Adultery ஒரு மனைவியின் தவிப்பு

[game40it]

அவசரமாக தோசை சுட்டு சட்டினி ரெடி பண்ணினேன்.  அவர் குளித்து ஆஃபிஸ் போகும் உடை அணிந்து கொண்டிருந்தார். என் குழந்தைக்கு பால் ரெடி பண்ணினேன். அவர் வரவும் சிவா முழுதாக உடை அணிந்து கொண்டு வரவும் சரியாக இருந்தது. இருவரும் ஒரே நேரத்தில் அங்கு வந்தது எனக்கு தர்மசங்கடமாக இருந்தது. அதே சங்கடத்தை என் கணவன் கண்களிலும் கண்டேன். அனால் சிவா ரொம்ப கூல் ஆகா இருந்தான். இந்த மாதிரி சிடியூவேஷான் அவனுக்கு ஒன்னும் புதிதல்ல என்று நினைத்தேன். சொல்ல போனால் அவனுக்கு இது இதயப்பேரொலி கொடுத்திருக்க வேண்டும். ராத்திரி முழுதும் ஒருவன் பொண்டாட்டியை இஷ்டத்துக்கு கட்டிலில் அனுபவித்து பிறகு காலையில் அந்த புருஷனிடம் ஒரு வெற்றி புன்னகையோடு பேசுவது அவனுக்கு மிகவும் பிடித்தது ஒன்று என்று சிவவே என்னிடம் சொல்லி இருக்கான். அனால் இப்போது அந்த நிலை என் கணவனுக்கும் ஏற்படும் போது மனதில் கொஞ்சம் வேதனை, என் கணவன் மீது கொஞ்சம் அனுதாபம் ஏற்பட்டது.
ஒன்று அவர் போன பின் இவன் கிளம்பி இருக்கணும் அல்லது இவன் முன்னே போயிருக்கணும். அனால் இவன் அவர் எப்போ வருவார் என்று காத்து கொண்டு இருந்து அவர் வரும் போது இவனும் வேண்டுமென்றே அதே நேரத்தில் வந்திருக்கிறான்.

அப்போது தானே ,"உன் பொண்டாட்டியின் பொக்கிஷம் எல்லாம் எனக்கு வாரி வழங்கி என்னிடம் சுகம் கண்டால்," என்று பார்வையால் சொல்லாமல் சொல்லலாம்.

"ஹாய் மகேஷ், குட் மோர்னிங், ஹாவ் வாஸ் யோர் நைட்? நல்ல தூங்குனியா?" சிரித்த முகத்தோடு அவரிடம் கேட்டான். 

என்னை, (அவர் மனைவியை) ராத்திரி புரா அனுபவிச்சிட்டு 'ஹோவ் வாஸ் யூர் நைட் ' என்று கேட்குறானே ரொம்ப கொழுப்பு அவனுக்கு. இது சிவாவுக்கு மகிழ்ச்சை அளிக்கிறது அனால் எனக்கு சங்கடமாக இருந்தது. இந்த நிலை என்னால் தான் வந்தது. நான் தானே சிவாவுடன் இங்கேயே உடலுறவு வைத்து கொள்ள தீர்மானித்தேன். பழிவாங்கும் எண்ணம் என்னுள் இவ்வளவு கொடூரமாகவா இருந்தது?

"ஹ்ம்," என்று மட்டும் சுருக்கமாக பதில் சொன்னார். அவர் முகம் சிடு சிடுவென்று இருந்தது.

"நான் இரண்டு, மூன்று மணிநேரம் தான் தூங்கிருப்பேன் மத்த நேரம் பயங்கர என்ஜோய்மேன்ட், இல்லையா ஸ்வதா," என்னை பார்த்து கேட்டான் சிவா.

வெட்கத்தில் என் முகம் சிவந்து, அவனை அங்கேயே எரித்து விடுவது போல் முறைத்து பார்த்தேன். அவன் அதை கொஞ்சம் கூட கண்டு கொள்ளவில்லை. சரியான திக் ஸ்கின்.

"உன் வைப் நல்ல கம்பெனி கொடுத்தால், நீ ரொம்ப லக்கி டா , இதை எப்போ வேணாலும் நீ அனுபவிக்கலாம்."

எனக்கு மிகவும் கடுப்பானது, எங்கள் பிரச்சனை எங்களது. நான் அவரிடம் கோப படலாம் வேற என்னன்னாவோ செய்யலாம் அனால் இவன் அவரை அவமான படுத்துவது எனக்கு பிடிக்கவில்லை.

"நீ இன்னும் கிளம்பல? உனக்கு வேலைக்கு டைம் ஆகல?" என்று அவனை விரட்டினேன்.

அவன் எதுக்கும் அசையற மாதிரி இல்லை.

"ஹேய் ஸ்வதா உன் புருஷனுக்கு மட்டும் தான் பிரேக் பாஸ்ட் எனக்கு இல்லையா?"

"நான் எல்லோருக்கும் பிரேக் பாஸ்ட் செய்ய முடியாது. நீ இப்போ போனால் நல்ல இருக்கும்."

நாம் இருவர் பேசுவதை என் புருஷன் மௌனமாக கேட்டு கொண்டிருந்தார்.

"என்ன ஸ்வதா நேத்து ராத்திரி என்னை அப்படி கொஞ்சின இப்போ விரட்டுர?" என்றான் அவன்.

தற்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று முழித்தேன். உண்மையில் எனக்கு அவன் மேல் அப்போது சரியான கடுப்பு.
மெல்ல அவன் அருகில் சென்று அவனுக்கு மட்டும் கேட்கும் குரலில் மிக கடுமையாக சொன்னேன்," இதுக்கும் மேல பேசினே நேற்று என்னை தொட்டது தான் நீ என்னை கடைசியா தொட்டதாக இருக்கும்."

நான் உண்மையில் மிகவும் கோபமாக இருக்கிறேன் என்று புரிந்து கொண்டு சைலன்ட் ஆனான். நாம் என்ன பேசினோம் என்று புரியாமல் என் புருஷன் நம் இருவரையும் உத்து பார்த்தார். அவன் முக பாவத்தை கண்டு நான் சிவாவை திட்டுகிறேன் என்று மட்டும் அவருக்கு புரிந்து இருக்கும்.

"நீ வேலைக்கு போகலையா?" தயக்கத்துடன் மகேஷ் என்னிடம் கேட்டார்.
"இல்லங்க, நான் போகல," எனக்கு அவரிடம் பேச தயக்கமாக இருந்தது.

இந்த ஒரு ராத்திரிக்கு பிறகு எப்போதும் சகஜமாக பேசும் நாம் ( அவர் கௌரியுடன் உடலுறவு கொள்வதை நான் பார்க்கும் முன்) இப்போது பேசுவத்துக்கு சங்கடபட்டோம்.

"அவினாஷ் நான் பார்த்துகிறேன்," என்று தொடர்ந்தேன்.

இதை கேட்டு உற்சாகம் அடைந்த சிவா, "அப்போ நானும் இன்னைக்கு லீவு போட்டுடுறேன்."

இதை கேட்ட என் புருஷன் முகம் வாடியது. அவரை பார்க்க பாவமாக இருந்தது.

"அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம், நான் என் மகனை கூடி கொண்டு என் அம்மா வீட்டுக்கு போகிறேன் சோ நீ வேலைக்கு போ."

இதை கேட்டு மகேஷ் முகம் கொஞ்சம் நிம்மதி ஆனது போல் தோன்றியது. உண்மையில் நான் எங்கும் போக போவதில்லை அனால் எனக்கு தனிமை தேவை பட்டது. இப்படி சொன்னா தான் சிவா இங்கே உடனே திரும்பி வரமாட்டான்.

பதினைந்து நிமிடத்தில் இருவரும் வேலைக்கு கிளம்பிவிட்டார்கள். சிறு சிறு வேலைகள் இருந்தது. எல்லாம் முடிய ஒரு மணி நேரம் ஆனது. பிறகு சிறிது நேரம் என் மகனுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தேன்.  அப்போது தான் எனக்கு முழுமையாக கொஞ்சம் நிம்மதி கிடைத்தது. இப்போ என் மகன் என் மெத்தையில் உறங்கி கொண்டிருந்தான். நான் அவன் பக்கத்தில் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருந்தேன். நான் நினைத்தது போல் எனக்கு ரிவெஞ் கிடைத்து விட்டது அனால் அதில் நான் நினைத்தது போல் சிறிதளவும் சந்தோஷமோ மனா நிம்மதியா கிடைக்க வில்லை. எல்லாமே ஒரே வேகத்தில் செய்து விட்டேன் அனால் அடுத்தது என்ன செய்வது என்று குழப்பத்தில் இருந்தேன். புலி வாலை பிடிச்சாச்சு அதை எப்படி விடுவது என்று ஒரு அச்சம் வந்து விட்டது.