01-08-2020, 10:03 PM
சாயங்காலமும் ஆனது ஆனால் மழை நிற்க வில்லை. தூங்க சென்ற ராமின் அப்பாவும் முழித்து வந்தார். ராமின் அம்மா எங்களை தங்கி செல்லுமாறு வற்புறுத்தினார். நானும் ஷோபனவும் எவ்வளவோ மறுத்தும் அவர்கள் ஏற்கவில்லை. வேறு வழியில்லாமல் சம்மதித்தோம் நாங்கள் சம்மதித்தவுடம் ராமின் அப்பாவிடம் ஒரு வித சுறுசுறுப்பு வந்தது.
பெண்கள் மூவரும் இரவு உணவு சமைத்தனர். உணவு உண்டபின் ராமு அவன் மனைவியும் அவர்கள் வீட்டுக்கு சென்றனர் ஆனால் ஷோபனா குழந்தையை வாங்கி வைத்துக் கொண்டாள்.
“நீ வேற புடவை கட்டிக்கறியாமா” என்றார்கள் ராமின் அம்மா.
“பரவாயில்லை ஆண்டி”
“இந்தாம்மா இதை கட்டிக்கோ” என்று ஒரு புடவை கொடுத்தார்கள். ஷோபனாவிற்கு பிடிக்கவில்லை என்றாலும் வேறு வழியில்லாமல் வாங்கி சென்றாள். குழந்தையை என்னிடம் விட்டு சேலை மாற்ற இன்னொரு ரூமுக்குள் சென்றாள்.
ராமின் அம்மா பாத்திரம் தேய்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். நான் டீவி பார்த்துக் கொண்டே குழந்தையோடு விளையாடிக் கொண்டிருந்தேன். ராமின் அப்பா ஷோபனா அந்த ரூமுக்குள் நுழைவதை கவனித்தார். அவரும் அவள் பின்னாலேயே ரூமுக்குள் நுழைந்தார். திடுக்கிட்டு திரும்பிய ஷோபனாவிடம் “லைட் சுவிட்ச் இங்கே இருக்கும்மா” என்று வழிந்தார்.
அவர் அப்படி திடீரென்று பின்னால் வந்தது ஷோபனாவிற்கு பக்கென்று இருந்தது. அவர் வெளியே சென்ற பின் கதவை சாத்திவிட்டு புடவையை கழைந்தாள் ஷோபனா. அவளுக்கு ஒரு புது வீட்டில் இப்படி உடை மாற்றுவதே ஒரு மாதிரி இருந்தது. ஆனால் அவளுக்கு தெரியாமல் ராமின் அப்பா அவளை பார்த்து கொண்டிருந்தார் என்பது அவளுக்கு தெரியாது. அவள் புடவையை மார்பில் இருந்து விலக்கியதும் ஜாக்கெட்டில் அவளுடைய 36 சைஸ் முலைகள் கிண்ணென்று இருந்தது. ஆனால் ஜாக்கெட்டி மேலே முலைகள் தெரியாதவாறு சற்று ஏற்றியே ஜாக்கெட் தைத்திருந்தாள் ஷோபனா. மெதுவாக புடவையை முற்றிலுமாக கழைந்து போட்டாள். பாவாடை ஜாக்கெட்டுடன் நின்று கொண்டிருந்த ஷோபனாவை ஜன்னலில் இருந்த இடுக்கின் வழியாக சந்தேகம் வராதவாறு தூரத்தில் இருந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் ராமின் அப்பா. தன் மனைவியை தவிர இன்னொரு பெண்ணை இந்த கோலத்தில் இப்பொழுது தான் பார்க்கிறார். ஷோபனா தொப்புள் தெரியாத வாறு பாவாடை உடுத்தியிருந்தாள். மெதுவாக அந்த மாற்று புடவையை கட்டத் தொடங்கினாள் அவளின் அசைவுக்கு ஏற்ப அவளது மாம்பழங்கள் ஏறி இறங்கின. அந்த அசைவே ராமின் அப்பாவுக்கு தூக்கியது. ஜீவாவும் தனது மனைவியும் தன்னை கவனிக்கவில்லை என்பதை உறுதி படுத்திக் கொண்டார். தன்னுடைய கடப்பாறையை போல வீங்கிக் கிடந்த பூலை அழுத்திவிட்டுக் கொண்டார். ஷோபனாவை அழைத்து வந்த பலன் கிடைத்துவிட்டது என்று உணர்ந்தார்.
புடவையை கட்டிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள் ஷோபனா. எல்லாரும் சிறிது நேரம் டீவி பார்த்தோம் வெளியே மழை இன்னும் சோ வென்று பெய்து கொண்டிருந்தது. கொஞ்ச நேரத்தில் எனக்கு கண் சொக்கியது.
“நீங்க அந்த ரூமில் படுத்துக்கோங்க தம்பி” என்று ராமின் அம்மா சொன்னார்கள்.
“படுத்துக்கலாமா” என்றேன் ஷோபனாவிடம்.
“நான் கொஞ்ச நேரம் குழந்தையோடு விளையாடிட்டு வரேனே” என்றாள்.
“விளையாடினா விளையாடிட்டே இருப்பான் அவன் நீ படுத்துக்கோம்மா” என்றார்கள் ராமின் அம்மா.
“எனக்கு தூக்கம் வரலைம்மா. நீ படுத்துக்கோ ஜீவா” என்றாள் ஷோபனா. நான் ரூமுக்குள் சென்று படுத்தேன்.
ராமின் அப்பா சோபாவில் அமர்ந்து புத்தகம் படித்துக் கொண்டிருந்தார். ராமின் அம்மா சிறிது தள்ளி தரையில் பாய் விரித்து படுத்திருந்தார்கள். ஷோபனா தரையில் அமர்ந்து ராமின் குழந்தையோடு விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள். திடிரென்று அவளுக்கு யாரோ தன்னையே பார்ப்பது போல தோன்றியது. நிமிர்ந்து பார்த்த அவள் கண்கள் ராமின் அப்பாவின் கண்களை சந்தித்தது. அவளுக்கு அன்று மருத்துவமனையில் அவர் அவளை பார்த்த பார்வையே மனதில் வந்தது. கண்களை தாழ்த்திக் கொண்டாள். சிறிது நேரத்தில் ராமின் குழந்தை தூங்கிப் போனது அவள் மடியில்.
“என்னம்மா தூங்கிட்டானா?” குரல் கேட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தாள் ஷோபனா. டீவி ஓடிக் கொண்டிருந்தது.
“ஆமா அங்கிள்”
“குழந்தை கிட்டே இவ்ளோ பிரியமா இருக்கியேம்மா நீங்க எப்போ அப்பா அம்மா ஆக போறிங்க”
ஷோபனா அசட்டு சிரிப்பொன்றை உதிர்த்து வைத்தாள்.
“ஜீவாவும் நீயும் சந்தோஷமாதேனே இருக்கீங்க” என்றார் ராமின் அப்பா. அவருக்கு அப்படி கேள்வி கேட்க எப்படி தைரியம் வந்தது என்று தெரியவில்லை. இத்தனைக்கும் ஷோபனாவின் கணவண் பக்கத்து ரூமில் இருக்கிறான் அவரின் மனைவி சில அடிகள் தள்ளி படுத்திருந்தாள். இருந்தாலும் தைரியமாக கேட்டுவிட்டார். ஆனால் கேட்டுவிட்டு அவள் என்ன சொல்வாளோ என்று பயத்தோடு காத்திருந்தார்.
ஷோபனாவிற்கு அவர் அப்படி சட்டென்று கேட்டது பயமாயிருந்தாலும் “அதெல்லாம் ஒண்ணும் ப்ராப்ளம் இல்லை அங்கிள்” என்றாள்.
“ஷோபனா இன்னிக்கு என்னம்மோ நீ என் கிட்டே சரியா பேசாத மாதிரி இருந்துதும்மா”
“அப்படி எல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை அங்கிள் ஆண்டி கிட்டே பேசிட்டிருந்ததாலே அப்படி இருந்துருக்கும்” என்றாள். ஆனாலும் மனதிற்குள் அவரின் தடியின் நுனியை பார்த்ததிலிருந்தே அவரை நேரில் பார்க்கும் தைரியத்தை இழந்திருந்தாள்.
“உனக்கு என் மேலே ஏதும் கோபமில்லையே” என்றார்
“ச்சீ ச்சீ அப்படி எல்லாம் இல்லை அங்கிள்” என்று தலையை ஆட்டினாள்.
“அன்னிக்கு நீ பண்ணிண ஹெல்ப்க்கு ரொம்ப நன்றிம்மா” என்றார். மனதிற்குள் “உன் அழகை காட்டி என் பூலை தூக்கி விட்டதற்கு நன்றி” என்று சொல்லிக் கொண்டார்.
“அதெல்லாம் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் ஒரு ஹெல்ப் தானே அங்கிள்” என்றாள் ஷோபனா.
“உன்னை காலைலே பாத்த உடனே சொல்லனும் நினைச்சேன் உனக்கு சேலை நல்லா பொருத்தமா இருக்கும்மா”
ஷோபனாவுக்கு வெட்கம் வந்தது “ஓ தாங்க்ஸ் அங்கிள்”
“என் மனைவியின் சேலையும் உனக்கு நல்லா பொருந்தி இருக்கு”
ஷோபனாவிற்கு பேச்சை மாற்ற வேண்டும் என்று தோன்றியது “ராமோட சிஸ்டர் ஹாஸ்டல்லே இருக்காங்களா அங்கிள்” என்றாள்.
“ஆமாம்மா” என்றார் ராமின் அப்பா.
இருவருக்கும் மத்தியில் ஒரு அமைதி நிலவியது. மணி 11 ஆனது. டிவியின் சத்தம் மட்டும் கேட்டது.
“உண்மைய சொல்லணும்னா உன்னை பார்த்ததுக்கு அப்புறம் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன்” ராமின் அப்பா சொன்னார்.
பெண்கள் மூவரும் இரவு உணவு சமைத்தனர். உணவு உண்டபின் ராமு அவன் மனைவியும் அவர்கள் வீட்டுக்கு சென்றனர் ஆனால் ஷோபனா குழந்தையை வாங்கி வைத்துக் கொண்டாள்.
“நீ வேற புடவை கட்டிக்கறியாமா” என்றார்கள் ராமின் அம்மா.
“பரவாயில்லை ஆண்டி”
“இந்தாம்மா இதை கட்டிக்கோ” என்று ஒரு புடவை கொடுத்தார்கள். ஷோபனாவிற்கு பிடிக்கவில்லை என்றாலும் வேறு வழியில்லாமல் வாங்கி சென்றாள். குழந்தையை என்னிடம் விட்டு சேலை மாற்ற இன்னொரு ரூமுக்குள் சென்றாள்.
ராமின் அம்மா பாத்திரம் தேய்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். நான் டீவி பார்த்துக் கொண்டே குழந்தையோடு விளையாடிக் கொண்டிருந்தேன். ராமின் அப்பா ஷோபனா அந்த ரூமுக்குள் நுழைவதை கவனித்தார். அவரும் அவள் பின்னாலேயே ரூமுக்குள் நுழைந்தார். திடுக்கிட்டு திரும்பிய ஷோபனாவிடம் “லைட் சுவிட்ச் இங்கே இருக்கும்மா” என்று வழிந்தார்.
அவர் அப்படி திடீரென்று பின்னால் வந்தது ஷோபனாவிற்கு பக்கென்று இருந்தது. அவர் வெளியே சென்ற பின் கதவை சாத்திவிட்டு புடவையை கழைந்தாள் ஷோபனா. அவளுக்கு ஒரு புது வீட்டில் இப்படி உடை மாற்றுவதே ஒரு மாதிரி இருந்தது. ஆனால் அவளுக்கு தெரியாமல் ராமின் அப்பா அவளை பார்த்து கொண்டிருந்தார் என்பது அவளுக்கு தெரியாது. அவள் புடவையை மார்பில் இருந்து விலக்கியதும் ஜாக்கெட்டில் அவளுடைய 36 சைஸ் முலைகள் கிண்ணென்று இருந்தது. ஆனால் ஜாக்கெட்டி மேலே முலைகள் தெரியாதவாறு சற்று ஏற்றியே ஜாக்கெட் தைத்திருந்தாள் ஷோபனா. மெதுவாக புடவையை முற்றிலுமாக கழைந்து போட்டாள். பாவாடை ஜாக்கெட்டுடன் நின்று கொண்டிருந்த ஷோபனாவை ஜன்னலில் இருந்த இடுக்கின் வழியாக சந்தேகம் வராதவாறு தூரத்தில் இருந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் ராமின் அப்பா. தன் மனைவியை தவிர இன்னொரு பெண்ணை இந்த கோலத்தில் இப்பொழுது தான் பார்க்கிறார். ஷோபனா தொப்புள் தெரியாத வாறு பாவாடை உடுத்தியிருந்தாள். மெதுவாக அந்த மாற்று புடவையை கட்டத் தொடங்கினாள் அவளின் அசைவுக்கு ஏற்ப அவளது மாம்பழங்கள் ஏறி இறங்கின. அந்த அசைவே ராமின் அப்பாவுக்கு தூக்கியது. ஜீவாவும் தனது மனைவியும் தன்னை கவனிக்கவில்லை என்பதை உறுதி படுத்திக் கொண்டார். தன்னுடைய கடப்பாறையை போல வீங்கிக் கிடந்த பூலை அழுத்திவிட்டுக் கொண்டார். ஷோபனாவை அழைத்து வந்த பலன் கிடைத்துவிட்டது என்று உணர்ந்தார்.
புடவையை கட்டிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள் ஷோபனா. எல்லாரும் சிறிது நேரம் டீவி பார்த்தோம் வெளியே மழை இன்னும் சோ வென்று பெய்து கொண்டிருந்தது. கொஞ்ச நேரத்தில் எனக்கு கண் சொக்கியது.
“நீங்க அந்த ரூமில் படுத்துக்கோங்க தம்பி” என்று ராமின் அம்மா சொன்னார்கள்.
“படுத்துக்கலாமா” என்றேன் ஷோபனாவிடம்.
“நான் கொஞ்ச நேரம் குழந்தையோடு விளையாடிட்டு வரேனே” என்றாள்.
“விளையாடினா விளையாடிட்டே இருப்பான் அவன் நீ படுத்துக்கோம்மா” என்றார்கள் ராமின் அம்மா.
“எனக்கு தூக்கம் வரலைம்மா. நீ படுத்துக்கோ ஜீவா” என்றாள் ஷோபனா. நான் ரூமுக்குள் சென்று படுத்தேன்.
ராமின் அப்பா சோபாவில் அமர்ந்து புத்தகம் படித்துக் கொண்டிருந்தார். ராமின் அம்மா சிறிது தள்ளி தரையில் பாய் விரித்து படுத்திருந்தார்கள். ஷோபனா தரையில் அமர்ந்து ராமின் குழந்தையோடு விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள். திடிரென்று அவளுக்கு யாரோ தன்னையே பார்ப்பது போல தோன்றியது. நிமிர்ந்து பார்த்த அவள் கண்கள் ராமின் அப்பாவின் கண்களை சந்தித்தது. அவளுக்கு அன்று மருத்துவமனையில் அவர் அவளை பார்த்த பார்வையே மனதில் வந்தது. கண்களை தாழ்த்திக் கொண்டாள். சிறிது நேரத்தில் ராமின் குழந்தை தூங்கிப் போனது அவள் மடியில்.
“என்னம்மா தூங்கிட்டானா?” குரல் கேட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தாள் ஷோபனா. டீவி ஓடிக் கொண்டிருந்தது.
“ஆமா அங்கிள்”
“குழந்தை கிட்டே இவ்ளோ பிரியமா இருக்கியேம்மா நீங்க எப்போ அப்பா அம்மா ஆக போறிங்க”
ஷோபனா அசட்டு சிரிப்பொன்றை உதிர்த்து வைத்தாள்.
“ஜீவாவும் நீயும் சந்தோஷமாதேனே இருக்கீங்க” என்றார் ராமின் அப்பா. அவருக்கு அப்படி கேள்வி கேட்க எப்படி தைரியம் வந்தது என்று தெரியவில்லை. இத்தனைக்கும் ஷோபனாவின் கணவண் பக்கத்து ரூமில் இருக்கிறான் அவரின் மனைவி சில அடிகள் தள்ளி படுத்திருந்தாள். இருந்தாலும் தைரியமாக கேட்டுவிட்டார். ஆனால் கேட்டுவிட்டு அவள் என்ன சொல்வாளோ என்று பயத்தோடு காத்திருந்தார்.
ஷோபனாவிற்கு அவர் அப்படி சட்டென்று கேட்டது பயமாயிருந்தாலும் “அதெல்லாம் ஒண்ணும் ப்ராப்ளம் இல்லை அங்கிள்” என்றாள்.
“ஷோபனா இன்னிக்கு என்னம்மோ நீ என் கிட்டே சரியா பேசாத மாதிரி இருந்துதும்மா”
“அப்படி எல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை அங்கிள் ஆண்டி கிட்டே பேசிட்டிருந்ததாலே அப்படி இருந்துருக்கும்” என்றாள். ஆனாலும் மனதிற்குள் அவரின் தடியின் நுனியை பார்த்ததிலிருந்தே அவரை நேரில் பார்க்கும் தைரியத்தை இழந்திருந்தாள்.
“உனக்கு என் மேலே ஏதும் கோபமில்லையே” என்றார்
“ச்சீ ச்சீ அப்படி எல்லாம் இல்லை அங்கிள்” என்று தலையை ஆட்டினாள்.
“அன்னிக்கு நீ பண்ணிண ஹெல்ப்க்கு ரொம்ப நன்றிம்மா” என்றார். மனதிற்குள் “உன் அழகை காட்டி என் பூலை தூக்கி விட்டதற்கு நன்றி” என்று சொல்லிக் கொண்டார்.
“அதெல்லாம் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் ஒரு ஹெல்ப் தானே அங்கிள்” என்றாள் ஷோபனா.
“உன்னை காலைலே பாத்த உடனே சொல்லனும் நினைச்சேன் உனக்கு சேலை நல்லா பொருத்தமா இருக்கும்மா”
ஷோபனாவுக்கு வெட்கம் வந்தது “ஓ தாங்க்ஸ் அங்கிள்”
“என் மனைவியின் சேலையும் உனக்கு நல்லா பொருந்தி இருக்கு”
ஷோபனாவிற்கு பேச்சை மாற்ற வேண்டும் என்று தோன்றியது “ராமோட சிஸ்டர் ஹாஸ்டல்லே இருக்காங்களா அங்கிள்” என்றாள்.
“ஆமாம்மா” என்றார் ராமின் அப்பா.
இருவருக்கும் மத்தியில் ஒரு அமைதி நிலவியது. மணி 11 ஆனது. டிவியின் சத்தம் மட்டும் கேட்டது.
“உண்மைய சொல்லணும்னா உன்னை பார்த்ததுக்கு அப்புறம் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன்” ராமின் அப்பா சொன்னார்.