணுடன் இன்பம் அனுபவிப்பதில் தப்பு இல்லை என்று முடிவுக்கு வந்தெண்ணென என்னை ஆறுதல் படுத்திக்கொள்வேன். ஆனால் நிலைமை அது இல்லையே. என்னால் போதுமான அளவுக்கு என் மனைவிக்கு இன்பம் கொடுக்க முடியும், ஒரே குறை அவளை தாய் ஆக்க மட்டும் தான் என்னால் முடியாது. 
 
அப்போது அங்கே ஒரு பெண் சகா ஊழியர் வந்து அவர்கள் பேச்சில் சேர்ந்தாள்.
 
"எப்போதும் உங்களுக்கு கோபால் சார் பற்றிய பேச்சு தான? அவர்கள் குடும்பத்தில் என்ன நடந்தாலும் உங்களுக்கு என்ன ஆகப்போகுது."
 
அவள் எனக்கு சப்போர்ட் பண்ணுறமாதிரி பேசினாலும் அவளும் அவர்கள் சொல்வதை நம்ப தானே செய்யிறாள். அதுவே எனக்கு இன்னும் அவமானத்தை அதிகரித்தது. எல்லோரும் வாயை மூட, நான் என் மனைவியை கர்பம் ஆக்கணும் அனால் டாக்டர் தான் என் ஸ்பெர்ம் கவுண்ட் மிகவும் குறைவு, நான் தகப்பன் ஆகும் வாய்ப்பு, மிகவும் குறைவு என்று சொல்லிவிட்டார். கல்யாணம் ஆனா இந்த ஆறு வருடத்தில் கர்பம் ஆகாத பவித்ரா இனிமேல் என் மூலம் ப்றேக்னேன்ட் ஆவலா என்ன. அப்போது தான் வினோத் அங்கே வந்து அந்த இருவரையும் திட்டினான். வாய் கூசாம இப்படியெல்லாம் பேசாதீங்க என்று அவர்களிடம் ரொம்ப கோபப்பட்டான். அவன் எனக்காக மற்றவர்களிடம் கோபப்பட்டு சண்டை போடுவதை பார்க்கும் போது எனக்கு அவனை மேலும் பிடித்தது. எங்கள் இடையே இருந்த நட்பு என் மனதில் அதிகமாக வலுப்பட்டது. வினோத் எனக்கு நல்ல நண்பன், என் வீடுமும் அவன் வீடும் ரொம்ப கிட்ட இருப்பதால் அடிக்கடி என் வீட்டுக்கு வருவான். பவித்ராவுக்கு அவனை நல்ல தெரியும். நண்பர்களாக பழகினார்கள். மற்றபடி அவர்கள் இடையே எதுவும் இல்லை என்று எனக்கு தெரியும். அனால் என் நிலைமை மோசமாக போய்க்கொண்டு இருந்தது. வேலை இடத்தில் மட்டும் இல்லை, நாங்கள் வசிக்கும் இடத்திலும் மற்றும் குடும்ப வட்டாரத்திலும் எல்லோரும் பேச துவங்கிவிட்டார்கள்.
 
 
ஒரு மாதிரி பேச துவங்கினார்கள். இதுவெல்லாம் சமிபத்தில் தான் (சில மாதங்களுக்கு முன்பு) இப்படி மோசமானது, கிசுகிசு பேச்சுகள் அதிகம் ஆனது. (அதாவது, வேலை இடத்திலும் மற்றும் நாங்கள் வசிக்கும் இடத்திலும் - குடும்ப வட்டாரத்தில் கல்யாணம் முடிந்த ஓரிரு வருடங்களுக்கு பிறகே ஏன் குழந்தை இல்லை என்று பேச துவங்கிவிட்டார்கள்). என் குடும்பத்தை பற்றி இத்தனை வருடங்கள் எதுவும் பேசாதவர்கள், சில மாதங்களுக்கு முன்பில் இருந்து ஏன் இப்படி பேச துவங்கிவிட்டார்கள், ஏன் இந்த நிலை உருவானது என்று தான் எனக்கு புரியவில்லை. இது எனக்கு ஸ்ட்ரெஸ் கொடுக்க துவங்கியது. இதை எப்படியாவது நிறுத்தவேண்டும் என்ற நிலைக்கு தள்ளப்பட்டேன்.  இந்த பேச்சுக்கும், என் அவமானத்துக்கு ஒரு முற்றுப்புள்ளி வைக்கும் வகையில் எனக்கு இந்த யோசனை வரும் போது, வினோத் உதவியை தான் நடலாம் என்று யோசனை பலமாக வந்தது. அவன் நம்பிக்கை ஆனவன், விஷயம் வெளியே தெரியாமல் பார்த்து கொள்வான் என்று நம்பினேன். அதுமட்டும் இல்லை என்னை பற்றி மோசமாக யாரும் பேசினால் முதல் ஆளாக என் சார்பாக பேசுவது அவன் தான். என்னை ஏளனமாக பேசுவர்களிடம் எனக்காக கோபப்பட்டு சண்டை போடுவான். அதனால் என் மரியாதையை கர்ப்பத்துக்கு அவன் தான் சரியான ஆள் என்று தீர்மானித்தேன்.
 
 
முதலில் நான் பவித்ராவிடம் பேசி என் திட்டத்துக்கு அவளிடம் ஒப்புதல் வாங்கினேன். அவள் கோபப்பட்டால், அழுதாள், முடியவே முடியாது என்று மறுத்தாள். நான் அவமானம் பட்டுக்கிட்டு இருப்பதை தான் நீ விரும்பிரிய என்று வாதாடி அவளை சம்மதிக்க வைத்தேன். பிறகு இதை பற்றி வினோத்திடம் சொல்லும் போது அவனும் மறுத்தான். உனக்கு ஏன் இப்படி யோசனை வந்தது என்று என்னை திட்டினான். ஒரு நண்பனின் மனைவியை இப்படி எல்லாம் அவன் நினைக்ககூடிவான் என்று நான் நினைத்துவிட்டேன் என்பதுக்கு வருத்தப்பட்டான். என் மனைவியும், வினோத்தையும் நினைக்கும் போது எனக்கு ரொம்ப பெருமையாக இருந்தது. இருவரும் எனக்கு எந்த அளவுக்கு உண்மையாக இருக்கிறார்கள் என்று மகிழ்ந்தேன். அதனால் நான் எடுத்த முடிவு சரி என்று வலுவடைந்தது.
 
இத்தனை நாளாக நண்பர்களாக பழகிவிட்டு எப்படி லவேர்ஸ் ஆகா முடியும் என்று வாதாடினான் வினோத். நான் என் முயற்சியை விடவில்லை. ஒரு நண்பனுக்காக எனக்கு அவன் செய்யும் பெரும் உதவி என்று பேசி, பேசி அவனையும் சம்மதிக்க வைத்தேன். எனக்காக பிறரிடம் சண்டைபோடுறவன், என்னை எப்போது இழிவாக பேசுவதோ, நினைக்கதோ ஒருவன் தான் என் மனைவியுடன் செக்ஸ் உறவு வைக்க போகிறான் என்று என்னை ஆறுதல் படுத்திக்கொண்டேன். அவர்கள் இருவரும் ஒன்றாக செக்ஸ் வைத்துக்கொண்டாலும் அவர்களுக்கு என் மேல் உள்ள மரியாதை குறையாது என்று முழுதாக நம்பினேன்.
 
நீ இங்கே இருக்கும் போது நான் பவித்ராவிடம் உடலுறவு வைப்பது எனக்கு மட்டும் இல்லை, பவித்ராவுக்கும் சங்கடமாக இருக்கும் என்று வினோத் சொன்னது எனக்கு சரி என்று பட்டது. மேலும் நானும் வீட்டில் இருக்க,  அவர்கள் உடலுறவு கொள்ளும் போது ஒரு வேலை முக்கால் முனகல் சத்தம் வந்து நான் அதை கேட்டால்,  என்னாலையும் அதை பொறுத்து கொள்ளவது கடினம். அதனால் தான் அவர்கள் தனியாக செல்வதற்கு நானே ப்ரொபோஸ் பண்ணினேன். பவித்ராவை வினோடுடன் அனுப்பும் வரைதான் நான் செய்வது எல்லாம் சரி என்று தோன்றியது. அவர்கள் சென்ற பிறகு, என் நண்பனாக இருந்தாலும், வேற ஒரு ஆண், நான் தொட்டு தாலி கட்டிய மனைவியுடன் 'ஹனிமூன்' கொண்டாட போகிறான் என்று நினைக்கும் போது வலி ஏற்படத்தான் செய்தது. இந்த விஷயத்தில் ஒரு ஆண் பொறாமை படுவது இயற்க்கை தானே.
 
பவித்ரா என்னை போனில் அழைத்து ஒரு இரண்டு மணி நேரம் இருக்கும், அப்போது மீண்டும் அவளிடம் இருந்து போன் வந்தது. அதற்குள் நான் பலமுறை என்னுள் செத்துவிட்டேன். அவளை முத்தமிட்டு அவள் இதழ்களை உறுஞ்சி இருப்பானா? அவள் கனிகளை கடித்து சுவைத்து இருப்பானா? அவளை இந்நேரம் புணர்ந்து இருப்பானா? பவித்ரா அவனுக்கு மயங்கி அவனுக்கு சமமாக ஒத்தொழைத்து இருப்பாளா?  அவனுக்கு ஆசையாக தன் கால்களை விரித்தபடி படுத்து இருப்பாளா? அவன் அவள் மேல் படர்ந்த போது மோகத்தில் அவனை இறுக்கி அனைத்து இருப்பாளா?
 
உன்னை ஏன் நீயே இப்படி சித்தரவதை செய்யிற, எல்லாத்துக்கும் தயாராக தானே இந்த முடிவு எடுத்த என்று என்னை நானே திட்டிகொண்டேன். இப்பொது பவித்ரா மீண்டும் என்னை போனில் அலைக்கும் போது இதயம் மிகவும் படபடத்தது. போனை எடுக்கும் போது என் கை நடுங்கியது. நல்லவேளை அவள் வீடியோ கால் எதுவும் செய்யில. அவர்கள் எந்த கோலத்தில் இருப்பார்களோ. அதை என்னால் பார்க்க முடியாது.
 
"ஹலோ, என்னங்க .. நான்தான்."
 
"ஹ்ம்ம், சொல்லு," என் குரல் தடுமாறுவதை மறைக்க முயற்சித்தேன்.  பவித்ரா குரல் டல்லாக இருந்தது.
 
"நீங்க வீட்டில் தானே இருக்கீங்க?"
 
"ஆமாம் பவித்ரா, ஏன்? நீ எங்கே இருக்க .. அறையில் தானே?"
 
"ஆமாம்," என்றாள்.
 
"வினோத் எங்கே?" நான் எவ்வளவு முயற்சித்தும் என் குரல் நடுங்கியது.
 
"அவர் லன்ச் வாங்க வெளிய போயிருக்கார்."
 
இப்போது தான் லன்ச் வாங்க போறானா .. அப்படி என்றால் இதுவரைக்கும் அவர்கள் இருவரும்...... நான் இதை கேட்க கூடாது என்று தீர்மானித்திருந்தேன் அனால் என்னாலே என்னை தடுக்க முடியில.
 
"பவித்ரா ....  நீங்க .. நீங்க .. ம்ம்... ," எப்படி கேப்பது என்று தடுமாறினேன்," அது நடாத்திரிச்ச?" என்றேன். நீங்கள் உடலுறவு முடித்துவிடீர்களா என்று நேராக கேட்க முடியவில்லை.
 
"ஹ்ம் .. முடிஞ்சிச்சி," இதை கேட்ட போது இதயத்தில் ஒரு ஷார்ப் ஈட்டி குத்தியது போல இருந்தது. 
 
"ஓஹ்," என்று மட்டும் சொன்னேன்.
 
"என்னங்க," என்று பவித்ரா மீண்டும் பேச துவங்கினாள்," நீங்க எப்படி பீல் பண்ணுறீங்க? நீங்க மனகஷ்டப்படுவீங்க என்று என்னால் இங்கே நிம்மதியாக இருக்க முடியில."
 
ச்சே, பவித்ரா எப்படி கவலை படுறாள். என் உணர்வுகளை பற்றியே அவள் கவலை. நான் தானே அவளை அனுப்பினேன். நான் சாதரணமாக தான் இருக்கிறேன் என்று அவளுக்கு காட்டிக்கொள்ளனும்.
 
"அப்படி எதுவும் இல்லை பவித்ரா, நீ கவலை படாதே. நமக்கு ஒரு குழந்தை வேணும், என் அவப்பெயர் நீங்கனும் என்று தானே முடியெடுத்தோம். எல்லாம் இந்த மூன்று நாளுக்கு தானே."
 
"மூன்று நாளெல்லாம் இது தாங்காது என்று  நினைக்கிறேன்."
 
“ஏன் மா அப்படி சொல்லுற?"
 
"உங்களுக்கு தெரியும் நான் உங்களுக்காக தான் இதற்க்கு ஒப்புக்கொண்டேன்."
 
"ஹ்ம்ம் சரி..."
 
"அவர் செய்யும் போது நான் அப்படியே சும்மா இருந்தேன்."
 
"புரியில பவித்ரா, என்ன சொல்லுற?"
 
"ஐயோ,  என்னங்க நீங்க ... நான் சும்மா ஒரு ஜடம் போல படுத்திருந்தேன். அவருக்கு திருப்தி இல்லை. அவர் சிரம்ம பட்டு தான் முடித்தார்."
 
இதை கேட்டு என் மனதில் ஆனந்தம் பொங்கியது. "ஏன் அப்படி செஞ்ச பவித்ரா," என்று கேட்டேன் அனால் எனக்கு ரொம்ப மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.
 
"நீங்க அல்லாத ஒரு ஆணுடன் நான் எப்படிங்க மனா ஈடுபாட்டுடன் உடலுறவு கொள்வது. இது நான் கர்பம் ஆர்வத்துக்கு தானே. மற்றபடி நான் என்ஜாய் பண்ணுவதுக்கு இல்லையே."
 
இதை கேட்ட எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. என் அன்பு மனைவி அல்லவா, அவள் எப்படி இன்னொருவனுடன் உடனே வெட்கம், நாணம் இல்லாமல் நடந்துகொள்வாள். பவித்ரா சொன்னதை கேட்ட பிறகு சற்று முன்பு எனக்கு வந்திருந்த சிந்தனைகளை பற்றி நினைக்கும் போது எனும் அவமானமாக இருந்தது. என் அன்பு மனைவியை பற்றி எவ்வளோ மோசமான, தப்பான எண்ணங்கள் அது.
 
"வினோத் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் லன்ச் வாங்கிட்டு வந்திடுவான் இல்லையா?"
 
"ஆமாங்க, அனால் அதை என்னிடம் கொடுத்துவிட்டு வெளியே போக போறேன் என்று சொன்னார்."
 
"ஏன்? எதற்கு?"
 
பவித்ரா தயங்கியபடி பேசினாள்," நான் முன்பே சொன்னேன் இல்லை, அவருக்கு நான் நடந்திகிரா விதம் திருப்தி இல்லை என்று..?
 
"சோ?"
 
"அவர் என்னிடம் சொன்னார், உனக்கு இதில் கொஞ்சம் கூட ஈடுபாடு இல்லை என்றால் இங்கே இன்னும் இருப்பது வேஸ்ட். வேணும் என்றால் இன்றைக்கு இரவே அறையை காலி பண்ணிட்டு வீடு திரும்பிடலாம் என்றார்."
 
"ஐயோ, நான் எடுத்த இந்த முயற்சி எல்லாம் வீணாகிடுமே."
 
"நான் என்னங்க அதற்க்கு செய்யுறது. அப்படி ஆகவேண்டும் என்றால் அது நடந்து தான் ஆகும்."
 
நான் சிறுது நேரம் என்ன சொல்வது என்று யோசித்தபடி இருந்தேன். இந்த பிரச்னைக்கு ஒரே தீர்வு தான் அனால் அதை நானே எப்படி சொல்வது. நான் சொல்ல போவது என் நாக்குகே கூசியது, அனால் சொல்லி தான் ஆகணும். இதுவரைக்கும் போயாச்சே. வினோத் நிலைமையும் எனக்கு புரிந்தது. அவன் ஏற்கனவே என் வற்புறுத்தலால் தான் இதற்க்கு ஒப்பு கொண்டான். அவனுக்கும் சங்கடமிருக்கும். அப்படி இருக்க என் மனைவியும் எந்த ஈடுபாடு கட்டாவிட்டால் அவனுக்கு உடலுறவு கொள்ள எப்படி தான் மூட் வரும். அவன் ஒன்னும் மெசீன் இல்லையே.
 
"பவித்ரா, நான் சொல்வது உனக்கு கஷ்டமாக தான் இருக்கும் அனால் நிலைமையை புரிந்துகொண்ட நான் சொல்வது போல செய்வே என்று நம்புறேன்."
 
இதை கேட்ட என் மனைவி பதில் சொல்லாமல் மெளனமாக இருந்தாள். நான் என்ன சொல்ல வரேன் என்று ஓரளவுக்கு அவளுக்கு புரிந்திருக்கும்.
 
"நீ அவனுக்கு கொஞ்சம் கோஒப்பெரெட் பண்ணனும், உன்னால் முடியில என்றாலும் நீ அப்படி நடிக்கணும்."
 
"என்னங்க நீங்க இப்படி சொல்லுறீங்க," பவித்ரா குரல் சோகமாக இருப்பதுபோல தெரிந்தது.
 
பாவம் அவள், இன்னும் எதையெல்லாம் அவள் எனக்காக பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டும்.. "வேற வழி இல்லை பவித்ரா, வினோத் நமக்கு உதவுவதுக்க தானே ஒப்பு கொண்டான். அவன் நிலைமையும் நாம யோசிக்கவேண்டாமா. அவனுக்கே ஏற்கனவே தயக்கம் இருக்கும், நீ ஒத்துழைக்கவில்லை என்றால் அவன் தான் என்ன செய்வான்." என் நண்பனின் செக்ஸ் ஆசையை தீர்க்க நான் என் மனையுடன் வாதாடிக்கொண்டு இருக்கேன். என்ன கொடும்மை இது.
 
"என்னங்க நீங்க ... உங்களுக்கு எப்படி சொல்வது என்று தெரியல. அவர் ஏன் இப்போ ரொம்ப கோப பட்டு உடனே முதலில் லன்ச் வாங்கி வரேன் என்று போய்ட்டாரு தெரியும்மா?"
 
"புரியில பவித்ரா, என்ன விஷயம்?"
 
"சீ அதை போய் கட்டின புருஷன் கிட்டயே எப்படி சொல்வேன்." அவள் சற்று அமைதியாக இருந்தாள். என் இதயம் இங்கே என் நெஞ்சி சுவரில் இடிப்பது எனக்கே கேட்டது.
 
"அவரு என்ன தெரியுமா கேட்டாரு ... ஐயோ அதை எப்படி சொல்வேன் ... அவரதை.. அவரதை ... என் வ.. வாயில் எடுக்க சொன்னார். அப்போது தான் கொஞ்சம் மூடாவது அவருக்கு வரும்மாம். நான் மறுத்தத்துக்கு தான் அவருக்கு சலிப்பு வந்து போய்விட்டார்."
 
இதை நான் கேட்டு திண்டாட்டம் அடைந்தேன். வாய் புணர்ச்சி பவித்ராவுக்கு ஒன்னும் புதிதல்ல. நாங்கள் அதில் ஈடுபடுவோம், அனால் இப்போது என் மனைவியிடம் இருந்து அந்த இன்பத்தை என் நண்பனும் எதிர்பார்க்கிறான்.
 
"அப்படியா கேட்டான்?"
 
"ஆமாங்க, அதுவும் அவரோடியது இருக்கே..."
 
இதை கேட்டு எனக்கு பகிர் என்றது. அவனோடது எப்படி இருக்கும். காதலனோடு லிங்கம், தனதை விட பெருசாக மற்றும் கவர்ச்சியாக இருந்தால் ஒரு கணவனுக்கு பதற்றம் தானாகே ஏற்படும். எனக்கு தெரிந்துகொள்ளவும் விருப்பம் இல்லை, கேட்காமலும் இருக்க முடியவில்லை.
 
"ஏன் பவித்ரா அப்படி சொல்லுற," என் குரல் எனக்கு வேற யாரோ பேசிய எதிரொலி போல என் காதில் கேட்டது."
 
"எப்படி சொல்லுறது .. சீ எனக்கு வெட்கமாக இருக்கு. ஹ்ம்.. அவரோடது உங்களோடதை விட கொஞ்சம் தான் நீட்டம் அனால்  ....," என்று இழுத்தாள்.
 
அனால் என்று என் மனதில் கேள்வி தொடர்ந்தது.
 
"அது ரொம்ப திக் .. அவ்வளவு மொத்தமானதை நான் எப்படி என் வ..." பவித்ரா அவள் சொல்லவந்ததை முடிக்கவில்லை, அனால் அங்கு இருந்த நிலைமை எனக்கு புரிந்தது. அவன் லிங்கம் எண்ணத்தை விட கொஞ்சம் தான் நீட்டம் என்பது ஆறுதலாக இருந்தது, அனால் அது ரொம்ப மொத்தம் என்கிறாள். என்னோடது ஒன்று மெலிதானது இல்லை, அப்படி என்றல் அவனோடது எப்படி திக்காக இருக்க வேண்டும். அதனால் தான் அதை வாயில் எடுப்பது கடினம் என்று அஞ்சுகிறாள். அவன் விருப்பப்படி பவித்ரா செய்ய வேண்டிய சூழ்நிலை இருந்தது. நீ இதை செய்ய கூடாது, இதை கேட்க கூடாது என்று நான் ஒன்னும் வினோத்துக்கு தடை விதிக்கிளையை. இப்படி ஒரு நிலைமை உருவாகும் என்று கூட நான் நினைக்கவில்லை. இதை பற்றியான யோசனை அப்போது தோன்றவில்லை.
 
அவன் லிங்கத்தை அவன் ஆசைப்படியே ஊம்பு என்று எனக்கு சொல்ல வாய் வரவில்லை," உனக்கு தெரியும், நீ கர்பம் ஆகணும், என்ன செய்யவேண்டும்  என்று நீயே முடிவு எடுத்துக்க."
 
"என்னங்க, நீங்க புரிஞ்சி சொல்லுறிங்களா?"
 
"ஹ்ம்ம்," என்று மட்டும் சொன்னேன்.
 
"கதவு திறக்கும் சுத்தம் கேட்குது, அவரு வந்துட்டாரு, நான் போனை வச்சுடுறேன்."
 
போன் சாய்லேண்ட் ஆனது, அனால் என் மனதில் கொந்தளிப்பு இருந்தது. நான் எதையும் நினைக்க கூடாது என்று முயற்சி செய்தேன். நிமிடங்கள் மெதுவாக கடந்தது அனால் என் இதயம் அமைதி ஆகவில்லை. நான் எல்லாம் மறப்பதுக்கு தூங்க கண்ணை மூடினால் அந்த காட்சி தான் என் மனதில் வந்தது. வினோத் முழு நிர்வாண நிலையில் மல்லாக்காக படுத்திருக்கான். அதே நிர்வாண நிலையில் பவித்ராவின் முகம் அவன் இடுப்புக்கு மேலே குனிந்து இருந்தது. அவளின் சிவந்த உதடுகள் ஒரு மிகவும் மொத்தமான சுன்னியை கவ்வி இருந்தது. அவர்கள் கண்கள் சந்தித்த நிலையில் இருந்தது. வினோத் முகத்தில் ஒரு திருப்தியான புன்னகை. அவன் தண்டை வாயில் கவ்வியபடி பவித்ராவின் அழகிய உதடுகளும் புன்னகையில் விரியுது. நான் திடுக்கிட்டு என் கண்களை திறந்து கொண்டேன்.