Incest வேலியும் பயிர்களும்

[anubavikkaasai]

அதிர்ச்சியில் ஸ்ரீனிவாசன், விழித்துகொள்ள, விமானம் இன்னும் பறந்து கொண்டு இருந்தது
 
ஒரு பெரு மூச்சு விட்டு பக்கத்தில் பார்த்தார், அவர் அருகில் அந்த பெண் உட்கார்ந்து இருக்க, அவள் உடன் வந்து இருந்த ஆண்  காணவில்லை இரண்டு வரிசைகள் முன் பக்கம் யாரும் இல்லாத இருக்கையில்  சாய்ந்து தூங்கி கொண்டு இருந்தான். அந்த பெண் ஒருவித புன்னகையுடன் அவர் இருக்கையின் பக்கம் பார்க்க, அவள் எதை பார்க்கிறாள் என்று  ஸ்ரீனிவாசனும் அந்த பக்கம் பார்வையை கொண்டு சென்றார், அங்கே அவர் சுண்ணி விறைத்து கூடாரம்யிட்டு நிர்ப்பதை பார்த்ததும் அதை கைகள் கொண்டு மறைத்தார், வினிதாவுடன் சல்லாபித்த நினைவுகளால் அவர் ஆண்மை நன்கு எழுச்சி கொண்டு மேடிட்டுயிருந்தது.

ஸ்ரீனிவாசன் தான் இருக்கையில் இருந்து லேசாக எழுந்து தான் ஆண்மையின் எழுச்சியை தெரியாதவாறு சரி செய்து கொண்டு சங்கஜத்துடன் அவளை பார்த்தார். அவள் ஜன்னல் பக்கம் பார்த்து கொண்டு இருந்தாள், உதட்டில் லேசான புன்னகை, ஸ்ரீனிவாசன் இப்போதுதான் தான் அருகில் இருக்கும் பெண்ணை முழுவதுமாக பார்த்தார்.

அழகான உருண்டையான முகம், அழகிய காது மடல், அதில் ஒரு வளையம் கம்மல், குதிரை வால் குடுமி போட்டு இருந்தாள்,  மெல்லிய தேகம், முன்பக்கம் பட்டன் வாய்த்த முழு கை டாப்ஸ் இடுப்புக்கு  கொஞ்சம் மேலே இருந்தது, அவள் இடுப்பு, தொப்புள் அழகாக தெரிந்தது, இறுக்கமான ஜீன்ஸ் போட்டு இருந்தாள், தன் மகள் ஐஸ்வர்யா வயது இருக்கும் என்று கணித்தார். எடுப்பான மார்பகங்கள், சிறுத்த இடை, செழிப்பான தொடை, இதை எல்லாம் பார்த்ததும் ஸ்ரீனிவாசனுக்கு ஆண்மை மீண்டும் எழுச்சி கொண்டது, அதை சரி செய்ய மீண்டும் எழுந்து உட்கார்ந்தார், அந்த பெண் இவர் பக்கம் திரும்பி மெல்ல புன்னகைத்தாள் ஸ்ரீனிவாசனும் சங்கோஜத்தோடு சிரிப்பது போன்று பாவனை செய்தார். அந்த நேரம் ஸ்ரீனிவாசன் அலைபேசி ஒலிக்க ஸ்ரீனிவாசன் அழைப்பை ஏற்றார்

"அப்பா, வந்தாச்சா"
"இல்லாம, இன்னும் விமானத்தில் தான் இருக்கேன்"
"இவ்ளோ நேரம் ஆகுது, லேட்டா "
"அரை மணி நேரத்தில் இறங்கிடும், ரெயில் ஏறியதும் போன் பண்றேன்"
"சரிப்பா, அம்மா போன் பண்ணாங்க"
"எதுக்கு"
"கடைக்கு கூட்டிட்டு போறேன்னு சொன்னாங்க"
"நீ தான் கேட்டியா"
"இல்லப்பா, போறேன்னு சொன்னாங்க, நானும் வரேன்னு சொன்னேன்"
"சரி போயிட்டு சீக்கிரம் வந்துரு, பாட்டிகிட்ட சொல்லிடு"
"ஏற்கனேவே சொல்லிட்டேன்"
"ஹா ஹா, எல்லாம் ஏற்பாடு செஞ்சிட்டு அப்பாகிட்ட தகவல் சொல்றியா"
"அப்படி இல்லைப்பா நான் உங்க செல்லம் இல்லையா"
"என் செல்லம் தான், போயிட்டு சீக்கிரம் வந்துருங்க, சந்தியாவை கூட்டிட்டு வர்ராங்களா"
"தங்கச்சி வராலயம்"
"சரி அப்பா வந்ததும் வீட்டுக்கு வரங்கலாம்னு சொல்லிடு"
"சரிப்பா, வைச்சுடறேன்"
"சரிம்மா, பார்த்துக்கோ"

ஸ்ரீனிவாசன் அலைபேசியை வைத்து விட்டு பக்கத்தில் இருக்கும் பெண்ணை பார்த்தார்

"சோ, இவ தான் உங்க அதுவும் காரணமா" அவள் சிரித்தாள்

தான் எழுச்சிக்கு மகள் காரணமா என்று கேட்டது ஸ்ரீனிவாசனுக்கு கோபம் ஏற்பட்டது, ஆனால் அவள் சிரித்த முகத்தை பார்த்ததும் எல்லாம் அடங்கி போனது

"பேசுனது என் பொண்ணு ஐஸ்வர்யா, உன்னை மாதிரி தான் இருப்பா"
"ஓ, உங்க பொண்ணு என்ன அவ்ளோ கவர்ச்சியா" அவள் அசட்டையாக சொன்னாள்

ஸ்ரீனிவாசனுக்கு ஒரு நிமிடம் உடல் அதிர்ந்தது, இவ்வளவு மோசமா பேசுறாள் என்று, அவளை வாயை மூடுன்னு காத்த வேண்டும் என்று நினைத்தார். அவர் கோப பட்டாலும், மன கண்ணில் ஐஸ்வர்யாவை சில நேரங்களில் பார்த்து எழுச்சி ஏற்பட்ட நினைவுகள் ஒவ்வொன்றாக வந்து போனது, அதன் விளைவு அவர் ஆண்மை மீண்டும் எழுச்சியுற்றது, ஸ்ரீனிவாசன் வாய் நீரை முழங்கினார்,

"இப்படி தான் யாருன்னு தெரியாத நபர்கிட்ட பேசுறத"
"நாலு மணி நேரமா என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து இருக்குறீங்க, பார்த்துட்டு தான் இருக்கேன்" அவள் கோப படுவது போன்று திரும்பி கொண்டாள்
அவளின் துடுக்கான பேச்சு அவர் கோபத்தை முற்றிலும் மறக்கடித்து விட்டது, அவள் பேசுறது அவருக்கு பிடித்து இருந்தது. ஸ்ரீனிவாசன் மௌனமாக சிரித்தார், அதை பார்த்து அவளும் சிரித்தாள்  

"உன் வயசு என்ன, என் வயசு என்ன நான் உன் அப்பா மாதிரி, இப்படி எல்லாம் பேசக்கூடாது" ஸ்ரீனிவாசன் அவர் வயதிற்கே உண்டான முறையில் பேசினார்

"அதனால தான் அப்படி பேசினேன்" ஸ்ரீனிவாசன் அதிர்ச்சி அடைந்தார்
"உன் அப்பாவும் நீயும்..." அவர் என்ன கேட்க வருகிறார் என்று புரிந்து கொண்டு
"மாதிரின்னு சொன்னிங்களே அதன், இப்படி எல்லாம் அப்பாகிட்ட பேச முடியுமா" அவரை பார்த்து கண் சிமிட்டினாள்
"உன் அப்பா எப்படிபட்டவர்"
"அவர் நல்லவர் தான், அம்மா, எங்களை எல்லாம் நல்ல தான் பதுக்குவர்"

அப்போது இரவு சிற்றுண்டி சாப்பிட அறிவிப்பு வந்தது, எங்கள் இருவருக்கும் ஒரு பணி பெண் உணவு மாறினாள், எங்களிடம் வந்த  பெண் குனிந்து உணவு பரிமாறிய போது அவள் மார்பு பிளவுகள் தெரிய அதை ஸ்ரீனிவாசன் பார்த்தார்

"சார் போதுமா"
ஸ்ரீனிவாசன் அதிர்ந்தார் அந்த பெண் இன்னும் நிமிராமல் இருந்தால்
"சாப்பாடு போதுமா என்று கேட்டேன் "
 "போதும்"

அந்த பெண் புன்னகையுடன் அடுத்த வரிசைக்கு சென்றாள், அவள் சென்றதும் இவள் வாய் பெற்றி சிரிக்க, ஸ்ரீனிவாசன் எரிச்சலுடன்  

"என்ன சிரிப்பு"
"ஜொள்ளுவிட்டு மட்டுனிங்களா"
"ஜொள்ள, உண்ண..."
"இன்னும் வேணும்மானு கேட்டாலே..."

ஸ்ரீனிவாசன் மெல்ல அவள் தோளில் தட்டினார்
"ஏய் வலு உன் பேரு என்ன" உரிமையோடு கேட்டார்
"ஹரிணி"
"ம்ம்ம்... அருமையான பேரு" தலை ஆட்டி கொண்டே முக மலர்ச்சியுடன்
"நான், ஸ்ரீனிவாசன்"
"உங்கள சந்தித்ததில் மகிழ்ச்சி"

அவள் கையை நீட்டினாள், ஸ்ரீனிவாசன் அவள் கையை பற்றினார், மிகவும் மென்மையாக அவர் கைக்குள் அடங்கியது  இருவரும் கையை குலுக்கி கொண்டனர்

ஸ்ரீனிவாசனுக்கு எல்லாம் வியப்பாக இருந்தது, ஜோசியர் சொன்னது நிபாகம் வந்தது, அடுத்த வாரத்தில் இருந்து உங்கள் கஷடம் எல்லாம் நீங்கி புதுசா வாழ போறீங்கன்னு சொன்னார் அது போலவே வினிதா வந்து பேசியாது இப்போது பக்கத்தில் ஒரு இளம் பெண் இவ்ளோ வெளிப்படையா பேச தானும் அதை புரிந்து கொண்டு பேசுவது எல்லாம் ஜோசியர் சொன்னது உண்மை தான் என்று தோன்றியது
இவ்வளவு நாட்கள் அடைத்து வைத்து இருந்த ஆசைகளை வெளிப்படையா பேச ஒரு நண்பன் கிடைத்தது போன்று தோன்றியது அதுவும் ஒரு இளம் பெண்!

ஸ்ரீனிவாசனும், ஹரிணியும் சாப்பிட தொடங்கினர்